Migron, West Bank —Yehudit Genud hardly feels she is on the frontier of Israel’s settlement project, although the huddle of mobile homes on a wind-swept West Bank hilltop she calls home is controversial even by Israeli standards.

 

Despite the size and isolation of Migron, a settlement of about 45 religious families on a ridge next to the Palestinian city of Ramallah, Mrs Genud’s job as a social worker in West Jerusalem is a 25-minute drive away on a well-paved road.

 

អ្នកស្រី Genud អាយុ 28 ឆ្នាំមានផ្ទៃពោះកូនដំបូងរបស់គាត់បានចង្អុលបង្ហាញថា Migron មានសួនច្បារ សួនកុមារ សាលាមត្តេយ្យ មជ្ឈមណ្ឌលថែទាំកុមារ និងសាលាប្រជុំ ដែលរដ្ឋាភិបាលបង់ថ្លៃទាំងអស់ - ទោះបីជាអគារទាំងនោះត្រូវបានរុំព័ទ្ធដោយរបងលួសស្ពាន់ក៏ដោយ។ ហើយប្តីរបស់នាងឈ្មោះ Roni ត្រូវដាក់ការងារបន្ថែមម៉ោងជាសន្តិសុខនៃការតាំងទីលំនៅ។

 

From her trailer, she also has panoramic views not only of Ramallah but of the many communities hugging the slopes that gently fall away to the Jordan Valley.

 

ភូមិប៉ាឡេស្ទីនដែលបានបង្កើតឡើងជាយូរមកហើយអាចកំណត់អត្តសញ្ញាណបានភ្លាមៗដោយដំបូលផ្ទះល្វែងរបស់ផ្ទះរបស់ពួកគេ និងភាពលេចធ្លោនៃអគារខ្ពស់ៗនៃវិហារអ៊ីស្លាមក្នុងតំបន់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការបំបែកគ្នាក្នុងចំណោមពួកគេគឺជាចំនួនកើនឡើងនៃសហគមន៍ថ្មីដែលមានកំពែងរឹងមាំនៃវីឡាប្រណិតដែលគ្របដណ្ដប់ដោយដំបូលប្រក់ក្បឿងពណ៌ក្រហមប្លែកៗ។

 

These are the Jewish settlements that now form an almost complete ring around Palestinian East Jerusalem, cutting it off from the rest of the West Bank and destroying any hope that the city will one day become the capital of a Palestinian state.

 

Dror Etkes អ្នកសង្កេតការណ៍ជើងចាស់នៃការតាំងទីលំនៅដែលធ្វើការឱ្យក្រុមសិទ្ធិមនុស្សអ៊ីស្រាអែល Yesh Din បាននិយាយថា "ការតាំងទីលំនៅទាំងនេះត្រូវបានគេសន្មត់ថាជាក្រចកនៅក្នុងមឈូសនៃកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពនាពេលអនាគតជាមួយប៉ាឡេស្ទីន" ។ "គោលបំណងរបស់ពួកគេគឺធ្វើឱ្យរដ្ឋប៉ាឡេស្ទីនមិនអាចដំណើរការបាន។"

 

យោងតាមលោក Etkes បានឱ្យដឹងថា ភាគច្រើននៃអ្នកតាំងលំនៅពាក់កណ្តាលលាននាក់នៅ West Bank និង East Jerusalem គឺជា "អ្នកឆ្លៀតឱកាសសេដ្ឋកិច្ច" ដែលទាក់ទាញការរស់នៅលើទឹកដីដែលកាន់កាប់តិចជាងដោយការជឿជាក់ខាងមនោគមវិជ្ជា ឬសាសនាជាងការលើកទឹកចិត្តផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច។ ផ្ទះ សេវាក្រុង និងសាលារៀននៅទីនោះត្រូវបានឧបត្ថម្ភធនយ៉ាងច្រើនដោយរដ្ឋាភិបាល។

 

In addition, the settlements — though illegal under international law — are integrated into Israel through a sophisticated system of roads that make it easy for the settlers to forget they are in occupied territory surrounded by Palestinians.

 

ប៉ុន្តែ Migron ជាមួយនឹងតំណភ្ជាប់ដែលគេសន្មត់ថាទៅកាន់គេហទំព័រព្រះគម្ពីរ ដែលស្តេចសូលមានមូលដ្ឋានលើខ្លួនគាត់ក្នុងអំឡុងពេលប្រយុទ្ធនឹងពួកភីលីស្ទីន ទាក់ទាញអ្នករស់នៅប្រភេទផ្សេង។

 

“This place is holy to the Jewish people and we have a duty to be here,” Mrs Genud said. “The whole land of Israel belongs to us and we should not be afraid to live wherever we want to. The Arabs must accept that.”

 

Unlike the 150 or so official settlements dotted across the West Bank, Migron is an example of what the Israeli government refers to as an “illegal outpost”, often an unauthorised outgrowth from one of the main settlements. Today there are more than 100 such outposts, housing several thousand extremist settlers.

 

Mrs Genud, however, argues that Israel’s refusal to turn Migron into an authorised settlement, as it has done with many other established outposts, reflects pressure from Washington.

 

Back in 2003, Israel committed itself to dismantling the more recent outposts under the terms of the Road Map, a US-sponsored plan for reviving the peace process and creating a Palestinian state. Two years later the cabinet approved the removal of 24 outposts, although barely any progress has been made on dismantling them. Israel confirmed its pledge again in January when George W Bush, the US president, visited.

 

ត្រូវបានបង្កើតឡើងកាលពីប្រាំមួយឆ្នាំមុនដោយក្រុមមួយមកពីការតាំងទីលំនៅក្បែរនោះនៃ Ofra, ឥឡូវនេះ Migron គឺជាកន្លែងធំជាងគេក្នុងចំណោមប៉ុស្តិ៍។ អ្នកស្រុកពីរនាក់ - Itai Halevi ដែលជារ៉ាប៊ីរបស់សហគមន៍ និង Itai Harel កូនប្រុសរបស់ Israel Harel ដែលជាអ្នកដឹកនាំអ្នកតាំងលំនៅដ៏ល្បីមួយបានបង្ហាញពីទំនុកចិត្តរបស់ពួកគេចំពោះអនាគតរបស់ Migron តាមរយៈការសាងសង់ផ្ទះអចិន្ត្រៃយ៍នីមួយៗ។

 

លោកស្រី Genud បាននិយាយថា "យើងភ្ជាប់បណ្តាញទឹក យើងមានខ្សែទូរស័ព្ទពីក្រុមហ៊ុនជាតិ Bezeq យើងត្រូវបានភ្ជាប់ដោយក្រុមហ៊ុនអគ្គិសនី និងមានភ្លើងបំភ្លឺផ្លូវ"។ “យើងក៏មានសាលាមត្តេយ្យដែលបង់ដោយរដ្ឋ និងទាហានមួយក្រុមដែលឈរជើងនៅទីនេះដើម្បីការពារពួកយើង។ តើយើងអាច 'ខុសច្បាប់' យ៉ាងដូចម្តេច?

 

Daniella Wiess មេដឹកនាំនៃក្រុមអ្នកតាំងលំនៅដ៏ខ្លាំងបំផុតបានយល់ព្រម។ ដូចអ្នករស់នៅ Migron ដែរ នាងបាននិយាយថា ប៉ុស្តិ៍នេះត្រូវបានស្នើឡើងដំបូងដោយ Ariel Sharon នៅពេលគាត់ធ្វើជារដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងលំនៅដ្ឋានក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1990 ។ វា​ក៏​ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​ប៉ុស្តិ៍​ដំបូង​គេ​ដែល​ត្រូវ​បាន​បង្កើត​ឡើង​បន្ទាប់​ពី​លោក​បាន​ក្លាយ​ជា​នាយក​រដ្ឋមន្ត្រី​ក្នុង​ឆ្នាំ ២០០២។

 

របាយការណ៍ផ្លូវការមួយដែលបានបោះពុម្ពក្នុងឆ្នាំ 2005 បានរកឃើញថាជាង 4 លានដុល្លារត្រូវបានវិនិយោគនៅក្នុង Migron ក្នុងឆ្នាំដំបូងរបស់ខ្លួន ដោយប្រាក់នេះត្រូវបានបញ្ជូនតាមរយៈក្រសួងយ៉ាងតិចប្រាំមួយផ្សេងគ្នា។

 

There is good reason for official complicity in such outposts as Migron. “This place is very strategic,” Mrs Genud said. It looks down on Route 60, once the main road serving Palestinians between Jerusalem and Jenin in the northern West Bank.

 

សព្វថ្ងៃនេះ សូម្បីតែជនជាតិប៉ាឡេស្ទីនទាំងនោះ ដែលអាចទទួលបានលិខិតអនុញ្ញាតធ្វើដំណើរតាមផ្លូវ ក៏បានរកឃើញផ្នែកធម្មតាដែលរាំងស្ទះដោយប៉ុស្តិ៍ត្រួតពិនិត្យ ឬបិទដើម្បីការពារការតាំងទីលំនៅជិតខាង។

 

"យើងក៏អាចឃើញជនជាតិអារ៉ាប់ទាំងអស់ពីទីនេះ ហើយចាំមើលនូវអ្វីដែលពួកគេកំពុងធ្វើ" នាងបាននិយាយសំដៅទៅអ្នកជិតខាងប៉ាឡេស្ទីនរបស់នាង។ “ហើយលើសពីនេះទៀត យើងអាចមើលឃើញការតាំងទីលំនៅផ្សេងទៀត និងពិនិត្យមើលសុវត្ថិភាពរបស់ពួកគេ”។

 

ប៉ុន្តែទោះបីជាវាមានសារៈសំខាន់ចំពោះដំណើរការទូទាត់ក៏ដោយ Migron ស្ថិតនៅក្រោមការគំរាមកំហែង។ កាល​ពី​សប្តាហ៍​មុន រដ្ឋាភិបាល​អ៊ីស្រាអែល​បាន​យល់​ព្រម​ថា ប៉ុស្តិ៍​ក្រៅ​ត្រូវ​តែ​ត្រូវ​បាន​បំផ្លាញ បើ​ទោះ​ជា​វា​ត្រូវ​បាន​គេ​បិទ​មាត់​យ៉ាង​ខ្លាំង​អំពី​ពេល​ណា​ក៏​ដោយ។ មានមនុស្សតិចណាស់ដែលរំពឹងថាការបញ្ច្រាសបែបនេះនឹងកើតឡើងក្នុងពេលឆាប់ៗនេះ។ ការ​សម្រេច​ចិត្ត​របស់​រដ្ឋាភិបាល​ត្រូវ​បាន​គាំទ្រ​យ៉ាង​ខ្លាំង​ដោយ​ព្រឹត្តិការណ៍​ដែល​មិន​បាន​មើល​ឃើញ​ជា​បន្តបន្ទាប់។

 

នៅឆ្នាំ 2006 ប៉ាឡេស្ទីនជាច្រើននៅ West Bank គាំទ្រដោយក្រុមសន្តិភាពអ៊ីស្រាអែលបានដាក់ញត្តិទៅតុលាការកំពូលរបស់អ៊ីស្រាអែលដោយអះអាងថា Migron ត្រូវបានសាងសង់នៅលើដីឯកជនរបស់ពួកគេ។

 

ក្នុងរយៈពេល 40 ទសវត្សរ៍កន្លងមកនេះ អ៊ីស្រាអែលបានប្រកាសជិតពីរភាគបីនៃតំបន់ West Bank ជា "ដីរបស់រដ្ឋ" ដោយបានរឹបអូសយកវាតាមលេសផ្សេងៗគ្នា និងផ្ទេរវាភាគច្រើនទៅកាន់យុត្តាធិការនៃក្រុមប្រឹក្សាអ្នកតាំងលំនៅ។ យោង​តាម​តួលេខ​របស់​ក្រុម​អ៊ីស្រាអែល Peace Now អ្នក​តាំង​លំនៅ​ស្ថិត​ក្នុង​ការ​គ្រប់​គ្រង​ដោយ​ផ្ទាល់​ជាង ៤០ ភាគរយ​នៃ​តំបន់ West Bank។

 

ដី​ដែល​ជា​កម្មសិទ្ធិ​របស់​ជនជាតិ​ប៉ាឡេស្ទីន​ដែល​កាន់​ប័ណ្ណ​កម្មសិទ្ធិ​កាន់​តែ​ពិបាក​ក្នុង​ការ​រឹបអូស។ ជាលទ្ធផល ឧស្សាហកម្មគួរឱ្យសង្ស័យនៃក្រុមហ៊ុនខាងមុខទាំងក្នុងប្រទេសអ៊ីស្រាអែល និងនៅក្នុងទឹកដីដែលកាន់កាប់ត្រូវបានបង្កាត់ពូជដើម្បីផ្ទេរដីឯកជនប៉ាឡេស្ទីនទៅឱ្យអ្នកតាំងលំនៅ។

 

ក្រុមហ៊ុនបែបនេះហាក់ដូចជានៅពីក្រោយការលក់ដីដែល Migron ត្រូវបានសាងសង់។ ការស៊ើបអង្កេតរបស់ប៉ូលីសបានបង្ហាញថាម្ចាស់ជនជាតិប៉ាឡេស្ទីនម្នាក់គឺលោក Abdel Latif Hassan Sumarin បានចុះហត្ថលេខាលើអំណាចមេធាវីរបស់គាត់ទៅឱ្យក្រុមហ៊ុនអចលនទ្រព្យអ៊ីស្រាអែលក្នុងឆ្នាំ 2004 ទោះបីជាគាត់បានស្លាប់នៅសហរដ្ឋអាមេរិកក្នុងឆ្នាំ 1961 ក៏ដោយ។

 

ក្នុង​អំឡុង​ពេល​សវនាការ​របស់​តុលាការ អ៊ីស្រាអែល​បាន​នឹង​កំពុង​អូស​ជើង​របស់​ខ្លួន។ យោងតាមតួលេខផ្ទាល់របស់វា មានប៉ុស្តិ៍ជាច្រើនត្រូវបានសាងសង់ទាំងស្រុង ឬដោយផ្នែកនៅលើដីឯកជនប៉ាឡេស្ទីន ហើយចំនួនពិតអាចនឹងមានច្រើនជាងនេះ។

 

អ្នកតាំងលំនៅជឿថាការសម្រេចចិត្តដើម្បីបំផ្លាញ Migron ប្រសិនបើត្រូវបានអនុវត្តនឹងបង្កើតគំរូដ៏គ្រោះថ្នាក់។ លោក Etkes បាននិយាយថា "ពួកគេមានការភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំងថា វានឹងក្លាយជាការតាំងទីលំនៅដំបូងបង្អស់នៃការតាំងទីលំនៅជាច្រើនដែលត្រូវដួលរលំ" ។

 

កាលពីសប្តាហ៍មុន ដោយប្រឈមមុខនឹងសវនាការមួយទៀតនៅចំពោះមុខតុលាការ ទីបំផុតរដ្ឋាភិបាលបានយល់ព្រមលើ Migron ប៉ុន្តែបន្ទាប់ពីបានធ្វើកូដកម្មជាមួយក្រុមអ្នកបញ្ចុះបញ្ចូលដំណោះស្រាយសំខាន់គឺក្រុមប្រឹក្សា Yesha ។ អ៊ីស្រាអែលបានសន្យាថា ច្រកចេញនឹងទៅ ប៉ុន្តែមិនមែនមុនពេលផ្ទះថ្មីត្រូវបានសាងសង់សម្រាប់អ្នកតាំងលំនៅរបស់ Migron ហើយពួកគេត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរទីតាំងដ៏ធំទៅកាន់កន្លែងតាំងទីលំនៅថ្មីដែលបានបង្កើត និងអនុញ្ញាត។ យោងតាមរបាយការណ៍នៅក្នុងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយក្នុងស្រុក គ្រួសាររបស់ Migron អាចត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរត្រឹមតែពីរបីរយម៉ែត្រពីទីតាំងបច្ចុប្បន្នរបស់ពួកគេទៅកាន់តំបន់មួយនៃតំបន់ West Bank ដែលត្រូវបានកំណត់ថាជា "ដីរបស់រដ្ឋ" ។

 

លោក Yariv Oppenheimer ប្រធាន Peace Now បាននិយាយថា "អ្នកតាំងលំនៅដឹងថា ការរៀបចំកន្លែងជំនួសអាចចំណាយពេលច្រើនឆ្នាំ" ដោយបារម្ភថា នេះគ្រាន់តែជាយុទ្ធសាស្ត្រពន្យារពេលប៉ុណ្ណោះ។

 

អ្នកផ្សេងទៀតជឿថាការផ្លាស់ទីលំនៅរបស់ Migron តាមពិតអាចកំណត់ការតស៊ូប្រឆាំងនឹងការតាំងទីលំនៅ។ មានការពិភាក្សារួចហើយអំពីការផ្លាស់ប្តូរអ្នកតាំងលំនៅទៅកាន់យុត្តាធិការនៃការតាំងទីលំនៅជិតខាងគឺអ័ដាម។

 

លោក Etkes បាននិយាយថា "គ្រោះថ្នាក់គឺថា Migron នឹងត្រូវបានបំផ្លាញដើម្បីរស់ឡើងវិញក្នុងទម្រង់ 'ស្របច្បាប់' ដោយរដ្ឋាភិបាលជាការតាំងទីលំនៅថ្មីដែលនៅជិត Adam" ។

 

ការសង្ស័យបែបនេះត្រូវបានបញ្ជាក់ដោយក្រុមប្រឹក្សាអ្នកតាំងលំនៅសំខាន់ Yesha ដែលបានចេញសេចក្តីថ្លែងការណ៍មួយកាលពីសប្តាហ៍មុនថា "យើងជឿថាវាអាចទៅរួចក្នុងការស្វែងរកដំណោះស្រាយសម្រាប់ក្រុមអ្នកតាំងលំនៅដែលនឹងពង្រឹងការតាំងទីលំនៅ" ។

 

ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកស្រុក Migron ដែលគាំទ្រដោយក្រុមអ្នកតាំងលំនៅដ៏រឹងរូស កំពុងនិយាយ និងធ្វើសកម្មភាពតឹងតែងនាពេលនេះ។ ក្នុង​ការ​បង្ហាញ​ពី​ភាព​រឹង​ទទឹង​នោះ ពួក​គេ​បាន​រើ​ផ្ទះ​ចល័ត​មួយ​ផ្សេង​ទៀត​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ប៉ុស្តិ៍​កាល​ពី​សប្តាហ៍​មុន។ អស់ជាច្រើនខែមកនេះ អ្នកស្រុកក៏បាននិងកំពុងសាងសង់អាគារថ្មដ៏ធំមួយនៅជិតច្រកចេញ ដែលនឹងក្លាយជាកន្លែងផលិតស្រាទំពាំងបាយជូរ។

 

ក្រុមប្រឹក្សារ៉ាប៊ីនរបស់អ្នកតាំងលំនៅបានថ្កោលទោសការបាត់បង់ទីស្នាក់ការដែលគំរាមកំហែងដូចជាមេដឹកនាំអ្នកតាំងលំនៅ Gershon Masika ដែលបានព្រមានអំពីការប្រឈមមុខដាក់គ្នាយ៉ាងបង្ហូរឈាមដើម្បីជួយសង្គ្រោះវា។

 

លោកយាយ Genud មិនប្រាកដថានាងនឹងធ្វើអ្វីនោះទេ ប្រសិនបើការប៉ះទង្គិចកើតឡើង ហើយនាងត្រូវបោះបង់ចោលផ្ទះ និងជីវិតរបស់នាងនៅ Migron ។ នាង​បាន​និយាយ​ថា​៖ «​ដែនដី​ទាំង​អស់​នេះ​ជា​សាសន៍​យូដា។ "វា​នឹង​ជា​កំហុស​ធំ​មួយ​ប្រសិន​បើ​យើង​លះបង់​អ្វី​ដែល​ត្រឹមត្រូវ​របស់​យើង"។

 

Jonathan Cook ជា​អ្នក​កាសែត និង​ជា​អ្នក​និពន្ធ​រស់​នៅ​ក្នុង​ទីក្រុង Nazareth ប្រទេស​អ៊ីស្រាអែល។ សៀវភៅចុងក្រោយរបស់គាត់គឺ "Israel and the Clash of Civilisations: Iraq, Iran and the Plan to Remake the Middle East" (Pluto Press) និង "Disappearing Palestine: Israel's Experiments in Human Despair" (Zed Books) ។ គេហទំព័ររបស់គាត់គឺ www.jkcook.net.

អត្ថបទ​នេះ​បាន​លេច​ចេញ​ដំបូង​នៅ​ក្នុង The National (http://www.thenational.ae), បោះពុម្ភផ្សាយនៅ Abu Dhabi ។

---