អ្នកអត្ថាធិប្បាយប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយអាមេរិកជាច្រើនមានភាពត្រឹមត្រូវក្នុងការដាក់ស្លាកភាសាមួយចំនួនដែលប្រើដោយប្រធានាធិបតីរុស្ស៊ីលោក វ្ល៉ាឌីមៀ ពូទីន នៅក្នុងអត្ថបទ New York Times ថ្មីៗនេះថាជា 'ពុតត្បុត' ។ ប៉ុន្តែប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសំខាន់ៗរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកគួរតែជាចុងក្រោយដើម្បីបង្ហាញពីការលាក់ពុតរបស់នរណាម្នាក់ ដោយសារតែខ្លួនបានគាំទ្រយ៉ាងក្លាហានរាល់អន្តរាគមន៍យោធាដែលបញ្ចេញដោយប្រទេសរបស់ពួកគេចាប់តាំងពីសង្គ្រាមលោកលើកទីពីរ។ សេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់លោកពូទីន "យើងត្រូវឈប់ប្រើភាសាកម្លាំង ហើយត្រឡប់ទៅផ្លូវនៃដំណោះស្រាយការទូត និងនយោបាយស៊ីវិល័យវិញ" សក្តិសមជាការត្រួតពិនិត្យយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ ដោយពិចារណាថាអំពើហឹង្សាគឺជាជម្រើសដែលងាយស្រួលប្រើក្នុងសង្គ្រាមផ្ទាល់របស់រុស្ស៊ីពីអាហ្វហ្គានីស្ថាន រហូតដល់ឆេចយ៉ា និងហ្សកហ្ស៊ី ភាសានៃកិច្ចសន្ទនា និងការតាំងទីលំនៅនយោបាយស៊ីវិល័យកម្រត្រូវបានប្រើប្រាស់ណាស់។ ប៉ុន្តែដោយឯករាជ្យពីបរិបទនោះ លោកពូទីនប្រាកដជាត្រឹមត្រូវក្នុងការវាយតម្លៃរបស់លោកចំពោះអាកប្បកិរិយារបស់អាមេរិក។ វាពិតជាលំបាកណាស់ក្នុងការចង្អុលបង្ហាញពីភាពមិនច្បាស់លាស់ណាមួយនៅក្នុងអត្ថបទរបស់ NYT របស់លោកពូទីន ដែលបានចុះផ្សាយក្នុងខួបលើកទី 12 នៃថ្ងៃទី 11 ខែកញ្ញា។
លោក ពូទីន បានសរសេរថា “វាជារឿងគួរឲ្យព្រួយបារម្ភ ដែលអន្តរាគមន៍យោធាក្នុងជម្លោះផ្ទៃក្នុងក្នុងប្រទេសក្រៅបានក្លាយជារឿងធម្មតាសម្រាប់សហរដ្ឋអាមេរិក”។ “តើវាជាផលប្រយោជន៍រយៈពេលវែងរបស់អាមេរិកមែនទេ? ខ្ញុំសង្ស័យ។ មនុស្សរាប់លាននាក់នៅជុំវិញពិភពលោកមើលឃើញកាន់តែខ្លាំងឡើងថាអាមេរិកមិនមែនជាគំរូនៃលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យនោះទេ ប៉ុន្តែជាការពឹងផ្អែកតែលើកម្លាំងដ៏សាហាវ បង្រួបបង្រួមសម្ព័ន្ធភាពរួមគ្នាក្រោមពាក្យស្លោកថា "អ្នកនៅជាមួយយើង ឬប្រឆាំងនឹងយើង"។ (គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ នេះគឺជាការសន្និដ្ឋានដូចគ្នាដែលកាសែត China Daily សម្រេចបាននៅក្នុងវិចារណកថារបស់ខ្លួននៅថ្ងៃបន្ទាប់។ )
សេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់លោក ពូទីន មិនមែនគ្រាន់តែជាការពិតនោះទេ ប៉ុន្តែមានភាពច្បាស់លាស់ ដោយបញ្ជាក់ពីខ្លឹមសារដែលបានកំណត់គោលនយោបាយការបរទេសរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក ចាប់តាំងពីការបញ្ចប់សង្រ្គាមត្រជាក់រវាងសហរដ្ឋអាមេរិក និងសូវៀត និងយុទ្ធនាការយោធាដឹកនាំដោយសហរដ្ឋអាមេរិកប្រឆាំងនឹងអ៊ីរ៉ាក់ក្នុងឆ្នាំ 1990-91។ គំរូនៃ 'សម្ព័ន្ធភាពរួមគ្នា' ត្រូវបានគេប្រើនៅពេលនោះ នៅពេលដែលសហរដ្ឋអាមេរិកបានលេចចេញជាមហាអំណាចឯកោ។ នេះបានអនុញ្ញាតឱ្យវាមានទំហំដើម្បីកំណត់រចនាសម្ព័ន្ធភូមិសាស្ត្រនយោបាយរបស់ពិភពលោកឡើងវិញតាមមធ្យោបាយណាមួយដែលវាចាត់ទុកថាចាំបាច់ និងសមស្របទៅនឹងផលប្រយោជន៍របស់ខ្លួន ប៉ុន្តែក៏មានផលប្រយោជន៍របស់អ៊ីស្រាអែលផងដែរ។ វាបានធ្វើដូច្នេះម្តងហើយម្តងទៀតដោយការស្ទាក់ស្ទើរបន្តិច។ ការលុកលុយរបស់អ៊ីរ៉ាក់ក្នុងឆ្នាំ 2003 គឺជាចំណុចកំពូលនៃគំរូនោះ។ មនុស្សរាប់លាននាក់ត្រូវបានទុកឱ្យស្លាប់ និងពិការ ខណៈមនុស្សរាប់លាននាក់ទៀតត្រូវបានបង្ខំឱ្យរត់គេចខ្លួនដោយភ័យខ្លាច។
ភាពភ័យរន្ធត់ដែលត្រូវបានអញ្ជើញដោយសហរដ្ឋអាមេរិកគឺស្ទើរតែមិនត្រូវបានគេលើកឡើងនៅពេលដែលអ្នកអត្ថាធិប្បាយ "សេរីនិយម" របស់លោកខាងលិចបានហៅការយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងប៉ិនប្រសប់ចំពោះការបរាជ័យដែលយល់ឃើញរបស់ពូទីន និងរុស្ស៊ីទាំងអស់។ លោក Simon Tisdall បានព្យាយាមយកលោកពូទីនទៅបំពេញភារកិច្ចរបស់គាត់នៅក្នុង Guardian របស់ចក្រភពអង់គ្លេសនៅថ្ងៃទី 12 ខែកញ្ញាដោយផ្តល់ជូនអ្នកអានដែលបានជ្រើសរើស "ការបកប្រែ" នៃអត្ថបទរបស់ប្រធានាធិបតីរុស្ស៊ី។ ដោយប្រើវិធីសាស្រ្តបន្ទាបបន្ថោកបញ្ញានៃ 'ការបកប្រែ' នូវអ្វីដែលអ្នកអានជាមធ្យមនៃកិច្ចការពិភពលោកណាមួយអាចយល់បាន Tisdall ថែមទាំងបានជំទាស់នឹងសេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់លោកពូទីនថា "វាពិតជាគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងណាស់ក្នុងការលើកទឹកចិត្តមនុស្សឱ្យមើលឃើញខ្លួនឯងថាជាមនុស្សពិសេស ទោះបីជាមានការលើកទឹកចិត្តយ៉ាងណាក៏ដោយ ... យើងទាំងអស់គ្នា ខុសគ្នា ប៉ុន្តែនៅពេលយើងសុំពរពីព្រះអម្ចាស់ យើងមិនត្រូវភ្លេចថា ព្រះបានបង្កើតយើងឲ្យស្មើគ្នាឡើយ»។
Tisdall បានសរសេរថា "ការបកប្រែ៖ វគ្គនេះយកនំសម្រាប់ chutzpah ពិតប្រាកដ" ។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលជាទស្សនៈរបស់ Tisdall លើ 'Chutzpah' ដ៏ខ្លាំងនៃការហៅភាពពិសេសរបស់អាមេរិកនៅគ្រប់វេនដោយមេដឹកនាំផ្ទាល់របស់សហរដ្ឋអាមេរិក - ពីអ្នកកក់ក្តៅដូចជា George W. Bush រហូតដល់អ្នកឈ្នះរង្វាន់ណូបែលសន្តិភាពដូចជា Barack Obama ។ តើភាពពិសេសរបស់អាមេរិកមិនធ្វើឲ្យពិភពលោកខាតបង់យ៉ាងខ្លាំងឬ? ការចាត់ថ្នាក់ដ៍សាហាវនៃភាពតក់ស្លុត និងការភ័យខ្លាច និងសង្គ្រាមគ្មានមនុស្សបើកត្រូវបានលក់ទាំងអស់ក្នុងនាមសិទ្ធិមនុស្ស លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ហើយជាការពិតណាស់នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះ។
ពូទីន មិនមែនជាអ្នកសន្តិភាពពិតប្រាកដនោះទេ ប៉ុន្តែប្រទេសរបស់គាត់ពិតជាបានជោគជ័យក្នុងការបំបែក យ៉ាងហោចណាស់សម្រាប់ពេលនេះ គំរូដែលអាចទាយទុកជាមុនបាននៃអន្តរាគមន៍យោធាអាមេរិកនៅមជ្ឈិមបូព៌ា ដែលភាគច្រើនមានគោលបំណងធានានូវឧត្តមភាពយោធា និងនយោបាយរបស់អ៊ីស្រាអែល និងបង្ក្រាបសត្រូវ ឬសត្រូវដែលមានសក្តានុពលរបស់ខ្លួន។ . នេះគឺបន្ថែមពីលើការការពារការផ្គត់ផ្គង់ថាមពលរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក និងការរក្សាគូប្រជែងផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច។
សម្រាប់ហេតុផលនេះ វាមានការភ្ញាក់ផ្អើលតិចតួចដែលថា ប្រទេសដំបូងដែលរដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសអាមេរិក លោក John Kerry គ្រោងនឹងធ្វើទស្សនកិច្ច បន្ទាប់ពីកិច្ចពិភាក្សារបស់គាត់ជាមួយសមភាគីរុស្ស៊ីលោក Sergei Lavrov នៅទីក្រុងហ្សឺណែវ នៅថ្ងៃទី 14 ខែកញ្ញា គឺប្រទេសអ៊ីស្រាអែល។ លោក Kerry និង Lavrov បានជួបពិភាក្សាគ្នា ហើយក្រោយមកបានយល់ព្រមចំពោះព័ត៌មានលម្អិតនៃការរុះរើឃ្លាំងអាវុធគីមីរបស់ប្រទេសស៊ីរី ដែលត្រូវបានគេយល់ថាជាមធ្យោបាយដែលអាចសម្រេចបានតែមួយគត់ដើម្បីទប់ស្កាត់ការវាយប្រហារដោយយោធាអាមេរិក។ សំណើនេះមានលក្ខណៈជាភាសារុស្សីទាំងស្រុង ដូច្នេះយុទ្ធនាការទំនាក់ទំនងសាធារណៈរបស់ពូទីន និងអត្ថបទ NYT របស់គាត់។ សហរដ្ឋអាមេរិក ដែលបានឃ្លាតចេញពីភាពក្តៅគគុកជាច្រើនឆ្នាំ ត្រូវទទួលយកសំណើរបស់រុស្ស៊ី។ ជម្រើសផ្សេងទៀតនឹងមានលទ្ធផលដែលមិនអាចទាយទុកជាមុនបាន ប៉ុន្តែទំនងជាមានលទ្ធផលមហន្តរាយ។ ជាក់ស្តែង លោក Kerry បានជ្រើសរើសសម្រាប់កិច្ចប្រជុំមួយដើម្បីពន្យល់ប្រាប់នាយករដ្ឋមន្ត្រីអ៊ីស្រាអែល Benjamin Netanyahu មុនពេលពិភាក្សាជាមួយសម្ព័ន្ធមិត្ត EU របស់គាត់។ ជាការពិតណាស់ ពេលនេះអ៊ីស្រាអែលនឹងព្យាយាមជះឥទ្ធិពលលើការស្វែងរកឃ្លាំងអាវុធគីមីរបស់ស៊ីរីតាមរបៀបដូចគ្នាដែលអាមេរិក និងសម្ព័ន្ធមិត្តលោកខាងលិចរៀបចំការងារអធិការអង្គការសហប្រជាជាតិដើម្បីរុះរើកម្មវិធីអាវុធនុយក្លេអ៊ែរដែលមិនមាននៅអ៊ីរ៉ាក់។
វាច្បាស់ជាមានការខកចិត្តដ៏ធំមួយសម្រាប់មិត្តភ័ក្តិ និងក្រុមអភិរក្សនិយមរបស់អ៊ីស្រាអែលនៅសហរដ្ឋអាមេរិក ដែលទាំងសង្គ្រាម ឬ "ការវាយប្រហារដោយការវះកាត់" គឺស្ថិតនៅក្នុងការបញ្ចប់។ វានិយាយដោយមិននិយាយថាជីវិតរបស់ជនជាតិស៊ីរី 100,000 ឬស្ថានភាពនៃជនភៀសខ្លួនប្រាំមួយលាននាក់មិនមែនជាកត្តានៃការមិនសប្បាយចិត្តរបស់ពួកគេនោះទេ។ អ្នកជំនាញមជ្ឈិមបូព៌ា និងជាអ្នកនិពន្ធលោក Jeremy Salt មានរឿងជាច្រើនដែលត្រូវនិយាយអំពី "យុទ្ធនាការបោកបញ្ឆោតដែលបានរៀបចំឡើងយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន" ដែលបញ្ចេញដោយកន្លែងទទួលភ្ញៀវរបស់អ៊ីស្រាអែល។
នៅក្នុង "អ្នកបញ្ចុះបញ្ចូលរបស់អ៊ីស្រាអែល រុញច្រានឱ្យខ្លាំងសម្រាប់សង្រ្គាមមួយផ្សេងទៀតនៅមជ្ឈិមបូព៌ា" ហើយបន្ទាប់ពីការពិនិត្យយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់លើសេចក្តីថ្លែងការណ៍សាធារណៈរបស់ពួកគេ អំបិលពន្យល់ពីវិធីសាស្រ្តថ្មីដែលប្រើដោយអ្នកបញ្ចុះបញ្ចូលអ៊ីស្រាអែល ដែលជៀសវាងដោយប្រុងប្រយ័ត្ននូវសេចក្តីយោងណាមួយចំពោះផលប្រយោជន៍អ៊ីស្រាអែល។ ចំណុចសំខាន់នៃយុទ្ធនាការនេះគឺថា សង្គ្រាមនេះមិនមែននិយាយអំពីអ៊ីស្រាអែលទេ (ប៉ុន្តែ) អំពីផលប្រយោជន៍ជាតិរបស់អាមេរិក (និង) អំពីការដាក់ទណ្ឌកម្មរដ្ឋាភិបាលដែលបានប្រើអាវុធគីមីលើប្រជាជនរបស់ខ្លួន…”
អ៊ីស្រាអែលបានសម្លាប់ជនជាតិអារ៉ាប់ច្រើនពេក ដើម្បីព្រួយបារម្ភអំពីការស្លាប់របស់អ្នកខ្លះទៀត ហើយអំពើឃោរឃៅរបស់រដ្ឋាភិបាលស៊ីរី ឬក្រុមប្រឆាំងរបស់ខ្លួន មិនដែលខ្វល់ខ្វាយដល់អ៊ីស្រាអែល និងការបញ្ចុះបញ្ចូលរបស់ខ្លួនឡើយ។ សម្រាប់ពួកគេ សង្រ្គាមអាមេរិកមួយទៀត គឺជាឱកាសមួយផ្សេងទៀតដើម្បីផ្តួលរំលំសត្រូវចាស់ បង្កភាពចលាចលបន្ថែមទៀត និងឈានទៅរកភាពរុងរឿងនៃ "លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យតែមួយគត់នៅមជ្ឈិមបូព៌ា" ក្នុងចំណោមសមុទ្រនៃភាពចលាចល និងជាប្រទេសជិតខាងដែលមិនមានភាពច្របូកច្របល់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការខ្វះចំណង់សម្រាប់ការធ្វើអន្តរាគមន៍បានរារាំងផែនការសម្រាប់ពេលនេះ ដោយទុកឱ្យសហរដ្ឋអាមេរិក និងអ៊ីស្រាអែលស្វែងរកជម្រើសថ្មីដើម្បីរក្សាភាពពាក់ព័ន្ធរបស់ពួកគេនៅក្នុងតំបន់នៃការផ្លាស់ប្តូរតុល្យភាពយ៉ាងឆាប់រហ័ស។
ការខឹងសម្បារចំពោះអត្ថបទរបស់លោកពូទីន មិនសូវមានពាក់ព័ន្ធនឹងកេរដំណែលផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោកពូទីនក្នុងនាមជាអ្នកដឹកនាំទេ ហើយអ្វីដែលកាន់តែកើតឡើងជាមួយនឹងការខកចិត្តដែលអ្នកលេងថ្មីនៅមជ្ឈិមបូព៌ាឥឡូវនេះត្រូវបានចូលរួមដោយជោគជ័យនៅក្នុង 'ហ្គេម' ដែលគ្រប់គ្រងអស់ជាច្រើនទសវត្សរ៍។ ប្រសិនបើមិនត្រូវបានបម្រុងទុកសម្រាប់មហាអំណាចលោកខាងលិច និងសម្ព័ន្ធមិត្តរបស់ពួកគេ។
Ramzy Baroud គឺជាអ្នកកែសម្រួល PalestineChronicle.com។ គាត់គឺជាអ្នកនិពន្ធ The Second Palestinian Intifada: ប្រវត្តិនៃការតស៊ូរបស់ប្រជាជន និង "បិតារបស់ខ្ញុំគឺជាអ្នកប្រយុទ្ធដើម្បីសេរីភាព៖ រឿងមិនចេះចប់របស់ហ្គាហ្សា(Pluto Press, ទីក្រុងឡុងដ៍)។
ZNetwork ត្រូវបានផ្តល់មូលនិធិតែតាមរយៈការសប្បុរសរបស់អ្នកអានរបស់ខ្លួន។
បរិច្ចាគ