Καθώς οι νέοι διαμαρτύρονται πρόσφατα, πολλοί μπορεί να αναρωτηθούν γιατί πρέπει να το κάνουν. Γιατί υποφέρουν από πυροβολισμούς στα σχολεία, αφόρητα χρέη μαθητών, πείνα παιδιών, ρατσιστικές δολοφονίες, σεξιστικούς βιασμούς, αυξανόμενη φτώχεια, εξοντωτικό πόλεμο, ανούσια και ανασφαλή εργασία, αχαλίνωτη αναζήτηση κέρδους, διάχυτη πολιτική διαφθορά και κλιμακούμενη κλιματική καταστροφή; Γιατί η υγειονομική περίθαλψη δημιουργεί μάστιγα με τα οπιοειδή; Γιατί η δημιουργία εμπορευμάτων αποτεφρώνει τη φύση; Γιατί υπάρχουν τόσα κοινωνικά λάθη για να διορθωθούν οι νέοι;
Εμείς οι ηλικιωμένοι ακτιβιστές απαντάμε, γιατί οι κερδοσκοπικές, ρατσιστικές, σεξιστικές κουζίνες, κρεβατοκάμαρες, σχολεία, παιδικές χαρές, γειτονιές, εκλογικοί θάλαμοι, πολιτιστικά κέντρα, νομοθετικά σώματα, δικαστήρια και χώροι εργασίας της κοινωνίας μας προκαλούν κοινωνικά προβλήματα. Η πένσα της κοινωνίας μας λυγίζει μέχρι να υποταχθούμε για να επιβιώσουμε ή να κλέψουμε για να ευημερήσουμε. Ανάθεμα το σύστημα. Κατάρα το συνέδριο και τις εταιρείες. Ελλιπής, η απάντησή μας αποφεύγει την ευθύνη.
Η γενιά μου ξύπνησε τη δεκαετία του 1960. Τα πολιτικά δικαιώματα, οι γυναίκες που ξεσηκώνονται, οι φτωχοί άνθρωποι που παρελαύνουν και η βία του πολέμου μας εκπαίδευσαν. Οι αντιπολιτιστικές καινοτομίες μας τροφοδότησαν. Γίναμε επαναστάτες με αιτίες. Σε μια ιστορική αναλαμπή, εκατομμύρια από εμάς απορρίψαμε τις υπάρχουσες κοινωνικές σχέσεις. Εκατοντάδες χιλιάδες από εμάς προχωρήσαμε στο σύνολο της αντίστασης στην καταπίεση. Δεκάδες χιλιάδες από εμάς δεσμευτήκαμε να φέρουμε επανάσταση σε όλες τις πλευρές της ζωής.
Γνωρίζαμε τα δεινά της κοινωνίας. Γνωρίζαμε την πηγή τους. Είχαμε ακόμη και πληροφορίες για αντικαταστάσεις. Όλα αυτά πριν κάνουμε παιδιά, πριν τα παιδιά μας κάνουν παιδιά και πριν τα παιδιά των παιδιών μας ξυπνήσουν με τον Τραμπ. Λοιπόν, μισό αιώνα μετά, γιατί ο κόσμος εξακολουθεί να είναι γεμάτος αδικία;
Είναι πολύ εύκολο να πούμε ότι η ασχήμια του κόσμου ήταν πιο βαθιά και πιο σκληρή από ό,τι νομίζαμε, και πολύ εύκολο για να πούμε ότι προσπαθήσαμε, το σύστημα μας νίκησε, είναι η σειρά σας, κάντε καλύτερα. Είναι πολύ απογοητευτικό για να πούμε ότι πολλοί από εμάς χάσαμε την ελπίδα μας και πέσαμε ξανά στους ρόλους από τους οποίους είχαμε εγκαταλείψει νωρίτερα, και πολύ απογοητευτικό για να ισχυριστούμε ότι ένας μεγάλος κακός αντίπαλος μας κέρδισε αναπόφευκτα, αναζητούμε λιγότερα.
Πενήντα χρόνια μετά, η γενιά μου θα πρέπει να παραδεχτεί ότι καταφέραμε να κερδίσουμε έναν νέο κόσμο. Ήμασταν ενημερωμένοι, αφοσιωμένοι και σταθεροί. Ενεργήσαμε θαρραλέα με τρόπους που μείωσαν τον στρατιωτικό χάος, ανακαινίσαμε τις σχέσεις φυλής, φύλου και σεξουαλικότητας, ανυψώσαμε την οικολογία και πολλά άλλα. Αλλά κάναμε επίσης καταστροφικά λάθη που μείωσαν την προσέγγισή μας και σκότωσαν τις προοπτικές μας. Εδω είναι μερικά.
Ήμασταν συχνά νησιώτικοι αλλά σπάνια εξωστρεφείς. Συναναστρεφόμασταν, αλλά σε μεγάλο βαθμό με ανθρώπους σαν εμάς. Απολαύσαμε την κοινότητά μας, αλλά την υπερασπιζόμασταν τόσο επιθετικά ενάντια σε πραγματικές και φανταστικές παραβιάσεις, που απομακρυνθήκαμε, ανοσοποιηθήκαμε ενάντια στις εξωτερικές γνώσεις και ως επί το πλείστον αποξενώναμε τους άλλους από τη σύνδεση μαζί μας. Ενισχύσαμε τους δεσμούς που ήδη μας έδεσαν, αλλά δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε ακούραστα νέους δεσμούς, έτσι ώστε η υποστήριξη του ακτιβισμού να αυξηθεί αντί να σταθεροποιηθεί ή να συρρικνωθεί. Αποφύγαμε να γίνουμε χαρούμενοι ηλίθιοι, αλλά αφήσαμε την παράνοια να χτυπήσει βαθιά.
Ήμασταν συχνά σκληρά κατά των μεταρρυθμίσεων, αλλά σπάνια κατηγορηματικά επαναστάτες. Δικαίως απορρίψαμε την επιδίωξη μέτριων κερδών ως αυτοσκοπό, δηλαδή απορρίψαμε σωστά τον ρεφορμισμό, αλλά χάσαμε ότι κερδίζοντας μεταρρυθμίσεις που μειώνουν τον πόνο μπορούν να αυξήσουν την αντίσταση. Εμείς θα μπορούσε να κερδίσει μεταρρυθμίσεις τώρα και ταυτόχρονα να αυξήσει τη δύναμη για να κερδίσει περισσότερα αργότερα. Συχνά γελοιοποιούσαμε ακόμη και τις προσπάθειες να κερδίσουμε περισσότερη δικαιοσύνη και περισσότερα οφέλη για εκείνους που βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση. Η απορριπτική μας στάση απέναντι σε όσους αναζητούσαν κάτι λιγότερο από το να κερδίσουν τον κόσμο τώρα ήταν σκληρή και γέννησε περισσότερη σκληρότητα.
Ήμασταν συχνά περήφανα άκαμπτοι, αλλά σπάνια είχαμε ευέλικτη αυτοπεποίθηση. Ήμασταν τόσο άκαμπτοι που χάσαμε την ικανότητα να αλλάζουμε με τρόπους που αμφισβητούσαν τους σφιχτοδεμένους αυτοπροσδιορισμούς μας που δημιουργήθηκαν πρόσφατα. Με τον καιρό δεν μπορούσαμε να ακούσουμε άλλες φωνές πέρα από τη δική μας. Πήγαμε από την αξιοθαύμαστη συνεχή αναζήτηση νέων απαντήσεων, στην επιβλαβή υπεράσπιση σκέψεων και ενεργειών που υιοθετήθηκαν πρόσφατα ενάντια στην περαιτέρω ανάπτυξη. Από άτομα που αναζητούν αλλαγή μεταμορφωθήκαμε στο να προστατεύσουμε τον εαυτό μας από την αλλαγή. Πολύ συχνά βλέπαμε κάθε κριτική ως επίθεση που είχε σκοπό να μας εκτροχιάσει. Γίναμε κάπως και μερικές φορές ακόμη και άγρια σεχταριστές. Μαστιχόμασταν ενώ χτυπιόμασταν μέσα.
Ήμασταν συχνά μισόλογα αλληλέγγυοι αλλά σπάνια ολόψυχα ενωμένοι. Υπερασπιζόμασταν αξιοθαύμαστα την αμοιβαία βοήθεια, αλλά στις πολλές επικεντρώσεις μας σπάνια πηγαίναμε από τα ωραία λόγια σε ουσιαστικές πράξεις. Ούτε μετρητά ούτε εργατικό δυναμικό έρεαν συχνά από μέρη ακτιβισμού ικανά να συγκεντρώσουν πολλά από το καθένα σε μέρη που δεν είχαν τέτοιες επιλογές. Δημιουργήσαμε συνασπισμούς που αφήνουν οργανώσεις και κινήματα με διαφορετικές προτεραιότητες να πολεμήσουν μαζί για ένα συγκεκριμένο συμφωνημένο αίτημα, όπως ο τερματισμός ενός πολέμου. Αλλά δεν δημιουργήσαμε ένα γενικό μπλοκ κινημάτων και οργανώσεων των οποίων η ατζέντα ήταν το μεγαλύτερο κοινό ποσό και όχι ο λιγότερο κοινός παρονομαστής όλων των εμπλεκομένων. Συγκεντρωθήκαμε προσεκτικά, αλλά δεν πήραμε όλοι μαζί το προβάδισμα από αντιπολεμικούς που δίνουν προτεραιότητα στον πόλεμο, από αντιρατσιστές που δίνουν προτεραιότητα στη φυλή, από φεμινίστριες ως προς το φύλο, από εκείνους που δίνουν προτεραιότητα στην οικολογία γύρω από το περιβάλλον και από εκείνους που δίνουν προτεραιότητα στην οικονομία γύρω από την τάξη. Δεν συνυφαστήκαμε σε ένα μεγάλο κινητικό μπλοκ στο οποίο όλοι επωφελήθηκαν από τη στήριξη του καθενός από τους συμμετέχοντες. Δεν συζητήσαμε πολύ λιγότερο γιορτάζουμε τις μεγάλες διαφορές, καθώς όλοι δουλέψαμε δυναμικά για ένα σύνολο μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών του. Υπερβάλλαμε και μάλιστα επιδεινώσαμε τις μικρές διαφορές καθώς δουλέψαμε αδύναμα ο καθένας μόνος του.
Ήμασταν συχνά ανόητοι οικονομικά, αλλά σπάνια σοφοί. Δικαίως μισούσαμε τη διεστραμμένη δυναμική της σχέσης μετρητών, αλλά κακώς υποτιμήσαμε την ανάγκη για μια κοινή προσέγγιση για τη χρηματοδότηση των προσπαθειών μας. Δικαίως απορρίπτουμε την αναζήτηση κέρδους. Άδικα πανηγυρίζουμε τα εξαθλιωμένα μέσα.
Ήμασταν απατηλά χωρίς όραμα, όχι διορατικά οραματιστές. Καθώς οι αντίπαλοι χλεύαζαν ότι δεν έχουμε απαντήσεις για το μέλλον των πάντων, αρχίσαμε να πανηγυρίζουμε ότι δεν έχουμε απαντήσεις για το μέλλον για τίποτα. Καθώς το κοινό δεν έδειχνε καμία ελπίδα για σημαντική αλλαγή, αποφύγαμε να προτείνουμε την αναγκαιότητα και την ουσία μιας σημαντικής αλλαγής. Καθώς τα μέλη της οικογένειας, οι γείτονες και οι συνεργάτες μας ρώτησαν τι είμαστε, είπαμε τη δικαιοσύνη και την ισότητα και απαριθμήσαμε διάφορες βραχυπρόθεσμες αλλαγές, αλλά αποφύγαμε να προτείνουμε θεσμούς που θα επιτύχουν αντί να καταπνίξουν τέτοιους στόχους. Καθώς οι άνθρωποι γίνονταν αμφίβολοι, κυνικοί, ακόμη και απορριπτικοί, τροφοδοτήσαμε την αποξένωσή τους επαναλαμβάνοντας ασταμάτητα πόσο άσχημα είναι τα πράγματα και αγνοώντας ατελείωτα τις αμφιβολίες τους είχαμε κάτι καλύτερο να προσφέρουμε. Είπαμε να συμμετάσχετε στον αγώνα παρόλο που δεν βλέπετε άξιους θεσμικούς στόχους. Είπαμε ότι ένας άλλος κόσμος είναι δυνατός, αλλά δεν προσφέραμε ελπίδα και θεσμικούς στόχους που θα μπορούσαν να πείσουν κανέναν ότι ο ισχυρισμός ήταν αληθινός. Δεν εμπνεύσαμε και δεν ενημερώσαμε τον αγώνα για έναν άλλο κόσμο.
Όσο λοιπόν πετύχαμε, χάσαμε και γι' αυτό οι νέοι σήμερα έχουν τόσα κοινωνικά λάθη να διορθώσουν.
Επομένως, όποιους δρόμους και αν ανακαλύψετε εσείς οι νέοι και όποιες νέες επιλογές κάνετε, αποφύγετε τα λάθη μας, μήπως υπονομεύσουν τις φιλοδοξίες σας όπως έκαναν τις δικές μας.
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά