[¡Hugo!: The Hugo Chavez Story from Mud Hut تا Perpetual Revolution، توسط بارت جونز هاردبک، 570 صفحه، چاپ استیرفورث، سپتامبر 2007، 30 دلار]

 

من اهل مطالعه زندگینامه نیستم و طرفدار یادگیری تاریخ از طریق مطالعه زندگی «مردان بزرگ» نیستم. با گفتن این حرف، من به آن اعتقاد دارم ¡Hugo!: The Hugo Chavez Story from Mud Hut تا Perpetual Revolution نوشته بارت جونز یکی از مهم‌ترین کتاب‌های سال 2007 است و برای کسانی که می‌خواهند گزارشی منصفانه و متعادل از تغییرات بزرگ ونزوئلا و ریشه‌های تاریخی شکل‌دهنده مرد، هوگو چاوز، و فرآیند بولیواری که در حال تغییر است، توضیح دهند، باید آن را بخوانند. کشور.

 

لیبرال‌ها و مترقی‌ها در ایالات متحده تحت تأثیر دولت بی‌امان بوش و کمپین رسانه‌ای شرکت‌ها قرار گرفته‌اند تا چاوز را به‌عنوان فردی مستبد معرفی کنند که تهدیدی برای دموکراسی، آزادی مطبوعات و هنجارهای حقوق بشر است. خبرنگار نیوزدی و نویسنده هوگو!، بارت جونز، کتابی سریع، کاملاً تحقیق شده و متعادل ارائه کرده است که به خواننده اجازه می‌دهد خودش قضاوت کند.

 

جونز هشت سال در ونزوئلا زندگی کرد و در سال 1992 درست زمانی که چاوز و افسران نظامی سطح متوسط ​​کودتای نافرجامی را علیه کارلوس آندرس پرز به راه انداختند که چاوز را به مدت دو سال به زندان انداخت. جونز یک سال و نیم اول به عنوان کارگر غیر روحانی در مریکنول در یک باریوی فقر زده کاراکاس زندگی کرد و سپس در سال 2000 به عنوان خبرنگار آسوشیتدپرس مشغول به کار شد. در کلبه مادربزرگش به دنیا آمد. به عنوان خبرنگار AP، جونز در محله انحصاری Altamira زندگی می کرد، سنگر مخالفان ثروتمند چاوز. بنابراین او از نزدیک شاهد دو افراط در جامعه ونزوئلا بوده است.

 

جونز در ابتدا به نوشتن کتابی در مورد کودتای نافرجام 2002 علیه چاوز علاقه داشت، اما ناشر او، Steerforth Press، او را متقاعد کرد که زندگی نامه قطعی تا به امروز مردی را که قهرمان میلیون ها نفر و شرور برای مجموعه ای متفاوت از میلیون ها نفر است، بنویسد. از جمله دشمن او جورج دبلیو بوش.

 

جونز داستانی را که مستند کرده است توصیف می‌کند: «بیرون از هالیوود». در واقع، دو شب دویدن خوابم را از دست دادم چون نمی‌توانستم کتاب را زمین بگذارم. من همچنین آنقدر در دو فصل مربوط به کودتای 2002 غرق بودم که در متروی واشنگتن دی سی که در جهت اشتباهی حرکت می کرد، سوار شدم و قبل از اینکه از محیط اطراف خود آگاه شوم در حومه شهر بودم. علیرغم سرعت عمل رمان مانند کتاب، با 55 صفحه ارجاع و فهرست گسترده به دقت تحقیق شده است. این یک کتاب داستانی نیست. این واقعیت است که بازتاب یک رمان پرفروش اکشن است.

 

یکی از بهترین ویژگی‌های کتاب، سفرهای جانبی مختلفی است که جونز در فصول اولیه تاریخ ونزوئلا و رویدادهای کلیدی زندگی سیمون بولیوار و دیگر رهبرانی که تا حد زیادی در ایالات متحده ناشناخته هستند، اما در ونزوئلا قهرمان هستند، می‌باشد. آمریکای لاتین این درس‌های کوچک تاریخ، درک خواننده را از ریشه‌های «انقلاب بولیوار» و چگونگی شکل‌دهی تاریخ به هوگو چاوز، اکثریت فقیرانی که او را می‌پرستند، و نخبگان اقلیت که او را به‌عنوان یک «میمون» بی‌رشد می‌بینند که پوست تیره و پر هیاهو دارد را به‌شدت افزایش می‌دهد. شیوه به همان اندازه عامل انزجار آنهاست که سیاست های او.

 

به عنوان یک سازمان دهنده در شبکه همبستگی ونزوئلا ایالات متحده، که در تلاش برای ایجاد مخالفت با مداخله ایالات متحده در ونزوئلا و حمایت همبستگی از اکثریت فقیری است که برای اولین بار در تاریخ ونزوئلا، احساس می کنند که در تعیین آنها سهم و نقش دارند. سرنوشت خود، من به ویژه به نقش سایر رهبران ونزوئلا، هر دو، علاقه مند بودم چاویستاس و اپوزیسیون، و کسانی که بین حمایت و مخالفت حرکت کرده اند.

 

من با بسیاری از آنها در اکتبر 2006 ملاقات کردم، زمانی که رهبری هیئتی به ونزوئلا را بر عهده گرفتم تا بررسی کنم که چگونه دولت ایالات متحده در تلاش برای تأثیرگذاری بر انتخابات ریاست جمهوری دسامبر از طریق صرف حداقل 26 میلیون دلار از پول مالیات دهندگان ایالات متحده به عنوان کمک های مالی از به اصطلاح بنیاد ملی برای دموکراسی بود. و آژانس توسعه بین المللی ایالات متحده. این کمک ها توسط یک دفتر مستقر در سفارت ایالات متحده به نام دفتر ابتکارات انتقال نظارت می شود.  هوگو! شامل اطلاعات مربوط به این مداخلات «دموکراسی» نیز می شود.

 

اگر تنها منبع اطلاعاتی ما دولت بوش و رسانه‌های شرکتی باشد، مردم می‌توانند به خاطر این باور که ونزوئلا کشوری است که توسط یک فرد واحد زندگی می‌کند - هوگو چاوز - و او منشأ هر مشکلی است بخشیده می‌شود. برای دولت و رسانه های ایالات متحده راهبرد موفقی بوده است که رهبران کشورهای هدف را به عنوان تنها مشکل موجود بین روابط خوب بین دو کشور معرفی کنند.

 

جونز خاطرنشان می کند که شعارهای داغ چاوز اغلب به نفع کسانی است که او را بدنام می کنند. «شیطان» خواندن بوش و صحبت از بوی گوگرد در طول سخنرانی در سازمان ملل، حتی برخی از لیبرال‌ها را در ایالات متحده خشمگین کرد، اگرچه این واقعیت که وی بیشترین تشویق را از هر رهبر جهانی از سوی دیپلمات‌های سازمان ملل متحد دریافت کرد، معمولاً مورد توجه قرار نمی‌گیرد.

 

اما این حوادث و اطلاعات نادرست در مورد تصمیم برای تمدید نشدن مجوز پخش منقضی شده RCTV، گمانه زنی های نادرست مبنی بر اینکه اصلاحات پیشنهادی قانون اساسی باعث می شود چاوز به "رییس جمهور مادام العمر" تبدیل شود، و سایر اتهامات مبنی بر اینکه او "نهادهای دموکراتیک را تهی می کند" تلفاتی را به همراه داشته است. در مورد حمایت ترقی خواهان و لیبرال های ایالات متحده. هوگو! جزئیات اتهامات مخالفان را شرح می دهد و به سخنگویان اپوزیسیون اجازه می دهد تا خود را با پوچ بودن ادعاهای خود در زمینه سیستمی که ونزوئلایی ها، در نظرسنجی از آمریکایی های لاتین درباره سطح دموکراسی در کشورهای مربوطه خود، معتقدند دموکراتیک ترین در آمریکای لاتین است، لعنت کنند.

 

من مخالف سلطه دولت و شرکت های بزرگ آمریکا بر آمریکای لاتین و جهان هستم. بارت جونز یک گزارشگر اخلاقی است که ممکن است طرفدار چاوز باشد زیرا او عینیت را در منطقه ای تحمیل می کند که در آن گزارش آنقدر مغرضانه بوده که واقعیت را تا حد شکست تحریف می کند. جونز معتقد است که هم اپوزیسیون و هم حامیان «روند» بولیواری، به قول طرفداران، نکات مشروعی دارند که شایسته بحث است. یکی از اهداف او این بود که با نوشتن کتابی که بهترین استانداردهای گزارشگری بی‌طرفانه را رعایت می‌کند، این کار را ممکن کند. در این فرآیند، او کتابی می نویسد که خواننده را مجذوب و آموزش می کند. این کتاب در فهرست پرفروش‌ترین‌های نیویورک تایمز قرار دارد و در دست هر بزرگسال آمریکایی کنجکاو روشنفکری است که حق ایالات متحده برای حکومت بر جهان را زیر سوال می‌برد.

 

[چاک کافمن هماهنگ کننده ملی شبکه نیکاراگوئه است که 20 سال در آنجا کار کرده است. او هماهنگ کننده موقت شبکه جدید همبستگی ونزوئلا است. می توان با او تماس گرفت Chuck@afgj.org]

 

---