رئیس جمهور ایالات متحده به عنوان قدرتمندترین فرد مجرد در دنیای مدرن شناخته می شود. چیزی که باراک اوباما با ناراحتی یاد می گیرد این است که او هنوز هم قدرت زیادی برای آسیب رساندن دارد. اما او عملاً هیچ قدرتی برای انجام کارهای خوب ندارد. فکر میکنم او این را میداند و نمیداند چه کاری میتواند در این مورد انجام دهد. واقعیت این است که او نمی تواند در این مورد انجام دهد.
بزرگترین نگرانی او در حال حاضر - دومین شورش اعراب است. او آن را شروع نکرد. بدیهی است که او هنگام شروع آن غافلگیر شده بود، تقریباً همه افراد دیگر. پاسخ فوری او این بود که به درستی فکر کند که خطرات بزرگی برای نظم ژئوپلیتیک در حال حاضر متزلزل در منطقه ایجاد می کند. ایالات متحده به هر طریق ممکن به دنبال محدود کردن آسیب، حفظ موقعیت خود و بازگرداندن "نظم" بود. نمی توان گفت که ایالات متحده بسیار موفق بوده است. هر روز از هر نظر اوضاع نابسامان تر شده و از کنترل ایالات متحده خارج شده است.
باراک اوباما از نظر اعتقادی و شخصیتی یک مرکزگرای اساسی است. او به دنبال گفتگو و سازش میان «افراطی ها» است. او با تأمل مناسب عمل می کند و تصمیمات مهم را با احتیاط می گیرد. او طرفدار تغییرات آهسته و منظم است - تغییراتی که سیستم اصلی را که او نه تنها بخشی از آن است، بلکه شخصیت مرکزی تعیین شده و قدرتمندترین بازیکن تک را تهدید نمی کند.
او امروز از هر طرف در ایفای این نقش مقید است. با این حال، او به تلاش خود برای بازی کردن ادامه می دهد. او آشکارا با خودش می گوید، چه کار دیگری می توانم انجام دهم؟ در نتیجه، آنچه اتفاق میافتد این است که سایر بازیکنان (از جمله آنهایی که زمانی متحدان زیردست او بودند) آشکارا و بیشرمانه از او سرپیچی میکنند و از آن دور میشوند - قدرت او را بیشتر کاهش میدهند.
نتانیاهو در کنگره ایالات متحده سخنرانی می کند، که با شور و شوق و بی وقفه مزخرفات خطرناک او را تحسین می کند که انگار جورج واشنگتن تناسخ یافته است. این یک سیلی مستقیم به صورت باراک اوباما بود، حتی اگر اوباما قبلاً در صحبت با آیپک، عملاً تلاش ترسو خود را برای پیشنهاد مرزهای اسرائیل/فلسطین در سال 1967 به عنوان مبنای راه حل، پس گرفته بود.
دولت عربستان به وضوح اعلام کرده است که تمام تلاش خود را برای دفاع از رژیم های موجود در جهان عرب انجام خواهد داد و از امتیاز دادن گاه و بیگاه اوباما به زبان «حقوق بشر» عصبانی است. دولت پاکستان خیلی واضح به اوباما میگوید که اگر بخواهد با آن سختگیرانه رفتار کند، آنها دوست محکمتری در چین دارند. دولتهای روسیه، چین و آفریقای جنوبی همگی به وضوح به اوباما گفتهاند که اگر ایالات متحده تلاش کند شورای امنیت علیه سوریه اقدامی انجام دهد، حمایت آنها را نخواهد داشت و احتمالاً نمیتواند حتی اکثریت ساده را به دست آورد. آرا - بازتاب شکست بوش در سال 2003 با قطعنامه دوم عراق. در افغانستان، کرزی از ناتو می خواهد که حملات هواپیماهای بدون سرنشین را متوقف کند. و پنتاگون برای خروج از افغانستان به این دلیل که بسیار گران است، تحت فشار است.
مبادا کسی فکر کند که ضعف ایالات متحده منحصراً یک مسئله خاورمیانه است، نگاهی به هندوراس بیندازید. ایالات متحده عملاً کودتا علیه زلایا، رئیس جمهور سابق، را تأیید کرده بود. به دلیل کودتا، هندوراس از سازمان کشورهای آمریکایی (OAS) تعلیق شد. سپس ایالات متحده به سختی تلاش کرد تا هندوراس را به عضویت کامل در OAS بازگرداند، به این دلیل که رئیس جمهور جدید به طور رسمی انتخاب شده بود. دولتهای آمریکای لاتین در برابر این امر مقاومت کردند، زیرا Zelaya اجازه بازگشت با تمام اتهامات قانونی دروغین را نداشت.
بعد چه اتفاقی افتاد؟ کلمبیا (ظاهراً بهترین دوست ایالات متحده در آمریکای لاتین) و ونزوئلا (ظاهراً دشمن ایالات متحده در آمریکای لاتین) گرد هم آمدند و مشترکاً با دولت هندوراس در قدرت ترتیب بازگشت زلایا را تحت شرایط زلایا دادند. کلینتون، وزیر امور خارجه، در برابر این رد عملاً به دیپلماسی ایالات متحده لبخندی بیهوده زد.
بالاخره اوباما با کنگره آمریکا بر سر جنگ لیبی به مشکل خورده است. بر اساس قانون اختیارات جنگ، اوباما قرار بود تنها به مدت 60 روز بدون تأیید صریح بیشتر از سوی کنگره بتواند نیروهای خود را در لیبی مستقر کند. اکنون شصت روز گذشته است و هیچ اقدامی از سوی کنگره انجام نشده است. ادامه اقدامات لیبی به وضوح غیرقانونی است، اما اوباما قادر به دریافت تاییدیه نیست. با این وجود، اوباما همچنان به اقدام لیبی متعهد است. و دخالت ایالات متحده می تواند تشدید شود. بنابراین او می تواند آسیب برساند، اما خیر.
در همین حال، اوباما بر انتخاب مجدد تمرکز کرده است. او شانس خوبی برای دستیابی به این هدف دارد. جمهوری خواهان بیشتر و بیشتر به سمت راست حرکت می کنند و از نظر سیاسی بدون شک در این کار زیاده روی می کنند. اما پس از انتخاب مجدد، رئیس جمهور ایالات متحده حتی قدرت کمتری نسبت به امروز خواهد داشت. جهان با سرعتی سریع در حال حرکت است. در دنیایی با بسیاری از عدم قطعیت ها و بازیگران غیرقابل پیش بینی، خطرناک ترین "تفنگ شل" ایالات متحده است.