SJÁLFSTÆÐUR SÉRFRÆÐINGUR UM STÖÐLUN LÝÐRÆÐISLEGRI OG JAFNRÉTTAR ALÞJÓÐLEGUR SKRÁ, ALFRED-MAURICE DE ZAYAS
GREIN TIL VENEZUELA OG ECUADOR 26. NÓVEMBER – 9. DESEMBER 2017
Sem fyrsti óháði sérfræðingurinn um eflingu lýðræðislegrar og sanngjarnrar alþjóðareglu, hef ég fengið tækifæri til að skilgreina umboðið og aðferðafræðina. Ég hef útbúið sex skýrslur fyrir mannréttindaráðið og sex skýrslur fyrir allsherjarþingið, sem allar fjalla um málefni alþjóðlegrar reglu, þar á meðal skattaskjól, lausn deilna fjárfesta og ríkja, tvíhliða fjárfestingarsamninga, fríverslunarsamninga, verkefni Alþjóðabankans, Alþjóðagjaldeyrismálið. Sjóðurinn og lánaskilmálar hans, afvopnun fyrir þróun, sjálfsákvörðunarrétt þjóða og umbætur á öryggisráðinu. Tilgangur og tilgangur umboðs míns er kveðið á um í ályktun mannréttindaráðs 18/6, og breytum heimsóknar minnar er lýst í fjölmiðlayfirlýsingu sem gefin var út 27. nóvember 2017.[1].
Hlutverk skýrslugjafa og óháðra sérfræðinga er að spyrja spurninga, hlusta á alla hagsmunaaðila, meta skjöl og gefa uppbyggilegar tillögur til ríkja. Við komum til að hjálpa íbúum að átta sig betur á mannréttindum sínum. Til þess reynum við að sannfæra stjórnvöld um að það sé í þeirra eigin hagsmunum að vinna með Sameinuðu þjóðunum og bjóðum þeim upp á ráðgjafarþjónustu og tækniaðstoð. Það er ekki hægt að draga úr hlutverki okkar í að fordæma ríkisstjórnir.
Sumir áheyrnarfulltrúar og aðgerðarsinnar í borgaralegu samfélagi líta ranglega á skýrslugjafa sem sérstaka sendimenn eða fulltrúa. Persónulega hefur mér verið trúað fyrir takmarkað umboð og ætti ekki að líta á mig sem yfirskýrslumann eða framkvæmdastjóra. Ég get ekki rænt hlutverki skýrslugjafanna um tjáningarfrelsi, réttinn til friðsamlegra funda og félaga, um sjálfstæði dómara og lögfræðinga, um matvæli, heilsu eða handahófskennda gæsluvarðhald. Þannig gat ég ekki uppfyllt væntingar sumra geira borgaralegs samfélags, þó að ég fullvissaði viðmælendur mína um að ég myndi koma áhyggjum þeirra á framfæri við viðeigandi skýrslugjafa. Ég reyndi líka að fella nokkrar af áhyggjum þeirra inn í frásögn bráðabirgðaráðlegginga minna til Bandaríkjanna. Þar sem við á mun ég endurspegla inntak þeirra í lokaskýrslunni sem lögð var fyrir ráðið árið 2018.
Ég skil trúboð í landinu sem góðviljaverkefni. Ég hef hlustað á hundruð hagsmunaaðila og fengið mikið af upplýsingum frá þeim, sem ég þarf enn að kynna mér og melta áður en ég gefi skýrslurnar endanlegt form. Eitt ætti að vera þér ljóst, nálgun mín er ekki að „nefna og skamma“, heldur að hlusta og koma með uppbyggilegar tillögur um hvernig megi endurbæta löggjöf, reglur og venjur sem leiða til mannréttindabrota.
Ég hef leitast við að skoða raunveruleika Venesúela og Ekvador á nýjan leik, meðvitaður um vandamál fátæktar, spillingar, skorts á tilteknum matvælum og lyfjum, vanrækslu á að tryggja ókeypis, fyrirfram og upplýst samþykki á vinnslusviðinu, verðbólgu, óhagkvæma dreifingu , aðgerðaleysi stjórnvalda, kúgun andófs. Það eru margar greiningar á vandamálunum og margar orsakir. Ætlun mín er að mæla með raunhæfum lausnum, innan marka umboðs míns, og nálgun mín hefur alltaf verið árangursmiðuð.
Þessi heimsókn innihélt mjög mikinn fjölda funda með ráðherrum beggja landa, sendiherrum, diplómatum, leiðtogum kirkjunnar, fræðimönnum, hagfræðingum, prófessorum, námsmönnum, samtökum borgaralegra samfélaga, einstökum fórnarlömbum, sem sögðu hjartnæmar sögur, með ættingjum fólks í haldi. , sem afhenti beiðnir um sendingu til viðeigandi leikara. Ég hef lagt mig fram um að ná jafnvægi á fundum mínum á milli ólíkra hópa og var ekki aðeins aðgerðalaus við að taka á móti upplýsingum heldur fyrirbyggjandi í leit að sannleikanum og krafðist markvissra upplýsinga.
Sendinefndin hefur einbeitt sér að því að kanna sameiginlega viðleitni til að stuðla að félagslegum framförum og betri lífskjörum í samræmi við ákvæði alþjóðasáttmálans um efnahagsleg, félagsleg og menningarleg réttindi, alþjóðasáttmálans um borgaraleg og stjórnmálaleg réttindi og dagskrár alþjóðlegra félagslegra vettvanga. síðan Porto Alegre.
Það ber að endurtaka að leiðtogafundurinn í september 2005 staðfesti að „lýðræði er algilt gildi sem byggist á frjálsum vilja fólks til að ákvarða pólitískt, efnahagslegt, félagslegt og menningarlegt kerfi þeirra og fulla þátttöku þeirra í öllum þáttum lífs síns. Niðurstöðuskjal leiðtogafundarins lagði einnig áherslu á að „lýðræði, þróun og virðing fyrir mannréttindum og grundvallarfrelsi eru háð innbyrðis og styrkja gagnkvæmt,“ og benti á að „á meðan lýðræði deilir sameiginlegum eiginleikum, þá er engin ein líkan af lýðræði til. Í samræmi við það verðskulda fyrirmyndir frá Venesúela og Ekvador athygli.
Áhrif félagslegra líkana sem eru ríkjandi í báðum löndum, sem og í Bólivíu, Níkaragva og Kúbu, á alþjóðaskipulagið sýna möguleika á aukinni svæðisbundinni samruna og samvinnu við alþjóðastofnanir, einkum kerfi Sameinuðu þjóðanna, sem getur boðið upp á ráðgjafaþjónustu og tækniaðstoð. til ríkja til að tryggja að félagslegar framfarir náist ekki á kostnað borgaralegra frelsis. Ég skoðaði framfarir á sviði útrýmingar ólæsi, ókeypis menntun frá grunnskólum til háskóla, áætlanir til að draga úr sárri fátækt, útvega heimilislausum og viðkvæmum húsnæði, afnema forréttindi og mismunun í áföngum, auka læknisþjónustu fyrir alla, þar á meðal mjög ungir og gamlir.
Meðal hindrana í vegi fyrir því að njóta mannréttinda spurði ég um óhagstæðar efnahagsráðstafanir sem nokkur ríki hafa gripið til sem miða að því að hafa beint og óbeint áhrif á góða starfsemi þess ríkis sem stefnt er að eða takmarka regluverk þess. Sameinuðu þjóðirnar hafa fordæmt einhliða þvingunaraðgerðir í áratugi, einkum frá tímamótarannsókn undirnefndarinnar um eflingu og verndun mannréttinda árið 2000. Gjaldmiðilsspekúlasjón hefur verið eitt helsta tækið til að koma í veg fyrir stöðugleika hagkerfa, svo einnig starfsemi lánshæfismatsfyrirtækja, sem, þó að hún hafi ekki lýðræðislegt lögmæti, hefur alvarleg áhrif á fjárhagslega getu ríkja til að gefa út skuldabréf og afla fjármögnunar. Sleppi innlendra fjármuna í skattaskjól hefur neikvæð áhrif á getu ríkja til að standa við fjárhagslegar skuldbindingar sínar og alþjóðleg samvinna er nauðsynleg til að tryggja heimflutning fjármuna sem voru teknir með ólöglegum hætti frá viðkomandi löndum. Svo virðist sem alþjóðlegir glæpahópar séu ábyrgir fyrir þjófnaði á opinberum auðlindum, matvælum og lyfjum, sem hafa ratað í nágrannalöndin, sem hefur áhrif á að íbúar sem þessar auðlindir voru ætlaðar til njóta mannréttinda. Skrifstofa SÞ um eiturlyf og glæpi getur aðstoðað ríki við að takast á við sum þessara vandamála. Í Venesúela er til viðbótar vandamál vegna skemmdarverka á opinberum eignum, íkveikju gegn opinberum byggingum, sjúkrahúsum og öðrum stofnunum, eyðileggingu rafmagns og símalína o.s.frv., sem stundum tengist kosningaherferðum. Ég hef áhyggjur af tilkynningum sem mér hafa borist um þessi skemmdarverk, sem gætu jafnvel talist undir yfirskriftinni „hryðjuverk“.
Ég verð að þakka stjórnvöldum í Venesúela og Ekvador, sem lögðu allt kapp á að svara spurningum mínum og útveguðu skjöl og tölfræði, þar á meðal með power-point kynningum, sem ég er í því ferli að meta og bera saman við aðrar heimildir.
Borgaraleg samtök lögðu einnig fram mjög gagnleg skjöl og ég hitti frjáls félagasamtök, frumbyggja, einstaklinga og fjölskyldur einstaklinga í haldi og einstaklinga sem ættingjar þeirra dóu í tengslum við lyfjaskort.
Því miður virðist sem herferð hafi verið hafin gegn trúboði mínu vikum áður en ég kom til Caracas og sumir kölluðu verkefnið jafnvel „falsa rannsókn“. Á sama hátt var trúverðugleiki persónu minnar dreginn í efa á samfélagsmiðlum og ég varð fyrir ad hominem árásum, þar á meðal móðgunum og alls kyns ásökunum, jafnvel áður en ég hafði talað við einn einasta blaðamann eða haldið blaðamannafund. Þetta endurspeglar mikla pólun og neitun við að samþykkja að óháður sérfræðingur sé óháður og að hann komi til að hlusta og meta, ekki til að standa og fordæma.
Það er áhyggjuefni fjölmiðlaherferð til að þvinga áheyrnarfulltrúa til fyrirfram ákveðna skoðunar, td að það sé „mannúðarkreppa“ í Venesúela. Við ættum að vera á varðbergi gagnvart ofgnótt og ýkjur, með það í huga að „mannúðarkreppa“ er terminus technicus og gæti verið misnotað sem ásökun fyrir hernaðaríhlutun og stjórnarskipti.
Auðvitað ætti að vera frjálst flæði matvæla og lyfja til Venesúela til að draga úr núverandi skorts á matvælum og lyfjum. En slík hjálp ætti að vera raunverulega mannúðleg og ætti ekki að hafa leynilegan pólitískan tilgang. Alþjóða Rauði krossinn, Caritas og fleiri samtök gætu örugglega aðstoðað við að samræma innflutning og dreifingu hjálpargagna.
Ástandið í Venesúela nær ekki þröskuldi mannúðarkreppu, jafnvel þótt skortur sé í sumum greinum, vannæringu, óöryggi, angist. Þegar ég var í Venesúela sá ég líka þær ráðstafanir sem stjórnvöld gripu til til að takast á við þessi vandamál og ég lagði fram tillögur um hvernig hægt væri að bæta úr þeim ráðstöfunum. Það er gagnslaust að endurtaka að það er óviðunandi þjáning í sumum greinum. Það sem skiptir sköpum er að koma með uppbyggilegar tillögur. Til að móta slíkar tillögur er mikilvægt að kanna margar orsakir vandamálanna. Mikilvægt er að þekkja áhrif skemmdarverka, hamstra, starfsemi á svörtum markaði, af völdum verðbólgu og smygls í matvælum og lyfjum..
Það má ekki einangra og sniðganga lönd. Það sem skiptir sköpum er að sýna alþjóðlega samstöðu með ráðstöfunum um nám án aðgreiningar og samstilltu átaki í gegnum alþjóðlegar stofnanir eins og UNDP, UNICEF, FAO, UNAIDS o.s.frv. Ég óskaði sérstaklega eftir því að Venesúela leitaði ráðgjafar og tækniaðstoðar frá Sameinuðu þjóðunum og svo virðist sem hlustað hafi verið á þetta símtal[2]. Ég lagði líka til að sjö aðrir framsögumenn yrðu boðaðir.
Sendinefndir SÞ horfa ekki aðeins á neikvæðar hliðar. Fréttaskýrendur geta einnig virt gott framtak og viðurkennt lærdóma. Í tilviki Venesúela held ég að áætlun Venesúela um að byggja ódýrt húsnæði hafi reynst vel og hafi bjargað milljónum manna frá fátækt og heimilisleysi. Í Ekvador dáist ég að Landsskipulagsáætlun 2017-2021 og frumkvæði að því að samþykkja sáttmála Sameinuðu þjóðanna um samfélagslega ábyrgð fjölþjóðlegra fyrirtækja, og stofnun skattastofnunar Sameinuðu þjóðanna sem myndi samræma skattastefnu með það fyrir augum að afnema skattasamkeppni, skattaskjól og skattsvik. Frumkvæði að skatti á fjármagnsflutninga á skilið almennan stuðning.
Ég viðurkenni líka að bæði löndin leggja mikið á sig til að ná 17 markmiðum um sjálfbæra þróun fyrir 2030 frestinn, og bæði verja töluverðu hlutfalli af fjárveitingum landsmanna til félagslegrar þjónustu.
Mikilvægast er að tryggja að félagslegur friður haldist. Að stuðla að samræðum meðal allra sviða íbúanna, ná til einkageirans og hlusta á tillögur þeirra. Bæði í Venesúela og Ekvador er mikil þrá eftir friði og réttlæti, það sem Ekvadormenn kalla gott líf. Þetta endurspeglast í Quito-yfirlýsingu Alþjóðaþingmannasambandsins frá 2014, sem ég vil styðja að fullu, þar sem ég styð einnig CELAC 2014 ályktunina um að lýsa yfir Rómönsku Ameríku og Karíbahafinu „friðarsvæði“. Þetta eru góð vinnubrögð til að fylgja. Pax optima rerum[3].
[1] http://www.ohchr.org/en/NewsEvents/Pages/DisplayNews.aspx?NewsID=22457&LangID=E
[2] http://www.redpres.com/t26946-venezuela-ampliara-cooperacion-con-la-onu-para-fortalecer-abastecimiento-de-medicamentos#sthash.DYaKh5wI.dpbs
[3] Friður er hið æðsta góða. Einkunnarorð Westfalíufriðar, 1648.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja