دنیس وینسنت بروتوس - (متولد 28-11-1924)  در منطقه کنونی هراره، زیمبابوه از پدر و مادر آفریقای جنوبی به دنیا آمد. او در آفریقای جنوبی تحصیل کرد و در دانشگاه فورت هار تحصیل کرد و در آنجا مدرک B.A. با تمایز، و دانشگاه Witwatersrand. او به مدت 14 سال انگلیسی و آفریکانس را در مدارس تدریس کرد.

به عنوان یک فعال علیه آپارتاید ، وی صریح و روشن بود ، به خصوص در زمینه ورزش در دهه 1950 و 1960 وقتی رئیس جمهور SANROC (کمیته المپیک غیر نژادی آفریقای جنوبی) بود ، آشکار بودن وی منجر به دو چیز شد:

1. حذف SA از ورزش های بین المللی.
2. ممنوعیت و بعداً دستگیری او.

پس از فرار در حالی که وثیقه بود، دوباره دستگیر شد، اما زمانی که یک بار دیگر اقدام به فرار کرد، از پشت مورد اصابت گلوله قرار گرفت. دنیس بروتوس سپس به 18 ماه کار سخت در جزیره روبن محکوم شد ، جایی که او زمان خود را در همان بخش با نلسون ماندلا ، والتر سیسولو ، و گونمبکی خدمت کرد.

پس از آزادی، او را به عنوان یک "غیر شخص" طبقه بندی کردند، به این معنی که از تدریس، نوشتن، انتشار، شرکت در جلسات اجتماعی یا سیاسی یا ادامه تحصیل در رشته حقوق در دانشگاه ویتواترزند منع شد.

او آفریقای جنوبی را در سال 1966 ترک کرد و برای مدتی در انگلستان زندگی کرد و سپس به آمریکا رفت و در دانشگاه دنور به تدریس پرداخت. در سال 1971 او استاد ادبیات آفریقا در دانشگاه نورث وسترن در ایوانستون ایلینوی شد. او در حال حاضر استاد بازنشسته در دانشگاه پیتسبورگ، پنسیلوانیا است.

در زندان اولین مجموعه شعر او در نیجریه توسط انتشارات Mbari منتشر شد. این مجموعه با عنوان "آژیر، بند انگشت و چکمه" (1962) بود. این کتاب در سال 1962 جایزه شعر مباری را دریافت کرد ، اما وی در اعتراض به این واقعیت که فقط برای شاعران سیاه پوست باز بود ، این جایزه را کاهش داد.

اگرچه موضوع اصلی وی ویرانی و واقعیت های ظلم و نیاز به مقاومت در برابر آن است ، اما لحن او متن ترانه ، مراقبه است و او به ترحم خود تسلیم نمی شود و از استفاده از تبلیغات در کار خود استفاده نمی کند. شیوه او در آمیختن شعر رادیکال و سنتی در اصالت خود چشمگیر است.

متأسفانه به دلیل اینکه او و کارهایش برای مدت طولانی در SA ممنوع بودند، هرگز در گلچین های مدرسه یا خصوصی گنجانده نشد.

او در سال 1990 "رسما ممنوعیت ممنوعیت" را لغو کرد و شروع به بازدید مجدد از SA کرد. او تا حد زیادی یک "قهرمان ناخوانده" در خانه باقی می ماند، اگرچه بدون شک یکی از مهمترین شاعران SA است. به یاد ماندنی ترین اشعار او آنهایی هستند که درباره/مربوط به تجربیات زندگی خودش به عنوان یک مخالف و قربانی آپارتاید است.

او هنوز نگرانی عمیقی دارد و فعالانه در مبارزات حقوق بشری و فرهنگی شرکت دارد. علایق فعلی او در ادبیات آفریقا، سیاست آفریقا، آفریقا در نظم جدید جهانی و شعر و نوشتن خلاق نهفته است.