Ман ваъдаро дар чашми онҳо мебинам
Онҳо зебо ва даҳшатноканд, ба сӯи Ман мерасанд
ва чун садои афтидани дарахт косахонаи маро пора-пора мекунад, меҷундам,
Қалби ман
аммо намешунаванд
ба шарафи онхо дарахтони бисьёр бурида шудаанд
Ба ҳамаашон кар буданд
вале шояд ман хам кар шуда бошам
дар иҳотаи дарахтони Ман муддати дароз
садоҳои фарогирии онҳо эҳсоси буғкунанда
дар хомушии фармонфармой
Нафаси ман, шамол
Ашки ман, борон
Хандахои ман, хичирроси баргхо
ҳамоҳангӣ,
суруди қадимӣ баланд мешавад
он чангали худи Ман аст
пурра
дар дохили он ман нафас гирифта метавонам
вале вакте ки далер бошам
ва дастони дарози онҳоро бигиред
ки онхоро ба рохи ором хидоят кунад
ба суи дили чангали Ман
Онҳо нафас мекашанд
хориҷӣ ва осебпазир,
аз дарахтони бегонаи Ман буг карда шудаанд
ва суруди кадим баланд мешавад
ва ҳиссиёти Маро пур мекунад
то худамро фаромӯш кунам
ва онҳо гурехта, тамошо мекунанд, ки ман ба дарахтони сурудхонӣ парвоз мекунам, ваҳшӣ, торикӣ, сабз
ва ман ғорат мекунам, ғорат мекунам ва зиёфат мекунам
ва зиндагӣ
дар зери шохаҳо
дар зери ситорахо
танҳо
дар қафаси ҷангали ороми Ман
Онҳо то ҳол ба сӯи Ман даст мезананд
вале ман тарк карда наметавонам
на барои Онҳо
ҳатто барои наҷот додани Худ нест
аз дарахтон
Пас ман интизорам, кар дар ҷангалам
дар торикӣ шитоб кардан
то он даме ки ман яке аз онҳоро пайдо кунам
ки дар зери ин дарахтон нафас гирифта метавонад
дар зери ин ситорахо
Касе, ки метавонад дили ҷангали Маро бихонад
Хонаи вай