Emergencylabor.org skrifar að það sé enginn vafi á því, konur eiga undir högg að sækja. Þó að margir noti þetta hugtak til að vísa til tillagna repúblikana, eru árásirnar í flestum tilfellum tvíhliða, þar sem demókratar styðja annaðhvort stefnu gegn konum eða samþykkja „málamiðlanir“ sem grafa undan lagalegum réttindum kvenna, heilsu og efnahagslegri og félagslegri stöðu.
Launajafnrétti er enn draumur.
Þrátt fyrir að launamunur sé viðvarandi - aðallega vegna þess að konur eru einbeittar í láglaunastörf - fer hann yfir kynþætti, menntunarstig og flestar starfsgreinar. Jafnvel hjá sama vinnuveitanda, í störfum þar sem konur eru allsráðandi, eru laun þeirra að jafnaði 20 prósentum lægri en í störfum þar sem karlar þurfa sambærilega menntun og hæfileika (mál sem vísað er til sem „sambærilegt verð“), sem sýnir áframhaldandi mismunun meðal kvenna. laun.
Aðeins konur með stéttarfélagssamninga geta raunverulega búist við að fá sömu laun og jafngildir karlar, og jafnvel í störfum stéttarfélaga er sjaldan fjallað um sambærileg verðmæti. Stéttarfélagskonur hafa þó venjulega einhverja atvinnuvernd og kæruferli.
Beinustu og grófustu árásirnar á konur hafa verið á sviði æxlunarréttinda. Án þess að geta stjórnað því hvort, hvenær og hvernig þær fæða, hafa konur litla stjórn á því sem eftir er af lífi sínu. Samt hefur rétturinn til að velja löglega fóstureyðingu átt undir högg að sækja síðan hann var stofnaður af Roe gegn Wade í 1973.
Á alríkisstigi er mest áberandi takmörkunin Hyde-breytingin, sem neitar öllum alríkisfjármögnun til fóstureyðinga, nema tilvik um nauðgun, sifjaspell eða til að bjarga lífi konu. Hyde tryggir að konum sem eru háðar alríkissjóðum - þar á meðal konur í virkri þjónustu - sé reglulega meinaður aðgangur að fóstureyðingum, þar sem þær hafa oft ekki efni á, finna eða heimsækja einkaaðila. Einnig staðfesti Hæstiréttur lög um bann við fóstureyðingum að hluta frá 2003, sem banna ákveðna aðferð sem notuð er við læknisfræðilega nauðsynlegar fóstureyðingar, sem er ranglega kölluð „hlutafæðing“, jafnvel þegar engar líkur eru á að fóstur sé lífvænlegt og aðferðin. er í þágu læknisfræðilegra hagsmuna konunnar.
Takmarkanir á vettvangi ríkisins eru fjölmargar. Flest ríki krefjast samþykkis foreldra fyrir ólögráða börn og mörg þurfa samþykki maka fyrir giftar konur, biðtíma allt að 72 klukkustundir og útsetningu fyrir ráðgjöf gegn fóstureyðingum. Núverandi viðleitni, sem þegar hefur borið árangur í mörgum ríkjum, beinast að:
-
Banna einkatryggingavernd vegna fóstureyðingar
-
Neita ríkisstyrk til fóstureyðinga og til Planned Parenthood og annarra stofnana sem veita fóstureyðingar
-
Krefjast þess að fóstureyðingar séu aðeins framkvæmdar á sjúkrahúsum (þar sem þær eru dýrari)
-
Krefjast þess að konur heyri hjartslátt fóstursins, jafnvel þó að það þurfi oft að nota ífarandi ómskoðun yfir leggöngum
-
Að setja læknisfræðilega óþarfa takmarkanir á veitendur fóstureyðinga
-
Leyfa læknum að neita að framkvæma fóstureyðingar, óháð aðstæðum
-
Í flestum hlutum
Getnaðarvarnir hafa verið að fullu löglegar í Bandaríkjunum síðan 1965 og 99 prósent allra fullorðinna í Bandaríkjunum hafa notað þær að minnsta kosti hluta tímans, þar á meðal 98 prósent kaþólskra kvenna. Samt eiga getnaðarvarnir einnig undir högg að sækja. Tilraunir til að takmarka það eru venjulega settar fram sem verndun trúfrelsis eða sem leið (reynst árangurslaus) til að seinka kynlífi meðal unglinga. Margir opinberir skólar eru nú takmarkaðir við að kenna bindindi sem eina árangursríka leiðin til að forðast þungun, þrátt fyrir þá staðreynd að fræðsluáætlanir sem eingöngu eru bindindi hafa leitt til hærri tíðni unglingaþungana hvar sem þeim hefur verið hrint í framkvæmd. Mörg ríki leyfa lyfjafræðingum að neita að fylla út getnaðarvarnarlyfseðla ef þeir eru trúarlegir á móti því. Unnið er að því að krefjast þess að konur segi vinnuveitendum sínum frá því hvort og hvers vegna þær eru að leita sér getnaðarvarna, ef þær eru tryggðar af vinnuveitandatryggingu. Andstaða við getnaðarvarnir bendir til þess að mikilvægasta málið fyrir öfgahægrimenn sé ekki fóstureyðingar, sem notkun getnaðarvarna hjálpar augljóslega að koma í veg fyrir, heldur endurreisn hefðbundins feðraveldisfjölskyldumódelsins.
Z