آن را داستانی از دو موقعیت بنامید: یکی، درامی آشنا با صدای آزار جنسی و سرکوب مذهبی در مکانی دور. دیگری، داستانی که احتمالاً هرگز نشنیده اید - حداقل نه به طور کامل - اگرچه ممکن است بسیار نزدیک به خانه باز شده باشد.

یا آن را داستان استانداردهای دوگانه رسانه ای بنامیم - یکی برای مسلمانان، که ممکن است با خیال راحت شیطانی شوند، و دیگری برای یهودیان ارتدوکس، که پوشش سوء استفاده جنسی آنها هنوز به طور ناقص گزارش شده است. در هر صورت، درسی برای آموختن وجود دارد.

هفته گذشته، پس از یک محاکمه علنی دراماتیک، یک ملا افغان که به یک دختر ده ساله در مسجد خود در قندوز تجاوز کرده بود، در یک دادگاه سکولار به 20 سال زندان محکوم شد. را نیویورک تایمز به طور برجسته این داستان را گزارش کرد و اشاره کرد که تحت فشار قوانین اسلامی، تجاوز جنسی در افغانستان "از مدت ها پیش به عنوان زنا تلقی می شد، و بطور ضمنی تقصیر نسبی را به گردن قربانی می انداخت." را بارداستان همچنین بر دفاع آخوند - یعنی اینکه دختر جوان او را "فریفته" کرد - و حمایت او از دیگر روحانیون محلی تاکید کرد.

در حالی که خبر محکومیت آخوند در رسانه های خبری ایالات متحده منتشر می شود، مفسران این داستان را به عنوان یک گام مهم رو به جلو برای قربانیان تجاوز جنسی در افغانستان – به ویژه کودکان – تعریف می کنند، زیرا آنها از نسل های تحت ستم بنیادگرایان به دادگاه های سکولار فرار می کنند. فوراً باید تأکید کنم که من با این توصیف اختلافی ندارم. تجاوز جنسی به کودک است در آن فرهنگ به طرز شرم آور تحمل شده است. دلایل "مذهبی" داشته باشد برای به حداقل رساندن جرم و انتقال سرزنش به قربانیان مورد استناد قرار گرفته است. قربانیانی که اشتباهات خود را به دادگاه های سکولار می برند داشته باشد مورد انگ و تهدید قرار گرفته است.

چیزی که من را نگران می کند این است که همان رسانه های خبری از جمله بار، تا حد زیادی یک داستان بسیار مشابه را که در حیاط خانه خودشان پخش می شود از دست داده اند. و نه، من در مورد مسلمانان و شریعت. بنیادگراهایی که من در ذهن دارم یهودیان ارتدوکس هستند که موفقیت آنها در سرکوب اتهامات سوء استفاده جنسی از کودکان حتی به دستکاری سیستم عدالت سکولار در مکان هایی مانند بروکلین و شهرستان راکلند، نیویورک گسترش یافته است - اما قربانیان آنها به ندرت از این نوع مردم سود می برند. بررسی دقیق در مورد بازماندگان وحشت های موازی در جوامع مسلمان اعمال می شود.

مورد خاخام اسرائیل وینگارتن را در نظر بگیرید. در سال 2009، وینگارتن (یک ساتمار حسید) در دادگاه فدرال ایالات متحده با دختری مواجه شد که او طی یک دوره هفت ساله که از ده سالگی شروع شده بود، مورد آزار جنسی قرار گرفته بود. آن محاکمه - از جمله محکومیت وینگارتن و 30 سال حبس - در مجاورت شهر نیویورک بازتاب فراوانی داشت، به ویژه زمانی که خاخام اصرار داشت که شخصاً دخترش را مورد بازجویی قرار دهد، حمله ای عاطفی که قربانی آن را "بی رحمانه... مثل اینکه دوباره مورد آزار و اذیت قرار گرفت." ”

تا اینجا، داستان بسیار شبیه به داستان ملاهای افغان است. اما بسیاری از موارد در مورد پرونده Weingarten در مطبوعات گزارش نشد. خوانندگان متوجه نشدند که وینگارتن 7 سال قبل از اینکه سرانجام متهم شود، به طور علنی به کودک آزاری متهم شده است - و نه اینکه مقامات محلی و دادستان های ایالت نیویورک، در شهرستانی که تحت نفوذ سیاسی شدید افراطی ارتدوکس است، به شدت جنایات او را نادیده گرفته اند. در واقع، زمانی که هیئتی از خاخام ها در سال 2002 به وینگارتن حضانت انحصاری تمام شش فرزند خردسالش را اعطا کردند - بعد از همسر سابق او به آزار جنسی او از یکی از دختران شهادت داد - دادگاه خانواده شهرستان راکلند با ملایمت حکم آنها را مهر و موم کرد، در حالی که حتی پرسنل خدمات حفاظت از کودکان از مداخله خودداری کردند. تنها سال‌ها بعد، زمانی که قربانی او – در آن زمان زنی جوان که ارتدکس را ترک کرده بود – پرونده‌اش را تا دفتر دادستانی ایالات متحده برد، سرانجام وینگارتن با عدالت روبرو شد و تنها به این دلیل که تجاوز جنسی او توسط پدرش در کشورهای خارجی نیز اتفاق افتاده بود. ، آنها را به جنایات فدرال و ایالتی تبدیل می کند. هیچ کدام از این اخبار مناسب چاپ نبود.

و بیشتر بود. مطبوعات همچنین گزارشی از کمپین گسترده جامعه حسیدی برای ساکت کردن قربانی وینگارتن ندادند، اگرچه بیشتر آن در اسنادی که توسط وکلای خود وینگارتن به دادگاه فدرال ارسال شده بود، به تفصیل آمده بود. این سوابق نشان می‌دهد که قضات خاخام در ایالات متحده، بلژیک و اسرائیل همگی سال‌ها گوش‌های خود را نسبت به التماس‌های قربانی ناشنوا کرده‌اند، و زمانی که قربانی - برخلاف دستورات آنها - پرونده خود را به یک دادگاه سکولار برد، جامعه او برنامه‌ریزی کرد. کمپین تهمت‌زنی که شامل شهادت‌های دو تن از معلمان سابق دختر (و یکی از دانش‌آموزان) می‌شد که او را «دروغگوی همیشگی» و «بازیگر» محکوم می‌کردند، در حالی که سایر اظهارات مکتوب، دختر را به هرزگی متهم می‌کردند، و مادرش را (که تلاش می‌کرد از او محافظت کند. او) از بیماری روانی و سابقه کودک آزاری. حتی پس از محکومیت وینگارتن، خاخام های ارتدوکس محلی به طور علنی از طرف او کمپین تبلیغاتی کردند - واقعیت دیگری که در گزارش های مطبوعاتی به آن اشاره نشد.

به عبارت دیگر، در حالی که تجاوز ملاهای افغان به یک کودک ده ساله - به درستی - در چارچوب بزرگتر سرکوب قربانیان سوء استفاده جنسی توسط یک جامعه مذهبی و تأثیر اسلام سیاسی بر عدالت افغانستان گزارش شده است، داستان به طرز قابل توجهی مشابه است. جنایات جنسی خاخام وینگارتن با توجه به هر واقعیتی که ممکن است متضمن پوششی مبتنی بر مذهب باشد به افکار عمومی رسید. هیچ اشاره ای به نقش مضر دادگاه های خاخام ارتدکس در پرونده های سوء استفاده جنسی نشده است. هیچ اشاره ای به تلاش های گسترده جامعه برای ساکت کردن قربانیان نیست. هیچ چیز در مورد توانایی ظاهری این جامعه بنیادگرا در دستکاری دادگاه های ایالت نیویورک و مقامات رفاه کودکان وجود ندارد.

این نکته آخر به ویژه قابل توجه است زیرا پرونده وینگارتن به سختی تنها باری است که چنین تأثیری بر آن اعمال شده است. در سال 2000، دادستان منطقه بروکلین پرونده خود را علیه خاخام سولومون هافنر - یک معلم آموزگار حسیدی که به 96 مورد سوء استفاده جنسی از کودکان متهم شده بود - پس از اینکه هیئتی از خاخام های ارتدوکس با استفاده از شواهدی از ضعیف تا ساختگی، بی سر و صدا به دفتر او فشار آوردند تا اتهامات را کنار بگذارد، رها کرد. . جانشین تازه منتخب او، کنت تامپسون، خود اخیراً به تعقیب جرایم جنسی در جامعه بزرگ یهودی ارتدوکس بروکلین متهم شده است - اتهامی که او آن را رد می کند. اما حتی در حال حاضر، رسانه ها هنوز به جزئیات پوشش هافنر، که در یک داستان AP در سال 2002 اشاره شد، اما هرگز در هیچ نشریه نیویورکی به جز تیراژ کم ظاهر نشد، پرداخته اند. بروکلین عقاب. (که بیشتر داستان را به تکذیب مقامات DA اختصاص داد.)

از کجا می توانم همه اینها را بدانم اگر گزارش نشده است؟ خوب، من این را عمدتاً به این دلیل می‌دانم که یک یهودی ارتدوکس هستم، و به‌عنوان یک نویسنده و یک وکیل، سال‌ها با قربانیان سوء استفاده جنسی کار کرده‌ام. در واقع، ناآگاهی عمومی از پوشش سوء استفاده در میان یهودیان ارتدوکس برای مدت طولانی مرا آزار داده است که در نهایت کتابی در این زمینه منتشر کردم. زنگ زدم سوء استفاده جنسی، شاندا و پنهان کاری در جوامع یهودی ارتدکس - «شوندا» کلمه ییدیش برای «رسوایی» یا «شرم» است، و بنابراین راهی مناسب برای توصیف روش جامعه ارتدوکس در شرمسار کردن قربانیان به سکوت و رسوایی همدستی آن در سوء استفاده جنسی در نتیجه حمایت از مجرمان. .

اما من در مورد این رسوایی ها هم می دانم زیرا برایم مهم است که بدانم. و به همین دلیل است که من این زحمت را کشیده ام تا مشخص کنم شما کجا می خواهید، و در کجا احتمالاً نخواهید، درباره پوشش های سوء استفاده جنسی یهودیان ارتدکس یاد بگیرید. وضعیت اسفبار قربانیان آزار جنسی تنها در حدی به افکار عمومی می رسد که افرادی که حقیقت را می دانند مایل باشند این موضوع را تحت فشار قرار دهند. قربانیان آزار و اذیت در جوامع مذهبی، به ویژه، اغلب باید به هم مذهبان خود - درمانگران، روحانیون، وکلا، فعالان - وابسته باشند تا سکوتی را بشکنند که اغلب از مهاجمان آنها محافظت می‌کند و الگوهایی را که باعث می‌شود چنین سوء استفاده‌هایی به طرز خشم‌آمیزی قابل پیش‌بینی و به طرز افسرده‌کننده‌ای کمتر مورد توجه قرار گیرد، برملا کنند. . تا زمانی که دست کم این کار را انجام ندهیم، رسانه ها به تمرکز بر اهداف امن (مانند روحانیون مسلمان در افغانستان) ادامه خواهند داد، در حالی که رسوایی های بیشتر وینگارتن و هافنر از انگشتان مجریان قانون محلی می گذرد و از پوشش مطبوعاتی که شایسته آن هستند طفره می روند. و قربانیان خیانت شده به تکثیر ادامه خواهند داد - درست در آستان ما.

و اگر شما یک یهودی ارتدوکس نیستید؟ اگر در واقع عضو هیچ جامعه مذهبی نیستید؟ سپس می‌توانید با امتناع از پذیرش استاندارد دوگانه مناسب که نقش اسلام را در سرکوب قربانیان سوء استفاده جنسی محکوم می‌کند، نقش خود را ایفا کنید. روحانیت شیطان زده

---