Аз соли 1999 инҷониб мо Қонуни нави бунёдии Миллат - Конститутсияи Ҷумҳурии Боливари Венесуэларо дорем, ки аз ҷониби Ассамблеяи Миллии Муассисон тасдиқ карда шудааст, ки онро ҳар як бахшҳои сиёсии кунунии Креол намояндагӣ мекард ва баъдтар тавассути раъйпурсӣ ба аҳолӣ пешниҳод карда шуд. ба он «ҳа».
Меҳвари асосии мавзӯъҳои конститутсионӣ масъалаҳои иҷтимоӣ мебошанд, ки ҳуқуқҳои фардии одамонро дар универсалии воқеии онҳо эҳтиром мекунанд, зеро онҳо аз ҳуқуқҳои анъанавӣ ба ҳаёт, озодии баён, моликияти хусусӣ, озодии транзитӣ, мудофиаи судӣ, инчунин ҳуқуқ ба саломатӣ, таълими бепул, ба манзил. Инҳо ҳуқуқҳои ба истилоҳ насли дуюм ё ҳуқуқҳои иҷтимоии одамон мебошанд. Аммо ин Конститутсия инчунин ҳуқуқҳои ба истилоҳ насли сеюм, яъне ҳуқуқҳои муҳити зист ва фарҳангиро дар бар мегирад.
Тағйироте, ки дар Конститутсияи Боливарии мо муқаррар шудааст, диққати худро ба ташаббуси иҷтимоӣ - имтиёз додани он ба ҷои инфиродӣ - ба манфиати аксарияти миллӣ мегузорад.
Дастгирии догматикии ин изҳорот дар моддаҳои 1 ва 2 Конститутсияи мо пайдо мешавад, ки дар он таълимоти Саймон Боливар дар моддаи якум ва дар моддаи дуюм ба ҷои иқтибос аз ба истилоҳ “Давлати қонунӣ” барқарор карда шудааст, то иҷрои онро маҳдуд кунад. ҳокимон ва шаҳрвандон, қонуни асосӣ доктринаи «Давлати демократӣ ва иҷтимоии ҳуқуқ ва адолат»-ро истифода мебарад. Ин маънои фарқияти бузург дорад, зеро бо ин роҳ, Венесуэла давлати либералӣ-демократиро мағлуб карда, ба давлати демократӣ ва иҷтимоӣ табдил меёбад.
Биёед бубинем, ки ин мафҳум дар моддаҳои сершумори Конститутсияи мо чӣ гуна инъикос ёфтааст, то ки даъвати қатъии он дар бораи афзалият додани масъалаҳои иҷтимоӣ, ҳамбастагӣ ва коллективӣ бар шахспарастӣ, худхоҳӣ ва тамаъҷӯӣ исбот карда шавад.
Моддаи 112 ташаббуси хусусиро мукаррар карда, вале онро фавран бо кафолати давлат барои ба вучуд овардани «таксимоти одилонаи сарват» махдуд карда, факультети онро «барои эълон кардани тадбирхои баплангирй, окилона ва танзими иктисодиёт» мукаррар мекунад.
Дар моддаи 114 гуфта мешавад, ки барои иќтисодиёти ѓайриќонунї, спекулятсия, љамъбастї, судхурї, ташкили картелњо ва дигар рафторњои ба он вобаста ба њуќуќвайронкунї љазои сахт дода мешавад.
Дар моддаи 118 омадааст, ки «Давлат ассотсиатсияҳо, корпоратсияҳо ва кооперативҳоро дар ҳама шаклҳояшон, аз ҷумла дорои хусусияти молиявӣ, фондҳои амонатӣ, ширкатҳои хурд, иттиҳодияҳои ҷамъиятӣ ва дигар шаклҳои иттиҳодиявӣ, ки ба беҳтар намудани иқтисодиёти халқ нигаронида шудаанд, мусоидат ва ҳимоя мекунад». .
Моддаи 158 ғайримарказизатсияро ҳамчун «сиёсати миллӣ, ки бояд демократияро амиқтар гардонад, муносибати байни ҳокимият ва аҳолӣ» муҳайё созад, ба монанди имкон додани амалисозии демократия ва иҷрои самараноки ӯҳдадориҳои давлатӣ шароит фароҳам меорад. Пас, мо мебинем, ки ин концепция ба децентрализацияи буржуазй, ки бо демократияи либералй якчоя меояд, ягон алокае надорад. Ба андешаи охирин, ғайримарказизатсия танҳо додани бюрократӣ аз ваколатҳои ҳукумати марказӣ ба ҳукуматҳои маҳаллӣ мебошад.
Моддахои 173 ва 184 бевосита дар бораи ташкили субъектхои махаллй, ки дар уездхо ташкил карда мешаванд, сухан меравад, ки ба онхо маблагхои молиявй мувофики талаботи хамсояхо ва талаботи умумй таксим карда мешаванд, гуё хизмати коммуналиро ба чамъиятхо ва гуруххои хамсояхо гузаронад. Ин имкон медиҳад, ки субъектҳои нави идоракунӣ бо мақсади таҳияи лоиҳаҳои идоракунии автомобилӣ ва идоракунии муштарак таъсис дода шаванд. Ин аст он чизеро, ки мо метавонем асоси хокимияти халкй хисоб кунем, ки дар советхои чамъиятй ва коммунахо ифода ёфтааст.
Моддаи 300 таъсиси организмҳоро аз ҷониби давлат барои амалӣ намудани фаъолияти иҷтимоӣ ва соҳибкорӣ бо мақсади таъмини ҳосилнокии иқтисодӣ ва иҷтимоии захираҳои сармоягузорӣ муқаррар мекунад.
Дар моддаи 307 эълон карда шудааст, ки заминхои калон хилофи манфиатхои чамъиятй буда, ба начот додани заминхои бекорхобида, ки барои хочагии кишлок муво-фиканд, фармон медиханд. Илова бар ин, он ба мардуми кишвар додани заминро пешбинӣ мекунад. Бо чанд сухан, ислохоти амики аграриро мукаррар менамояд.
Дар моддаи 308 гуфта мешавад, ки давлат «истеҳсолкунандагони хурду миёна, кооперативҳо, фондҳои амонатӣ, тиҷорати оилавӣ, тиҷорати хурд ва ҳама гуна шаклҳои дигари иттиҳодияҳои ҷамъиятиро бо мақсади кор, пасандоз ва истеъмол ҳифз ва мусоидат менамояд, дар тахти ташкили моликияти коллективй, бо максади мустахкам намудани тараккиёти иктисодиёти мамлакат дар асоси ташаббуси халкхо».
Гузашта аз ин, давлати Венесуэла инчунин ба ду абзори хеле пурарзиш барои ноил шудан ва ҳамоҳангсозии идоракунӣ ва ҳадафҳо такя мекунад. Тибқи моддаи 318 Бонки марказӣ вазифаҳои худро дар мувофиқа бо сиёсати умумии иқтисодии давлат амалӣ менамояд. Давлат инчунин метавонад дахолат ва танзими факултаҳоеро, ки дар моддаи 115 иҷозат дода шудааст, амалӣ созад, ки мусодираро тибқи манфиатҳои ҷамъиятӣ ё манфиатҳои иҷтимоӣ муқаррар мекунад.
Ин нормаи асосй шаходат медихад, ки мо дигар Конституцияи либералии демократиро, ба монанди Конститу-цияи соли 1961 аз тарафи конгресс тартибдодашуда, балки Конституцияе дорем, ки ба маркази услуби истехсолоти капиталистй зарба мезанад, зеро вай воситахои истехсолотро чамъ-иятй мекунад ва конститу-цияи чамъиятиро ба вучуд меоварад. , моликияти коллективии саноатй, тичоратй ва кишлокй. Гузашта аз ин, он имкон медиҳад, ки заминҳо ва корхонаҳоеро, ки аз ҷониби соҳибони инфиродӣ идора карда мешаванд, ҳангоми идоракунии иҷтимоӣ ё давлат фоидаи бештар ба даст оранд. Сабаб дар он аст, ки охиринҳо танҳо меъёри фоидаро, ки дар натиҷаи азхудкунии қувваи кории ҷамъшуда дар маҳсулот ва ба коргарон пардохта нашудаанд, ба роҳ мондаанд.
Хозир, агар асосй асосй мукаррар намояд, ки тарзи истехсолоти капиталистиро танхо мувофики шароитхои дурусти замон ва фазо бо усули социалистии истехсолот иваз кардан мумкин аст; дар ҳоле ки муқаддимаи ноболиғ дикта мекунад, ки тағйироти ҷараёндоштае, ки дар Конститутсия ва дигар санадҳои меъёрӣ асос ёфтаанд ва таҳия шудаанд, ба тарзи капиталистии истеҳсолот дар соҳаҳои иқтисодӣ, ба монанди хӯрокворӣ, сохтмон, нафт, маъдан, саноати асосӣ, истеҳсолоти кишоварзӣ ва чорводорӣ дучор меоянд; он гох хулосаи зарурии силогизм чунин аст, ки дар Венесуэла социализм чои капитализмро мегирад.
Пас, ин суханронии сиёсӣ нест, воқеият аст. Дар мамлакати мо замони таърихй ба камол расид, зеро шароити зарурии субъективй ва объективй ба вучуд омад, ки дигаргунихое, ки дар чамъият огоз меёбанд, ба вучуд омада, азхуд карда шаванд. Ҳамин тариқ, ҷомеа бояд рафтори худро ба онҳо мутобиқ созад, бо урфу одатҳои нав ва ҳатто аз байн бурдани одатҳои кӯҳнаи иҷтимоӣ, инчунин ёдоварӣ аз заҳматҳои сахте, ки бо амали зинда мондани доимӣ дар ҷомеае, ки бо худхоҳӣ ва шахспарастӣ шикаста шудааст, фаромӯш карда шавад. байни онҳое, ки қариб ҳама чизро доранд ва онҳое, ки қариб ҳеҷ чиз надоштанд, ҷанг ба амал омад.
Тибқи гуфтаҳои дар боло зикршуда, агар - дар натиҷаи пештара - давлати Венесуэла як амали пешбинишуда ва нақшавӣ барои равона кардани ҷомеа ба сӯи сотсиализми боливарӣ ва демократӣ таҳия кунад, инчунин ба хулосае омадан лозим аст, ки мо ҳоло сиёсати давлатӣ дорем ва Ҳокимияти судии яке аз ваколатҳои давлатии Венесуэла буда, дар асоси моддаи 136-и конститутсионӣ, ки ҳамкории байни салоҳиятҳоро муқаррар мекунад, Ҳокимияти судӣ вазифадор аст, ки дар доираи салоҳияти ҳуқуқии худ барои татбиқи самараноки ин сиёсат саҳми худро гузорад.
Хамкории Хокимияти судй дар рохи ривоч додани сиёсати социалистй дар асоси Конституция ва конунхо бо рафтори касбии судьяхо, котибон, констабльхо, ёрдамчиёни кадрхо ифода меёбад.
Мисли пештара, дар зери ҳукмронии конститутсияҳои либералӣ, ки ба истилоҳ давлати қонунро танзим мекарданд, Суди кассатсионӣ, Суди федералӣ ва кассатсионӣ, Суди Олии адлия ва дигар судҳои пайдарпайи таърихӣ ба ҳимояи либералӣ-демократӣ бахшида шуда буданд. сохт ва бо хукмхои худ мубориза мебурданд, одамоне, ки вонамуд мекунанд, ки ин тартиботро дар кадом салохият, хох мехнатй, хох чиноятй ва чи гражданй вайрон мекунанд. Ба хамин тарик, ин Суди олии адлия ва хамаи дигар судхои республика бояд конунхоро катъиян ба кор баранд, то ки рафтори ба мукобили сохти социализми боливарй ва демократй му-кобилро чазо диханд.
Судяҳо бояд ҳамеша дар хотир дошта бошанд, ки қонунҳо ҷузъе нестанд, ки мафҳуми доимии адолатро нигоҳ медоранд. Равшан аст, ки мо қонунҳоро дар назар дорем, ки онро натурализми Ius тасаввур кардаанд. Ба назар чунин менамояд, ки адолат бештар аз арзиши абстрактӣ, ҳиссиёт - гӯё муҳаббат аст. Равшан аст, ки эҳсосоти имманентӣ вуҷуд доранд, ки ба мо имкон медиҳанд, ки адолат вуҷуд дорад ё не, бахусус бо дарки беадолатие, ки содир мешавад, эътироф кунем, зеро ин умуман аввалин чизест, ки мо метавонем қадр кунем. Эрнесто Гевара де Ла Серна, "Че" инро дар посух ба касе, ки пурсид, ки оё онҳо хешовандӣ доранд, зеро онҳо як насаб доранд, комилан равшан гуфт: "Ман намедонам, ки мо аз як оила тааллуқ дорем, аммо агар шумо ларзонед. бо хашму газаб хар боре, ки дар чахон беадолатй содир мешавад, мо хамсафонем».
Шояд конуни одилонаи дируза конуни одилонаи имруза набошад, зеро шароите, ки боиси интишори он шудааст, як хел нест. Мо Конститутсияи нав ва қонунияти навзод дорем. Ин ба Палатаи конститутсионии Суди Олии мо имкон медиҳад, ки меъёрҳои ҳуқуқӣ ва танзимкунандаро, ки ҳанӯз бо қонунҳои нав таҳқир накардаанд, вале бо Нормарум мухолифанд, бекор ва татбиқ накунанд. Қонуни мо, ки зинда ва дар ҳоли рушд аст, тавассути воситаҳои қонунгузорӣ ва юрисдиксия амал мекунад.
Аз тарафи дигар, мо бояд инчунин бигӯем, ки ҳуқуқ шакле нест, ки пас аз тавлид шуданаш, ҳамчун як қолаби комил, тавре ки позитивизми Иус пешниҳод кардааст, ба таври худ ба адолат дода мешавад. Хусусиятҳои парванда, ки дар ҷараёни тафтишоти пешакӣ пешбинӣ шудаанд, бояд ҳангоми баҳодиҳии рафтор аз рӯи қоидаи хаттӣ муҳим бошанд, аммо инчунин бояд бо назардошти ҳолатҳои муҳите, ки дар онҳо парвандаи ҷиноятӣ содир шудааст, сабабҳо пурра ва равшан карда шаванд. фактхо руй доданд. Ин мушоҳидаҳо зарфи иртиботӣ байни судя ва воқеият мебошанд, ки бештар аз худи парвандаи мушаххас дар атрофи пайдоиши сабаб ва оқибатҳои он давр мезананд. Ин аст, ки мо судяҳо бояд огоҳ бошем, хонандагони маъмулӣ ва омӯзандаи қонунҳо, ҳуқуқшиносӣ ва воқеияти иҷтимоӣ бошем. Масалан, агар касе аз мо ҳангоми баррасии парвандаҳои марбут ба қочоқи маводи мухаддир, терроризм, коррупсия ё тахрибкорӣ аҳамияти иҷтимоиро ба инобат гирифта натавонист, авфнопазир аст.
Мо хангоми мукоиса кардани фаъолияти хакикии Хокимияти судй бо рафтори декадентии он дар давраи IV республика хеле пеш рафтем. Дар он рӯзҳо Ҳокимияти судӣ аз ҷониби қабилаҳо ва мафияҳои судӣ ворид ва таназзул мешуд. Ин маънои онро надорад, ки доварони поквиҷдон ва содиқ набуданд, воқеан буданд, вале хеле кам буданд. Биёед рӯзҳои аввали пирӯзии интихоботро дар соли 1998 ба ёд орем, вақте як маҷаллаи миллӣ як саҳифаи пурра бо рӯйхати зиёди парвандаҳое, ки аз ҷониби як ширкати маъруфи ҳуқуқӣ бо номи англосаксонӣ анҷом дода шуда, дар Каракас ҷойгир шудааст, нашр кард. Хамаи парвандахо дар бюрои раиси коллегияи гражданин Суди Олии мо, ки парвандахоро барои тахияи лоихаи карор кабул карда буд, пайдо шуданд, гарчанде ки палата боз се нафар аъзо дошт. Ин як ширкати ҳуқуқшиносӣ инчунин судяҳои болоӣ ва марҳиларо назорат мекард. Тафсири ноустуворонаи адвокатҳои сершумори Форуми Каракас бешубҳа дар гӯшҳои мо ларзиш аст. Ва мо медонем, ки онҳо ягона набуданд. Кабинетҳои дигари ба ин монанд адвокатҳо вуҷуд доштанд, ки бо чунин номҳо ба монанди Дэвид, Борсалин, Димишқ амал мекарданд ва айнан ҳамин тавр мекарданд.
Инак, бешубха, мо хеле пеш рафтем. Бо вуљуди ин, дар назди Њокимияти судии мо барои расидан ба рушди зарурии дохилї барои иљрои самараноки рисолати худ оид ба амалї намудани адолати судї аз рўи ќонунњои хаттї, инчунин илњоми демократї, воќеии иљтимої ва намунаи одоби бечуну чаро вазифањои зиёде гузошта шудаанд. Мо бояд худро ба ин вазифа бо камоли гайрат ва садокат бахшем. Мо инчунин бояд ҳама чизеро, ки барои пешниҳоди курсҳои такмили ихтисоси ҳуқуқӣ бо мақсади васеъ намудани донишҳои ҳуқуқӣ, васеъ намудани қабули усулҳои коркарди иттилоот зарур аст, таъмин кунем, то ба судяҳо имкон диҳанд, ки ба сӯи идоракунии универсалӣ, демократӣ, кӯтоҳ ва шаффофияти адолати судӣ пеш раванд. Ва инчунин, мо мефаҳмем, ки барои судяҳо, котибон, констебльҳо ва ёрдамчиён барномаҳои доимии одоби боливарӣ ва сотсиалистӣ зарур аст. Хамин тавр, мо бояд хушьёрй ва назоратро пурзур намуда, даъводоеро, ки аз назорати чамъиятй бармеоянд; инчунин тавоноии идоракуниро пурзӯр гардонем, ки ба мо имкон медиҳад, ки хатарҳо ва мушкилоти эҳтимолиро пешакӣ дида бароем, то оқибатҳои манфии онҳоро пешгӯӣ кунем. Инхо баъзе максадхоеанд, ки бояд диккати моро аз мавкеи олй ва пуршарафи мо хамчун адлия чалб кунанд, новобаста аз он ки мо кадом вазифаи дохилиро ишгол кунем.
Гирифта аз Суханронии фармон дар маросими ифтитоҳи соли судии 2011, дар Додгоҳи олии адлия. Каракас, Ҷумҳурии Боливари Венесуэла.
ZNetwork танҳо тавассути саховатмандии хонандагонаш маблағгузорӣ мешавад.
щурбон шудан