Давлати Исломӣ (ДИ) ҳадафи возеҳ баёншудаи худ, яъне як хилофати хеле васеъро бо истифода аз ваҳшиёнаи шадид пайгирӣ мекунад. Интизор меравад, ки бераҳмии шадид дигаронро маҷбур мекунад, ки ё ба талабҳои худ розӣ шаванд ё аз ҷои ҳодиса даст кашанд. Тақрибан ҳама дар Ховари Миёна ва берун аз он аз муваффақиятҳои то кунун ДОИШ даҳшатнок ва сахт метарсанд.
Он чизе, ки рақибони ДИИШ пешрафтро ин қадар мушкил кардааст, нахоҳанд дарк кунанд, ки маҳз аблаҳона ва авлавиятҳои нодурусти рақибони ДИИШ имкон додааст, ки ДИИШ пайдо шавад ва чунин таҳдид эҷод кунад.
ДОИШ иддао дорад, ки бо ангезаҳои диние, ки Қуръон муқаррар кардааст, амал мекунад. Ва эҳтимолан тарафдорони онҳо ба ин бовар доранд, ки ин албатта бо ҳар навъ гуфтушунид кардан бо онҳо қариб ғайриимкон аст. Ин аст он чизе, ки онҳоро аз ҷараёнҳои қаблии ба истилоҳ салафия, ки чанд вақт боз вуҷуд доранд, фарқ мекунад. Ал-Қоида, Ихвонулмуслимин ва Толибон ҳама ҳаракатҳое буданд, ки ҷангҷӯиро бо прагматизм муттаҳид мекарданд.
Имрӯз ҷунбишҳои асосии мусулмонони араб, ҳукуматҳои давлатҳои араб ва инчунин қудратҳои берунаи марбут ба минтақа (Иёлоти Муттаҳида, Аврупои Ғарбӣ, Русия, Туркия, Эрон) ҳама ДОИШ-ро маҳкум мекунанд. Аммо бар ин бовар аст, ки ДОИШ пуштибонӣ ё ҳадди ақал бетарафии хайрхоҳона аз мусалмонони оддии суннимазҳаби ҷаҳони ислом, ҳадди ақалл ҷавонони ҷавонро дорад. Ин афроди оддӣ ба минтақаҳои таҳти контроли ДОИШ теъдоди зиёде ворид мешаванд. Шахсоне, ки дар дигар ҷараёнҳои салафия даст доранд, эътиқодашонро ба ДОИШ мекунанд.
Ин муносибати навро чӣ водор мекунад? Ин қонуни шаръӣ нест. Ин пас аз ҳама дар он ҷо буд. Қонуни шаръӣ танҳо як пӯшишест, ки амалҳои ваҳшиёнаро сафед мекунад. Албатта, вақте ки он чунин як пӯшиши динӣ мегирад, ин ӯҳдадориро сахттар мекунад. Аммо омили асосие, ки дар заминаи ин такон қарор дорад, ҳисси ноумедӣ аст. Ҳаракатҳо ва давлатҳои дигар – ҳам дунявӣ ва ҳам салафия – натавонистаанд зулмеро, ки ин ҷавонони мусалмон эҳсос мекунанд, ба таври қобили мулоҳиза сабук кунанд. ДОИШ умедвор аст. Шояд рӯзе мубталоён ноумед шаванд, аммо он лаҳза ҳанӯз нарасидааст.
Пас чаро эътилофи мухолифи ДОИШ ва таҳдидҳои густариши он вуҷуд надорад? Ҷавоб хеле оддӣ аст. Ҳамаи онҳо афзалиятҳои дигар доранд. Ҳукумати Миср пеш аз ҳама бо Ихвонулмуслимин мубориза мебарад. Ҳукумати Арабистони Саудӣ пеш аз ҳама бо Эрон ва ҳар касе, ки даъвои онҳо ба раҳбарии мусулмонони суннии Ховари Миёнаро таҳдид мекунад, мубориза мебарад. Қатарҳо пеш аз ҳама бо ҳукумати Саудӣ мубориза мебаранд. Ҳукумати Баҳрайн ба саркӯб кардани шиаҳое, ки аз рӯи шумора аксариятро ташкил медиҳанд, авлавият медиҳад. Ҳукумати Эрон пеш аз ҳама дар Ироқ бо нерӯҳои суннимазҳаб меҷангад. Ҳукумати Туркия пеш аз ҳама бо Башор Асад аз Сурия меҷангад. Ҳаракатҳои курдҳо на танҳо барои автономия (ё истиқлолияти худ), балки барои ҳамдигар мубориза мебаранд. Ҳукуматҳои Русия ва ИМА ҳарду ба ҷанҷолҳои мутақобилаи худ афзалият медиҳанд. Ва исроилиён пеш аз ҳама бо Эрон ва фаластиниҳо меҷанганд. Якеро номбар кунед, ки мубориза бо ДИИШ-ро дар ҷои аввал мегузорад.
Ин комилан девона аст. Оё чизе метавонад ин схемаи беақлонаи афзалиятҳои бардурӯғро вайрон кунад? Равшан аст, ки зарурати фароњам овардани шароите вуљуд дорад, ки дар он тафриќаи суннї ва шиъа бо он љойгир шавад, ки дар он кадоме аз аќаллияти иљтимої дар як давлат њаќќи иштироки оқилона дар идоракунї ва автономияи оқилонаи иљтимої дошта бошад. Агар байни Иёлоти Муттаҳида ва Эрон созиш ҳосил мешуд, онҳо воқеан метавонистанд дар якҷо барои бозпас гирифтани шимолу ғарби Ироқ аз ДИИШ корҳои зиёдеро аз ҷиҳати низомӣ ва сиёсӣ анҷом диҳанд. Аммо оё сахтгирони мувофиқи онҳо воқеан ба ин иҷозат медиҳанд?
Шумо метавонед дар бораи диктатураҳои мавҷуда чӣ пурсед? Оё мо набояд бо онҳо мубориза барем? Кӯшишҳо барои иҷрои он ҳамчун афзалияти бузург воқеан онҳоро тақвият доданд. Тарсҳое, ки ДОИШ ба вуҷуд овардааст, воқеан ҳуқуқҳои шаҳрвандии шаҳрвандон ва сокинонро дар Иёлоти Муттаҳида ва Аврупои Ғарбӣ коҳиш додааст. Нифоқи азиме вуҷуд дорад, ки ба он золимҳо муқобилат мекунанд. Дарвоқеъ, ҳама аз золимоне, ки шарики геополитикии онҳо ҳастанд, ҳимоят мекунад ва золимонеро, ки нестанд, маҳкум мекунад.
Вақти он аст, ки афзалиятҳои худро ба таври куллӣ аз нав дида бароем. Эҳтимолияти ин кор, ман эътироф мекунам, дар айни замон каме ба назар мерасад. Аммо воқеият ин аст, ки интихоби дигар вуҷуд надорад.
ZNetwork танҳо тавассути саховатмандии хонандагонаш маблағгузорӣ мешавад.
щурбон шудан