Το "Boxing the compass" είναι ένας παλιός ναυτικός όρος για τον εντοπισμό των σημείων σε μια μαγνητική πυξίδα προκειμένου να οριστεί μια πορεία. Με τους ακανόνιστους ανέμους που πνέουν από την Ουάσιγκτον αυτές τις μέρες, χώρες σε όλη την Ασία και τη Μέση Ανατολή μπαίνουν στην πυξίδα και επαναξιολογούν τους παραδοσιακούς εχθρούς και τις παλιές συμμαχίες.
Η Ινδία και το Πακιστάν έχουν πολεμήσει τρεις πολέμους τον τελευταίο μισό αιώνα και και οι δύο έχουν πυρηνικά όπλα με σκανδάλη μαλλιών. Αλλά οι δύο χώρες αποτελούν πλέον μέρος ενός οργανισμού ασφάλειας και εμπορίου, του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), μαζί με την Κίνα, τη Ρωσία και τις περισσότερες χώρες της Κεντρικής Ασίας. Μετά τις πρόσφατες εκλογές στο Πακιστάν, του Ισλαμαμπάντ Υπουργός Εξωτερικών, Shah Mehmood Qureshi, ζήτησε έναν «αδιάλειπτο συνεχή διάλογο» με το Νέο Δελχί για την επίλυση των συγκρούσεων και την εδραίωση «ειρήνης και σταθερότητας» στο Αφγανιστάν.
Ο νέος πρωθυπουργός του Πακιστάν, Imran Khan, είναι α κριτικός του πολέμου των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και ιδιαίτερα αντίθετη στη χρήση αμερικανικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών για τη δολοφονία ανταρτών στο Πακιστάν.
Η Ρωσία προσέγγισε τους Ταλιμπάν, οι οποίοι αποδέχθηκαν την πρόσκληση ειρηνευτικές συνομιλίες στη Μόσχα στις 4 Σεπτεμβρίου για τον τερματισμό του 17χρονου πολέμου. Πριν από τρεις δεκαετίες οι Ταλιμπάν κατέρριψαν ρωσικά ελικόπτερα με πυραύλους Stinger αμερικανικής κατασκευής.
Η Τουρκία και η Ρωσία έχουν σύμφωνος να αυξήσει το εμπόριο και να αναζητήσει πολιτική λύση για τον τερματισμό του πολέμου στη Συρία. Η Τουρκία δεσμεύτηκε επίσης να αγνοήσει τις κυρώσεις της Ουάσιγκτον στη Ρωσία και το Ιράν. Πριν από λιγότερο από τρία χρόνια, τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη κατέρριψαν ένα ρωσικό βομβαρδιστικό, η Άγκυρα κατήγγειλε το Ιράν και η Τουρκία εξόπλιζε και υποστήριζε ισλαμιστές εξτρεμιστές που προσπαθούσαν να ανατρέψουν την κυβέρνηση του Μπασάρ αλ Άσαντ.
Μετά από χρόνια έντασης στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας μεταξύ της Κίνας και μιας σειράς χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας, συμπεριλαμβανομένων του Βιετνάμ, των Φιλιππίνων, της Ταϊβάν, της Μαλαισίας και του Μπρουνέι, στις 2 Αυγούστου το Πεκίνο ανακοίνωσε "ανακάλυψη" σε συνομιλίες μεταξύ της Κίνας και της Ένωσης Εθνών της Νοτιοανατολικής Ασίας (SEATO). Μετά από πολλά χρόνια - συμπεριλαμβανομένων των αντιπαραθέσεων από πλοίο σε πλοίο - η Κίνα και η SEATO είχαν κοινό υπολογιστή ναυτικοί αγώνες 2-3 Αυγ. Η Κίνα έχει επίσης προτείνει συνεργατική εξερεύνηση πετρελαίου και φυσικού αερίου με μέλη του SEATO.
Ξεκινώντας με την κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους, οι ΗΠΑ προσπάθησαν να δελεάσουν την Ινδία σε μια συμμαχία με την Ιαπωνία και την Αυστραλία—τον Τετραμερή Διάλογο για την Ασφάλεια ή "τετράδυμο"—να αμφισβητήσει την Κίνα στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και στον Ινδικό Ωκεανό. Οι Αμερικανοί έκλεισαν τα μάτια στην παραβίαση της Συνθήκης για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων από την Ινδία και έριξαν την απαγόρευση πώλησης όπλων στο Νέο Δελχί. Ακόμη και το Πεντάγωνο μετονομάστηκε Η Διοίκηση του Ειρηνικού, «Διοίκηση Ινδο-Ειρηνικού» για να αντικατοπτρίζει τις ανησυχίες της Ινδίας στον Ινδικό Ωκεανό. Οι ΗΠΑ εκπαιδεύουν επί του παρόντος Ινδούς πιλότους μαχητικών και αυτό το καλοκαίρι πραγματοποίησαν κοινούς ναυτικούς ελιγμούς με την Ιαπωνία και τις ΗΠΑ—Malabar 18—στο στρατηγικό Στενά της Μαλάκας .
Ωστόσο, μετά από μια συνάντηση της Συνόδου Κορυφής της Γουχάν τον Απρίλιο μεταξύ του Κινέζου Προέδρου Xi Jinping και του Ινδού πρωθυπουργού Narendra Modi, ο ενθουσιασμός του Νέου Δελχί για το Quad φαίνεται να έχει ψυχρανθεί. Το Νέο Δελχί άσκησε βέτο στην συμμετοχή της Αυστραλίας στους πολεμικούς αγώνες Malabar.
Στον διάλογο Shangri-La του Ιουνίου που πραγματοποιήθηκε στη Σιγκαπούρη, ο Μόντι είπε ότι «η Ινδία δεν βλέπει την περιοχή Ινδο-Ειρηνικού ως στρατηγική ή ως λέσχη περιορισμένων μελών» και απέφυγε κάθε κριτική για τη συμπεριφορά της Κίνας στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Δεδομένου ότι τα ινδικά και τα κινεζικά στρατεύματα έχουν εμπλακεί σε σπίρτα και γροθιές μεταξύ τους στη συνοριακή περιοχή Doklam, η σιωπή του Modi για τον κινεζικό στρατό ήταν εκπληκτική.
Η Κίνα και η Ινδία δημιούργησαν πρόσφατα μια στρατιωτική «καυτή γραμμή» και το Πεκίνο μείωσε τους δασμούς στα ινδικά προϊόντα.
Κατά τη διάρκεια των συναντήσεων της SCO, ο Μόντι και ο Σι συναντήθηκαν και συζήτησαν τη συνεργασία για τον τερματισμό του πολέμου στο Αφγανιστάν. Η Ινδία, το Πακιστάν και η Ρωσία φοβούνται ότι ο εξτρεμισμός στο Αφγανιστάν θα διαχυθεί στα σύνορά τους και οι τρεις έχουν ενωθεί σε μια προσπάθεια να στυλώνω οι Ταλιμπάν ως προπύργιο ενάντια στην ανάπτυξη του Ισλαμικού Κράτους.
Υπάρχει επίσης μια ώθηση για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου Ιράν-Πακιστάν που καθυστερούσε πολύ, ο οποίος τελικά θα καταλήξει στην ενεργοβόρα Ινδία.
Η Ινδία υπέγραψε τη «Διακήρυξη του Qingdao» του SCO, η οποία προειδοποίησε ότι «η οικονομική παγκοσμιοποίηση αντιμετωπίζει την επέκταση των μονομερών προστατευτικών πολιτικών», μια δήλωση που απευθύνεται απευθείας στην κυβέρνηση Τραμπ.
Η κυβέρνηση Μόντι κατέστησε επίσης σαφές ότι το Νέο Δελχί δεν θα ενταχθεί Αμερικανικές κυρώσεις εναντίον του Ιράν και θα συνεχίσει να αγοράζει φυσικό αέριο και πετρέλαιο από την Τεχεράνη. Ο υπουργός Άμυνας της Ινδίας, Nirmala Sitharaman είπε επίσης ότι η Ινδία θα αγνοήσει τις απειλές των ΗΠΑ για κυρώσεις σε οποιαδήποτε χώρα συναλλάσσεται με βιομηχανία όπλων της Ρωσίας.
Ακόμη και έναν τόσο σταθερό σύμμαχο όπως η Αυστραλία δεύτερες σκέψεις με ποιους θέλει να ευθυγραμμιστεί στον Δυτικό Ειρηνικό. Η Αυστραλία φιλοξενεί επί του παρόντος Αμερικανούς πεζοναύτες και την τεράστια επιχείρηση συλλογής πληροφοριών των ΗΠΑ στο Pine Gap. Όμως η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Καμπέρα και οι Κινέζοι φοιτητές και τουρίστες αποτελούν σημαντική πηγή εισοδήματος για την Αυστραλία.
Επί του παρόντος, η Καμπέρα κατακλύζεται από επιχειρήματα σχετικά με την επιρροή της Κίνας στην πολιτική της Αυστραλίας και υπάρχει διχασμός στο κατεστημένο της εξωτερικής πολιτικής σχετικά με το πόσο στενά ευθυγραμμισμένοι πρέπει να είναι οι Αυστραλοί με την Ουάσιγκτον, δεδομένων των αβέβαιων πολιτικών της κυβέρνησης Τραμπ. Μερικοί—όπως αμυντικός στρατηγικός Χιου Γουάιτ— υποστηρίζουν ότι «όχι μόνο η Αμερική αποτυγχάνει να παραμείνει η κυρίαρχη δύναμη, αλλά αδυνατεί να διατηρήσει κανένα ουσιαστικό στρατηγικό ρόλο».
Η ανάλυση του White είναι υπερβολή. Οι ΗΠΑ είναι η πιο ισχυρή στρατιωτική δύναμη στην περιοχή και η λεκάνη του Ειρηνικού εξακολουθεί να είναι ο νούμερο ένα εμπορικός εταίρος της Ουάσιγκτον. Στο ισοζύγιο δυνάμεων η Καμπέρα δεν μετράει πολύ. Αλλά η συζήτηση είναι ενδιαφέρουσα και μια αντανάκλαση του ότι η «άτρακτος άξονας» της κυβέρνησης Ομπάμα για να επικοινωνήσει την Κίνα με τους συμμάχους των ΗΠΑ δεν ήταν ακριβώς ένα slam-dunk.
Φυσικά, μπορεί κανείς να κάνει πάρα πολλές από αυτές τις ανακατατάξεις.
Υπάρχουν ακόμη εντάσεις μεταξύ Κίνας και Ινδίας για τα σύνορά τους και ανταγωνισμός για τον Ινδικό Ωκεανό. Πολλοί Ινδοί βλέπουν το τελευταίο ως «Mare Nostrum» [«Η Θάλασσα μας»] και το Νέο Δελχί αποκτά υποβρύχια και σκάφη επιφανείας για να το ελέγξει.
Ωστόσο, δεδομένου ότι περίπου το 80 τοις εκατό του ενεργειακού εφοδιασμού της Κίνας διέρχεται από τον Ινδικό Ωκεανό, η Κίνα είναι απασχολημένη με τη δημιουργία λιμένων στο Πακιστάν, τη Σρι Λάνκα και το Τζιμπουτί για τη φύλαξη αυτών των διαδρομών.
Η Ινδία δοκίμασε πρόσφατα μια μεγάλης εμβέλειας ICBM—το Agni V—που έχει την ικανότητα να χτυπήσει την Κίνα. Οι Ινδοί ισχυρίζονται ότι ο πύραυλος έχει βεληνεκές 3000 μιλίων, αλλά οι Κινέζοι λένε ότι μπορεί να χτυπήσει στόχους 5000 μίλια μακριά, απειλώντας έτσι τα περισσότερα πληθυσμιακά κέντρα της Κίνας. Δεδομένου ότι το Πακιστάν βρίσκεται ήδη εντός εμβέλειας των πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς της Ινδίας, το Agni V θα μπορούσε να είχε αναπτυχθεί μόνο για να στοχεύει την Κίνα.
Η Ινδία είναι επίσης μια από τις λίγες χώρες στην περιοχή που δεν υποστηρίζει την τεράστια Κίνα “Μία ζώνη, ένας δρόμος” πρωτοβουλία υποδομής για τη σύνδεση της Ασίας, της Νότιας Ασίας, της Κεντρικής Ασίας, της Μέσης Ανατολής και της Ευρώπης σε ένα τεράστιο εμπορικό δίκτυο.
Ορισμένες από αυτές τις διπλωματικές πρωτοβουλίες και ανακατατάξεις θα μπορούσαν εύκολα να αποτύχουν.
Το Πακιστάν και η Ινδία θα μπορούσαν να έρθουν σε διαμάχη για το Κασμίρ και η επίλυση της κατάστασης στο Αφγανιστάν είναι το διπλωματικό ισοδύναμο της αποσύνδεσης του Γόρδιου Δεσμού. Οι Ταλιμπάν αποδέχθηκαν τη ρωσική πρόσκληση, αλλά οι Αμερικανοί την απέρριψαν. Το ίδιο και η κυβέρνηση στο Καμπάλ, αλλά αυτό θα μπορούσε να αλλάξει, ιδιαίτερα εάν οι Ινδοί πιέσουν την αφγανική κυβέρνηση να συμμετάσχει στις συνομιλίες. Ωστόσο, μόνο το γεγονός ότι οι Ταλιμπάν συμφώνησαν να διαπραγματευτούν με την Καμπάλ είναι μια σημαντική ανακάλυψη, και δεδομένου ότι σχεδόν όλοι στην περιοχή θέλουν να τελειώσει αυτός ο μακρύς και τρομερός πόλεμος, η πρωτοβουλία δεν είναι σχεδόν νεκρό γράμμα.
Υπάρχουν άλλοι ύφαλοι και κοπάδια εκεί έξω.
Η Τουρκία και η Ρωσία εξακολουθούν να μην εμπιστεύονται η μία την άλλη, και ενώ το Ιράν βρίσκεται επί του παρόντος στην ίδια πλευρά με τη Μόσχα και την Άγκυρα, δεν υπάρχει χαμένη αγάπη μεταξύ τους. Αλλά το Ιράν χρειάζεται έναν τρόπο να εμποδίσει τις κυρώσεις του Τραμπ να στραγγαλίσουν την οικονομία του, και αυτό σημαίνει να παρατήσει τις ιστορικές του υποψίες για την Τουρκία και τη Ρωσία. Και οι δύο χώρες λένε ότι δεν θα τηρήσουν τις κυρώσεις των ΗΠΑ και οι Ρώσοι εξετάζουν ακόμη και τη δημιουργία πιστωτικού συστήματος για παρακάμψει χρησιμοποιώντας δολάρια στις τραπεζικές συναλλαγές.
Οι Ευρωπαίοι ήδη υποφέρουν από τις κυρώσεις των ΗΠΑ, αλλά οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι τα μόνα παιχνίδια στην πόλη. Οργανισμοί όπως η SCO, η SEATO, οι χώρες BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική) και η Mercosur της Λατινικής Αμερικής δημιουργούν ανεξάρτητους πόλους ισχύος και επιρροής, και ενώ οι ΗΠΑ έχουν τεράστια στρατιωτική ισχύ, δεν μπορούν πλέον να υπαγορεύουν τι αποφασίζουν άλλες χώρες για πράγματα όπως ο πόλεμος και το εμπόριο.
Από ποια κατεύθυνση στο Compass Rose θα πνέουν οι άνεμοι έξω από την Ουάσιγκτον δεν είναι ξεκάθαρο, αλλά όλο και περισσότερες χώρες χαράζουν μια δική τους πορεία.
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά
1 Σχόλιο
Conn, SEATO dissolved in 1977. ASEAN took over most of its useful functions in 1967. I think you may have misinterpreted Hugh White’s comments – his key point is that Australia can no longer rely on the U.S. as an ally, and in fact Australia’s too-close relationship with the U.S. is seriously hampering its tentative endeavours to build new multi-lateral relationships within the “Indo-Pacific” region that could provide better security than the useless ANZUS treaty. Tiny New Zealand recognised in 1986 that ANZUS did not serve its strategic interests well.