Ísrael breytti sjúkrahúsum Gaza í aftökusvæði og alþjóðasamfélagið kallaði aðeins á mannúðarhlé. Nú þegar fjöldagrafir hafa fundist, er alþjóðasamfélagið að sögn skelfingu lostið og kallar „á gagnsæja og trúverðuga rannsókn“. Hvar héldu SÞ að lík Palestínumanna sem Ísraelar myrtu myndu enda? Og hvers vegna hryllir SÞ við uppgötvun fjöldagrafa, en ekki yfir því að Ísrael drepi þúsundir óbreyttra palestínskra borgara?
Uppgötvun fjöldagrafanna „er önnur ástæða fyrir því að við þurfum vopnahlé, hvers vegna við þurfum að sjá fyrir endann á þessum átökum, hvers vegna við þurfum að sjá aukinn aðgang mannúðarmanna, fyrir mannúðarvörur, meiri vernd fyrir sjúkrahús. Við þurfum að sjá gíslana sleppta,“ sagði talsmaður framkvæmdastjóra Sameinuðu þjóðanna, Stephane Dujarric, Fram á blaðamannafundi.
Það er mikill ósamræmi í þessari yfirlýsingu. Vopnahléið var nauðsynlegt áður en fjöldagrafirnar fundust. Meðan á þjóðarmorðinu stóð sýnir Sameinuðu þjóðirnar um átök þátttakendur í Ísrael. Að tengja mannúðaraðstoð við fjöldagrafirnar er önnur hræðileg athugasemd - mannúðaraðstoð er fyrir þá sem lifa. Vörn fyrir sjúkrahús er nauðsyn og ekki tengd uppgötvun fjöldagrafa. Og lausn ísraelsku gíslanna hefur ekkert með uppgötvun fjöldagrafanna að gera. Fjöldagrafirnar eru til vegna þess að Ísrael er að fremja þjóðarmorð. Og allt sem Dujarric taldi upp hlýtur að vera tengt þjóðarmorði Ísraels og meðvirkni SÞ í að leyfa því að gerast.
Hins vegar, í ljósi þess að Sameinuðu þjóðirnar hafa nú einnig staðlað þjóðarmorð, þurfa þau á tilfinningasemi til að koma sínum sjónarmiðum á framfæri á meðan þeir sitja hjá við allar aðgerðir sem gætu stöðvað útrýmingu Ísraela á Palestínumönnum frá Gaza. Og hvaða betri leið til að gera það en einblína á 392 Palestínumenn af þeim þúsundum sem hafa verið drepnir, vegna þess að lík þeirra hafa fundist í fjöldagröf?
Fjöldagrafir benda til sönnunargagna um stríðsglæpi og, í þessu tilviki, þjóðarmorð. Fjöldagrafirnar á Gaza eru hins vegar einnig merki um aðgerðarleysi á alþjóðavettvangi vegna þjóðarmorðs. Þær eru framhald af Nakba 1948, sem alþjóðasamfélaginu hefur mistekist að vísa til í orðræðu sinni. Að leika sér hneykslaður á uppgötvun fjöldagrafa mun ekki hjálpa Palestínumönnum, en að viðurkenna Nakba þegar það gerðist hefði hugsanlega komið í veg fyrir núverandi tilvist fjöldagrafa, sem Ísrael mun setja í samhengi í frásögn sinni um ævarandi öryggismál. Og hvaða land er tilbúið til að rífa niður lygar Ísraels og horfast í augu við þjóðarmorðsástandið sem landnema og nýlenduveldi með staðreyndir?
Fjöldagröf er ekki bara táknræn fyrir ofbeldi. Það er sönnunargagn, í tilfelli Gaza, ekki aðeins um útrýmingu Ísraelsmanna á Palestínumönnum heldur einnig þess að alþjóðasamfélagið skipti þjóðarmorðinu upp í aðskilin brot til að lágmarka ábyrgð. Hins vegar, jafnvel þótt fjöldagröfin hafi fundist, veita diplómatar Ísraelum enn frekari refsileysi.
„Þetta er eitthvað sem neyðir okkur til að kalla eftir óháðri rannsókn á öllum grunsemdum og öllum aðstæðum vegna þess að það gefur til kynna að það gæti hafa verið brot á alþjóðlegum mannréttindum,“ sagði talsmaður ESB, Peter Stano. lýst.
„Gæti hafa verið“? Það voru sönnunargögn jafnvel án þess að fjöldagrafir hefðu fundist, en alþjóðasamfélagið vill frekar hvíla sig á vangaveltum frammi fyrir sönnunargögnum. Með einni setningu hefur sönnun verið breytt í forsendu. Getur alþjóðasamfélagið, að minnsta kosti, hætt að vekja athygli á hryllingi fjöldagrafa og einbeitt sér að öllu þjóðarmorðsferlinu sem vill útrýma öllum ummerkjum Palestínumanna? Engin óháð rannsókn mun hætta við að þjóðarmorð hafi átt sér stað með blessun alþjóðasamfélagsins og þar af leiðandi fjöldagrafirnar.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja