Bernie Sanders „Lay Teachers Act“ myndi hækka grunnlaun kennara í 60,000 Bandaríkjadali á ári, bráðnauðsynleg uppörvun til að styrkja fagið.
Þótt ríki reyni að draga úr kennaraskorti virðist vandamálið aðeins vera að versna. Nýlega hefur Landssamband menntamála tilkynnt að 55 prósent kennara hyggjast hætta störfum fyrr en þeir ætluðu. Þetta þýðir að ef núverandi þróun heldur áfram mun bilið á milli fjölda starfandi kennara og fjölda lausra starfa aukast verulega fyrir árið 2030. Þar kemur Bernie Sanders, nýr öldungadeildarformaður heilbrigðis-, mennta- og vinnumálasviðs, inn í.
Í lok febrúar, Sanders fyrirhuguð "Lay Teachers Act", sem myndi hækka grunnlaun kennara um allt land í $60,000. „Í Ameríku í dag,“ skrifaði öldungadeildarþingmaðurinn í pósti, „eru byrjunarlaun kennara í næstum 40% skólahverfa minna en $40,000 á ári. Ennfremur græða 43% allra kennara í Ameríku minna en $60,000 á ári. Meðan sumir gagnrýnendur tillögunnar segja að launahækkanir í menntun eigi að vera meðhöndlaðar eingöngu á ríki og sveitarfélögum, alríkisaðgerðir myndu veita strax viðbrögð við heilu kerfi í kreppu, frekar en hægt, bútasaumsviðbrögð. Löggjöf sem myndi bæta byrjunarlaun margra kennara, sérstaklega kennara á frumstigi, er mjög þörf og kærkomið skref til að koma á stöðugleika í vinnuafli kennara.
Einkavæðingarátak - eins og útvíkkun á skírteinum og skipulagsskrá, ásamt lagaaðgerðum sem ætlað er að hræða kennara - hafa gert kennslu í opinberum skólum erfiðari.
Fyrstu árin á mínum eigin kennsluferli þénaði ég undir $40,000. Á þeim tíma, eins og margir aðrir kennarar, þurfti ég að jafna kostnað hversdagslífsins við bratta námsferil nýs starfs. Fyrir marga kennara verða fjárhagslegir, tilfinningalegir og faglegir streituvaldar fyrstu fimm árin einfaldlega of mikið. Niðurstaðan hefur verið a ótrúlega hátt hlutfall kennara sem hættir í faginu áður en það nær hálfum áratug. Heimsfaraldurinn og stjórnmálaherferðir gegn opinberum skólum hafa án efa gert þessa þróun verri.
Þrýstingur frá einkavæðingarhreyfingunni eykur einnig kreppuna með því að flýta fyrir brotthvarfi opinberra skólakennara úr faginu. Þessi straumhvörf er í samræmi við markmið hreyfingarinnar, sem eru að raska og koma óstöðugleika í opinbera menntageirann, óháð mannkostnaði. Einkavæðingarátak — svo sem útvíkkun skírteina og skipulagsskrár, ásamt lagasetningu sem ætlað er að hræða kennara, eins og að leggja til fangelsisvist fyrir kennara sem hafa þá dirfsku að eiga bækur sem sýna fjölbreytileika mannkynsins — hafa gert kennslu í opinberum skólum erfiðari. Án efa hafa þessar breytingar stuðlað að því að hugsanlegir kennarar hafa ákveðið annað starf þar sem þeir verða ekki djöflaðir til að veita almannaheill.
Háskólanemar sem gætu verið upprennandi kennarar hafa líka tekið eftir fjandsamlegum aðstæðum fagsins. Menntadeildir í framhaldsskólum og háskólum á landsvísu hafa séð innritun nemenda í námsbrautir sínar verulega dýfa frá því að faraldurinn hófst. Niðurstöður könnunar hafa leitt í ljós að foreldrar eru ólíklegri í dag til að hvetja börn sín til að leggja stund á menntun. Þetta er vandamál fyrir skóla, bæði í náinni og lengri tíma.
Með þeim áskorunum sem opinber menntun stendur frammi fyrir eru launakennaralögin skref í rétta átt fyrir þjóðina. En áður en við getum borgað kennurum verðum við að ganga úr skugga um að það séu til kennarar sem verða tilbúnir að fara inn í skólastofur morgundagsins (og dagsins í dag). Að fjölga heildarfjölda nemenda sem eru skráðir í háskólanám og starfsnám sem leiða til vottunar verður að vera áherslan í framtíðinni. Og nei, við getum ekki sætt okkur við lægri kröfur um undirbúningsnám kennara eða notkun þjóðvarðliðsmanna að halda skólum opnum. Við getum gert betur - við skuldum nemendum okkar að gera betur.
Til að bæta ráðningu og varðveislu kennara þarf að draga úr hindrunum fyrir upprennandi kennara. Það er ekki óalgengt að upprennandi kennarar taki á sig skuldir fyrir háskólanám, sem felur í sér starfsþjálfun í hlutastarfi eða í fullu starfi hlið við hlið við reyndan kennara. Þó að starfsreynsla sé frábær leið fyrir nýja kennara til að læra, þá er það efnahagsleg byrði að borga fyrir þjálfunarupplifunina ofan á flutninga, mat, leigu og annan framfærslukostnað. Það er mikilvægt að þeir sem koma inn í fagið sitji ekki uppi með skuldir sem gætu gert starfsferil í kennslu utan seilingar.
Greitt starfsnám og dvalarleyfi geta staðist þörf peningar í vösunum upprennandi kennara og draga úr fjárhagslegum núningi á leiðinni til að vera löggiltur kennara. Á þessum nótum geta löggjafaraðgerðir á ríkisstigi aðstoðað upprennandi kennara með launuðu starfsnámi. Núverandi lánafyrirgefningaráætlanir getur verið viðbót við þessar nýju ráðstafanir. Þeir sem vilja leggja sitt af mörkum til að bæta og þróa næstu kynslóð eiga ekki að þurfa að vera grafnir með skuldir.
Að snúa við minnkandi röðum opinberra skólakennara mun taka samstillt átak af alríkis- og ríkisstofnunum, staðbundnum skólaumdæmum og háskólum. En síðast en ekki síst, það mun þurfa núverandi og upprennandi kennara, því án ástríðu þeirra, hollustu og vilja til að vinna þá erfiðu, hjartanlegu vinnu sem samfélög um allt land þurfa á þessari stundu, mun engin stefna skipta máli. Gerum allt sem við getum til að hvetja og styðja kennara á þessum tíma, þar á meðal að standa á bak við Sanders's Pay Teachers Act.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja