From Coexistence to Conquest พยายามอธิบายว่าความขัดแย้งระหว่างอาหรับ-อิสราเอลพัฒนาขึ้นอย่างไรโดยมองข้ามการเคร่งครัดทางกฎหมายอย่างเข้มงวดไปยังผู้ที่อยู่เบื้องหลังนโยบายที่มหาอำนาจนำมาใช้ในรุ่งอรุณของศตวรรษที่ 1917 มีข้อโต้แย้งว่ารัฐบาลอังกฤษรับเอาลัทธิไซออนิสต์มาใช้ในปฏิญญาบัลโฟร์เมื่อปี พ.ศ. 1903 โดยหลักๆ แล้วใช้เป็นอุปกรณ์ในการเข้าเมือง และสามารถสืบย้อนไปถึงคณะกรรมาธิการว่าด้วยการย้ายถิ่นฐานของคนต่างด้าวและพระราชบัญญัติคนต่างด้าว พ.ศ. 1905
หนังสือเล่มนี้ประกอบด้วยการวิเคราะห์ทางกฎหมายที่ละเอียดที่สุดเกี่ยวกับจดหมายโต้ตอบระหว่างฮุสเซน-แมคมาฮอนในปี 1915-6 รวมถึงปฏิญญาบัลโฟร์ และเจาะลึกรายละเอียดเกี่ยวกับ travaux préparatoires ที่ก่อตั้งอาณัติปาเลสไตน์ของอังกฤษ โดยนำเสนอปฏิกิริยาที่รุนแรงของชาวอาหรับปาเลสไตน์ต่อการย้ายถิ่นฐานของชาวยิวจำนวนมากในบริบทของลัทธิไซออนิสต์ โดยเน้นย้ำข้อค้นพบของคณะกรรมาธิการสอบสวนของอังกฤษหลายแห่งซึ่งแนะนำให้อังกฤษละทิ้งนโยบายของตน หนังสือเล่มนี้ยังทบทวนข้อโต้แย้งเกี่ยวกับคำถามเรื่องการตัดสินใจด้วยตนเองและการแบ่งแยกดินแดนปาเลสไตน์
บทที่ว่าด้วยความขัดแย้งในปี 1948 พยายามปรับปรุงทนายความระหว่างประเทศเกี่ยวกับทุนการศึกษาของนักประวัติศาสตร์ 'ใหม่' ของอิสราเอล และทำซ้ำเรื่องราวที่น่ากลัวบางส่วนเกี่ยวกับความโหดร้ายที่เกิดขึ้นจากรายงานของหนังสือพิมพ์ เอกสารของ UN และเรื่องราวส่วนตัว ซึ่งทำให้เกิดการถูกไล่ออกและการอพยพ ของคนเกือบทั้งประเทศจากบ้านเกิดของพวกเขา บทสุดท้ายระบุว่าอิสราเอลถูกสร้างขึ้นโดยการพิชิตหรือการพิชิต หนังสือเล่มนี้จบลงด้วยการวิเคราะห์ความขัดแย้งโดยโต้แย้งว่าทั้งชาวยิวและชาวอาหรับไม่ควรถูกตำหนิว่าเป็นจุดเริ่มต้น