با انتخابات نوامبر کنگره ایالات متحده، دستگاه های رای گیری الکترونیکی دوباره در اخبار قرار گرفته اند.  HBO پنج شنبه گذشته مستند جدید خود را با عنوان "هک دموکراسی" پخش کرد که این سوال را مطرح کرد: "آیا ماشین های الکترونیکی رای گیری ایمن هستند؟" اکنون دموکراسی! میزبان روزنامه نگار تحقیقی دستگاه رأی گیری و بنیانگذار گروه انتخاباتی حمایت از مصرف کننده، Black BoxVoting.org، Bev Harris، سه‌شنبه گذشته در آنجا اظهار داشت که "ماشین‌های [رای‌گیری] نه تنها مستعد خطا هستند، بلکه سازگار با آن‌ها هستند و شرکت‌هایی که آنها را تولید می‌کنند در حالت پوشش قرار دارند." هفته گذشته همچنین گزارش شد که دولت هلند تصمیم گرفته است تا 10 درصد از ماشین های خود را به دلیل عدم امنیت قبل از انتخابات ریاست جمهوری خود در 22 نوامبر بکشد. 

اما احتمالاً بزرگ‌ترین خبر هفته گذشته در مورد ماشین‌های رای‌گیری الکترونیکی، برای رای‌دهندگان آمریکایی و ونزوئلا، تحقیقات فعلی دولت ایالات متحده در مورد Smartmatic و شایعاتی است که سازنده ماشین‌های رای‌دهی احتمالاً با دولت ونزوئلا ارتباط دارد. Smartmatic شرکت خصوصی ونزوئلای مادر Sequoia Voter Systems، یکی از قدیمی‌ترین و برترین تولیدکنندگان ماشین‌های رای‌گیری در ایالات متحده است. خود اسمارت‌ماتیک دستگاه‌های همه‌پرسی ونزوئلا را در سال 2004 فراهم کرد و مسئول تهیه دستگاه‌های رای‌گیری برای انتخابات ریاست‌جمهوری ونزوئلا است که قرار است در 3 دسامبر برگزار شود.

تحقیقاتی که در کمیته سرمایه‌گذاری خارجی ایالات متحده در ایالات متحده (CFIUS) انجام می‌شود، ناشی از ادعاهایی است مبنی بر اینکه دولت ونزوئلا زمانی در یک شرکت نرم‌افزاری که بخشی از آن متعلق به دو نفر از صاحبان Smartmatic بود، سهام داشت. شایعات این ادعاها را از این هم فراتر می‌برد و تلاش می‌کند ثابت کند که ماشین‌های اسمارت‌ماتیک مورد استفاده در همه‌پرسی سال 2004 علیه هوگو چاوز، رئیس‌جمهور ونزوئلا، تقلب شده‌اند، بنابراین منجر به پیروزی "غیر قانونی" رئیس‌جمهور با 59 درصد آرا شد. 

اجماع رو به رشد قابل درک شهروندان در هر دو جناح راست و چپ، در ایالات متحده و در ونزوئلا وجود دارد که معتقدند دستگاه های رای گیری الکترونیکی ایده بدی هستند. با دستگاه‌های مستعد خطا و «دست‌خورده‌پسند»، فهرستی از خرابی‌های لباسشویی، و  

با توجه به اینکه نزدیک به 90 درصد از ایالات متحده اکنون در مورد ماشین های الکترونیکی رای می دهند، افراد برجسته ای مانند فرماندار مریلند رابرت ال. ارلیش حتی خواستار بازگشت به برگه های رای کاغذی شده اند. 

با نقص عمده ماشین آلات و تضاد منافع غیرقابل انکار بین تمام سازندگان اصلی ماشین های رای گیری و منافع خصوصی آنها، به نظر می رسد شایعات ارتباط احتمالی بین Smartmatic و دولت ونزوئلا باید کمترین نگرانی رای دهندگان ایالات متحده باشد.

صرف‌نظر از یافته‌های کمیسیون، به نظر می‌رسد که این تحقیقات بیش از حد مورد استقبال مقامات Smartmatic و Sequoia قرار گرفته است، آنها یکشنبه گذشته اعلام کردند که "برخلاف گزارش‌ها" ما داوطلبانه به CFIUS پرونده داده‌ایم تا به شایعات بی‌اساس اما مداوم پایان دهیم. در مورد مالکیت ما

میشل شفر، معاون ارتباطات سیستم رای گیری سکویا، عصر دوشنبه گذشته گفت: "ما انتظار داریم وقتی تحقیقات کامل شود، این سوالات در مورد مالکیت و ادعاهای بی اساس و توطئه به پایان برسد."

به گفته Sequoia، سردرگمی در مورد دخالت دولت ونزوئلا در شرکت خواهر شبه نرم افزار Smartmatic، Bizta، ناشی از وام 150,000 دلاری است که این شرکت در سال 2003 توسط صندوق اعتباری صنعتی ونزوئلا (Fondo de Credito Industrial) دریافت کرد - معادل آن. اداره تجارت کوچک ایالات متحده "Bizta 28٪ از سهام خود را به عنوان ضمانت برای این وام معمولی تعهد کرد. این وام به طور کامل در سال 2004 قبل از رفراندوم فراخوان پرداخت شد.

برعکس، میامی هرالد در سال 2004 گزارش داد که دولت ونزوئلا در واقع متعلق به 28 درصد از شرکت برای یک دوره زمانی درست قبل از رفراندوم 2004، بنابراین ظاهراً تضاد منافع بین دولت ونزوئلا و زوج مالک Smartmatic با سهام در Bizta را ثابت کرد. 

البته مقامات اسمارت‌ماتیک این فرضیه را رد می‌کنند، اما این فرضیه تنها یکی از بسیاری از نکاتی را که مخالفان ونزوئلا به طور مداوم به آن روی آورده‌اند، برای ادعای تقلبی بودن رفراندوم 2004، پیروزی «غیر قانونی» چاوز و ماشین‌های اسمارت‌ماتیک، برجسته می‌کند. مشکوک

لو دابز، سی ان ان، و 2004 کلاهبرداری هوشمند ونزوئلا؟

در 6 ژوئن، لو دابز پخش شد CNN یکی از مجموعه‌ای از قطعات انتخاباتی متاسفانه در این گزارش خاص با عنوان دموکراسی در خطر، او به عنوان سخنگو برای اپوزیسیون ونزوئلا، در تلاش برای نامیدن بازی ناپسند در رفراندوم 2004 و تلاش‌های ماشین‌های هوشمند که توسط سازمان کشورهای آمریکایی، مرکز کارتر و مطالعات مختلف بین‌المللی کاملاً بی‌اعتبار شده‌اند، کار بسیار خوبی انجام داد. و گزارش می دهد.

CNN خبرنگار، کیتی پیلگریم، در این برنامه گزارش داد: «بسیاری از کارشناسان می‌گویند این دستگاه‌های رأی‌گیری در ونزوئلا دستکاری شدند تا هوگو چاوز رئیس‌جمهور پیروز شود. نظرسنجی‌های خروجی که توسط شرکت آمریکایی Penn, Schoen & Berland انجام شد، نشان داد که چاوز 41 درصد به 59 درصد از دست داده است. اما روز بعد، چاوز اعلام پیروزی کرد و نتیجه را برعکس کرد و گفت 59 درصد آرا را به دست آورده است.

این یک فرضیه دیرینه توسط اعضای اپوزیسیون ونزوئلا بوده است. با این حال، با یک بررسی عمیق بیشتر، این نظریه به سادگی آب نمی خورد.

اولاً، این انتخابات توسط هیئت‌های ناظر بین‌المللی از مرکز کارتر و سازمان کشورهای آمریکایی تأیید شد (که به دور از حامیان چاوز، برخی معتقدند که تحت تأثیر ایالات متحده هستند). یک هفته پس از رفراندوم و ممیزی نسبی دستگاه های رای گیری الکترونیکی پس از انتخابات - با مقایسه برگه های کاغذی تولید شده در زمان هر رای الکترونیکی با همان آرای الکترونیکی - مرکز کارتر دوباره اعلام کرد: "ماشین های خودکار کار کردند. خوب و نتایج رای گیری منعکس کننده اراده مردم است

مطالعات مستقل بیشتر توسط کارشناسان دانشگاه کالیفرنیا (برکلی)، جانز هاپکینز، دانشگاه استنفورد و دانشگاه یوتا انجام شد که نشان داد "هیچ شواهد آماری دال بر تقلب وجود ندارد".

در مورد نظرسنجی Penn, Schoen & Berland (PS&B). اکنون کاملاً شناخته شده است که این شرکت برای انجام نظرسنجی به اعضای اپوزیسیون پول پرداخت کرده است. بر اساس اسوشیتد پرس داستانی از 19 اوت 2004، با عنوان "U.S. شرکت نظرسنجی در آب داغ در ونزوئلا، ناظران انتخابات اعلام کردند که اعضای گروه اپوزیسیون ونزوئلا، سامات که تا حدی با بودجه ایالات متحده تامین می شود، در حال انجام کار میدانی برای نظرسنجی هستند. یکی از مقامات سامت همچنین تأیید کرد که PS&B بر نظرسنجی خروجی انجام شده توسط سامیت «نظارت» داشته است.

این اولین باری نبود که این شرکت نتایج نظرسنجی مشکوک را در طول یک انتخابات جنجالی منتشر می کرد. از جمله، ادعاهایی مبنی بر کار PS&B در انتخابات 2000 مکزیک و انتخابات صربستان در همان سال وجود دارد.  واشنگتن پست در 19 سپتامبر 2000 گزارش داد که به عنوان بخشی از کمپین 77 میلیون دلاری ایالات متحده برای خلاص شدن از شر رئیس جمهور یوگسلاوی اسلوبودان میلوسویچ،

â € œU.S. مقامات و پیمانکاران کمک‌رسانی در تلاش هستند تا اپوزیسیون دموکراتیک شکه‌شده صربستان را تقویت کنند. آنها به آموزش سازمان‌دهندگان آن کمک کرده‌اند، دفاترشان را با رایانه‌ها و دستگاه‌های فکس تجهیز کرده‌اند و به احزاب مخالف نظرسنجی‌های پیچیده رای‌دهی را ارائه کرده‌اند که توسط همان شرکت نیویورکی که برای پرزیدنت کلینتون نظرسنجی انجام می‌دهد [PS&B] جمع‌آوری شده است.

گزارشی که در 19 آگوست 2004 توسط مرکز تحقیقات اقتصادی و سیاست (CEPR) در دی سی منتشر شد، همچنین بیانیه PS&B را نشان داد که نظرسنجی رفراندوم ونزوئلا دارای درصد خطای 1 درصدی است. بر اساس CEPR، "احتمال یک نظرسنجی درست ساخته شده که منجر به چنین خطایی [1٪] شود، غیرقابل درک است - بسیار کمتر از 1 شانس در 10 به توان 490".

در ادامه این گزارش آمده است: «با توجه به اینکه ناظران بین‌المللی هیچ مدرکی دال بر تقلب پیدا نکردند، روش‌شناسی این نظرسنجی خروجی باید زیر سؤال رود». تقریباً غیرممکن است که این نتیجه از طریق خطای نمونه گیری به دست آمده باشد.

مدیر CEPR، مارک ویزبروت، که به طور گسترده در مورد این موضوع تحقیق کرده است، گزارش دابز را بیشتر به چالش کشید و تأکید کرد که «منابعی که ظاهر شده و توسط [دابز] مورد استناد قرار گرفته‌اند، همگی بخشی از مخالفان ونزوئلا بوده و/یا توسط دولت پرداخت شده‌اند. مخالفان ونزوئلا.â€

ویزبروت در مصاحبه ای این هفته گفت: «در مورد نتایج همه پرسی [2004] به همان اندازه تردید وجود دارد که آیا رونالد ریگان در سال 1984 والتر موندال را شکست داد یا خیر. شبیه گزارشی در مورد حملات 11 سپتامبر است که تنها بر اساس تحقیقات و شهادت نظریه‌پردازان توطئه است که ادعا می‌کنند پنتاگون مورد اصابت هواپیما قرار نگرفته و برج‌ها در اثر انفجارهای داخلی تخریب شده‌اند.

دابز در حالی که نگرانی های بسیاری را بیان می کرد، به اشتباه ماشین های ونزوئلا را توصیف کرد و گفت: «خب، اجازه دهید واضح بگوییم. کاملاً قابل اثبات است که با استفاده از ماشین‌های رای‌گیری الکترونیکی، که در آن ما رسیدهای قابل تأیید و روشی برای حسابرسی مستقل آن آرا نداریم - به هر حال با نزدیک شدن به انتخابات میان‌دوره‌ای، دموکراسی در خطر است.»

خوشبختانه برای ونزوئلایی ها، تمام ماشین های هوشمند استفاده شده در ونزوئلا، از جمله دستگاه هایی که در رفراندوم سال 2004 استفاده شدند، هستند باید یک «رسید قابل تأیید» تهیه شود تا «به‌طور مستقل آن آرا را حسابرسی کنند». ناظران بین‌المللی با این رسیدهای کاغذی توانستند حسابرسی پس از انتخابات را از همه‌پرسی انجام دهند. با این حال، در ایالات متحده، در طول انتخابات ریاست جمهوری 2004، تنها یک ایالت، نوادا، از دستگاه های رای گیری خود خواسته بود تا یک رسید کاغذی (معروف به فناوری مسیر حسابرسی کاغذی قابل تایید رأی دهندگان) تهیه کنند. به گفته مقامات سکویا، که ماشین‌ها را در سال 2004 به نوادا عرضه کردند، اکنون 27 ایالت در ایالات متحده وجود دارند که به رسیدهای کاغذی قابل تأیید نیاز دارند.

مشکلات دستگاه رأی گیری

همانطور که Bev Harris اشاره کرد اکنون دموکراسی! هفته گذشته، دستگاه‌های رای‌گیری در ایالات متحده «مستعد خطا» هستند و شرکت‌های سازنده آن‌ها در حالت پنهان‌کاری هستند.

جیم مارچ، عضو هیئت مدیره BlackBoxVoting.orgپنج‌شنبه گذشته اشاره کرد که در واقع «در سی روز گذشته گزارش‌هایی مبنی بر دستکاری ماشین‌های سکویا گزارش شده است» با اشاره به به اصطلاح «مشکل دکمه زرد» که در آن برخی از ماشین‌های سکویا مجهز شده‌اند. با دکمه زرد در پشت دستگاه که با نگه داشتن آن به رای دهندگان اجازه می دهد بیش از یک بار رای دهند. به گفته مارس، تنها «لطف نجات‌بخش» این است که «با هر رأی صدایی شنیدنی شنیده می‌شود» که امیدواریم مورد توجه کارکنان نظرسنجی قرار گیرد. این تنها یکی از تعدادی از اشکالات مختلفی است که تقریباً در هر دستگاه رأی گیری موجود در بازار ظاهر شده است.

مارس اظهار داشت که او و هریس عمدتاً تحقیقات خود را بر روی دستگاه‌های رای‌گیری از شرکت سازنده Diebold Election System متمرکز کرده‌اند، زیرا از امنیت کافی برخوردار نبوده‌اند، که به 40,000 پرونده شرکت خصوصی اجازه می‌دهد برای عموم باز باشد. با این وجود، طبق ماه مارس، همه شرکت‌های ماشین‌های رای‌گیری مشکل دارند. 

مارس همچنین توضیح داد که خرابی‌ها فراتر از ماشین‌ها و تولیدکنندگان است. او گفت که در ایالات متحده، قرار است نظارت فدرال بر دستگاه های رأی گیری و شرکت های سازنده آنها وجود داشته باشد. با این حال، او چندین پرونده مربوط به دیبولد را ثبت کرده است، جایی که این روند نظارت شکست خورد.

مارس پرسید: «اگر فرآیند نظارت فدرال با دیبولد شکست خورد، آیا با سایرین بهتر عمل کرد؟» "آخرین شواهد می گوید نه."

تضاد منافع

بیو هریس می‌گوید زمانی که "کشف یک سناتور جمهوری‌خواه از نبراسکا [چاک هیگل] که نامزد ریاست جمهوری بود، در شرکتی که آرای خود را می‌شمرد، مالکیت داشت، شروع به تحقیق در مورد ماشین‌های رای‌گیری الکترونیکی کرد."  

به گفته هریس، در یک Alternet مقاله ای از اکتبر 2003، مالک اصلی شرکت، سیستم های انتخاباتی و نرم افزار، شرکتی است که متعلق به مایکل مک کارتی، مدیر مالی کمپین انتخاباتی سناتور چاک هیگل است. هیگل در هر دو شرکت صاحب سهام بود و "هیگل مدیرعامل و رئیس شرکت ماشین های رای گیری بود در حالی که ماشین هایی را می ساخت که آرای او را می شمردند."

به گفته جیم مارچ، هر سه بنیانگذار اصلی Global Election Systems "شرکت کانادایی که توسط Diebold در ژانویه 2002 خریداری شد" به جرم سرمایه گذاری و تقلب در سهام محکوم شدند. مارس فرض می‌کند که آنها می‌خواستند از ماشین‌های رای‌گیری به‌عنوان شکلی از تجارت داخلی استفاده کنند، زیرا می‌توانند به طور بالقوه در انتخابات تقلب کنند. 

صحبت از Diebold، مقاله ای از کلیولند دشت فروشنده در 28 اوت 2003 گزارش داد که والدن اودل، مدیر اجرایی Diebold Inc.، در نامه اخیر جمع آوری کمک مالی به جمهوری خواهان گفت که متعهد است به اوهایو کمک کند تا آرای انتخاباتی خود را در سال آینده به رئیس جمهور برساند. .’â€

بر اساس همین مقاله، کن بلک ول، وزیر امور خارجه جمهوریخواه اوهایو، "دیبولد تنها شرکتی نیست که ارتباطات سیاسی دارد - با اشاره به اینکه لابی‌گران سازندگان ماشین‌های رای‌گیری مانند کسی که از قدرتمندان و از نظر سیاسی مرتبط با کلمبوس هستند، می‌خوانند." ¡

هریس در سال 2003 گزارش داد که "O'Dell" در ماه ژوئیه از یک جمع آوری سرمایه 600,000 دلاری برای دیک چنی حمایت کرد. کارگردان دیبولد W.H. تیمکن همچنین از حامیان پرشور بوش است

لیست ادامه دارد، اما تصویر واضح است. هر یک از تولید کنندگان عمده ماشین های رأی گیری با انتخابات بی طرفانه و عادلانه ای که ظاهراً سعی در انجام آن دارند، تضاد منافع دارند. علاوه بر این، به گفته جیم مارچ، هیچ کمیته نظارتی وجود ندارد که تنظیم کند چه کسی مالک چه چیزی است، چه کسی از چه کسی حمایت می کند، و چه کسی باید یا نباید اجازه دریافت قرارداد ماشین رای گیری برای منطقه ای که ممکن است در آن تضاد منافع وجود داشته باشد، وجود ندارد.

خوب است که Smartmatic تحت بررسی است. صرف نظر از اینکه نتایج کمیسیون ممکن است چه باشد، رای دهندگان حق دارند بدانند چه کسی بر سیستمی که برای تصمیم گیری در مورد سرنوشت کشورشان استفاده می کنند کنترل دارد. آنها همچنین باید بدانند که رای آنها در حال شمارش است. اما مهم است که در نظر داشته باشید که اسمارت‌ماتیک فقط یک شرکت است و سایر تولیدکنندگان بزرگ ماشین‌های رای‌گیری نیز نقص‌های عمده، مالکان و تضاد منافع بالقوه خود را دارند که باید تحت بررسی فدرال توسط ایالات متحده باشد. دولت.

---