Συμμετέχοντες σε συνάντηση του Υποστήριξη εμπειρογνωμόνων της Αφρικανικής Ομάδας Διαπραγματευτών (AGNES) στις 20-22 Μαρτίου εξέφρασε ανησυχίες ότι η τελευταία έκθεση της IPCC, η Έκτη Έκθεση Αξιολόγησης (AR6), υπολείπεται της ισότητας και της κλιματικής δικαιοσύνης στις οδούς της για τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής. Η AGNES είναι μια μη κερδοσκοπική δεξαμενή σκέψης που παρέχει επιστημονική τεχνογνωσία για την ενημέρωση μιας κοινής αφρικανικής θέσης στις διαπραγματεύσεις για την κλιματική αλλαγή.
Τον προηγούμενο μήνα, α χαρτί που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Πολιτική για το κλίμα αξιολόγησε 556 σενάρια στο AR6 που σχετίζονται με μέτρα μετριασμού, όπως η μείωση των εκπομπών CO2 και η αύξηση της δέσμευσης άνθρακα. Οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι τα σενάρια προβλέπουν ότι οι ανισότητες μεταξύ του Παγκόσμιου Βορρά και του Νότου θα συνεχιστούν μέχρι το 2050. Τα μοντέλα προτείνουν ότι το εισόδημα, οι εκπομπές και η κατανάλωση αγαθών, υπηρεσιών και ενέργειας θα παραμείνουν χαμηλά για δεκαετίες στην υποσαχάρια Αφρική και τη Νότια Ασία. πρώην τα χειρότερα.
Η έκθεση της IPCC σημειώνει σε πολλά κεφάλαια ότι η δράση για το κλίμα απαιτεί μετασχηματιστικές αλλαγές στα οικονομικά και τεχνολογικά συστήματα. Αλλά οι προσεγγίσεις μοντελοποίησης δεν αντικατοπτρίζουν αυτή την αναγνώριση. «Όταν πρόκειται για ποσοτικά μοντέλα, εξετάζουν μόνο μετασχηματιστικές αλλαγές στην τεχνολογία, αλλά υποθέτουν τις συνήθεις οικονομικές τροχιές», Tejal Kanitkar, επικεφαλής συγγραφέας του Πολιτική για το κλίμα άρθρο και αναπληρωτής καθηγητής στο Πρόγραμμα Ενέργειας, Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής στο Εθνικό Ινστιτούτο Προηγμένων Σπουδών της Ινδίας λέει στο African Arguments. «Πρόκειται για μια απροβλημάτιστη προσέγγιση για τη μοντελοποίηση καθώς και για το τι πραγματικά χρειάζεται για τη δράση για το κλίμα».
Προσθέτει ότι ακόμη και σε σενάρια με οριακά καλύτερα αποτελέσματα για την Αφρική, τα προβλεπόμενα εισοδήματα εξακολουθούν να είναι πολύ χαμηλότερα από τα επίπεδα που θα απαιτούνταν για την επίτευξη των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης ακόμη και μέχρι το 2050.
Γενικότερα, τα σενάρια δείχνουν ότι οι ανεπτυγμένες χώρες θα συνεχίσουν να εκπέμπουν πάνω από τη δίκαιη κατανομή του παγκόσμιου προϋπολογισμού άνθρακα. Κατά συνέπεια, το βάρος του μετριασμού πέφτει δυσανάλογα στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Οι ειδικοί, συμπεριλαμβανομένων των συντακτών των εκθέσεων της IPCC, προειδοποιούν ότι τα μοντέλα που βασίζονται στη συνεχιζόμενη φτώχεια κινδυνεύουν να δημιουργήσουν πολιτικές που διατηρούν τις ανισότητες.
Ο Youba Sokona, πρώην αντιπρόεδρος της IPCC προτείνει ότι τέτοιες προσεγγίσεις μοντελοποίησης «διαιωνίζουν έναν κύκλο φτώχειας και υπανάπτυξης», εμποδίζοντας την πρόοδο προς την επίτευξη στόχων βιώσιμης ανάπτυξης και τη βελτίωση της ευημερίας των πληθυσμών στις χώρες του Παγκόσμιου Νότου.
«Θεωρώ αυτά τα σενάρια ως νεοαποικιοκρατικά», λέει η Yamina Saheb, ερευνήτρια στο Sciences Po και ένας από τους κύριους συγγραφείς του Κεφαλαίου 9 για τον μετριασμό στο AR6. Επικρίνει το γεγονός ότι τα μοντέλα δεν επιδιώκουν μια σύγκλιση μεταξύ του Παγκόσμιου Βορρά και του Νότου όσον αφορά τη στέγαση, την κινητικότητα και την ποιότητα των τροφίμων.
Η συνάντηση AGNES τον Μάρτιο ολοκληρώθηκε με ένα αίτημα προς την κοινότητα μοντελοποίησης να σχεδιάσει μοντέλα που να ενσωματώνουν μια σύγκλιση στην κατά κεφαλήν κατανάλωση ενέργειας και στο βιοτικό επίπεδο μεταξύ του Παγκόσμιου Νότου και του Παγκόσμιου Βορρά. Οι συμμετέχοντες ζήτησαν μελλοντικές εκθέσεις για να εξετάσουν καλύτερα τις αρχές κοινών αλλά διαφοροποιημένων ευθυνών.
«Δυσανάλογη επιβάρυνση για τον παγκόσμιο Νότο»
Η έκθεση IPCC περιέχει πολυάριθμες μοντελοποιημένες διαδρομές μέσω των οποίων ο κόσμος μπορεί να επιτύχει στόχους όπως ο περιορισμός της αύξησης της θερμοκρασίας στους 1.5 C ή 2 C. Αυτές οι προβλέψεις σχεδιάζονται χρησιμοποιώντας Μοντέλα Ολοκληρωμένης Αξιολόγησης (IAM), τα οποία ενσωματώνουν μυριάδες παράγοντες όπως η αύξηση του ΑΕΠ, η κατανάλωση ενέργειας, η αλλαγή χρήσης γης και η κλιματική επιστήμη για να χαράξουν πιθανά μελλοντικά. Τα IAM προορίζονται να παρέχουν ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο καθοδηγήσει πολιτικών για τη δράση για το κλίμα.
Ένα αποτέλεσμα των σεναρίων που προβάλλουν συνεχείς ανισότητες είναι ότι υποθέτουν ότι ο Παγκόσμιος Βορράς θα συνεχίσει τις υψηλές εκπομπές άνθρακα παρά το γεγονός ότι πολλές ανεπτυγμένες χώρες έχουν έχει ήδη υπερβεί κατά πολύ μερίδιο τους στον παγκόσμιο προϋπολογισμό άνθρακα. Ως εκ τούτου, οι πολιτικές για τη μείωση των εκπομπών που βασίζονται σε αυτά τα μοντέλα επιβαρύνουν τις αναπτυσσόμενες χώρες να διατηρήσουν τις εκπομπές τους χαμηλές για να αντισταθμίσουν τις πλεονάζουσες πιστώσεις των πλούσιων χωρών.
Σύμφωνα με αυτά τα σενάρια, η Βόρεια Αμερική και η Ευρώπη καταλήγουν με βραχυπρόθεσμα βάρη μετριασμού παρόμοια με εκείνα στα εθνικά τους σχέδια για το κλίμα –ή Εθνικά Καθορισμένες Συνεισφορές (NDC)– με μείωση περίπου 50-55% στις εκπομπές έως το 2030. Η Αφρική καλείται να μειώσει τις εκπομπές κατά 80%.
Αυτά τα μοντέλα, σύμφωνα με το Πολιτική για το κλίμα μελέτη, προτείνει επίσης ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες θα αναλάβουν περισσότερη δέσμευση άνθρακα - από καταβόθρες άνθρακα όπως τα δάση και την ανάπτυξη τεχνολογιών δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα (CCS) - από τις ανεπτυγμένες χώρες.
Οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τα μοντέλα της IPCC «αγνοούν την έννοια της ιστορικής ευθύνης του Παγκόσμιου Βορρά».
Άλλος μελέτη τον περασμένο μήνα, που δημοσιεύτηκε στο Περιβαλλοντική Επιστήμη και Πολιτική, κατέληξε σε παρόμοια ευρήματα. Διαπίστωσε ότι οι χερσαίες οδοί μετριασμού, όπως η αναδάσωση και η αναδάσωση που διαμορφώθηκαν στο μοντέλο AR6, επιβαρύνουν τον Παγκόσμιο Νότο και έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην επισιτιστική ασφάλεια, δεδομένου του τρόπου με τον οποίο η δέσμευση άνθρακα στη χρήση γης ανταγωνίζεται τη γεωργία.
Μια σημαντική κριτική που βασίζεται στη δικαιοσύνη των IAM είναι ότι δίνουν προτεραιότητα στις λύσεις με το χαμηλότερο κόστος που καταλήγουν να επιβαρύνουν τις φτωχότερες χώρες με τον μετριασμό. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το κόστος της εγκατάστασης μιας ηλιακής εγκατάστασης ή της αναδάσωσης στην Ινδία ή σε ορισμένες αφρικανικές χώρες, για παράδειγμα, είναι συνήθως χαμηλότερο από ό,τι στις ΗΠΑ ή την Ευρωπαϊκή Ένωση. «Τα μοντέλα δίνουν προτεραιότητα στη βραχυπρόθεσμη ελαχιστοποίηση του κόστους χωρίς να λαμβάνουν επαρκώς υπόψη τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις για την ανάπτυξη και τη δικαιοσύνη», λέει ο Sokona.
«Μια αλλαγή παραδείγματος»
Οι αρχές της ισότητας και των κοινών αλλά διαφοροποιημένων ευθυνών και αντίστοιχων ικανοτήτων, που δηλώνουν ότι οι πλούσιοι ιστορικοί ρυπαίνοντες έχουν μεγαλύτερη ευθύνη για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, κατοχυρώνονται στη Σύμβαση Πλαίσιο του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (UNFCCC). Ο Kanitkar λέει ότι εάν τα σενάρια μετριασμού της IPCC παραβιάζουν αυτές τις αρχές, «δεν μπορούν να θεωρηθούν στοιχεία σχετικά με την πολιτική στις συζητήσεις για την παγκόσμια πολιτική για το κλίμα».
Ο Sokona προτείνει ότι για να διασφαλιστεί ότι τα σενάρια συμμορφώνονται με αυτές τις αρχές, απαιτείται «μια αλλαγή παραδείγματος στη διαμόρφωση μοντέλων για το κλίμα και στη χάραξη πολιτικής». Λέει ότι ένα νέο πλαίσιο για τη μοντελοποίηση πρέπει να ενσωματώνει «ρητά» τις αρχές της ισότητας του κλίματος, της δικαιοσύνης και της ιστορικής ευθύνης. Προσθέτει ότι οι νέες προσεγγίσεις θα πρέπει να αντικατοπτρίζουν καλύτερα τις διαφορετικές πραγματικότητες και προτεραιότητες των χωρών στον Παγκόσμιο Νότο, συμπεριλαμβάνοντας ποιοτικούς παράγοντες όπως η κοινωνική ισότητα, η ανθρώπινη ανάπτυξη και τα βιώσιμα μέσα διαβίωσης παράλληλα με ποσοτικούς δείκτες.
Οι επιστήμονες συμφωνούν επίσης ότι η εμπιστοσύνη στις προσεγγίσεις μοντελοποίησης θα πρέπει να οικοδομηθεί ξανά μέσω μεγαλύτερης διαφάνειας. Τα ΙΑΜ παράγονται με βάση διάφορες υποθέσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να δηλωθούν ανοιχτά επειδή, λέει ο Kanitkar, «η έλλειψη τέτοιας διαφάνειας δεν είναι μόνο παραπλανητική. σε ένα πιο θεμελιώδες επίπεδο είναι επίσης κακή επιστήμη».
«Το νέο πλαίσιο θα πρέπει να δίνει προτεραιότητα στην ανοιχτή πρόσβαση σε δεδομένα, μεθοδολογίες και υποθέσεις, επιτρέποντας τον έλεγχο και την επικύρωση από την ευρύτερη επιστημονική κοινότητα και τους ενδιαφερόμενους φορείς», προσθέτει ο Sokona.
Τέλος, ειδικοί στον Παγκόσμιο Νότο επισημαίνουν την ανάγκη για ποικιλομορφία και ένταξη στην κοινότητα μοντέλων. Σχεδόν όλα τα IAM αναπτύσσονται επί του παρόντος στον Παγκόσμιο Βορρά σε ιδρύματα που εδρεύουν σε χώρες όπως η Ελβετία, η Γερμανία και οι ΗΠΑ. «Αν και αυτός μπορεί να μην είναι ο κρίσιμος λόγος για σενάρια έλλειψης ισότητας, η διάχυση της απουσίας ισότητας εγείρει σοβαρά ερωτήματα σχετικά με την έλλειψη διαφορετικότητας στην κοινότητα κατασκευής μοντέλων, συμπεριλαμβανομένης της απουσίας προοπτικών από τον παγκόσμιο Νότο», λέει η Πολιτική για το κλίμα χαρτί.
Ο Saheb προειδοποιεί επίσης ότι μπορεί να υπάρχει ένα στοιχείο ομαδικής σκέψης στο παιχνίδι. Σημειώνει ότι το κεφάλαιο του AR6 που περιέχει τα σενάρια μετριασμού κυριαρχείται από συγγραφείς που εργάζονται για ιδρύματα που συμμετέχουν στο Ολοκληρωμένη Κοινοπραξία Μοντελοποίησης Αξιολόγησης. Αυτό σημαίνει ότι τα άτομα που αξιολογούν τις οδούς για να αποφασίσουν εάν πρέπει να συμπεριληφθούν στις εκθέσεις της IPCC συνδέονται με εκείνους που αναπτύσσουν αυτά τα μοντέλα.
Οι κριτικές που βασίζονται σε μετοχές είναι ένα διαρκές ζήτημα στις διαπραγματεύσεις COP και στις συνεδριάσεις της IPCC. Στο COP28 πέρυσι, πολλές ομάδες χωρών, όπως η Αφρικανική Ομάδα Εθνών και οι Ομοιόψυχες Αναπτυσσόμενες Χώρες τόνισε τις ανισότητες στο μόντελινγκ. Η επόμενη σύνοδος της IPCC έχει προγραμματιστεί να διεξαχθεί τον Ιούλιο, όπου αναμένεται να συζητηθούν και πάλι κριτικές για τις προσεγγίσεις μοντελοποίησης που βασίζονται σε μετοχές.
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά