Þann 18. maí var gripið til öryggisráðsins ályktun sem hefði veitt Palestínu aðild að Sameinuðu þjóðunum. Bandaríkin beittu neitunarvaldi.
Það hefði komið mér á óvart ef Bandaríkin hefðu greitt atkvæði með eða setið hjá. Atkvæðagreiðslan í öryggisráðinu sýnir tugi á tugum óréttmætra neitunarvalda af hálfu Bandaríkjanna, aðallega til að verja Ísrael frá því að vera kölluð til ábyrgðar, frá því að verða fyrir refsiaðgerðum eins og einu sinni annað aðskilnaðarríki, Suður-Afríka, var.
Hið óbilgjarna viðhorf sem Bandaríkin sýna aftur og aftur er andstætt bókstaf og anda sáttmála Sameinuðu þjóðanna, einkum greinar 1, 2, 4 og 27. Það sem mér þætti brýnna væri ályktun um að vísa Ísrael úr aðild. í Sameinuðu þjóðunum, eins og kveðið er á um í 6. grein sáttmálans. En auðvitað myndu Bandaríkin líka beita neitunarvaldi gegn slíkri ímyndaðri ályktun.
Engu að síður gæti ég séð fyrir mér að allsherjarþingið myndi afturkalla viðurkenningu ísraelsku diplómatanna hjá Sameinuðu þjóðunum. Þetta er innan valdsviðs GA og krefst ekki ályktunar öryggisráðsins, eins og raunin var þegar heimildum sendiherra Suður-Afríku var hafnað á áttunda og níunda áratugnum vegna aðskilnaðarstefnu þeirra. Það væri réttlætanlegt að hafna ísraelskum skilríkjum, þar sem Ísrael er ekki aðeins sekur um aðskilnaðarstefnuna heldur einnig um þjóðarmorð.
Þar sem alheimsmeirihlutinn fordæmir Ísrael, þrjú mál eru fyrir Alþjóðadómstólnum og nokkur hafa verið lögð fyrir Alþjóðaglæpadómstólinn, halda Bandaríkin áfram í afneitun sinni á ísraelskum glæpum og njóta augljóslega sérstöðu sinnar í því að vera „einn maður út“. ?
Svo virðist sem Bandaríkin séu föst í sínum eigin pólitíska og sálræna vef. Bandaríkin hafa misst hæfileikann til að hugsa og bregðast við utan rammans, þau eru dæmd til að fremja sömu mistök og versna þegar eitrað ástand. Margir bandarískir eftirlitsmenn, þar á meðal ég, hafa gefið til kynna að eftir að Bandaríkjastjórn tók þá óskynsamlegu ákvörðun að ganga í bandalag við Ísrael, þýddi þetta í raun að víkja bandarískum hagsmunum en Ísraelsmönnum. Það er og var fyrirsjáanlegt að þær aðstæður myndu skapast þar sem Bandaríkin yrðu ekki frjáls til að fylgja eftir eigin forgangsröðun, heldur yrðu þau bundin við að styðja geopólitíska óskynsamlega stefnu, misnota neitunarvald í öryggisráðinu og bregðast við bókstaf og anda. sáttmála SÞ.
Í áratugi hafa Bandaríkin stutt augljóslega ólöglegar ráðstafanir Ísraela með óheyrilegum kostnaði fyrir bandarískt efnahagslíf og álit Bandaríkjanna á heimsvísu. Alheimsmeirihlutinn lítur á Bandaríkin og Ísrael sem mestu hættuna fyrir friði og öryggi mannkyns. Aðgerðir Bandaríkjanna í SÞ og víðar hafa styrkt þessa skynjun.
Bandaríkin og Ísrael eru með réttu álitin hættuleg hrekkjusvín. Það er engin ást glataður fyrir Bandaríkin og Ísrael. Eflaust hefur bandalag Bandaríkjanna við Ísrael valdið því að Bandaríkin hafa misst vald og trúverðugleika í augum heimsmeirihlutans, einmitt vegna þess að Bandaríkin hafa varið hið óforsvaranlega, réttlætt hið óafsakanlega, stundað afsökunarbeiðni um þjóðarmorð. Bandalag Bandaríkjanna við Ísrael gerir það að verkum að ólöglegum ísraelskum landnema-nýlendustefnu, í aðskilnaðarstefnu sinni, í öllum stríðsglæpum og glæpum gegn mannkyninu sem Ísraelar hafa framið. Þessi meðvirkni kallar á einka- og refsiábyrgð, sem þegar fram líða stundir verður að bregðast við. Drögum alþjóðalaganefndarinnar um ríkisábyrgð verður einhvern tíma beitt gegn Bandaríkjunum og Ísrael sem mun skulda billjónir dollara til milljarða manna sem hafa verið fórnarlömb heimsvaldastefnu Bandaríkjanna og nýnýlendustefnu.
Í sögu Bandaríkjanna hefur ekkert verið eins skaðlegt og „bandalagið“ þeirra við afturkallað ríki sem þykist útfæra biblíuspádóma og eyðileggja arabíska nágranna sína. Þrjú þúsund árum eftir landvinninga „fyrirheitna landsins“ fylgir Netanyahu forsætisráðherra nú frásögnum Jósúabókar og eyðingu Kanaaníta. Það kemur ekki á óvart að Netanyahu treystir á sögur Biblíunnar um eyðileggingu Ísraelsmanna á Amalekbúum. Innan við þjóðarmorð sem Ísrael hefur framið á íbúa Gaza, vitnaði Netanyahu í Fyrsta Samúelsbók 15:3 og sagði: „Þú verður að muna hvað Amalek hefur gert þér, segir okkar heilaga Biblía. „Farðu nú og ræðst á Amalekíta og eyðileggðu með öllu allt sem tilheyrir þeim. Ekki hlífa þeim; drepa menn og konur, börn og ungabörn, nautgripi og sauðfé, úlfalda og asna“ Það er engin furða að Alþjóðadómstóllinn standi nú frammi fyrir þessari yfirlýsingu – ein af svo mörgum – sem sýnir „ásetning“ Ísraela um að eyða. „að hluta eða öllu leyti“ markhópinn.
Þó að hagsmunir Bandaríkjanna og Ísraels fari ekki saman, þá er meðvirkni og einn glæpur getur af sér annan. Friedrich Schiller skrifaði í Drama hans Piccolomini - das ist der Fluch der Bösen Tat, dass sie fortzeugend Böses muss gebären — það er bölvun hins illa athæfis, að hann muni halda áfram að valda frekari skaða. Reyndar hafa bandarísk stjórnvöld smám saman orðið háð „bandalagi“ sínu við Ísrael, sem er frekar einstefna. Þrátt fyrir daglega viðleitni almennra fjölmiðla til að hvítþvo ísraelska glæpi og gefa þjóðarmorðinu vott um lögmæti, eru sífellt fleiri Bandaríkjamenn að skilja að „það er eitthvað rotið í ríkinu“. Í reynd eru bandarísk stjórnvöld hálfgerð í þjónustu Ísraels en ekki í þjónustu bandarísku þjóðarinnar.
Bandaríkin eru föst í fáránlegum hugmyndafræði sem sleppur við alla skynsemi. Ísrael er ekki aðeins aðskilnaðarríki, það er nýlenduríki með stefnu sem er ósamrýmanleg stofnsáttmála Sameinuðu þjóðanna, Genfarsáttmála Rauða krossins frá 1949, viðbótarbókunum frá 1977 og alþjóðalögum almennt.
Það sorglegasta er kannski að bandaríska þjóðin er í rauninni svipt rétti vegna þess að báðir stjórnmálaflokkarnir eru fastir í ísraelska vefnum. Hvort sem þú kýst repúblikana eða demókrata færðu bara frambjóðendur sem halda áfram að styðja Ísrael. Reyndar, því að segja gott orð um rétt Palestínumanna til að eiga sitt eigið ríki, hugmyndinni um að líta á Palestínumenn sem manneskjur sem eiga rétt á sömu mannréttindum og við krefjumst sjálf, er hafnað af almennum fjölmiðlum. Sá sem styður Palestínumenn er útskúfaður og sakaður um gyðingahatur.
Bandaríska þjóðin er Orwellianismi New York Times og Washington Post að bráð. Hvort sem þú kýst repúblikana eða demókrata, þá er það hernaðar-iðnaðar-fjármála-akademísk-fjölmiðla-stafræna flókið sem ræður yfir okkur. Reyndar stjórna þeir sem eru kjörnir ekki og þeir sem ráða eru ekki kjörnir.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja