Nýleg yfirlýsing fráfarandi sendiherra Frakklands í Bandaríkjunum um eðli aðskilnaðarstefnu Ísraelsmanna undirstrikar stærra kvilla sem hefur hrjáð utanríkisstefnu Evrópusambandsins.
ESB er einfaldlega siðlaust þegar kemur að því að takast á við ólöglega hernám Ísraela á Palestínu.
Gerard Araud sendiherra hafði auðvitað rétt fyrir sér þegar hann sagði bandaríska tímaritinu, „Atlantic“, að Ísrael sé nú þegar aðskilnaðarríki.
Araud benti á „misvægi valds“ milli Ísraela og Palestínumanna og sagði: „Þeir sterkustu (sem þýðir Ísrael) gætu ályktað að þeir hafi engan áhuga á að gefa eftir.
Og þar sem Ísrael „muna ekki gera (Palestínumenn) að ríkisborgara Ísraels … verða þeir að gera það opinbert, sem við þekkjum ástandið, sem er aðskilnaðarstefnan. Araud bætti við: „Það verður opinberlega aðskilnaðarríki. Þeir eru í raun þegar.“
Sú staðreynd að Araud hefur aðeins greint frá slíkum augljósum sannindum í lok fimm ára diplómatísks verkefnis síns er lýsandi fyrir eðli stjórnmála, almennt, og evrópskra stjórnmála, sérstaklega.
Hinn óþægilegi sannleikur er sá að ESB hefur þjónað sem amerískur lakei í Miðausturlöndum og hefur stöðugt starfað innan viðunandi marka Washington. ESB diplómatískt hættir sjaldan frá þessu hámæli. Það að Araud þorði að tjá sig er undantekning en ekki regla.
En ólíklegt er að opinberanir Araud skili sér í neinu efnislegu. Þar að auki munu þeir ekki hvetja til alvarlegrar endurskoðunar á afstöðu ESB varðandi hernám Ísraela eða blindan stuðning Bandaríkjanna við herskáa og rasíska stefnu Benjamins Netanyahus, forsætisráðherra Ísraels, í garð Palestínumanna.
Sumir höfðu vonað að tilkoma óreglulegs og þrjósks forseta í Hvíta húsinu gæti ýtt Evrópubúum til aðgerða. Þeir voru hvattir af París í janúar 2017 leiðtogafundur í Miðausturlöndum sem átti sér stað, þrátt fyrir mótmæli Bandaríkjamanna.
Meira en 70 lönd bættu rödd sinni við franska gestgjafa sinn, lýstu andstöðu sinni við ólöglegar landnemabyggðir gyðinga og kölluðu eftir stofnun sjálfstæðs Palestínuríkis sem „eina leiðin“ til að ná friði.
Í lokayfirlýsingu leiðtogafundarins voru Ísraelar og Palestínumenn hvattir til að „endurtaka opinberlega skuldbindingu sína við tveggja ríkja lausnina“. Þáverandi Frakklandsforseti, François Hollande, útskýrði að hvöt lands síns væri einungis að tryggja að „tveggja ríkja lausnin“ væri viðmiðunarramminn fyrir komandi samningaviðræður.
En hvaða gagn gerði það? Ísrael og Bandaríkin hunsa leiðtogafundinn eins og hann hafi aldrei átt sér stað. Tel Aviv hélt áfram að fylgja aðskilnaðarstefnu sinni og kórónaði þessa viðleitni með Lög um þjóðríki júlí, sem lýsti Ísrael sem „þjóðríki gyðinga“.
Trump hunsaði líka Frakka og ESB með öllu. Þann 15. desember 2016 tók hann valið ákafur ísraelskur stuðningsmaður, David Friedman, til að vera sendiherra hans í Ísrael. Friedman er á móti tveggja ríkja lausninni og enn vísar til hernumdu svæðanna Palestínu í sumum fornum biblíulegum heitum, Júdeu og Samaríu.
Trump tók heldur ekki tillit til stöðu Frakka þegar hann flutti sendiráð lands síns frá Tel Aviv til Jerúsalem í maí sl.
Hvernig brást ESB við áþreifanlegum, þó ólöglegum, aðgerðum Bandaríkjamanna? Með óþarfari yfirlýsingum sem einungis lögðu áherslu á pólitíska afstöðu þess en skorti nokkurt kerfi til alvarlegra aðgerða.
Í desember síðastliðnum gáfu átta sendiherrar ESB, þar á meðal Frakklands, frá sér yfirlýsingu á vettvangi SÞ sem var greinilega beint að Bandaríkjunum. „Við, meðlimir Evrópusambandsins í (Öryggis)ráði Sameinuðu þjóðanna, viljum ítreka enn og aftur og leggja áherslu á eindregna áframhaldandi skuldbindingu ESB við alþjóðlega samþykktar breytur fyrir réttlátan og varanlegan frið í Mið-Austurlöndum, byggt á alþjóðalögum, sem máli skipta. ályktanir Sameinuðu þjóðanna og fyrri samninga,“ the yfirlýsingu lesa, að hluta.
Aftur orð og engin aðgerð. Sama mynstur var endurtekið eftir að Trump tók það að sér veita hernumdu sýrlensku Gólanhæðunum til Ísraels, andspænis SÞ, ESB og óþarfi að taka fram vonir milljóna araba.
Utanríkismálastjóri ESB, Federica Mogherini, andmælti öðru yfirlýsingu, fyrir hönd 28 ESB segir að Evrópa „viðurkennir ekki fullveldi Ísraels yfir hernumdu Gólanhæðum“.
Og hvað? Þó að Bandaríkin stangist á við alþjóðalög með áþreifanlegum skrefum, sættir ESB sig við orð og leggur áherslu á óbreytt ástand sem, jafnvel þegar það var samþykkt af Washington sjálfum, olli ekkert nema eymd fyrir Palestínumenn.
Vanhæfni ESB jafnast aðeins á við hræsni þess. Ísrael nýtur enn hagstæðra verslunarréttindi við Evrópu og diplómatísk tengsl milli Ísraels og flestra ESB-ríkja eru í hámarki.
Eina sameiginlega evrópska framtakið sem virtist skipta máli á þeim tíma var árið 2013, þegar ESB fór fram á að ísraelskar vörur framleiddar í ólöglegum gyðingabyggðum yrðu merktar sem slíkar. Eftir margra ára prútt, ESB viðurkenndi að eftirlit með ísraelskum viðskiptaháttum hvað merkingar varðar hefur reynst „ómögulegt“.
Afstaða Frakka til viðskipta við ólöglegu byggðirnar var sérstaklega svívirðileg. Á meðan írska öldungadeildin hafði kosið 5. desember til að binda enda á innflutning á landnámsframleiddum vörum, í október 2018 gerðu Frakkar nákvæmlega fjær by stöðva sérstakar merkingarreglur.
Í sannleika sagt er árangursleysi stefnu ESB ekkert nýtt, né er hægt að kenna því um einhliða ráðstafanir Trumps heldur. Reyndar eru orð franska sendiherrans Araud í samræmi við gremju annarra stjórnarerindreka ESB í gegnum tíðina.
Í febrúar 2013, skýrsla gefin út af ESB diplómatar lýst ólöglegar landnemabyggðir gyðinga sem „stærsta einstaka ógnin við tveggja ríkja lausnina“, þar sem skorað er á Brussel að grípa til afgerandi ráðstafana til að stöðva „vísvitandi og ögrandi“ landnemaframtak Ísraels.
Rúm sex ár eru síðan skýrslan var gefin út. ESB gerði ekkert til að stöðva hinar ólöglegu landnemabyggðir sem hafa vaxið hratt síðan þá.
Það sem verra er, í síðustu kosningum sem Netanyahu vann, lofaði hann að innlima ólöglegar landnemabyggðir gyðinga í Ísrael.
Miðað við skilyrðislausan stuðning Bandaríkjamanna varðandi fyrri ólöglegar innlimanir Ísraela á Jerúsalem og Gólan, gæti þetta líka orðið áþreifanlegur veruleiki í náinni framtíð. Þegar öllu er á botninn hvolft viðurkenndu lög gyðinga þjóðríkis byggðir gyðinga sem „þjóðargildi“ og ríkið „mun vinna að því að hvetja og stuðla að stofnun og þróun (þeirra).
Andspænis stuðningi Bandaríkjanna við Ísrael er utanríkisstefna ESB ósamræmi, veik og að lokum misheppnuð. Því miður, sú hugmynd sem fékk skriðþunga á fyrstu mánuðum forsetatíðar Trumps um að ESB geti þróað raunverulega sjálfstæða utanríkisstefnu gagnvart Ísrael og Palestínu hefur reynst röng.
Til að breyta þessu öllu ættu ESB-aðildarsinnar að hlýða orðum franska sendiherrans, viðurkenna veruleika aðskilnaðarstefnunnar í Palestínu og bregðast gegn honum jafn kröftuglega og heimurinn beitti sér gegn aðskilnaðarstefnu Suður-Afríku, sem leiddi til endanlegra, óafturkræfra hruns hennar árið 1994.
Ramzy Baroud er blaðamaður, rithöfundur og ritstjóri Palestine Chronicle. Síðasta bók hans er „The Last Earth: A Palestinian Story“ (Pluto Press, London). Baroud er með Ph.D. í Palestínufræðum frá háskólanum í Exeter og var fræðimaður utan heimilis við Orfalea Center for Global and International Studies, University of California Santa Barbara. Vefsíðan hans er www.ramzybaroud.net.
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja