Loksins hefur Fatou Bensouda, aðalsaksóknari Alþjóðaglæpadómstólsins (ICC) sagt þá langþráðu niðurstöðu að „öll lögbundin viðmið samkvæmt Rómarsamþykktinni um að hefja rannsókn (á meintum stríðsglæpum í hernumdu Palestínumönnum) Landsvæðum) hefur verið mætt“.
Dómur Bensouda hefur verið í vinnslu í langan tíma og hefði satt að segja átt að koma mun fyrr. ICC bráðabirgðarannsóknir á stríðsglæpum Ísraela hóf aftur árið 2015. Síðan þá hafa mun fleiri slíkir stríðsglæpir verið framdir, á meðan alþjóðasamfélagið hélt áfram í siðferðilegu tregðu sinni.
ICC yfirlýsingu, sem gefin var út 20. desember, fullyrti að dómstóllinn sæi „engar verulegar ástæður til að ætla að rannsókn myndi ekki þjóna hagsmunum réttlætis“.
En er hægt að þjóna „hagsmunum réttlætis“ á meðan Bandaríkjastjórn heldur áfram að beita gríðarstórum staf og notar diplómatíska, pólitíska og fjárhagslega aðstöðu sína til að tryggja að Ísrael komist ómeiddur út úr nýjustu lagalegu átökum sínum?
Það er lítill vafi á því að Michael Lynk, sérstakur fulltrúi Sameinuðu þjóðanna um stöðu mannréttinda á palestínsku yfirráðasvæði, er algerlega rétt: Formleg ICC sakamálarannsókn á stríðsglæpum í Palestínu er „stórt skref fram á við í leitinni að ábyrgð“.
Hann hefur einnig rétt fyrir sér í mati sínu, sem birt var á vefsíðu mannréttindafulltrúa Sameinuðu þjóðanna, að „ábyrgð hafi, fram að þessu, að mestu vantað í aðgerðum í gegnum 52 ára gamla hernámið.
Ég myndi ganga enn lengra og víkka út tímalínuna fyrir týndu ábyrgðina til að ná yfir tvo áratugi fyrir hernám Ísraelsmanna á Austur-Jerúsalem, Vesturbakkanum og Gaza-svæðinu. Annars, hvernig á maður að gera grein fyrir þjóðernishreinsunum í Palestínu á árunum 1947-48, fjölmörgum fjöldamorðum og öðrum svívirðilegum morðum sem fylgdu og fylgdu þessum skilgreindu árum eða þeirri staðreynd að Ísrael var aldrei dregin til ábyrgðar fyrir brot sín á alþjóðalögum og mannúðarlögum. milli 1948 og 1967?
Þrátt fyrir það mál ættu heimastjórn Palestínu og allir stjórnmálaflokkar í Palestínu að nýta sér þetta fordæmalausa tækifæri til að draga Ísraela til ábyrgðar.
Um leið og ICC gaf út yfirlýsingu sína, fréttaskýrslur kom upp á yfirborðið og sýndi „læti“ í Ísrael. The Times of Israel tilkynnt að ísraelsk stjórnvöld fundur til að ræða ákvörðun ICC var haldin skömmu síðar, með það að markmiði að íhuga rétt viðbrögð, þar á meðal möguleika á að koma í veg fyrir að rannsakendur ICC kæmust til Ísraels.
Þetta er voðalega kunnuglegt. Ísrael hefur neitað aðgangi – eða neitað að vinna með – alþjóðlegum rannsakendum og áheyrnarfulltrúar við mörg tækifæri í fortíðinni.
Í kjölfar fyrirhugaðrar rannsóknar Sameinuðu þjóðanna á meintum stríðsglæpum Ísraela í palestínsku flóttamannabúðunum í Jenin árið 2002, hreyfði ísraelska ríkisstjórnin sig fljótt og tókst því miður hindra rannsóknina að öllu leyti.
Það hefur gert það aftur og aftur, oft djöflast einmitt einstaklingar sem falið er það hlutverk að kanna ólögmæti hegðunar Ísraels í samhengi við alþjóðalög. Virtir dómarar og sérfræðingar í alþjóðalögum, eins og Richard Goldstone, Richard Falk og John Dugard, urðu fyrir harðri árás af ísraelskum embættismönnum og fjölmiðlum og í framhaldi af því af bandarískum stjórnvöldum og fjölmiðlum líka.
Ísrael hefur tekist að lifa af tugi ályktana Sameinuðu þjóðanna og óteljandi lagaskýrslur og ákærur frá SÞ og öllum samtökum tengdum SÞ, að mestu vegna blinds og ótvíræðas stuðnings Bandaríkjamanna, sem hefur varið ísraelska stríðsglæpamenn frá því að svara hræðilegum aðgerðum þeirra í Palestínu. .
„Mundu að það var (þáverandi utanríkisráðherra) Hillary Clinton sem stolti af því að hún drap Goldstone skýrsluna persónulega,“ sagði bandaríski rithöfundurinn, Norman Finkelstein, í nýleg viðtal með fréttavefnum 'Mondoweiss'.
Goldstone skýrslan var gefin út í kjölfar stríðs Ísraela á Gaza árið 2009, kölluð „Operation Cast Lead“. Herferð hótunar og þrýstings á Goldstone persónulega hefur neytt dómarann sem áður var virtur til þess dragi til baka ásakanir hans um stríðsglæpi Ísraela og vísvitandi skotmörk á óbreytta borgara.
Á meðan Clinton tók þátt í að slíta Goldstone-skýrsluna fór Barack Obama, fyrrverandi forseti Bandaríkjanna, að sögn Finkelstein, langt í að „hlutleysa alþjóðalög gegn landnemabyggðum og öðrum glæpum Ísraela á hernumdu svæðunum“.
Verra enn, 14. september 2016, Obama afhent Forsætisráðherra Ísraels, Benjamin Netanyahu, hefur sjálfur verið sakaður um að hafa framið fjölda stríðsglæpa gegn Palestínumönnum, stærsta hjálparpakka Bandaríkjanna til erlends ríkis í nútímasögunni, sem nemur 38 milljörðum dala á tíu árum.
Þetta er ekki nýtt fyrirbæri, þar sem Bandaríkin gera ísraelska glæpi kleift og verja Tel Aviv samtímis frá ábyrgð á þessum glæpum fyrir alþjóðasamfélaginu. Allar ríkisstjórnir Bandaríkjanna, hvort sem það er repúblikani eða demókrati, hafa virt sömu óheillavænlegu orðræðuna og þannig tryggt að Ísrael, bókstaflega, komist upp með morð.
Sérstakt tilvik var árið 2001, þegar 28 palestínskir og líbanskir eftirlifendur fjöldamorðanna í Sabra og Shatila árið 1982 reyndu að rétta yfir Ariel Sharon, leiðtoga Ísraels og ákærða stríðsglæpamannsins, fyrir belgískan dómstól. Mikill þrýstingur Bandaríkjamanna og ósvífni hótunarherferð, sem beindist að belgískum stjórnvöldum og réttarkerfinu, leiddu til uppsögn málsins árið 2003. Til að neita fórnarlömbum Ísraels um tækifæri til að leita réttar síns alls staðar í landinu, endurskoðaði Belgía sjálf lög sín, til ánægju Ísraela og Bandaríkjanna.
Hátt stig rannsókna ICC setur lagalega sókn gegn Ísrael á alveg nýtt stig. Þetta er óþekkt landsvæði fyrir Ísrael, Bandaríkin, Palestínu, ICC og alþjóðasamfélagið í heild. Það er lítill vafi á því að eitthvert sameiginlegt átak Ísraela og Bandaríkjanna er þegar hafið til að þróa aðferðir sem miða að því að vinna gegn, ef ekki að öllu leyti vísa frá, rannsókn ICC.
Það er ljóst að réttlæti fyrir Palestínumenn andspænis yfirgangi Ísraela, sem sjálft er knúið áfram af skilyrðislausum stuðningi Bandaríkjamanna, er alls ekki mögulegt ef því fylgir ekki svæðisbundin og alþjóðleg eining og skýr og afgerandi ákvörðun allra hlutaðeigandi aðila að Ísrael, verður í eitt skipti fyrir öll að borga fyrir hernám sitt, kynþáttafordómalög, langvarandi umsátur um Gaza og fjöldamorð þar á milli.
Án alþjóðlegs vilja af þessu tagi gæti rannsókn ICC orðið enn eitt sorglegt mál þar sem réttlæti er hafnað, óviðunandi valkostur fyrir hvern sem er í leit að réttlæti, stofnun og stjórnvöld hvar sem er í heiminum.
– Ramzy Baroud er blaðamaður og ritstjóri The Palestine Chronicle. Hann er höfundur fimm bóka. Nýjasta hans er "Þessar keðjur verða brotnar: Palestínskar sögur af baráttu og ögrun í ísraelskum fangelsum“ (Clarity Press, Atlanta). Dr. Baroud er eldri rannsóknarfélagi sem ekki er búsettur við Miðstöð íslams og alþjóðlegra mála (CIGA), Zaim háskólanum í Istanbúl (IZU). Vefsíðan hans er www.ramzybaroud.net
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja