Forida er 22 ára saumavélastjóri í fataverksmiðju í Dahka í Bangladesh. Hún vinnur oft 12 tíma daga við að framleiða föt fyrir vörumerki eins og H&M og Target. Stundum, á annasömum framleiðslulotum, eru tímarnir enn lengri.
„Á síðasta ári vann ég til miðnættis í heilan mánuð,“ útskýrði Forida. „Mér leið alltaf illa. Ég var stressuð yfir syni mínum og svo eftir að ég kom heim úr vinnunni þurfti ég að þrífa húsið og elda og fara svo aftur í vinnuna morguninn eftir. Ég myndi fara að sofa klukkan tvö og fara á fætur klukkan 2:5.30 á hverjum degi.
Jafnvel með samanlagðar tekjur frá eiginmanni sínum, átti fjölskylda Forida varla nóg að borða.
Á sama tíma þyrfti forstjóri frá toppfatamerki að vinna aðeins fjóra daga til að vinna sér inn það sem fatastarfsmaður í Bangladesh myndi vinna sér inn á ævinni.
Saga Forida kemur fram í skýrslu sem samtökin gegn fátækt birtu í dag Oxfam. Skýrslan, Verðlaun fyrir vinnu, ekki auð, sýnir hvernig hagkerfi heimsins styrkir ríkasta 1% á meðan hundruð milljóna manna berjast við að lifa af.
Oxfam komst að því að 82% af alþjóðlegum auði sem framleidd var á síðasta ári fór til ríkasta 1% jarðarbúa. Með öðrum orðum fóru fjórir af hverjum fimm dollara auðs sem skapaðist árið 2017 í vasa 1%.
Þó að nýr milljarðamæringur hafi verið stofnaður annan hvern dag sáu þeir 3.7 milljarðar manna sem eru fátækasti helmingur jarðarbúa enga aukningu á auði sínum á síðasta ári.
„Bróðir milljarðamæringa er ekki merki um blómlegt hagkerfi heldur einkenni misheppnaðs efnahagskerfis,“ sagði Winnie Byanyima, framkvæmdastjóri Oxfam. „Fólkið sem býr til fötin okkar, setur saman símana okkar og ræktar matinn okkar er nýtt til að tryggja stöðugt framboð af ódýrum vörum og stækka hagnað fyrirtækja og milljarðamæringa fjárfesta.
Oxfam greindi frá því að 42 ríkustu fólkið eigi nú jafn mikinn auð og fátækasta helming jarðarbúa.
Frá árinu 2010 hefur auður milljarðamæringa aukist árlega um 13%, sem er sex sinnum hærra hlutfall en meðallaunþegar.
Lykilþættir sem stuðla að þessari samþjöppun auðs, Oxfam fannst, eru skerðing á réttindum launafólks, áhrif fyrirtækja í stefnumótun í stjórnmálum og vinnumálum, umbun fyrir arfgengum auði, skattsvik og niðurskurður á kostnaði til að hámarka hagnað fyrirtækjaeigenda.
„Fullkominn stormur eykur samningsstyrk þeirra sem eru á toppnum en dregur úr samningsstyrk þeirra sem eru á botninum,“ útskýrði Paul O'Brien, varaforseti Oxfam America fyrir stefnumótun og herferðir. „Ef ekki er tekið á slíku ójöfnuði mun það festa fólk í fátækt og brjóta enn frekar niður samfélag okkar.
Oxfam benti á stefnu Trump forseta sem að auka bilið milli ríkra og fátækra og styrkja 1% á baki bandarísku verkalýðsins.
Frá því hann tók við embætti hefur Trump valið ráðherrastól með fleiri milljarðamæringar í henni en nokkru sinni fyrr í sögu Bandaríkjanna, og samanlagður auður þeirra er meiri en 100 milljónir fátækustu Bandaríkjamanna. Oxfam vitnaði í Trump fyrirhugaðar skatta- og heilbrigðisumbætur sem stefnu í þágu hinna ofurríku.
Á sama tíma eiga þrír ríkustu Bandaríkjamenn sama auð og fátækasti helmingur íbúa landsins.
Slík gögn undirstrika ástand hinna bandarísku fátæku. Í skýrslu Oxfam var mynd af Dolores, fyrrverandi alifuglastarfsmanni í Arkansas. Henni og vinnufélögum hennar var veitt svo fá baðherbergishlé í verksmiðjunni að þau neyddust til að vera með bleiur til að vinna.
„Það var eins og að eiga ekkert virði,“ sagði Dolores. „Við komum klukkan 5 á morgnana... til 11 eða 12 án þess að nota baðherbergið... ég skammaðist mín fyrir að segja þeim að ég yrði að skipta um Pampers.
Vinna í alifuglaiðnaði í Bandaríkjunum er með hæstu tjónatíðni í landinu. Oxfam komst að því að „endurteknir álagsmeiðsli geta verið svo alvarlegir að eftir aðeins eitt ár á framleiðslulínum sögðust sumir starfsmenn ekki geta rétt úr fingrunum, haldið í skeið eða jafnvel haldið almennilega í hendur barna sinna.
Um allan heim ýtir vinnuafli fátæks fólks undir aukna samþjöppun auðs.
„Hættuleg, illa launuð vinna fyrir marga styður gríðarlegan auð fyrir fáa,“ útskýrði Oxfam. „Konur eru í verstu vinnunni og næstum allir hinir ofurríku eru karlmenn. Stjórnvöld verða að skapa jafnara samfélag með því að forgangsraða venjulegu launafólki og litlum matvælaframleiðendum í stað hinna ríku og valdamiklu.“
Benjamin Dangl er með doktorsgráðu í sagnfræði frá McGill háskólanum og er ritstjóri Í átt að frelsi, framsækið sjónarhorn á heimsviðburði. Hann hefur starfað sem blaðamaður um alla Rómönsku Ameríku og er höfundur bókanna Eldverðið: Auðlindastríð og félagslegar hreyfingar í Bólivíu (AK Press) og Dansað við dýnamít: Félagslegar hreyfingar og ríki í Rómönsku Ameríku (AK Press). Twitter @BenDangl
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja
1 athugasemd
Það væri gaman ef þegar minnst er á „þrír ríkustu Bandaríkjamenn“, yrðum við minnt á nöfn þeirra; Hlið? Buffett? ? Hinir miklu góðgerðarsinnar minna okkur stöðugt á dásamlega gjafmildi sína, kannski þarf að minna þá á þá sárustu fátækt sem kapítalisminn veldur.