در ماه ژوئن، پرزیدنت اوباما در نشستی با نمایندگان انجمن پرستاران آمریکا گفت که "پرستاران قلب تپنده سیستم مراقبت های بهداشتی ما هستند."
متأسفانه وقتی نوبت به شرایط کاری و کاهش کار می رسد، پرستاران در سراسر کشور بیش از پیش به قلب خونین سیستم مراقبت های بهداشتی ما تبدیل شده اند. و بدتر شدن شرایطی که بزرگترین بخش از نیروی کار مراقبت های بهداشتی با آن مواجه است، خطر تشکیل اتحادیه و نبردهای چانه زنی جمعی را در آن بخش افزایش داده است.
در اوایل اکتبر، تصویری از این واقعیت را میتوان در بزرگترین بیمارستان پایتخت کشور دید. نزدیک به 1,600 پرستار ثبت نام شده در مرکز بیمارستان واشنگتن (WHC) رای قاطع به وابستگی به اتحادیه ملی پرستاران (NNU)، بزرگترین اتحادیه پرستاران در کشور، دادند. اعضای سابق سازمان مستقل پرستاران متحد منطقه پایتخت ملی، 1,121 پرستار از میان شرکت کنندگان 1,190 به پیوستن به NNU رأی مثبت دادند.
روابط پرتنش بین پرستاران و مدیریت بیمارستان زمینه پیروزی در انتخابات NNU بود. مدیران بیمارستان ها در تلاش برای کاهش هزینه ها، موضع مبارزه ای فزاینده ای علیه اتحادیه پرستاران اتخاذ کرده اند.
هنگامی که از استفان فروم، یک عضو RN و مذاکره کننده اصلی اتحادیه در مورد مشارکت گسترده پرستاران برای رای دادن به NNU پرسیده شد، حمایت پرستاران از وابستگی را با توجه به خصومت مداوم مدیریت علیه آنها توضیح داد.
فروم گفت: «پرستاران در WHC تحت تأثیر NNU هستند و میخواهند به دنبال متحدان گستردهتر و قویتر در مبارزه خود برای مراقبت از بیمار در بیمارستان ما باشند». "صادقانه بگویم، حملات مدیریت بسیار وحشتناک بوده است، ما احساس کردیم که باید قدرت بیشتری را برای مبارزه برای عدالت در بیمارستان بیاوریم. عضویت در NNU این قدرت اضافی را به ما می دهد."
پرستاران امیدوارند که وابستگی جدید به اتحادیه ملی قویتر، نه تنها به پرستاران قدرت بیشتری در پای میز مذاکره برای مذاکره در مورد یک قرارداد عادلانه بدهد، بلکه عضله بیشتری را برای معکوس کردن حملات اخیر بیمارستان به آنها بدهد.
یک هفته قبل از رأی گیری وابستگی به NNU، بیمارستان به طور یکجانبه دستمزد بیشتر پرستاران را در منزل کاهش داد. پیشنهاد تحمیلی، که شامل کاهش در دستمزد نوبتی برای عصرها، شبها و آخر هفتهها میشود، مشابه پیشنهادات سختگیرانه در آخرین پیشنهاد قرارداد مدیریت است که 98 درصد از پرستاران رای منفی دادند. پرستاران از خرداد ماه بدون قرارداد کار می کنند.
فروم پس از انتخابات در بیانیهای مطبوعاتی گفت: «مدیریت بیاحترامی شدیدی به پرستاران ثبتنام شده و بیاعتنایی بیرحمانه به نیازهای بیماران ما نشان داده است، و اقدام اخیر بیمارستان تنها به آسیبدیدگی میافزاید».
وی همچنین خاطرنشان کرد که کمبود نیروی انسانی و سایر مسائل به بدتر شدن شرایط کار و به نوبه خود منجر به افزایش گردش مالی شده است و بیش از 220 پرستار از ابتدای سال تاکنون WHC را ترک کرده اند.
"تصمیم قاطع پرستاران مرکز بیمارستان واشنگتن برای پیوستن به NNU سیگنالی قوی به مدیریت ارسال می کند که ما آماده مقابله با آن هستیم."
در حالی که مدیریت WHC سعی در کاهش شدید دستمزدها داشته است، اتحادیه پرستاران خاطرنشان کرده است که بیمارستان - که توسط یک سازمان غیرانتفاعی 3.8 میلیارد دلاری به نام MedStar Health اداره می شود - حاشیه های سالمی را حفظ کرده است. مدیر عامل MedStar Health به طور متوسط 2.7 میلیون دلار در سال درآمد دارد.
این بیمارستان در مسیر جنگ علیه پرستاران بوده است، به ویژه در سال گذشته که به دنبال صمیمی کردن و شکستن اتحادیه آنها بوده است. جو خصمانه توسط مدیریت قبل از مذاکرات قرارداد در اوایل سال ایجاد شد، زمانی که WHC 18 پرستار را در ماه مارس به دلیل گزارش نکردن به محل کار در طول بزرگترین کولاکی که واشنگتن دی سی در بیش از 70 سال گذشته به وقوع پیوست، خاتمه داد.
هنگامی که این حمله وحشتناک به مطبوعات رسید، اتحادیه اعضای خود را برای به چالش کشیدن اخراج ها بسیج کرد و حمایت جامعه کارگری محلی را به دست آورد.
از زمان اخراج، 18 پرستار از XNUMX پرستار پس از تحقیقات به کار خود بازگردانده شدند. اما پرستاران به همبستگی خود با یکدیگر ادامه دادند. این اتحادیه در ماه ژوئیه اتهامات مربوط به اعمال ناعادلانه کار (ULP) را با اشاره به اخراج ها به عنوان نقض خط مشی اورژانس برفی بیمارستان مطرح کرد.
در ماه اوت، 80 درصد از پرستاران رایدهنده اعتصاب یک روزه ULP را تصویب کردند تا از سایر پرستاران اخراج شده مجدداً استخدام شوند و حقوق معوقه دریافت کنند. اتحادیه در نهایت اعتصاب 24 ساعته را لغو کرد زیرا رهبران ارزیابی کردند که حمایت کافی وجود ندارد.
اما بقیه پرستارانی که فوریه گذشته به ناحق اخراج شدند، ممکن است با حمایت NNU شانس بیشتری برای بازگرداندن شغل خود داشته باشند. هفته گذشته سرانجام این بیمارستان به اولین داوری در این خصوص تسلیم شد و در حالی که اتحادیه اطمینان دارد پرونده محکمی دارد، راه های دیگری را برای پیگیری عدالت برای پرستاران خاتمه یافته منتفی نمی داند.
قبل از رای گیری NNU، مذاکرات قرارداد پیشرفت کمی داشته یا هیچ پیشرفتی نداشته است زیرا مدیریت همچنان خواستار کاهش حقوق و مزایا بود. اتحادیه چندین اعتصاب در طول تابستان برگزار کرد، از جمله اعتصاب نزدیک به 2,000 نفر از RN ها و حامیان در بیمارستان در ماه مه.
با افزایش نفوذ NNU، پرستاران ثبت نام شده در WHC در مذاکرات خود با یک کارفرمای سرسخت، خود را با اهرم های بیشتری مسلح کرده اند. اما مسائلی که پرستاران و اتحادیه آنها در WHC با آن مواجه هستند، منعکس کننده یک بحران سراسری در خدمات بیمارستانی مراقبت های اولیه است.
کمبود نیرو در بیمارستان های سراسر کشور بیداد می کند. با این حال، با اجرایی شدن قانون جدید "اصلاحات" مراقبت های بهداشتی، انتظار می رود نقش ارائه دهندگان مراقبت های اولیه به طور قابل توجهی افزایش یابد.
یک سال پیش، پرستاران و اتحادیههای آنها در مرکز مبارزه حول اصلاحات مراقبتهای بهداشتی قرار داشتند و بسیاری برای گزینه عمومی یا تک پرداختی در زمانی که کاخ سفید قبلاً این گزینهها را از روی میز حذف کرده بود، فشار میآوردند.
آنچه در نهایت به عنوان «اصلاحات» تصویب شد، به جای حذف، صنعت بیمه درمانی خصوصی را به عنوان داور اصلی اینکه چه کسی مراقبت میشود و چه کسی مراقبت نمیشود، تقویت میکند. اما با اجبار میلیون ها نفر به طرح های بیمه درمانی خصوصی، هجوم بیماران جدید نیاز به پرستار را تشدید می کند. رشد فرصتهای شغلی در پرستاری که طی دهه آینده پیشبینی میشود، بخش پرستاری را گسترش میدهد و میتواند به قدرت بیشتری برای پرستاران - در صورت سازماندهی شدن - تبدیل شود. بر اساس آمار اداره کار، در حال حاضر 21 درصد از پرستاران ثبت نام شده در کشور عضو اتحادیه هستند. از منظر سازماندهی، این واقعیت خطر تلاشهای اتحادیهسازی را در میان پرستاران افزایش میدهد.
با آخرین پیروزی خود در DC، اتحادیه ملی پرستاران در حال ایجاد عضویت بیش از 155,000 RN در سراسر کشور است. NNU یک تشکیلات ملی جدید است که در دسامبر گذشته با ادغام چندین اتحادیه کوچکتر و عمدتاً دولتی ایجاد شد.
این اتحاد نشان دهنده گسست از تاریخ پراکنده تر اتحادیه پرستاران است و پتانسیل صدای قدرتمندتری را برای پرستاران در سراسر کشور ارائه می دهد. NNU همچنین نشان دهنده یک جایگزین ستیزه جوتر برای سایر سازمان های پرستاری بزرگ، فدراسیون ملی پرستاران است که با انجمن پرستاران آمریکا و تمایل آن به مشارکت با مدیریت همسو است.
و زمان شروع NNU ممکن است محوری باشد. از یک طرف، رکود منجر به کاهش هزینه ها و افزایش حجم کاری در بیمارستان ها شده است که در حال کاهش آموزش کارکنان و پرستاران هستند. تأثیر بر حرفه پرستاری در بیمارستانها، اعم از دولتی و خصوصی، در بسیاری از موارد ویرانگر است، که منجر به نرخ بالای گردش مالی میشود - تا نگوییم تأثیر خطرناکی که این شیوهها بر مراقبت از بیمار دارند.
از سوی دیگر، بیمارستان ها به طور کلی انتظار دارند با اجرای قانون جدید مراقبت های بهداشتی، مشکلات مالی ناشی از بحران اقتصادی کاهش یابد. بیمارستان ها از نظر تئوری کمتر تحت فشار هزینه های مراقبت از بیماران بدون بیمه خواهند بود. اما تا زمانی که اقتصاد ضعیف باقی بماند و شرکتهای بیمه خصوصی همچنان در مرکز معادله مراقبتهای بهداشتی باشند، این مزایای بالقوه برای بیمارستانها ممکن است ناچیز باشد.
همانطور که جودی شیندول-روچیلد، محقق پرستاری در کالج بوستون، در اوایل سال جاری مشاهده کرد، "اگر راهی در سطح ایالتی یا فدرال پیدا نکنیم تا یک بار برای همیشه شرکت های بیمه خصوصی را از کار بیاندازیم، ما این کار را انجام خواهیم داد. بیشتر از این تلاش های چرخه ای برای تحت فشار قرار دادن کارگرانی که مراقبت می کنند، ببینید."
کمبود کارکنان و حمله به حقوق و مزایای پرستاران منجر به اختلافات کارگری دیگر در بیمارستان ها در ماه های اخیر شده است، از جمله 12,000 پرستار در 14 بیمارستان مینه سوتا که در ماه جولای نزدیک به اعتصاب شدند و اعتصاب 28 روزه حدود 1,500 پرستار بیمارستان دانشگاه تمپل در فیلادلفیا در ماه آوریل.
در واشنگتن دی سی، نقش NNU در مبارزه برای نسبت کمتر پرستار به بیمار برای پرستاران و بیماران در WHC مهم خواهد بود. یکی از پرستاران به واشنگتن پست گفت که دوبرابر تعداد بیمارانی که باید در هر زمان از آنها مراقبت کند در مقایسه با زمانی که 11 سال پیش در بیمارستان شروع به کار کرد، دارد.
او گفت: «احساس میکنم کاری را که میخواهم انجام نمیدهم. "من کار خوبی برای مراقبت از آنها، رفع نیازهای عاطفی انجام نمی دهم. این فقط قلبم را می شکند."
اما اکنون پرستاران WHC نیروهای بزرگتری دارند که از تلاش آنها برای برنده شدن یک قرارداد مناسب حمایت می کنند. پیروزی آنها نه فقط برای NNU، بلکه برای جنبش کارگری به عنوان یک کل و برای همه کسانی که در قلب مراقبت های بهداشتی قرار دارند: پرستارانی که برای بیماران خود در خط مقدم یک سیستم سود محور می جنگند، پیروزی خواهد بود.
[برایان تیرنی یک روزنامه نگار مستقل کارگری در واشنگتن دی سی است.]
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا