หากวันอังคารที่ 17 กรกฎาคม เป็นข้อบ่งชี้ ทอม ฮาร์กิน วุฒิสมาชิกพรรคเดโมแครตเสรีนิยมที่มีมายาวนานของรัฐไอโอวาก็ยินดีที่จะให้ความสนใจเป็นครั้งคราวกับผู้มีสิทธิเลือกตั้งบางส่วนของเขาที่ต่อต้านการยึดครองอิรักของสหรัฐฯ อย่างผิดกฎหมาย 

 

ฉันเห็น Harkin ใน C-SPAN ในสภาวุฒิสภาสหรัฐอเมริกาเมื่อเวลาประมาณตีสองเมื่อวันอังคารที่แล้ว ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของความพยายาม "หลับใหล" ของวุฒิสภาเดโมแครตที่จะเจาะกลุ่มฝ่ายค้านของพรรครีพับลิกันต่อต้านการลงคะแนนเสียงของวุฒิสภาเพื่อเริ่มถอนกองกำลังรบออกจากอิรักภายในสี่เดือน เขาอ่านจากจดหมายต่อต้านสงครามที่เขาได้รับจากไอโอวานส์ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา 

 

 “ให้เราลงคะแนนเสียง”

 

จดหมายฉบับหนึ่งมาจากมารดาของทหารสหรัฐฯ ที่ประจำการใน “ปฏิบัติการอิสรภาพอิรัก” ตามบัญชีของ Harkin แม่ทหารจากชนบทไอโอวาต้องการทราบว่ามี GI ชาวอเมริกันอีกกี่คนที่จะเสียชีวิตในสงครามที่ "ผิดพลาด" และล้มเหลว ซึ่งถูกขายให้กับชาวอเมริกันโดยอ้างว่า "ฉ้อโกง"

 

เธอคงจะพูดถูกที่จะกล่าวเสริมว่าสงครามนี้ถือเป็นอาชญากรรม ไม่ใช่แค่เข้าใจผิดเท่านั้น และต้องสังเกตว่าเหยื่อรายใหญ่ของการยึดครองของวอชิงตันคือชาวอิรัก ถ้าเธอพูดอะไรตามบรรทัดเหล่านั้น Harkin จะไม่อ้างอิงคำพูดนั้น

 

หลังจากอ่านบันทึกของเธอและอีกอันที่คล้ายกัน Harkin ก็ชี้ไปที่ป้ายสีแดง สีขาว และสีน้ำเงินขนาดใหญ่ที่วางอยู่ข้างๆ แท่นของเขา ป้ายเขียนว่า “ให้เราลงคะแนนเสียงกันเถอะ” วุฒิสมาชิกกล่าวหาว่าพรรครีพับลิกันฝ่าฝืนเจตจำนงของชาวอเมริกันโดยการปิดกั้นการลงคะแนนเสียงที่อาจบังคับให้ "เปลี่ยนแปลง" ในอิรัก 

 

 ลงคะแนนเสียงอย่างอิสระเพื่ออนุญาตให้มีการโจมตี

 

น่าเสียดายที่ Harkin ไม่ได้ให้ความสนใจกับชาว Iowan จำนวนมากและพลเมืองอเมริกันและชาวโลกอื่นๆ ที่ต่อต้านแผนสงครามอิรักของทำเนียบขาวในและก่อนวันที่ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2002 นั่นเป็นวันที่เลวร้ายเมื่อ Harkin เข้าร่วมกับวุฒิสมาชิกพรรคเดโมแครตอีก 28 คน (รวมถึง ผู้นำผู้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดี ฮิลลารี คลินตัน [ดี-นิวยอร์ก] และวุฒิสมาชิกจอห์น เอ็ดเวิร์ดส์ [จากนั้นคือดี-นอร์ทแคโรไลนา]) ในการลงคะแนนเสียงให้อนุญาตให้บุชใช้กำลังต่อสู้กับอิรักของซัดดัม ฮุสเซน (CNN 2002) 

 

ดังที่ชาวไอโอวานและชาวอเมริกันจำนวนมาก รวมถึงเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่ตระหนักรู้ด้านศีลธรรมและการเมืองส่วนใหญ่อาจบอกกับ Harkin ในสมัยนั้นได้ กรณีของฝ่ายบริหารของ Cheney-Bush เกี่ยวกับ "สงคราม" ด้านเดียว (การรุกรานอย่างผิดกฎหมายของรัฐที่ไม่มีที่พึ่งซึ่งไม่เป็นภัยคุกคามต่อสหรัฐฯ ) ขึ้นอยู่กับ "สติปัญญา" ที่ปรุงแต่ง (ไม่ใช่ "ไม่ดี") และการหลอกลวงครั้งใหญ่ที่ใช้สื่อ ความจริงที่ว่าเชนีย์-บุช และคณะ กำลังโกหกเกี่ยวกับอันตรายที่คาดว่าจะเกิดขึ้นต่อสหรัฐฯ และโลกโดยอิรักของซัดดัม เป็นที่เข้าใจอย่างกว้างขวางทั้งในและต่างประเทศ คุณไม่จำเป็นต้องเป็นผู้มีญาณทิพย์ “ผู้เชี่ยวชาญ” หรือคนวงในเพื่อที่จะรู้ดีกว่าการเล่นร่วมกับฝ่ายบริหารที่ก่อคดีแปลกประหลาดเกี่ยวกับการรุกรานเมโสโปเตเมีย

 

 “พวกเขาสามารถหยุดการให้ทุนสนับสนุนมันได้”

 

และมันก็แย่เกินไปที่ Harkin ไม่ฟังผู้มีสิทธิเลือกตั้งในรัฐไอโอวาเช่น Rosemary Pesaud ของรัฐไอโอวาซิตีอีกต่อไป เมื่อวันที่ 6 กรกฎาคมที่ผ่านมา Ms. Pesaud กล่าวสุนทรพจน์ที่สะเทือนใจซึ่ง Harkin ควรจะนำมาอ้างอิงในสุนทรพจน์ "Let Us Vote" ของเขา เธอกำลังพูดก่อนที่จะถูกตัดสินจำคุกในข้อหา “บุกรุกทางอาญา” ที่ศาลรองเขต Linn County ในเมืองซีดาร์ แรพิดส์ ซึ่งอยู่ห่างจากสำนักงานอย่างเป็นทางการของรัฐไอโอวาตะวันออกของ Harkin ไม่ถึงครึ่งไมล์ เพอร์โซด์อธิบายว่าทำไมเธอถึงเข้าร่วมกับนักเคลื่อนไหวอีก 10 คนในตำแหน่งสำนักงานซีดาร์ ราปิดส์ ของวุฒิสมาชิกสหรัฐ ทอม กราสลีย์ (อาร์ไอโอวา) ในบ่ายวันศุกร์ที่อากาศหนาวเย็นเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ปีที่แล้ว เพอร์โซทำให้ผู้ฟังในห้องพิจารณาคดีหลั่งน้ำตาพร้อมกับเรียกร้องให้มีสันติภาพ 

 

“ในฐานะแม่” เธอกล่าว “ฉันต้องพูดต่อต้านสงครามครั้งนี้และสงครามทั้งหมด ฉันมีหน้าที่สอนลูกให้เข้าใจผู้อื่นและหาวิธีแก้ปัญหาโดยไม่ใช้ความรุนแรง เป็นเรื่องยากที่จะสอนบทเรียนเหล่านี้ให้กับลูกๆ ของคุณ” เพอร์โซด์กล่าวเสริม “เมื่อวัฒนธรรมของพวกเขามีความรุนแรง และเมื่อรัฐบาลของพวกเขากำลังกระตุ้นให้เกิดสงครามเพื่อเป็นหนทางสู่จุดจบ”

 

“ฉันปฏิเสธ” เพอร์โซประกาศ “ที่จะเสนอลูก ๆ ของฉันหรือลูก ๆ ของคนอื่นเป็นอาหารสำหรับเครื่องจักรสงคราม” 

 

“ชาวอเมริกันต้องการให้กองทหารของเรากลับบ้าน” นางสาวเพอร์โซด์ตั้งข้อสังเกต (กล่าวยืนยันว่าได้รับการสนับสนุนอย่างมากในข้อมูลการสำรวจที่เกี่ยวข้อง) “และเราต้องการให้ชาวอิรักมีชีวิตอยู่ ถือเป็นอาชญากรรมสำหรับสหรัฐฯ ที่จะบุกอิรัก และถือเป็นอาชญากรรมที่จะทำสงครามแย่งชิงน้ำมันต่อไป”

 

Persuad บอกกับผู้พิพากษา Linn County ว่าเธอต้องการ “ไปถามวุฒิสมาชิก Grassley ในฐานะคนที่ใช้เวลาหลายปีในการสืบสวนการฉ้อโกงและการใช้จ่ายของรัฐบาลอย่างสิ้นเปลือง ว่าทำไมเขาถึงไม่เห็นความสูญเปล่าในชีวิตมนุษย์ในขณะที่สงครามครั้งนี้ดำเนินต่อไปและดำเนินต่อไปในปีต่อมา ปี. ชีวิตมีค่ามากกว่าหนึ่งดอลลาร์ไม่ใช่หรือ? ดูเหมือนว่า” เธอกล่าวเสริม “สภาคองเกรสของเราสูญเสียความสามารถและความกล้าหาญในการวัดสิ่งที่สำคัญ และสูญเสียเข็มทิศทางศีลธรรม”

 

ระหว่างการปราศรัยของเธอ Ms. Persaud ได้บันทึกประเด็นพื้นฐานที่ Tom “Let Us Vote” Harkin อาจต้องการพิจารณาก่อนที่เขาจะลงคะแนนเสียงในงบประมาณกระทรวงกลาโหมปีงบประมาณ 2008 และร่างกฎหมายการให้ทุนสนับสนุนสงครามอิรักครั้งต่อไปในปลายฤดูร้อนนี้: “สภาคองเกรสมีอำนาจที่จะ ยุติสงครามที่ไม่ยุติธรรมและการยึดครองที่ผิดกฎหมายนี้ พวกเขาสามารถหยุดให้ทุนได้”

 

ดังที่ Stephen Lendman เตือนเราว่า “ไม่มีเงิน ไม่มีสงคราม; มันง่ายมาก” (Lendman 2007) 

 

 “พวกเขาไม่ต้องการเสียงข้างมากสองในสามเพื่อหยุดการให้ทุนสนับสนุนสงคราม”

 

แต่เห็นได้ชัดว่าทุกอย่างง่ายเกินไปสำหรับ Harkin และพรรคเดโมแครตส่วนใหญ่ในสภาคองเกรส

 

พรรคของฮาร์กินมีความรู้สึกต่อต้านสงครามจำนวนมากในสหรัฐฯ ครองเสียงข้างมากในรัฐสภาในระหว่างการเลือกตั้งกลางเทอมเมื่อเดือนพฤศจิกายนปีที่แล้ว แต่เมื่อวันที่ 24 พฤษภาคมที่ผ่านมา Harkin ได้เข้าร่วมกับวุฒิสมาชิกจากพรรคเดโมแครตสหรัฐอีก 36 คนในการยอมจำนนต่อข้อเรียกร้องของรัฐบาลบุชที่ต้องการเงินเกือบ 100 พันล้านดอลลาร์จากการใช้จ่ายเสริมทางการทหารอย่างไม่มีเงื่อนไขเพื่อจ่ายเงินสำหรับการรุกรานอิรักอย่างต่อเนื่อง พรรคเดโมแครตในรัฐสภาส่วนใหญ่ (รวมฮาร์คินด้วย) ลงมติให้ใช้โชคลาภของผู้เสียภาษีในการยึดครองโดยไม่มีข้อผูกมัด แม้ว่าการสำรวจระบุว่าชาวอเมริกันร้อยละ 82 ต้องการให้สภาคองเกรส “ฆ่าเงินทุนสำหรับการทำสงครามทันทีหรืออนุมัติเงินทุนสำหรับการทำสงคราม [เท่านั้น] โดยมีเงื่อนไขที่เข้มงวด” (Zunes 2007) – กำหนดการหลักสำหรับการถอนตัวแบบเร่งด่วน 

 

หงุดหงิดกับการยับยั้งของบุชต่อความพยายามก่อนหน้านี้ในการผูกเงินทุนสงครามเข้ากับตารางเวลา (เพียงแต่ไม่มีผลผูกพัน) สำหรับกองทหาร "ถอนตัว" และ (มากกว่านั้นถึงจุดจักรวรรดิ) "การส่งกำลังใหม่" "ความเป็นผู้นำ" ของพรรคเดโมแครตในรัฐสภาพังทลายลงต่อประธานาธิบดีที่ไม่เป็นที่นิยมอย่างไม่น่าเชื่อของประเทศ . พวกเขาไม่มีทางเลือก พวกเขาแย้งโดยอ้างว่าทำเนียบขาวจะสามารถพรรณนาพวกเขาว่าเป็นผู้ทรยศที่คอยขัดขวางนักสู้เพื่ออิสรภาพผู้สูงศักดิ์ของประเทศในอิรัก แต่นี่เป็นการปกปิดอย่างโปร่งใสสำหรับความร่วมมืออย่างต่อเนื่องของพวกเขากับทำเนียบขาวของจักรวรรดิที่กลายเป็นเรื่องบ้าคลั่ง คำวิพากษ์วิจารณ์เมื่อวันที่ 31 พฤษภาคมของ Stephen Zunes เกี่ยวกับวิธีที่ Harkin และพรรคเดโมแครตอื่น ๆ ลงคะแนนเสียงในวันที่ 24 พฤษภาคม ถือเป็นคำพูดที่ยาว:

 

“คำกล่าวอ้างของ Speaker Pelosi (D-CA) และผู้นำพรรคเดโมแครตคนอื่นๆ ว่าการระดมทุนอย่างไม่มีเงื่อนไขมีความจำเป็นเพื่อ 'สนับสนุนกองทหาร' และ 'ไม่ปล่อยให้พวกเขาตกอยู่ในอันตราย' ถือเป็นการโกหก [เพิ่มตัวพิมพ์ใหญ่] หากพวกเขาสนับสนุนกองทหารจริงๆ และต้องการให้พวกเขาพ้นจากอันตราย พวกเขาจะผ่านกฎหมายที่จะพาพวกเขากลับบ้าน อย่างไรก็ตามพรรคเดโมแครตมีความสำคัญอื่น ๆ ”

 

“เปโลซีอ้างว่าพวกเขาต้องจัดหาเงินทุนโดยไม่มีเงื่อนไขสำหรับการทำสงครามของประธานาธิบดีบุชในอิรัก เพราะพวกเขาไม่สามารถได้รับการสนับสนุนจากพรรครีพับลิกันเพียงพอที่จะบรรลุเสียงข้างมากสองในสามที่จำเป็นในการแทนที่การยับยั้งประธานาธิบดี อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ต้องการเสียงข้างมากสองในสามเพื่อหยุดการให้ทุนสนับสนุนการทำสงคราม สิ่งที่พวกเขาต้องทำคือปฏิเสธที่จะส่งเงินทุนแบบไม่มีเงื่อนไขสำหรับการทำสงคราม และแทนที่จะผ่านมาตรการระดมทุนที่จัดสรรเงินเพื่อจุดประสงค์เดียวในการอำนวยความสะดวกในการถอนตัวออกจากอิรักอย่างปลอดภัยและเป็นระเบียบเรียบร้อย หรืออย่างน้อยที่สุดก็มาตรการระดมทุนที่ กำหนดเส้นตายที่เข้มงวดในการถอนทหาร”

 

“ในฐานะวิทยากร เปโลซีสามารถกำหนดวาระการประชุมทางกฎหมายได้ และไม่อนุญาตให้ร่างกฎหมายด้านเงินทุนใดๆ เข้ามาลงคะแนนเสียง เว้นแต่จะมีบทบัญญัติดังกล่าว และถ้าบุชปฏิเสธที่จะลงนามในเอกสาร เขาก็คงจะเป็นคนที่ทำให้กองทหารตกอยู่ในอันตราย ไม่ใช่รัฐสภา”

 

“คำขอโทษสำหรับพรรคเดโมแครตบางคนอ้างว่าการไม่สนับสนุนเงินทุนสำหรับส่วนเสริมจะทำให้ฝ่ายตรงข้ามทางการเมืองวาดภาพพวกเขาว่า 'ไม่สนับสนุนกองทหารของเรา' อย่างไรก็ตาม สมาชิกวุฒิสภาพรรครีพับลิกันฝ่ายอนุรักษ์นิยมสามคน ได้แก่ โคเบิร์น เสี้ยน และเอนซี ลงมติไม่เห็นด้วยกับการเสริมดังกล่าว เนื่องจากมีค่าใช้จ่ายภายในประเทศจำนวน 20 หมื่นล้านดอลลาร์ที่ไม่เกี่ยวข้องกับสงคราม โดยไม่ต้องกลัวข้อกล่าวหาดังกล่าวอย่างชัดเจน แล้วทำไมพรรคเดโมแครตต้องกลัวที่จะคัดค้านมาตรการนี้ด้วย”

 

“และแน่นอนว่าไม่ใช่กรณีนี้อีกต่อไป ดังที่ผู้ขอโทษต่อพรรคเดโมแครตอ้างเมื่อพวกเขาสนับสนุนการใช้จ่ายเพิ่มเติมสำหรับสงครามในปีก่อนๆ ว่าคงเป็นเรื่องยากทางการเมืองที่จะต่อต้านความคิดริเริ่มที่สำคัญของประธานาธิบดีที่ได้รับความนิยมซึ่งขณะนี้บุชเป็นหนึ่งใน ประธานาธิบดีที่ได้รับความนิยมน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ การจัดอันดับที่เกิดขึ้นส่วนใหญ่เป็นผลมาจากนโยบายสงครามซึ่งพรรคเดโมแครตได้มอบเช็คเปล่าให้เขาอีกครั้งเพื่อดำเนินการต่อ” (Zunes 2007)

 

 “การรับผิดชอบ”

 

การวิเคราะห์สามัญสำนึกของ Zune ช่วยอธิบายว่าทำไม Ms. Pesaud และนักเคลื่อนไหวต่อต้านสงครามอีก 30 คนที่มีโครงการ Iowa Occupation Project (ฉันเข้าร่วมกับพวกเขา) จึงไปที่สำนักงานของ Harkin หลังจากที่ Pesaud และสมาชิก “Cedar Rapids 11” คนอื่นๆ ถูกตัดสินจำคุก (Street 2007) 

 

ทอม ลาร์คิน เจ้าหน้าที่ของซีดาร์ ราปิดส์ แห่งฮาร์กิน บอกว่าเขา "คาดหวัง" เรามอบเอกสารแสดงจุดยืนสองหน้าให้กับนักเคลื่อนไหวในหัวข้อ "ทอม ฮาร์กินกับอิรัก: เปลี่ยนเส้นทาง ไม่ใช่อยู่ตามเส้นทาง" เอกสารนี้เริ่มต้นด้วยการยกย่อง “ชายและหญิงผู้กล้าหาญของเรา” [ทหาร] ที่ “ทำภารกิจที่พวกเขาถูกส่งไปยังอิรักได้สำเร็จอย่างยอดเยี่ยม” โดยระบุว่า Harkin “ได้ต่อสู้อย่างหนักเพื่อผ่านกฎหมายที่มีตารางเวลาในการถอนทหารของเราออกจากสงครามกลางเมืองในอิรัก” และอ้างว่า “ถึงเวลาแล้วที่ผู้นำอิรักจะต้องแก้ไขความแตกต่างทางการเมืองและรับผิดชอบต่ออนาคตของพวกเขาเอง”

 

ทั้งลาร์คินและเอกสารแจกของเขาไม่ได้ให้เหตุผลที่จริงจังใดๆ สำหรับการตัดสินใจของฮาร์กินที่จะให้ทุนแก่อาชญากรที่ยึดครองน้ำมันของจักรวรรดินิยมอย่างโจ่งแจ้งโดยไม่มีกำหนดเวลาในการถอนตัวในที่สุด

 

ลาร์คินดูสับสนเมื่อฉันเตือนเขาว่าชาวอเมริกันจำนวนมากและพลเมืองโลกส่วนใหญ่รู้ว่า “ภารกิจที่ [กองทหารสหรัฐฯ ถูกส่งไป]” – ทำให้สหรัฐฯ ควบคุมทรัพยากรพลังงานเชิงกลยุทธ์ในตะวันออกกลางอย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้น – มีลักษณะทางอาญาและจักรวรรดินิยม และสหรัฐฯ แบกรับ ความรับผิดชอบอันใหญ่หลวง - และเป็นหนี้การชดใช้ - สำหรับความเสียหายอันมหาศาล (รวมถึงการสร้างสงครามกลางเมืองในอิรัก) ที่เกิดขึ้นกับอิรัก

 

ฉันบอกลาร์คินว่าการลงคะแนนเสียงเมื่อวันที่ 24 พฤษภาคมของฮาร์กินขัดต่อความคิดเห็นของพลเมืองต่อต้านสงครามซึ่งสร้างเสียงข้างมากในรัฐสภาของพรรคของเขาเมื่อฤดูใบไม้ร่วงที่แล้ว ฉันถามเขาว่าเหตุใดพรรคเดโมแครตจึงขาดความกล้าหาญทางการเมืองขั้นพื้นฐานที่จะมอบความรับผิดชอบในการไม่ "สนับสนุนกองทหาร" กับจอร์จ ดับเบิลยู. บุช ฉันเตือน Larkin ถึงสโลแกนที่มีประโยชน์ของ John Edwards “สนับสนุนกองกำลัง ยุติสงคราม” และแนะนำว่าคะแนนเสียงเช่นฤดูใบไม้ผลิปีที่แล้วของ Harkin ช่วยอธิบายว่าทำไมสภาคองเกรสที่คนส่วนใหญ่ในพรรคเดโมแครตจึงได้รับอัตราการอนุมัติของสหรัฐฯ ต่ำกว่าประธานาธิบดีที่ได้รับความนิยมน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์สหรัฐฯ

 

Larkin พูดบางอย่างเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของ Harkin ในฐานะทหารผ่านศึกในสงครามโลกครั้งที่สองและหายตัวไปหลังกำแพง นักศึกษามหาวิทยาลัยไอโอวาจำนวนหนึ่งและนักเคลื่อนไหวคนอื่นๆ นั่งบนพื้นสำนักงานซีดาร์ ราปิดส์ ของฮาร์กิน จากนั้นจัดการเรียนการสอนอย่างไม่เป็นทางการเกี่ยวกับนโยบายต่างประเทศ การเมือง และสังคมของสหรัฐฯ นักเรียนอ่านออกเสียงชื่อเด็กอิรักและทหารไอโอวาหลายร้อยคนที่ถูกสังหารโดยสงครามรุกรานและการยึดครองที่ผิดกฎหมายซึ่งฮาร์คินและกราสลีย์ลงคะแนนเสียงให้ทุนครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อเวลา 5 น. พลเมืองและนักศึกษาถูกจับกุมและถูกกล่าวอ้างในข้อหา “บุกรุกทางอาญา” 

 

ฉันลืมที่จะเตือนลาร์คินว่า "ชายและหญิงที่กล้าหาญ" ของวุฒิสมาชิกฮาร์กิน (กองทหารสหรัฐฯ) จำนวนมากได้สังหาร ทำร้ายร่างกาย และทรมานพลเรือนชาวอิรักอย่างไม่เลือกหน้าในการประหารชีวิตในสงครามอาณานิคม (ดู Hedges และ Al-Arian 2007 สำหรับหลักฐานบางอย่างที่รบกวนจิตใจเป็นพิเศษ จากทหารอาชีพสหรัฐฯ ที่กลับมาจำนวนห้าสิบคน)

 

 อาชีพถาวรของพรรคสองฝ่าย

 

การยึดครองปิโตรอาณานิคมอันนองเลือดในอิรักถือเป็นอาชญากรรมสองฝ่ายที่มั่งคั่ง ซึ่งเป็นการละเมิดจักรวรรดินิยมและการเหยียดเชื้อชาติอย่างโจ่งแจ้ง ซึ่งพรรคเดโมแครตได้ดำเนินการและสนับสนุนมาตั้งแต่เริ่มต้น พรรคการเมืองชั้นนำของสหรัฐฯ ทั้งสองพรรคต้องรับผิดชอบต่อ "กิจการที่มืดมนและต่ำช้านี้ ซึ่งมีความคล้ายคลึงอย่างมากกับสงครามและการยึดครองอาณานิคมที่โหดร้ายและเข้าใจผิดอื่นๆ ตั้งแต่การยึดครองแอลจีเรียของฝรั่งเศส ไปจนถึงสงครามของอเมริกาในเวียดนาม และการยึดครองดินแดนปาเลสไตน์ของอิสราเอล ” (เฮดจ์สและอัล-อาเรียน 2007)   

 

ปัญหาหลักของ Harkin และพรรคเดโมแครตในรัฐสภาคนอื่นๆ ไม่ใช่ว่าพรรครีพับลิกันไม่ยอมให้พวกเขาลงคะแนนเสียง มันเป็นวิธีที่พวกเขาใช้อำนาจการลงคะแนนเสียงที่พวกเขามีอยู่แล้ว

 

ในเดือนกันยายนนี้ เมื่องบประมาณกระทรวงกลาโหมปีงบประมาณ 2008 ขึ้นเพื่อขออนุมัติจากรัฐสภา - 649 พันล้านดอลลาร์บวกกับ "ส่วนเสริมสงคราม" 142 พันล้านดอลลาร์ - เราไม่ควรแปลกใจเมื่อ Harkin และ "ตัวแทน" ของพรรคเดโมแครตอีกหลายร้อยคนของเราล้มเหลวอีกครั้งในการดึงปลั๊กทางการคลัง การผจญภัยของจักรวรรดิเชนีย์และบุชทั้งในและนอกอิรัก

 

ในเวลาเดียวกัน เราควรงดเว้นจากการเฉลิมฉลองหากสภาคองเกรสออกเงินทุน “แบบมีเงื่อนไข” พร้อมกำหนดการถอนตัวและการจัดวางตำแหน่งใหม่ (บางส่วน) บางเวอร์ชันที่ Harkin และพรรคเดโมแครตอื่นๆ พยายามผ่านเมื่อเดือนมีนาคมปีที่แล้ว ดังที่ Howard Zinn ตั้งข้อสังเกตไว้ สำหรับนักเคลื่อนไหวต่อต้านสงครามที่จะสนับสนุน “ตารางเวลา” สำหรับการลดขนาดการรุกรานอิรักในที่สุดนั้น “ราวกับว่าก่อนเกิดสงครามกลางเมือง ผู้เลิกทาสตกลงที่จะเลื่อนการปลดปล่อยทาสออกไปเป็นเวลาหนึ่งปีหรือสองปี หรือห้าปีควบคู่กับการจัดสรรเงินทุนเพื่อบังคับใช้พระราชบัญญัติทาสผู้ลี้ภัย…ตารางเวลาในการถอนตัว” Zinn แย้ง “ไม่เพียงแต่จะถูกตำหนิทางศีลธรรมในกรณีที่มีการยึดครองที่โหดร้ายเท่านั้น (คุณจะให้อันธพาลที่บุกเข้ามาในบ้านของคุณไหม) ทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้า และขู่ให้ลูก ๆ ของคุณทราบตารางเวลาในการถอนตัว?) แต่ไร้สาระในเชิงตรรกะ ถ้ากองทัพเราป้องกันสงครามกลางเมือง ช่วยเหลือประชาชน ควบคุมความรุนแรง แล้วทำไมจะถอนตัวเลย? หากในความเป็นจริงแล้วพวกเขากำลังทำสิ่งที่ตรงกันข้าม เช่น กระตุ้นให้เกิดสงครามกลางเมือง ทำร้ายผู้คน และยืดเยื้อความรุนแรง พวกเขาควรถอนตัวออกไปโดยเร็วที่สุดเท่าที่เรือและเครื่องบินจะพาพวกเขากลับบ้านได้”

 

“เป็นเวลาสี่ปีแล้วนับตั้งแต่สหรัฐฯ บุกอิรักด้วยการโจมตีที่รุนแรง” Zinn กล่าวเสริม “ด้วยความตกใจและตกตะลึง” นั่นเป็นเวลาที่เพียงพอในการตัดสินใจว่าการมีอยู่ของกองทหารของเราทำให้ชีวิตของชาวอิรักดีขึ้นหรือแย่ลง หลักฐานมีล้นหลาม นับตั้งแต่การรุกราน ชาวอิรักหลายแสนคนเสียชีวิต และจากข้อมูลของข้าหลวงใหญ่ผู้ลี้ภัยแห่งสหประชาชาติ ชาวอิรักประมาณสองล้านคนได้เดินทางออกจากประเทศ และจำนวนเกือบเท่ากันเป็นผู้ลี้ภัยภายในประเทศ ซึ่งถูกบังคับให้ออกจากบ้านของตน และหาที่พักพิงที่อื่น ในประเทศ” (Zinn 2007)

 

และพรรคเดโมแครตอย่าง Harkin และผู้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีฮิลลารีคลินตันและโอบามาหมายถึงอะไรจริงๆ เมื่อพวกเขาพูดว่า "ถอนตัว" ขณะนี้ การยึดครองเผชิญกับการต่อต้านอย่างกว้างขวางในสหรัฐฯ ผู้นำของทั้งสองฝ่ายกำลัง "บรรจุใหม่เพื่อรองรับการต่อต้านภายในประเทศ ตัดความสูญเสียที่เลวร้ายที่สุดบางส่วน และรวมกลุ่มใหม่" ดังที่ Anthony Arnove อธิบาย “แนวทางใหม่” ของพรรครีพับลิกันและเดโมแครตในรัฐสภาจำนวนมากคือ “การลดจำนวนทหาร ไม่ใช่การถอนตัว การพึ่งพากำลังทางอากาศและกองกำลัง 'เหนือขอบฟ้า' มากกว่าการสวมรองเท้าบนพื้น การล่าถอยไปยังฐานทัพและเขตสีเขียวในกรุงแบกแดด และการเปลี่ยนการกล่าวโทษจากสหรัฐฯ และพันธมิตรไปยังชาวอิรัก” 

 

“ผลที่ตามมา” Arnove กล่าว “มันเป็นกลยุทธ์ 'ตำหนิและระงับ' ตำหนิชาวอิรักสำหรับปัญหาทั้งหมดที่เราสร้างขึ้น ยึดมั่นในทุกสิ่งที่กองทัพสหรัฐฯ สามารถกอบกู้ได้ในแง่ของฐานทัพทหารในอิรัก เพื่อให้มีอิทธิพลเหนืออนาคตของน้ำมันสำรองจำนวนมหาศาลของอิรัก และความสามารถบางส่วนในการปฏิบัติการทางทหารในอิรักต่อไป และเพื่อฉายอำนาจต่อประเทศอื่นๆ ในภูมิภาค โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อิหร่าน” (Arnove 2007)

 

ภารกิจของจักรพรรดิและทั้งสองฝ่ายคือการปกปิดการยึดครองและการควบคุมของจักรวรรดินิยมปิโตรนิยมอย่างถาวรอย่างต่อเนื่องว่าเป็น "การถอนตัว" และ "การต่อต้านการก่อการร้าย" ในขณะเดียวกันก็เบี่ยงเบนความสนใจและบ่อนทำลายข้อเรียกร้องที่ชอบด้วยกฎหมายสำหรับการจ่ายค่าชดเชยสำหรับความเสียหายอันใหญ่หลวงที่จักรวรรดิสหรัฐอเมริกาได้ก่อขึ้นในเมโสโปเตเมีย

 

และ "นี่คือสาเหตุ" การยึดครองจะไม่ยุติอย่างแท้จริงจนกว่าชาวอเมริกันและชาวอิรักอีกหลายพันคนจะเสียชีวิต ตามที่ Lendman กล่าว "สงครามในอัฟกานิสถานและอิรักมีไว้สำหรับทรัพยากร โดยหลักแล้วคือน้ำมัน และในส่วนต่างๆ ของโลกที่มีมากกว่าสี่แห่ง - มีปริมาณสำรองที่พิสูจน์แล้วจำนวนห้าแห่ง ลินดา แมคเควก นักข่าวและนักเขียนชาวแคนาดาอธิบายว่ารางวัลใหญ่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือ 'ซ่อนเร้นอยู่ในสายตา' ในอิรัก มันคือขุมทรัพย์น้ำมันของประเทศ ซึ่งเป็นขุมทรัพย์ก้อนสุดท้ายที่เหลืออยู่ของโลกจาก 'ผลไม้แขวนต่ำ' ที่เก็บเกี่ยวได้ง่ายและมีปริมาณสำรองที่มีศักยภาพมากกว่าซาอุดิอาระเบีย ซึ่งส่วนใหญ่ยังไม่ได้ใช้” 

 

“มันทำให้ประเทศ 'เป็นอสังหาริมทรัพย์ที่เป็นที่ต้องการมากที่สุดในโลก' ตามความเห็นของนักวิเคราะห์น้ำมันในวอลล์สตรีทคนหนึ่ง...แม้จะมีข้อมูลล่าสุดเกี่ยวกับศักยภาพของประเทศนี้ อิรักก็มีปริมาณสำรองน้ำมันอย่างน้อย 10% ของโลกที่ลดน้อยลง แต่ศักยภาพของมันนั้น 'หยุดนิ่งทันเวลา' โดยไม่มีการพัฒนาใหม่ในรอบกว่าสองทศวรรษ เนื่องจากสงครามที่เข้ามาแทรกแซงในช่วงทศวรรษปี 1980 การคว่ำบาตรทางเศรษฐกิจหลังสงครามอ่าวเปอร์เซียในปี 1991 และสงครามในปัจจุบันที่ดำเนินไปตั้งแต่เดือนมีนาคม 2003 หากศักยภาพของประเทศเพิ่มขึ้นสองเท่าหรือ เพิ่มขึ้นสามเท่า ดังที่ซาอุดีอาระเบียทำได้ในช่วง 20 ปีที่ผ่านมา ในความเป็นจริงแล้ว ซาอุดีอาระเบียจะมีปริมาณสำรองที่พิสูจน์แล้วที่ใหญ่ที่สุดในโลก (ส่วนใหญ่ยังไม่ได้ใช้) ทำให้อิรักร่ำรวยเกินกว่าจะได้รับรางวัลสำหรับอเมริกาและพันธมิตรน้ำมันรายใหญ่ที่จะผ่านไปได้ มันมีมูลค่าหลายล้านล้านดอลลาร์และอำนาจทางภูมิรัฐศาสตร์อันยิ่งใหญ่ในช่วงเวลาที่น้ำมันถึงจุดสูงสุดเมื่อเผชิญกับอุปทานที่ลดน้อยลงในอนาคต ยกเว้นในประเทศที่อุดมด้วยทรัพยากรแห่งนี้ สหรัฐฯ จะไม่มีวันจากไปตราบใดที่ยังมีเพียงพอในภาคพื้นดินและภูมิภาคที่จะ พิสูจน์ให้เห็นถึงการเข้าพัก” (Lendman 2007)

 

นั่นคือความจริงของจักรวรรดิที่มืดมนและมันเยิ้ม ซึ่งพร้อมสำหรับทุกคนที่มี "เซลล์สีเทาสามเซลล์ที่ทำงานอยู่" ตามความเห็นของ Noam Chomsky (Chomsky 2005) - ผู้อยู่เบื้องหลัง Harkin และผู้นำพรรคเดโมแครตในรัฐสภาคนอื่นๆ จำเป็นต้องแสดงท่าทีต่อต้านสงครามอย่างผิวเผินในขณะที่ใช้อำนาจในการกำหนดนโยบายของพวกเขา เพื่อดำเนินการให้ทุนสนับสนุนและให้ความชอบธรรมแก่การโจมตีชาวอิรักอย่างต่อเนื่องของสหรัฐฯ   

 

 Veteran radical historian, journalist, and activist Paul Street (paulstreet99@yahoo.com) is a Left commentator in Iowa City, IA. Street’s latest book is Racial Oppression in the Global Metropolis: A Living Black Chicago History (New York: Rowman & Littlefield, 2007).  Street is the author of Empire and Inequality: America and the World Since 9/11 (Boulder, CO: Paradigm, 2004), Segregated Schools: Educational Apartheid in the Post-Civil Rights Era (New York, NY: Routledge, 2005), and the semi-weekly Empire and Inequality Report.

 

 

 

 แหล่งที่มา

 

 Anthony Arnove 2007 “เหตุใด Bush จะไม่ยอมรับความล้มเหลวในอิรัก” นักสังคมนิยม (20 กรกฎาคม 2007) มีทางออนไลน์ที่ http://socialistworker.org/2007-2/638/638_04_Arnove.shtml

 

CNN 2002 “วุฒิสภาอนุมัติมติสงครามอิรัก” CNN (11 ตุลาคม 2002) ดูออนไลน์ได้ที่: (http://archives.cnn.com/2002/ALLPOLITICS/10/11/iraq.us/

 

Noam Chomsky 2005 “ไม่มีสงครามต่อต้านการก่อการร้าย” Noam Chomsky สัมภาษณ์โดย Geov Parrish (23 ธันวาคม 2005) ดูออนไลน์ได้ที่ http://www.chomsky.info/interviews/20051223.html

 

 Chris Hedges และ Laila Al-Arian 2007 “สงครามอื่น: อิรัก Vets Bear Witness” The Nation (30 กรกฎาคม 2007)

 

Stephen Lendman 2007 “วางแผนอิรัก – อาชีพถาวร” ZNet (17 กรกฎาคม 2007) มีออนไลน์ที่ http://www.zmag.org/content/showarticle.cfm?SectionID=15&ItemID=13304 Paul Street 2007 “ความกล้าหาญของความเชื่อมั่น: เผชิญหน้ากับการบุกรุกทางอาญาด้วยโครงการอาชีพไอโอวา” ZNet (13 กรกฎาคม 2007) มีทางออนไลน์ที่ http://www.zmag.org/content/showarticle.cfm?ItemID=13280 

 

Howard Zinn 2007 “เราเป็นนักการเมืองหรือพลเมือง?” The Progressive (เมษายน 2007) ทำซ้ำบน ZNet (27 มีนาคม 2007) ที่  http://www.zmag.org/content/showarticle.cfm?SectionID=51&ItemID=12413

 

 Stephen Zunes 2007 “การสนับสนุนสงครามของบุชของพรรคเดโมแครต” นโยบายต่างประเทศที่มุ่งเน้น (31 พฤษภาคม 2007) มีทางออนไลน์ที่ http://www.fpif.org/fpiftxt/4278

 

 

---