یک کمپین رسانه ای جریان اصلی در حال افزایش است، از جمله واشنگتن پست و نیویورک تایمز، پرزیدنت ترامپ را به عنوان عروسک خیمه شب بازی روسیه در کاخ سفید به تصویر بکشد. لازم نیست شخص مشتاق ترامپ باشد تا این ادعاهای مضحک و بدون واقعیت را یادآور مک کارتیسم بداند. تلاش برای نشان دادن ترامپ به عنوان یک نامزد منچوری - از کتاب و فیلم کلاسیک جنگ سرد که در آن یک سرباز آمریکایی شستشوی مغزی داده می شود تا دستورات کرملین را انجام دهد - هر آنچه از دموکراسی آمریکایی باقی مانده است را به خطر می اندازد. همچنین نگران‌کننده است که طعمه‌گذاری روسیه در حال افزایش است، حتی برخی از آنها به سمت ترقی‌خواهان دیگر مترقی‌ها هدایت می‌شوند. تعجب نخواهم کرد اگر ونزوئلا به زودی با دومی همراه شود.

البته "مک کارتیسم" به استفاده از تحقیقات دولتی برای از بین بردن دشمنان اشاره دارد. جوزف مک کارتی، سناتور ایالت ویسکانسین، به دلیل به صدا درآوردن این تاکتیک مشهور است و برای همیشه با این سوال مرتبط خواهد بود که "آیا شما اکنون عضو حزب کمونیست هستید یا تا به حال بوده اید؟"

سرانجام، در 9 ژوئن 1954، جوزف ولش، بازرس ویژه ارتش ایالات متحده، طی جلسه ای که مک کارتی ارتش را به "نرم بودن نسبت به کمونیسم" متهم کرد، گوش داد. ولش معمولاً ملایم به شکلی دراماتیک از او پرسید: «آیا نهایتاً احساس شرمندگی ندارید قربان؟» هنگامی که با گزارش ادوارد آر. مارو، خبرنگار CBS News ترکیب شد، این سقوط مک کارتی از سیاست بود. او در 2,1954 دسامبر XNUMX رسما توسط سنای ایالات متحده سانسور شد.

البته میراث Red Scare تمام نشده بود. اف‌بی‌آی مخفیانه پرونده‌هایی را به کمیته بدنام فعالیت‌های غیرآمریکایی مجلس نمایندگان (HUAC) ارائه کرد که به تخریب مشاغل افراد بی‌شماری پرداخت. مثال دیگر قانون آموزش دفاع ملی در سال 1958 بود که برای دریافت وام کالج نیاز به امضای سوگند وفاداری داشت. اگر یکی را امضا نمی کردم، نمی توانستم در کالج شرکت کنم. معلمان مجبور شدند سوگندنامه‌ای را امضا کنند که می‌گوید: «من به حزب کمونیست کمک، حمایت، نصیحت، مشاوره یا نفوذم نداده‌ام و نخواهم کرد.» آیا نمی توان پیشنهاد کرد که تغییرات در این حمله ضد دموکراتیک به آزادی های مدنی دوباره ظهور کند؟

در گذشته، FBI تحقیقات بی شماری با انگیزه های سیاسی انجام داده است. در دهه 1930 و پس از آن در زمان پرزیدنت ترومن، هنری والاس، معاون لیبرال و حامی صلح، اعتقاد بر این بود که به دلیل اظهار اینکه دولت در مورد تهدید شوروی اغراق می کند، وفاداری های مشکوکی داشت. نامه والاس باز شد و فتوکپی شد، تلفن هایش شنود می شد و حرکاتش مدام تحت الشعاع قرار می گرفت. یک لیست کوتاه همچنین شامل: جورج مک گاورن نامزد دموکرات ریاست جمهوری، دکتر مارتین لوتر کینگ جونیور، پل رابسون، پیت سیگر، وودی گاتری، آلبرت انیشتین، گیل اسکات-هرون، NAACP، مخالفان آپارتاید آفریقای جنوبی، کارگر کاتولیک ، فعالان کویکر و حتی دوک الینگتون و نات کینگ کول. بعداً، هنرمندان زندگی سیاه‌پوستان مهم است، Occupy و هنرمندان هیپ‌هاپ به این فهرست پیوستند و اف‌بی‌آی یک کارگروه برای نظارت بر رسانه‌های اجتماعی راه‌اندازی کرد.

پس چرا این تاکتیک های پلید علیه ترامپ به کار گرفته می شود؟ اولین دوره مک کارتی از طعمه سرخ برای نابودی جنبش کارگری ایالات متحده استفاده کرد. این دومی فرق میکنه این یک تلاش درون‌نخبگان برای بی‌اعتبار کردن رئیس‌جمهوری است که رفتارهای نامنظمش تشکیلات سیاسی/نظامی/اطلاعاتی/شرکتی را که جنگ‌گر قابل اعتماد و مطیع هیلاری کلینتون را ترجیح می‌داد، متزلزل کرده است.

ترامپ با تعهد به خروج نیروها از سوریه و افغانستان، تلاش برای پایان رسمی جنگ کره، طرح سوالاتی در مورد سودمندی ناتو و تا کنون امتناع از احیای مجدد جنگ سرد با روسیه، از مرز عبور کرد. برای بسیاری از دشمنان ترامپ، این رفتار خیانت آمیز است که مستحق یک کودتای نرم یا بدتر از آن است. به طور خلاصه، کسانی که منافع مستقیم اقتصادی در وضعیت موجود جهانی دارند، می‌دانند که امپراتوری آنها رو به زوال است و به شدت می‌خواهند 800 پایگاه نظامی آمریکا را حفظ کنند. آنها از اینکه برنامه ترامپ "اول آمریکا" ممکن است به طور کامل این هدف را نپذیرد، ناراحت هستند.

در نهایت، هیچ «آدم خوب» در این درگیری وجود ندارد، زیرا هیچ یک از طرفین در مورد شهروندان عادی اینجا یا خارج از کشور انجیر نمی دهند. این مبارزه جنگ مداخله جویانه و بی پایان «ما بر سرمایه داران جهان حکومت می کنیم» را در برابر سرمایه داران نژادپرست، نژادپرست و بیگانه هراس قرار می دهد. اما این بدان معنا نیست که در اینجا چیزی مهم و حیاتی در خطر نیست. یعنی مبارزه با مبارزه خوب باید شامل مقاومت در برابر چیزی باشد که شبیه عملیات ایالتی FBI/پلیس است – مهم نیست که چه کسی هدف است.

من می گویم که بیش از دمی از نئو مک کارتیسم در هوا وجود دارد و تأثیری دلخراش بر آزادی بیان و بیان خواهد داشت. اگر بتوان اتهاماتی با انگیزه سیاسی و بدون شواهد علیه رئیس جمهور ایالات متحده مطرح کرد، با بقیه چه کار نمی توان کرد؟ در مجموع، این مربوط به سرنوشت ترامپ نیست، بلکه سرنوشت ماست. من می گویم که ما به جوزف ولش یا ادوارد آر. مارو دیگری نیاز داریم.

---