کمیته روابط عمومی آمریکا-اسرائیل علیرغم تمام کارهایی که برای ترویج رویارویی بین ایالات متحده و ایران انجام داده است، تلاش کرده است تا از این تصور عمومی که آیپک آشکارا جنگ را ترویج می کند، جلوگیری کند. در اسناد عمومی آیپک همواره بر تحریم های شدیدتر تاکید شده است. (اگر تحریم‌ها را به اندازه کافی «سخت» کنید - یک تحریم مؤثر - این یک اقدام جنگی است، اما هنوز هم نمی‌توان گفت که ایالات متحده باید بمباران را آغاز کند.)
اما تلاش جدید سنا برای جابجایی اهداف سیاست ایالات متحده برای اعلام "غیرقابل قبول" ساختن سلاح هسته ای توسط ایران. قابلیت - نه یک سلاح هسته‌ای، بلکه ظرفیت فنی برای ایجاد آن - به آیپک این فرصت را می‌دهد تا انتخابی داشته باشد که همه بتوانند آن را مشاهده کنند. اگر قطعنامه لیبرمن به درخواست لابی‌گران آیپک در کنفرانس سیاست آیپک در ماه مارس تبدیل شود، آنگاه جهان خواهند فهمید: آیپک در کنگره برای جنگ با ایران لابی می‌کند.
حامیان مالی قطعنامه لیبرمن رد کردن این یک "مجوز برای نیروی نظامی" است، و از نظر حقوقی و فنی، آنها کاملاً صحیح هستند: حقوقیمجوز نیروی نظامی اما این تلاشی است برای تصویب یکسیاسی مجوز نیروی نظامی این تلاشی است برای تحت فشار قرار دادن دولت از نظر سیاسی برای پیشبرد سیم پیچی برای جنگ، به مکانی غیرقابل تشخیص از وضعیت موجود امروز. در صورت موفقیت، این اقدام سیاسی امکان پیگیری تعامل دیپلماتیک معنادار با ایران را برای دولت غیرممکن می‌کند و محتمل‌ترین جایگزین برای جنگ را تعطیل می‌کند.
اولین بند «حل‌شده» قطعنامه لیبرمن تأیید می‌کند که جلوگیری از دستیابی ایران به «سلاح هسته‌ای» یک «منافع ملی حیاتی» ایالات متحده است. قابلیت".
عبارت «منافع ملی حیاتی» یک «اصطلاح هنری» است. این به معنای چیزی است که ایالات متحده باید برای آن مایل به جنگ باشد. به یاد بیاورید که آیا مداخله نظامی ایالات متحده در لیبی یک "منافع ملی حیاتی" ایالات متحده است (که رابرت گیتس وزیر دفاع گفت که اینطور نیست). رفتن به جنگ
این قطعنامه به دنبال آن است که آن را به عنوان سیاست ایالات متحده مبنی بر داشتن سلاح هسته ای تثبیت کند قابلیت - نه دستیابی به سلاح هسته ای، بلکه ظرفیت فنی برای ایجاد آن - یک "خط قرمز" برای ایالات متحده است. اگر آمریکا به ایران اعلام کند دستیابی به «توانایی تسلیحات هسته‌ای» خط قرمز آمریکاست، آمریکا می‌گوید آماده است با نیروی نظامی به ایران حمله کند تا از عبور ایران از این «خط» جلوگیری کند. برای دستیابی به "توانایی سلاح های هسته ای".
و طبق گزارش ها این است بحث آزادانه توسط حامیان مالی لایحه
سناتورهای هر دو حزب روز پنجشنبه گفتند که راه حل دیپلماتیک همچنان هدف است و آنها معتقدند که تحریم ها علیه ایران موثر است، اما اگر همه چیز شکست بخورد، استراتژی مهار کمتر از حمله نظامی به تاسیسات هسته ای ایران ترجیح داده می شود.
بنابراین، آنچه سناتورها گزارش می‌دهند این است که اگر «همه چیز دیگر شکست بخورد» - یعنی اگر دیپلماسی و تحریم‌ها در جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای «شکست» به نظر می‌رسند. قابلیت - به گفته این سناتورها، این همان چیزی است که "شکست" خواهد بود - پس آنها خواهان جنگ هستند. این یک "مجوز زور" قانونی نیست، بلکه یک مجوز سیاسی است.
و این یک مجوز سیاسی برای اعمال زور در آینده ای دور نیست. این یک مجوز سیاسی برای زور است امروز.
"قابلیت تسلیحات هسته ای" یک اصطلاح مبهم و بدون تعریف قانونی است. اما جو لیبرمن، نویسنده اصلی این لایحه، این کار را کرده است گفت: به نظر او این اصطلاح به چه معناست:
لیبرمن گفت: «از نظر من، توانایی تسلیحات هسته‌ای به این معنی است که آنها قادر به شکستن و تولید سلاح هسته‌ای هستند - به عبارت دیگر، آنها همه اجزای لازم برای انجام این کار را دارند. این استانداردی بالاتر از این است که بگوییم «خط قرمز زمانی است که آنها واقعاً سلاح هسته‌ای دارند».
اما بسیاری از کارشناسان فکر می کنند که ایران در حال حاضر دارای "اجزای" لازم برای "شکستن".
روز پنجشنبه، آنتونی کوردزمن از مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی بود نقل شده وی گفت که گزارش نوامبر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی «اساساً این واقعیت را نشان می‌دهد که ایران اکنون هر عنصر فناوری مورد نیاز برای ساخت یک سلاح شکافت را دارد».
در 24 ژانویه، هلن کوپر گزارش در نیویورک تایمز:
چندین مقام آمریکایی و اروپایی به طور خصوصی می گویند که دست یافتنی ترین نتیجه برای غرب می تواند این باشد که ایران دانش و فناوری لازم برای ساخت سلاح هسته ای را حفظ کند و در عین حال از انجام آن کوتاهی کند.
این دو چیز را نشان می دهد. یکی، این مقامات آمریکایی و اروپایی معتقدند که ایران در حال حاضر دارای "دانش و فناوری لازم برای ساخت سلاح هسته ای"؛ دوم، این مقامات آمریکایی و اروپایی بر این باورند که ترغیب ایران به استفاده نکردن از این دانش و فناوری برای ساخت سلاح هسته ای بهترین نتیجه ای است که غرب می تواند به دست آورد.
در صورتی که کارشناسان و مقامات غربی که معتقدند ایران در حال حاضر دارای "دانش و فناوری لازم برای ساخت سلاح هسته ای" درست است، پس آنچه می گوید ایران است قبلا عبور کرده است "خط قرمز" لایحه لیبرمن. و بنابراین، حامیان لایحه لیبرمن می گویند که آماده جنگ هستند امروز. یا هر زمانی که تصمیم بگیرند به متخصصان و مقاماتی بپیوندند که ایران قبلاً از «خط قرمز لیبرمن» عبور کرده است، آماده جنگ هستند که البته حامیان لیبرمن هر وقت بخواهند می توانند انجام دهند.
مثل این است که کسی که کیسه ای روی سرش بسته است می گوید: «هر وقت نور دیدم آماده جنگ هستم». برای دیدن نور تنها کاری که باید انجام دهند این است که کیسه را از روی سرشان بردارند، پس می گویند هر وقت صلاح بود که بگویند آماده جنگ هستند.
هر کسی که از لایحه لیبرمن حمایت کند خود را برای جنگ اعلام می کند. اگر آیپک لایحه لیبرمن را درخواست کنفرانس سیاستی خود در ماه مارس کند، حداقل با این تظاهر که آیپک در کنار تلاش برای وارد کردن ایالات متحده به یک جنگ دیگر در خاورمیانه دست به هر کاری می زند، تمام می شود.
رابرت نایمن مدیر سیاست گذاری در فقط سیاست خارجی.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا
