Heimild: The Wire
Í meira en ár hefur það verið óyfirlýst stefna miðstjórnarinnar að sýna Kasmír í dalnum sem óvini indverskrar þjóðernishyggju og hrósa þeim í Jammu héraði sem ullarlituðum þjóðernissinnum.
Skoðanir innan fyrrverandi ríkis með tilliti til hinnar nú afturkölluðu greinar 370 urðu kjölfestan þar sem reynt hefur verið að gera þennan greinarmun.
Viljinn eða tregðan til að vera „fullkomlega samþætt“ sýn Hindutva um einsleita þjóð hefur verið mjólkuð til að kalla Kasmírana annaðhvort sem trygga indíána eða sem ævarandi ógn við þjóðareiningu.
Merkilegt nokk, þar sem kröfur um „sérstaka stöðu“ af hálfu Indverja í öðrum ríkjum en Jammu og Kasmír (allt frá fjarlægum svæðum í norðausturhluta til jafnvel svo miðlægs ríkis eins og Bihar) hafa aldrei sýnt fram á miðstýrðan tortryggni sem sérstöðu fyrir Jammu og Kasmír.
Að lýðfræðilegar upplýsingar hafi gegnt mikilvægu hlutverki í slíkum ákvörðunum er nú verst geymda leyndarmál hins nýja „framkvæmdastjóra Indlands“.
Að eina ríkið með meirihluta múslima á óskiptu Indlandi hafi valið af eigin alþýðuvilja að kasta hlut sínum með indversku yfirráðinu frekar en múslima í Pakistan hefur einhvern veginn aldrei fengið þau kaup sem það átti skilið með hægri væng hindúa. Ekki heldur sú staðreynd að múslimar í Kasmír stóðu eins og steinar gegn trúbræðrum innrásaraðila á þeim tíma þegar hvorki var her né aðild með Indlandi tiltæk til stuðnings.
Hin áberandi kaldhæðni er sú að þáverandi hindúa Maharaja í því ríki hafði viljað halda sjálfstæðri stöðu á meðan yfirgnæfandi almennt viðhorf undir forystu hins háa Sheikh Abdullah var að hafna ekki bara múslimskri þjóð heldur, í upphafi, öllum hugmyndum um sjálfstæði, bæði á raunsæjum og hugsjónalegum stjórnarskrárlegum forsendum.
Við það má bæta þeim óviðjafnanlega hætti sem Pandits og aðrir minnihlutahópar í dalnum voru áfram verndaðir og bræðralagðir samlanda í andstöðu við innrásarher ættbálka.
Málið um eignarhald á landi
Reyndar átti stjórnarandstaðan, sem byggir á Jammu, við þjóðarráðstefnuna undir forystu Sheikh Abdullah að koma til móts við spurninguna um endurúthlutun lands.
Lög um afnám stóra landeigna frá 1950, sem takmarkaði eignarhald á landi við 22 hektara, sem gerði nýju Kasmírska frelsisráðstöfuninni kleift að skila landi umfram þá ráðstöfun til hinna raunverulegu jarðræktarmanna, áttu að verða steypuvöllur þeirrar samfélagslegu stjórnarandstöðu sem byggir á Jammu, þar sem Megnið af þessum stóru eignum tilheyrði Dogra Kashmiris.
Enn og aftur, eftir um 70 ár, er það þessi spurning sem kemur til með að taka mið af gremju alls Kasmírs gegn nýjum lögum um eignarhald á landi sem miðstjórnin tilkynnti um sambandssvæðin Jammu og Kasmír og Ladakh.
Eins og Indian Express hefur tjáð sig ritstjórnarlega, gremjan gegn nýju lögunum virðist jafn mikil, ef ekki sterkari, í Jammu-héraði og í dalnum.
Hugsaðu um kaldhæðnina: ef Jammu hefði mótmælt landaumbótum snemma á fimmta áratugnum sem sáu að draga úr forréttindum auðmanna landeigenda þá, í dag endurheimtur Indverjar að utan, rétt til landeignar í ríkinu, án takmarkana. Að því er varðar flatarmál landbúnaðarlands sem ekki er landbúnaðarland hefur vakið upp hnakka í Kashmiris í sama Jammu-héraði - staðreynd sem ber hljómandi vitni um kraft staðbundinna krafna í andstöðu við miðstýrðar forsendur.
Hversu mikið sem Kasmírbúar í Jammu og Ladakh kunna að hafa fagnað afturköllun sérstöðu ríkisins, höfðu þeir ekki, í gleðibólu sinni, ímyndað sér eða alveg meðtekið hversu langt miðstöðin hafði ætlað að ganga með endurskipulagningu efnahagslífs í ríkinu. Leiðtogar í Jammu, í takt við hersveitir Hindutva, höfðu tilhneigingu til að vera ánægðir með fullvissu sem bæði forsætisráðherra og innanríkisráðherra lýstu yfir um að réttur lögheimilis í Kasmír til atvinnu og eignarhalds á landi yrði verndaður.
Nýju lögheimilislögin sem miðstöðin tilkynnti um, sem veita öllum þeim sem höfðu búið í fimmtán ár í ríkinu, eða afkvæmi þeirra hafa stundað nám í tíu ár í ríkinu, sérleyfi, virtust ásættanleg ráðstöfun Kashmiris í Jammu héraði, þó innan nokkurra vikna frá þeirri tilkynningu. varð ljóst að Kasmírbúar í Ladakh vildu vernda réttindi sín til lands, skógarauðs og atvinnu samkvæmt sjöttu áætlun stjórnarskrárinnar.
Lítið grunaði þá að þessi nýju ákvæði um lögheimili yrði ónýt af miðstöðinni innan aðeins nokkurra vikna eftir, og afhjúpaði þá meginstefnu sem ríkisstjórn Modi lagði til að opna Kasmír-landi fyrir vildarvinum frumkvöðla til hagnýtingar á auði ríkisins. Að jafnvel strax að morgni tilkynningar um nýju landslögin var hinn háttvirti landstjóri enn að fullvissa Kasmírbúa um að engar lýðfræðilegar breytingar væru fyrirhugaðar og engar skemmdir myndu hljótast af lögheimilislögum, hafa allir Kasmírbúar litið á sem endanlega svikin - ráðstöfun sem er afar áhugalaus um bæði fyrri skuldbindingar og tilfinningar Kasmíra í öllum hlutum sem snerta sjálfsmynd þeirra þvert á trúarbrögð og þjóðerni.
Afleiðingarnar
Ljóst er að með þessari ráðstöfun gæti miðstöðin verið komin til að bíta meira en hún getur tuggið, jafnvel með öryggisbúnaðinn til staðar.
Ef almennum flokkum hefur verið erfitt að móta nýja pólitíska dagskrá og starfshætti, þar sem þeir hafa lent í andstöðu við Kasmíra í Jammu og Ladakh, sem höfðu lýst yfir mikilli vellíðan yfir því að lesa niður grein 370, gæti miðstöðin nú hafa gefið Kasmírbúa tilefni víðs vegar um landið. stjórnar til að koma saman í sameiginlegum málstað - sem þeir telja nú ekki bara varða sjálfsvirðingu þeirra heldur lífsviðurværi sem hafa víðtækar afleiðingar.
Merkilegur vísbending um þann raunveruleika hefur verið sú staðreynd að Apni-flokkurinn (skemmtilega nefndur „konungsflokkurinn) í Jammu hefur talið sig skylt að halda opinbera mótmælagöngu gegn nýju lögum um eignarhald á landi og undir forystu hindúa, jafnvel sem stuðningsmenn. af PDP kom út í dalnum.
Sú tilfinning er farin að koma upp á yfirborðið að miðstöðin vilji hunsa álit Kasmír í öllum málum vegna þess að eins og Indian Express hefur orðað það, finnst þeir geta gert af því að þeir geta.
Í því samhengi er litið á langvarandi og fyrirlitlega afneitun á kosningum til þings og tilurð staðbundinna pólitískra innviða í gegnum hverfisþróunarráðin sem stefnu til að afneita Kasmírbúa hvers virði, lýðræðislega fulltrúa og forréttindi í málinu. að stjórna eigin málum - eins konar afturhvarf til nýlendutímans.
Næstu dagar og mánuðir munu leiða í ljós hvort Kasmírbúar um allt hið áður óskipta ríki muni finna viljann og alþýðustyrkinn til að sigrast loksins á áhrifum hins nú miðstýrða ríkisvéla til að koma upp sameinuðu andspyrnu, eða hvort hægrimenn Hindutva muni enn geta sveigað sig. og veikja þá mögulegu mótspyrnu með kunnuglegum aðferðum sértrúarstefnunnar.
Að Kasmírbúar í Jammu og Ladakh óttast að utanaðkomandi afskipti og eftirlit kunni að hafa áhrif á svæði þeirra meira en Kasmírbúar í dalnum eykur á töfrandi augnablikið.
Er það í kortunum að framtíðarsýn Sheikh Abdullah fyrir hið óskipta ríki muni finna nýtt fylgi og eignarhald núna jafnvel í Jammu og Ladakh?
Að pakistan-þátturinn hafi mun minna hald í þessum tveimur hlutum gæti gert það erfitt fyrir valdhafa að tæla Kasmíra með kunnuglegu ákalli um að tryggja sundurliðuðum aðilum frá þessum sískyldundi óvini.
Það er athyglisvert að á afmælisdegi spámannsins var forseta hins nýja Alþýðubandalags fyrir Gupkar-yfirlýsingu meinað að biðja í hefðbundnum söfnuði í Dargah Hazratbal, þó að Omar Abdullah hafi fundið leið sína til Kargil, þar sem hann náði sambandi við Kasmírar þar hlynntir þeirri ákvörðun að berjast fyrir endurupptöku hinna afturkölluðu ákvæða um „sérstöðu“.
Það verður fróðlegt að sjá hvernig þessi köttur og mús milli bandalagsins og ríkisyfirvalda mun spilast eftir því sem dagarnir líða. Að landsráðstefnan hafi getað efnt til mótmælasýningar í Jammu, undir forystu Devendra Rana, hlýtur líka að vera hrífandi staðreynd í þeim efnum.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja