منبع: Tikkun

آیا می توانید این کشور را بشناسید؟

در یک انتخابات مهم، یک رئیس‌جمهور خودشیفته - که هرگز رأی مردم را به دست نیاورده است - تمام قدرت اجرایی خود را آزاد می‌کند تا از شکست جلوگیری کند. او در راهپیمایی‌های جنون‌آمیز، مخالفان دموکراتیک خود را متهم می‌کند که دست نشانده‌ی منافع تاریک خارجی، اسیر انقلابیون رادیکال هستند که در جهت گسترش هرج و مرج و خشونت، تهدیدی برای تمدن مسیحی و غربی هستند. او به پارتیزان های آشفته خود هشدار می دهد که اگر روز را تحمل نکند، انبوهی از مردم فقیر به محله های آنها حمله می کنند و زنان آنها در امان نخواهند بود. او کسانی را که علیه او معترض هستند مورد تمسخر قرار می دهد و هیچ کاری برای جلوگیری از حمله اراذل و اوباش جناح راست مجهز به آنها انجام نمی دهد. او علامت می‌دهد که اگر رأی مخالف او باشد، از قبول کردن امتناع خواهد کرد و از قدرت عالی خود به عنوان فرمانده کل قوا برای ادامه کار استفاده خواهد کرد.

من انتخابات کنونی آمریکا را توصیف نمی‌کنم، بلکه همه‌پرسی 32 سال پیش در شیلی را مشخص می‌کند که آیا ژنرال آگوستو پینوشه، دیکتاتور این کشور از زمان کودتای سپتامبر 1973، تا هشت سال دیگر در قدرت بماند یا خیر. رای "نه" علیه پینوشه و حکومت نظامی او آغازگر گذار به انتخابات دموکراتیک خواهد بود. این فرصتی برای پایان دادن به سرکوب وحشیانه و سانسور شدید رژیم او بود که هر دو مجلس کنگره را بسته بود، هزاران مخالف را اعدام کرده بود و اردوگاه‌های کار اجباری را در سراسر سرزمین باز کرده بود.

تلاش‌های پینوشه برای پیروزی در رفراندوم 1988، که او آن را راهی برای مشروعیت بخشیدن به حکومت خود می‌دید، به طرز وحشتناکی لفاظی و اقدامات تحریک‌آمیز دونالد ترامپ را پیش‌بینی می‌کرد، زیرا او با احتمال شکست در نوامبر از جو بایدن، در صورت درست بودن نظرسنجی‌ها، مواجه است. آن همه پرسی از راه دور در شیلی به ایالات متحده مثالی ارائه می دهد که چگونه مردم عادی می توانند از طریق بسیج مسالمت آمیز و اقدام قاطع، جمهوری خود را از یک شخصیت اقتدارگرا نجات دهند.

دیکتاتوری پینوشه مرا مجبور به تبعید کرده بود، اما من از دور شاهد این بودم که جنبش اتحادیه‌های کارگری، حلبی‌نشینان و گروه‌های فمینیستی و همچنین سازمان‌های مدنی، دانشجویی و حرفه‌ای اختلافات خود را رها کرده و علیه پینوشه گرد هم آمده‌اند. مردان و زنان شیلی می دانستند که رای گیری بهترین فرصت آنها برای جلوگیری از ادامه شب طولانی تاریکی کشور است. آن‌ها آنچه را که قبلاً یک تلاش بسیج بزرگ بود، تسریع و تقویت کردند، و من و دیگران به جمع‌آوری شناخت و حمایت از افراد مشهور کمک کردیم. این پیروزی باید صریح و به اندازه ای بود که پینوشه و متحدانش نمی توانستند نتایج را به چالش بکشند.

بسیاری در آن زمان پیش‌بینی کرده بودند که با توجه به تعصب پیروان او که معتقد بودند پینوشه اقتصاد قوی را به وجود آورده است، چنین بهره‌برداری غیرممکن است. ترسی که رژیم دیکتاتور به رعایایش القا کرده بود. و خطر واقعی مردم برای رای دادن به او. اما من از جمله کسانی بودم که معتقد بودند روز حساب در انتظار اوست. هر وقت کسی از من می پرسید که چگونه شیلی می تواند به چنین شاهکاری به ظاهر خارق العاده دست یابد، پاسخ شوخی من این بود که خرگوش ها این کار را خواهند کرد. منظورم بود La Rebelión de los Conejos Mágicos، داستانی برای کودکان که در تبعید نوشته بودم، که در آن یک پادشاه گرگ مغرور توسط ارتشی صلح‌آمیز از خرگوش‌هایی که نیش می‌زنند از سلطنت خلع می‌شود، همان موجوداتی که گرگ او ادعا کرده بود وجود نداشتند. من متقاعد شده بودم که مردم شیلی، مانند قهرمانان بدجنس افسانه من، از سایه ها بیرون می آیند و مستبدی را که خود را شکست ناپذیر می دانست، تحقیر می کنند.

من و همسرم به شیلی بازگشتیم و در 5 اکتبر 1988 به 90 درصد از رای دهندگان پیوستیم تا در همه پرسی رای دهند. نتایج واضح بود - 56 درصد از مردم شیلی به برکناری پینوشه رای دادند. اگرچه ظالم که در کاخ ریاست جمهوری خم شده بود، می خواست حکومت نظامی اعلام کند و به آمار نهایی بی اعتنایی کرد، اما زمانی که نیروی هوایی، پلیس ملی و محافظه کاران برجسته موفقیت آشکار مخالفان را تشخیص دادند، خود را منزوی دید.

همه‌پرسی شیلی نمونه بسیار خوبی از اهمیت رای دادن بود: فقط یک علامت کوچک در برگه رای، و سپس یک علامت دیگر، و سپس دیگری می‌تواند آینده جمعی بهتر و درخشانی را رقم بزند. اگر فکر می‌کردیم که یک رای بی‌اهمیت است، یا اینکه حاضر شدن ارزشی ندارد، زیرا پینوشه شکست خود را نادیده می‌گیرد، نتیجه بسیار متفاوت می‌شد.

ترامپ شخصیتی کمتر ترسناک از پینوشه است و بنابراین شکست دادن آن آسان تر است. مهم نیست که رئیس جمهور فعلی آمریکا چقدر قوی‌ترین و تمامیت‌خواهان را در خارج از کشور تحسین می‌کند، او از تقلید از بدترین تاکتیک‌های آنها محدود شده است، نمی‌تواند مخالفان را زندانی و شکنجه کند، مخالفان را ناپدید و تبعید کند، یا رسانه‌ها را خاموش کند، همانطور که دیکتاتور شیلی انجام داد.

با این حال ترامپ هنوز هم صدمات زیادی به کشور و قانون اساسی وارد کرده است. علیرغم سوء استفاده جنایتکارانه و متکبرانه او با COVID-19 - بیماری که اکنون به آن مبتلا شده است - علیرغم تخریب محیط زیست، جنگ او با علم و نجابت، و اصطلاحات تفرقه افکنانه نژادپرستانه سفیدپوستان، او از درجه ای از محبوبیت مشابه 44 درصد برخوردار است. که پینوشه در رفراندوم دریافت کرد. این حمایت ممکن است برای وسوسه ترامپ کافی باشد، در صورتی که نتایج در شب انتخابات دیر یا درهم و برهم باشد، وضعیت اضطراری ملی اعلام کند، قانون شورش را استناد کند و از پیروان مسلح خود بخواهد «قانون و نظم» را تحمیل کنند.

برای اجتناب از چنین سناریوی وحشتناکی، آمریکایی‌هایی که به دموکراسی اعتقاد دارند، باید بدانند، همانطور که بسیاری از ما در شیلی انجام دادیم، که انتخابات باید در یک نتیجه غیرقابل انکار، نمایش فوری و قطعی اراده مردمی که در حاشیه‌های آرا منعکس می‌شود، تصمیم‌گیری شود. و الکترال کالج میلیون ها رای دهنده باید آماده دفاع از حکم باشند، در صورتی که انتخابات در خطر دزدیده شدن باشد.

اگرچه برخی ممکن است من را به خوش بینی بیش از حد متهم کنند، من به آینده اطمینان دارم. با توجه به استقرار تعداد زیادی از آمریکایی‌های الهام‌بخش در حمایت از محیط‌زیست، عدالت نژادی، و حقوق زنان و مهاجران در چندین سال گذشته، معتقدم که مانند خرگوش‌هایی که با مستبدی که وجود آنها را انکار می‌کرد، می‌جنگند، مانند مردان و زنان بی‌باک. در شیلی که بیش از سه دهه پیش با یک دیکتاتور روبرو شد، اکثریت قابل توجهی از شهروندان ایالات متحده به جهان نشان خواهند داد که قدرتمندترین مرد روی زمین باید در برابر صدای قدرتمندتر مردمی صلح‌جو و بسیج تعظیم کند.

آریل دورفمن نویسنده آمریکایی شیلیایی است مرگ و دوشیزه. جدیدترین کتاب های او هستند اسیران و شورش خرگوش ها.

---