اواخر ماه گذشته، بلیز کامپائوره، رئیس جمهور بورکینافاسو استعفا داد تحت فشار عمومی و به همسایه کویت دیووار گریخت.
اخراج ناگهانی کامپائوره - که به حکومت 27 ساله او پایان داد - دستاورد مهمی برای صدها هزار بورکینابی بود که به خیابان ها آمدند و خواستار برکناری او و انتقال دموکراتیک شدند.
با این حال، ابر تاریکی بر روی آرمانهای دموکراتیک تظاهرکنندگان میچرخد، زیرا بسیاری بیم دارند که وفاداران کمپائوره در ارتش - که در بحبوحه ناآرامیهای جاری قدرت را به دست گرفتند - از واگذاری کنترل به یک دولت غیرنظامی منتخب دموکراتیک خودداری کنند.
در پی تظاهرات بیشتر، ارتش وعده داده شده برای انتقال سریع قدرت - اما رد شد یک ضرب الاجل دو هفته ای که اتحادیه آفریقا تحت تهدید تحریم ها وضع کرده است.
آنچه بعد اتفاق می افتد تعیین خواهد کرد که آیا سقوط کامپائوره آغاز یک انتقال دموکراتیک خواهد بود یا صرفاً آخرین قسمت از سنت کودتاهای نظامی است که چشم انداز سیاسی بوکینافاسو را از زمان استقلال آن در سال 1960 شکل داده است.
همچنین آزمایشی برای غرب خواهد بود که مدتها به دولت نیمه استبدادی کامپائوره برای فرصت های سرمایه گذاری و همکاری امنیتی متکی بود. با توجه به اینکه یک افسر نظامی آموزش دیده در ایالات متحده اکنون کشور را اداره می کند، باید دید که آیا واشنگتن علاقه زیادی به فشار آوردن به ارتش برای کناره گیری نشان خواهد داد یا خیر.
بهار آفریقای غربی
اگرچه سقوط ناگهانی کامپائوره حتی برای بسیاری از تظاهرکنندگانی که رهبر غرب آفریقا را برای کنارهگیری از قدرت تحت فشار قرار دادند، شگفتانگیز بود، مخالفان سیاسی این کشور ماههاست که بسیج شدهاند.
ژانویه گذشته، گروه های مخالف مسالمت آمیز صحنه تظاهرات گسترده در اواگادوگو و سایر شهرها در اعتراض به تلاشهای کامپائوره برای تقویت تغییرات قانون اساسی که او را قادر میسازد برای یک دوره دیگر ریاست جمهوری را نامزد کند. بسیج آنقدر چشمگیر بود که برخی از مفسران بین المللی فکر کردندبهار آفریقای غربی” در بورکینافاسو در حال توسعه بود.
در 30 اکتبر، انتظار می رفت که نمایندگان پارلمان بورکینافاسو در مورد طرحی برای اصلاح قانون اساسی رای بدهند تا کامپائوره مجدداً در سال 2015 در انتخابات شرکت کند. این باعث خشم عمومی شد که به صدها نفر منجر شد. آتش زدن خودروها, هجوم به مجلس شورای ملی, غلبه بر نیروهای امنیتی, حمله به مقر تلویزیون ملیو آتش زدن مجلس. معترضان نیز آتش روشن کن به مقر حزب حاکم در Bobo-Dioulasso، دومین شهر بزرگ بورکینافاسو. در نتیجه رای به تغییر قانون اساسی منتفی شد و مجلس متوقف شد حل شد.
ناآرامی قبلی در سال 2011 در ارتش آغاز شد و در میان مردم و احزاب مخالف گسترش یافت. با این حال، آن دور از اعتراضات فشرده پس از آن که کامپائوره دولت را تغییر داد.
این بار، کسی که به هم ریخته شد، خود کامپائوره بود.
یک مرد قوی جدید؟
قانون اساسی بورکینافاسو از رئیس سنا میخواهد پس از استعفای رئیسجمهور تا زمان برگزاری انتخابات ظرف 60 تا 90 روز، قدرت را در دست بگیرد. با این حال، در بحبوحه ناآرامی ها، ژنرال آنوره ترائوره - رئیس ستاد نیروهای مسلح - این الزام را رد کرد و قدرت را غصب کرد خودش.
اندکی پس از آن، سرهنگ دوم آیزاک زیدا خود را رهبر اعلام کرد و ترائوره را با حمایت ارتش بورکینابه کنار گذاشت، که ظاهراً هرگز ترائوره را به عنوان رئیس دولت به رسمیت نشناخت. این منجر شد که بورکینافاسو پس از 27 سال حکومت تنها توسط یک مرد، ظرف دو روز سه رئیس دولت داشته باشد.
در این مقطع کاملاً مشخص نیست که واقعاً چه کسی رهبری بورکینافاسو را بر عهده دارد و محل اختفای ترائوره ناشناخته. برخی از کارشناسان منطقه هشدار می دهند که وفاداران ترائوره ممکن است شورشی علیه دولت تحت رهبری زیدا به راه بیندازند که می تواند کشور را به روی یک جنگ قدرت طولانی مدت در نیروهای مسلح باز کند و چشم انداز ثبات و دموکراتیزه شدن را تضعیف کند.
در همین حال، معترضانی که کامپائوره را برای کنارهگیری تحت فشار قرار دادند در خیابانها باقی ماندهاند و خواستار بازگشت ارتش به پادگانها هستند. بسیاری از معترضان خواستار این هستند که ساران سرمه، رهبر یک گروه مخالف به نام حزب برای دموکراسی و تغییر، رئیس جمهور آینده شود. ارتش دارد خراب شدن، از کار افتادن، شکسته شدن قفل نرم افزار در مورد این معترضان، تجمعات در خارج از مقر تلویزیون ملی را با خشونت متفرق کردند که منجر به مرگ از یک تظاهرکننده
جامعه بین المللی به مخالفان پیوسته و خواستار انتقال قدرت به یک دولت غیرنظامی منتخب دموکراتیک شده است، همراه با سازمان ملل متحد، جامعه اقتصادی کشورهای غرب آفریقا (ECOWAS) و اتحادیه آفریقا (AU) - که یک تیم فرستاد برای کمک به مقامات بورکینا در حفظ ثبات در کشور - صدور بیانیه هایی در حمایت از انتخابات جدید.
وزارت خارجه آمریکا دارد نام "از ارتش برای انتقال فوری قدرت به مقامات غیرنظامی" و "رهبری غیرنظامیان" خواست تا بر اساس روح قانون اساسی بورکینافاسو هدایت شوند و فورا به سمت انتخابات ریاست جمهوری آزاد و منصفانه حرکت کنند.
زیدا دارد ادعا کرد که که ارتش قدرت را غصب کرد تا از لغزش بورکینافاسو به سمت «آنارشی» جلوگیری کند و هرگونه تمایل به حکومت را رد کند. زیدا: یاد و خاطره شهدای این قیام را درود میفرستم و در برابر فداکاریهای مردم ما سر تعظیم فرود میآورم. اظهار شده.
در 5 نوامبر، روسای جمهور غنا، نیجریه و سنگال واسطه گفتگو در اواگادوگو در میان ارتش، سیاستمداران و گروه های جامعه مدنی بورکینافاسو. احزاب موافقت کرد دولت انتقالی باید یک سال قبل از انتخابات نوامبر 2015 قدرت را در دست بگیرد، اما در این دوره به توافقی در مورد اینکه چه کسی باید کشور را رهبری کند، نرسید.
بورکینافاسو و غرب
ایالات متحده و فرانسه - حاکم استعماری سابق بورکینافاسو - از نزدیک وضعیت سیال در اوگادوگو را زیر نظر دارند.
پس از به دست گرفتن قدرت در یک کودتا در سال 1987، کامپائوره بورکینافاسو را با ابرقدرت های غربی همسو کرد و کشور را به روی پایگاه های نظامی فرانسه و شبکه جاسوسی ایالات متحده باز کرد. اخیراً، دولت کامپائوره خود را شریکی مشتاق در عملیات های ضد تروریستی احتمالی واشنگتن علیه شبه نظامیان اسلام گرا در مناطق مغرب و ساحل آفریقا کرده است. خود زیدا آموزش دریافت کرد از ارتش آمریکا
در همین حال، بورکینافاسو به آفریقا تبدیل شده است چهارمین تولیدکننده بزرگ طلا. با باز شدن منابع طبیعی کشور برای سرمایه گذاری بین المللی، سیاست های اقتصادی Compaore فرصت های سودآوری را برای شرکت های غربی ایجاد کرده است.
با این حال، بهره برداری از ثروت منابع این کشور برای بورکیناهای معمولی، که تقریباً نیمی از آنها هستند، کار چندانی انجام نداده است. هنوز زیر خط فقر رسمی زندگی می کنند. با نرخ بالای مرگ و میر نوزادان و نرخ کم سواد، بورکینافاسو نزدیک به انتهای جدول است. شاخص توسعه انسانی سازمان ملل. توسعه ای که علیرغم رشد در صنعت استخراج کشور محقق نشد، محرک اصلی اعتراضاتی بود که باعث خروج کامپائوره از قدرت شد.
میراث توماس سانکارا، رئیس جمهور سابق بورکینابه، که در کودتای کودتا که کامپائوره را به قدرت رساند، کشته شد، همچنان یک نیروی ایدئولوژیک قوی است. یک انقلابی مارکسیست، سانکارا - به اصطلاحچه گوارای آفریقایی- بورکینافاسو را در برابر فرانسه و ایالات متحده متحد کرد و اصلاحات تهاجمی ارضی را در میان دیگر سیاستهای توزیع مجدد اجرا کرد.
بسیاری از بورکیناها مشکلات کشور را به استقبال کمپائوره از نئولیبرالیسم و معکوس کردن اصلاحات سانکارا نسبت می دهند. نام تجاری ضد امپریالیسم سانکارا برای بسیاری از غرب آفریقا که آینده ای را تصور می کنند که در آن منطقه از نظر اقتصادی و سیاسی مستقل تر از غرب شود، ایده آل باقی مانده است.
این جریان ها می توانند برای واشنگتن و متحدانش معمایی ایجاد کنند. یک دولت دموکراتیک که توسط جمعیتی خشمگین از نابرابری ناشی از سیاست های اقتصادی کامپائوره به قدرت می رسد ممکن است منافع اقتصادی غرب را تهدید کند. و یک دولت جدید ممکن است به راحتی با سازمان های نظامی و اطلاعاتی غربی همکاری نکند.
با این حال، بورکینافاسو مصر نیست، جایی که سرنگونی یک دولت غیرنظامی تفرقهانگیز توسط ارتش در ابتدا از حمایت مردمی اندکی برخوردار بود. در غیاب یک انتقال دموکراتیک، اعتراضات می تواند به طور نامحدود ادامه یابد.
این امر متحدان غربی قدیمی کامپائوره را با یک دوراهی مواجه میکند: آیا پاریس و واشنگتن انقلابی دموکراتیک را تایید خواهند کرد که ممکن است سیاستهایی را ایجاد کند که آنها دوست ندارند، یا اینکه غرب در معرض خطر تلاش برای مشروعیت بخشیدن به تصرف قدرت توسط ارتش متفرقه و فاقد اعتماد عمومی است؟ حمایت وزارت امور خارجه از "انتخابات ریاست جمهوری آزاد و منصفانه" در این کشور ممکن است هنوز مورد آزمایش قرار گیرد.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا