ما در پورتلند، اورگان زندگی می کنیم. همانطور که تقریباً هر کسی در شهر ما به شما خواهد گفت، سؤالی که ما از کسانی که این روزها اینجا زندگی نمی کنند بیشتر می گیریم این است: "خوب هستید؟"
این همان چیزی است که کودک مشکل ملی بودن. مجموعه بعدی سوالات نسخه ای از این است: "چه مشکلی وجود دارد؟" "محله شما سطل زباله است؟" «آیا واقعاً گشتهای پسر مغرور در اطراف شهر، به شدت مسلح هستند؟» آیا واقعاً شهردار آنتیفا را انتخاب کردید؟
یکی از ما یک تمرینکننده قدیمی مقاومت مدنی غیرخشونتآمیز و محقق در زمینه دگرگونی درگیری است.
یکی از ما یک متخصص پزشکی است که راههای جدیدی را برای کمک به محافظت و شفای فعالان شجاع از آسیبهایی که هم در خیابان و هم در زندگی تجربه کردهاند، ابداع میکند.
ما در حال ارسال دو پیام هستیم.
اولین مورد به کل کشور است: ما همه چیز خوب خواهیم بود. اگرچه پورتلندیها از کسبوکارهای تختهشده در مرکز شهر و مکانهای عمومی تخریبشده غمگین هستند، ما همچنین از دخالتهای مخرب ناخواسته رئیسجمهور ترامپ و دروغهای کچلی درباره شهر زیبای خود ناراحت هستیم. بیشتر پورتلندی ها از زندگی سیاه پوستان مهم است پشتیبانی می کنند. تعداد بسیار کمی از رسانهها پیچیدگی خیابانهای ما را گزارش کردهاند. ما همچنین به شدت مخالفیم که اکثر پورتلندی ها از نسخه محلی Proud Boys پشتیبانی می کنند. همه نزاعکنندگان خیابانی، که بدترین آنها شامل ماموران فدرال بینام ترامپ و رفتار شنیع برخی از پلیسهای پورتلند میشود، در اینجا از سطح بسیار پایینی حمایت میشوند.
پیام دوم به فعالان پورتلند و جاهای دیگر است: خشونت را متوقف کنید. دکمه تنظیم مجدد را بر روی جنبش اعتراضی شدید و در عین حال آشفته و خشن ما فشار دهید. همه ما میتوانیم در حمایت از حقوق متمم اول خود برای اجتماعات مسالمتآمیز و بیشتر موافق باشیم که همه ما با اشتیاق برای تغییر به خیابانها میآییم.
اما جامعه به طور کلی آسیب می بیند و به هر کسی که از این شیوع مردانگی سمی رنج می برد آسیب می رساند.
ما به ندرت به جورج فلوید، کندرا جیمز، برونا تیلور، جیمز جاهار پرز، و همه آفریقایی آمریکاییهای غیرمسلح دیگر که توسط پلیس به قتل رسیدهاند، فکر میکنیم، در حالی که کانون اعتراضات شبانه به شعار، گرافیتی و آسیب اموال تبدیل شده است. روایت در حال گم شدن است. کشته شدگان سزاوار این پیام و موقعیت عالی اخلاقی و همچنین تاکتیک هایی هستند که تعداد بیشتری را به نبرد می آورند.
بله، نیروهای ترامپ به معترضان مسالمت آمیز حمله کردند. بله، پلیس پورتلند در انفجارهای رفتار غیرحرفه ای خود به اعتماد عمومی خیانت کرده است.
اما پاسخ مستقیم با قوطیهای سوپ پرتاب شده، اسپری خرس یا کوکتلهای مولوتف تنها باعث میشود که مردم محلی و دیگران نسبت به فعالان احساس همدردی میکنند - از جمله مردم صلحجو که هرگز حتی دست به تخریب اموال نمیزنند، چه رسد به استفاده از خشونت برای دفاع از خود در برابر آن. خشونت پلیس
چه دفاع از خود خشونت آمیز توسط عوامل مخفی به منظور بی اعتبار کردن یک جنبش انجام شود یا توسط فعالان خشمگین واقعی انجام شود، تأثیر یکسان است: از دست دادن پشتیبانی. سیاستمداران، پلیس، و رهبران افکار این فرسایش همدردی را می بینند و تمایل کمتری برای رسیدگی به مشکلی دارند که فعالان ادعا می کنند برای حل آن تلاش می کنند.
«نقطه» به بحث در مورد اینکه آیا چیزها را خراب کنیم یا نه و اینکه آیا در «دفاع از خود» خشن عمل کنیم یا نه، تبدیل میشود. (شایان ذکر است که همه احزاب خشونت آمیز ادعا می کنند که این ادعا را دارند، مانند گروهی از کودکان پیش دبستانی که همگی می گویند "او شروع کرد!"). چه نکته اولیه اعتراض پلیس به کشتن سیاهپوستان غیرمسلح یا ترامپ در تلاش برای دزدی در انتخابات باشد، شکستن نظم غیرخشونتآمیز باعث میشود افکار عمومی تغییر کند نسبت به حزبی که نظم را حفظ می کند. و فقط برای تشدید بیعدالتی، اگر همه طرفها خشونتآمیز باشند، مردم بهطور فزایندهای از خط آبی نازکی که از آنها در برابر هرج و مرج محافظت میکند سپاسگزار خواهند بود.
ما عمیقاً و با دردناکی درک می کنیم که چقدر عمیقاً ناعادلانه است، زیرا آسیب واقعی در پورتلند وارد شده است. ما شاهد آن هستیم. اما اگر همه چیز عادلانه بود، در وهله اول هیچ کس نیازی به اعتراض نداشت. وقتی حرکات پیروز می شوند، آنها این کار را انجام می دهند با استراتژی، نه خشم بیگانه.
آیا ما بی تفاوتی را پیشنهاد می کنیم؟ قطعا نه. مقاومت در برابر بی عدالتی یا تهدید دموکراسی باید قوی باشد.
در اینجا چیزی است که ما از آن دفاع می کنیم:
- در طول مدت این کمپین به طور علنی، مکرر و واقعی به عدم خشونت متعهد شوید. افراد بیشتری همدردی می کنند، حمایت می کنند و در یک کمپین بدون خشونت شرکت می کنند. بنابراین آن نیز است به احتمال زیاد موفقیت آمیز استدر ایجاد تغییر
- تیمهای صلح غیرمسلح و بدون خشونت ایجاد کنید که میتوانند به شرکتکنندگان در چنین رویدادهایی کمک کنند تا تحت هر شرایطی نظم و انضباط بدون خشونت را حفظ کنند.
- برای آینده قابل پیشبینی، ما فقط برنامهریزی رویدادهای اقدام مستقیم در ساعات روز را توصیه میکنیم. شیطنت بیشتر تحت پوشش تاریکی انجام می شود و حتی تظاهرات مسالمت آمیز در شب تقریباً نامرئی است.
- ما از جوامع مذهبی و اتحادیههای کارگری خود میخواهیم که در کنار فعالان غیرخشونتآمیز بایستند و به جنبشها کمک کنند تا خودپلیسی در برابر از دست دادن انضباط غیرخشونتآمیز باشند.
ما برای دفاع از مردمی که از لحاظ تاریخی به حاشیه رانده شدهاند و دموکراسی خود را قویتر میکنند، نیاز داریم که همه در نیاز به تغییرات غیرخشونتآمیز متحد شوند. با انجام این کار، ما به میراث غرورآفرین مبارزات موفق دفاع از دموکراسی از فیلیپین (1986) تا شیلی (1988) به صربستان (2000) به اوکراین (2005) به گامبیا (2016) و شمارش. همه آنها دزدی انتخاباتی را با حفظ نظم و انضباط غیرخشونت آمیز متوقف کردند. بسیاری از مبارزات دیگر برای عدالت نژادی، حقوق کار، و حقوق همه مردمان به حاشیه رانده شده تاریخی با استفاده از نظم و انضباط سختگیرانه غیرخشونت آمیز به دست آمد. تعداد نسبتا کمی با استفاده از خشونت پیروز شدند.
وقت آن است که به دنیا نشان دهیم که پورتلند شهر جنگجویان صلح است. بیایید فعالیتی را تمرین کنیم که همه بتوانند در آن شرکت کنند، از جمله فرزندانمان. این دنیا مال آنهاست - بیایید دوباره خیابان هایمان را برای آنها ایمن کنیم.
ما این را با فروتنی و احترام عمیق برای تک تک پورتلندرها و همه فعالان عدالت خواه در همه جا می خواهیم.
دکتر تام اچ. هستینگز هماهنگ کننده برنامه ها و گواهینامه های کارشناسی و کارشناسی حل تعارض در دانشگاه ایالتی پورتلند است، PeaceVoice مدیر و در مواردی شاهد کارشناس برای دفاع از مقاومت های مدنی غیرخشونت طلب در دادگاه.
ساسکیا هاستلر لیپی، MD، روانپزشکی است که در مرکز شهر پورتلند عمل می کند و داوطلب شده است تا کمک های اولیه روانشناختی را به دست اندرکاران جنبش اعتراضی پورتلند ارائه دهد. او همچنین یک مانیتور میدانی برای شبکه TRUST است.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا