Plagët e zilisë së barkut dhe poezi të tjera të shpresës dhe dëshpërimit
_______________________
Unë isha atje në fshikullim
dhe kujtoni kurorën e një epoke të hekurit
shtypur mbi vetull.
Atje… lidhur me lëkurë
me rroba… të lagura nga agonia
i kujtuan dashnorin e mundur
sa zuskë dhe dreq… e virgjër është.
E di… e kam dëgjuar argumentin më parë:
bota nuk di asgjë për të
prandaj ai nuk di asgjë për Tokën
ose turpësinë e kryqëzatave.
Për këtë arsye unë e kuptoj këtë kryqëzim:
është Luciferi me të cilin bën luftë
dhe ndjek…dhe drejton çdo engjëll të rënë
nga burgjet e ferrit…kundër të hedhurve të parajsës.
Në fund të fundit, le të mos pretendojmë se babai është i pafajshëm nga e keqja
sepse nuk ka lindur në kopsht
jo ajo lloj urrejtjeje.
Dhe madje edhe demonët kanë planin e tyre
në mbrojtjen e dëshmorëve
nga trupi yt i pa plagosur.
Pra, mos më tregoni për blasfemi
jo kur zemra e pastër e ka ditur…
gjymtimi dhe dëshpërimi…
dhe një hyjni kaq e palëkundur nga lutja...është e frikshme.
Tani, hiri i kufomës sime le t'ju terrorizojë ...
përkundër tij…përkundër saj…
megjithë krimet e një Mesi të braktisur…
Kam zgjedhur anët dhe betohem…
Unë mbetem përgjithmonë në luftë…me Zotin tuaj!
________________________
Aborti
Ditën që e mbajtët rabinin të mos festonte bris
dhe prifti nga kryerja e pagëzimit
engjëjt pushuan së kërcyeri.
Tani po ju jap këto të vërteta si dëshmi të agonisë sime:
Mitra nuk është aq e mrekullueshme
si mendja e humbur…që lindi
për të qeshurat e foshnjave.
Tabernakulli nuk është aq i shenjtë
si zemra…që u ngjiz
dëshirat e fetusit.
Dhe nëntë hëna të plota nuk janë aq të gjata
si çdo ditë… ëndërroj që fëmija të hyjë në jetë
dhe përgjithmonë nga përqafimi im.
Dhimbja ime nuk do të shërohet; pafajësia juaj nuk do të kthehet.
Sepse unë e kam këtë vragë që ke lënë si kujtim...të dashurisë tënde.
_____________________________
E mbaj mend si fëmijë…
pyjet…
dhe madje…
më larg
ku ylberi…
premtoi të prekte tokën…
dhe faqen e një kodre
dhe zogjtë që jetonin atje.
Pastaj kemi mbledhur boronica
dhe përfshiu një shteg nëpër xhunglën e gjelbër
duke u zotuar se nuk do të zbulojë kurrë
sekretet…
tani e kemi harruar.
_______________________
Është më e lehtë të flasësh në vetën e tretë
të të tregoj atë që di për të.
Ai ishte i mërzitur…me ty
…me shtratin bosh
…dhe me veten.
Prandaj u largua
telefonin nga grepi
për t'ju paralajmëruar
…nga zemërimi i tij
…dhe kotësinë e tij të plagosur
…dhe fobia e tij ndaj telefonave.
Dhe kjo është gjëja më e rëndësishme që mund t'ju them.
Ai nuk është krenar
…ai nuk mund ta braktisë urrejtjen e tij
… edhe për arsye të gabuara.
Nëse e njihje më mirë
do ta kuptonit
pse
në 11: 00 pasdite
ai donte të telefononte…
te te mundoj…
me dashuri…
të zemrës së tij të munduar.
Por njeriu nuk është budalla.
Ai ishte mjaft i mençur për të ditur
ai nuk donte ta dinte
… tashmë ishte tepër vonë.
_____________________
Për Stefanin…i cili nuk dëshiron të më njohë
Ju nuk e dini vërtet këtë, por po ta kisha shtyrë këtë çështje
Mund të kisha fjetur lehtësisht me gruan tënde.
Nuk ishte e lehtë të mos
për mua
ajo vinte më shumë erë të tokës sesa të perimeve të gjalla
ajo ishte e trajnuar mirë në dijet hebraike
ajo dinte gjithçka për dashnoret e Rodinit dhe
ajo e donte Mikelanxhelon.
Ky është një paralajmërim: Mos e lini atë nga sytë tuaj.
Mund t'ju them nga përvoja e kaluar
disa gra
… janë të lehta për tu vendosur gabimisht.
_______________________
Nuk të pashë kurrë në sheshin Tina min
ose Shën Petersburg
ose në burgjet e tjera
në Uashington DC
Nuk të kam parë kurrë duke thithur
gaz lotsjellës në Paris
ose në flakë në Saigon
dhe në njëqind mijë
qytete dhe kohë të tjera
Nuk të kapa kurrë… duke vjedhur
sepse ishe i uritur
ose lakuriq
ose të gjuajtur
ose desha të ndajë
nje mendje e humbur.
Pra, mos më tregoni për dashuri apo liri
dhe si të bëhet luftë
dhe sidomos mos ma thuaj
si të mbrohen fëmijët.
Në gjysmë të rrugës midis Pentagonit dhe klinikës
filloi shënimi im i vetëvrasjes
shumë më herët
në rrugën për në Dachau
apo ishte Sirakuza
ose Front St.
kjo më kujton… nuk kam familje.
Unë jam këtu vetëm për t'ju paralajmëruar
i fundit i hipive
…është ende gjallë.
_______________________
Lucifer, mund të të kisha dashur…
edhe një herë…kur veshe diademë…në Cyber Cafe.
Por tani ju keni kurorën e lakmuar ... të vetmisë për të mbajtur
kështu që vishni atë ... vishni mirë ... bëhet ju.
Sepse ferri është bosh dhe Satani është zhdukur…duke lënë vetëm ty…
një faturë telefoni një mijë dollarësh dhe një gardërobë me rripa dëlirësie…
secili më i ftohtë se i fundit.
Dhe ku është Satani? Satani është i humbur…dhe në një vend akoma më të vetmuar.
Satani është në lakuriqësinë e Limbos…dhe në tmerrin e të habiturit…me pashpresë…
nëse ai është Antikrishti…ose Mesia…
ose vetëm në agoninë e të diturit...ai po e humb mendjen përgjithmonë...përsëri.
Dhe ju dëshironi të shkoni atje me të ... por nuk mundeni
sepse nuk mund ta dëgjosh zemrën e tij të bërtasë:
Kur mund të kthehem në shtëpi…nga lufta kundër urrejtjes?
Dhe a mund të kthehem ndonjëherë në shtëpi…nga lufta kundër dashurisë?
Pra, si menduat se do të përfundoja…dhe puthjet e mia shijojnë
kur e hoqët telefonin nga grepi dhe e ndërruat adresën brenda një nate?
A prisnit që unë të pushoja…në paqe…në dafina…
të djeshmeve...poezi të vdekura?
Dhe ku ishe…kur krahët e Natyrës u hapën
dhe një burrë i braktisur bërtiti:
Unë nuk kam plagë. Nuk mund të eci mbi ujë. Nuk mund ta ndryshoj ujin në verë.
Unë nuk mund të jem ai.
Dhe unë pyes veten ... a jeni xheloze për të tani ... kur ajo pëshpëriti atëherë:
Kjo është mënyra se si duhet të jetë.
Sepse keni këmbë të gjata dhe bukuri dhe gjoks dhe kofshë…
janë të gatshëm të preken.
Por a është Venusi ende në parajsë? Sepse edhe Kupidi është zhdukur…
duke i lënë asaj vetëm ëndrrën e Nju Jorkut dhe duke u mbajtur për dore…
në Harlem.
Dhe ndonjëherë edhe unë harroj ... çfarë ka ndodhur ndonjëherë ...
për bukurinë e seksit me telefon…
dhe bukuroshen...nuk e kam njohur kurre ne Spokane
i cili pa dyshim është tashmë në krahët e një tjetri…
tregtimin e bravave të arta
për një numër telefoni më të virgjër
se ai me të cilin më joshi.
Në fund të fundit… nuk ishte muzika e poezisë sime… aq e mirë dhe e zemëruar
si Patchable dhe Marilyn Manson
apo nuk ju pëlqyen bisedat…
dhe duke u mirëpritur në Limbo, dashuria ime…
dhe lufta kundër luftës…
ku ende nuk jam i sigurt… ti ke qenë ndonjëherë nudo…
"...si i ri dhe i pashpresë."
______________________
Prostituta e bukur
Si Magdalena para saj dhe engjëjt pas saj
ajo po plakej...dhe nga ana tjetër...e shtrenjtë.
U përplasëm, në një moshë të sëmurë…në një vend të sëmurë;
Unë, me iluzionet e mia të madhështisë…dhe ajo, me histori torturash.
Kishte gra atje atëherë…që argumentonin në favor të dënimit
për kurvat e ditës…dhe kurvat e natës.
Kurva ime heshti… kështu që unë u grinda… në favor të të dashuruarve.
Ishte e kotë...për t'i keqardhur...ndamë cigare...dhe kafe
dhe duke mbajtur duart…dhe nje perqafim…
por një çmim nuk u pajtua kurrë
…për dashuri…ose darkë…ose një piknik në diell…dhe më pas ajo ishte zhdukur.
Më pas...përmes rrugëve...e gjeta adresën që më dha
dhe u ftua…në azilin e saj.
Kështu që ne folëm përsëri dhe u përqafuam ... dhe pastaj në vetëm momente ...
Edhe unë u largova.
E dëgjova atë ditë për moshën e sëmurë dhe vendin e sëmurë…
asaj i gjeti lulet, ëmbëlsirat dhe muzika e mia… jo mbresëlënëse…
kështu që ata pushuan.
Më vonë…u ktheva në vendin tonë të takimit…siç bëj shpesh…
për ditë ose javë ose muaj ose edhe më gjatë
vetëm për të zbuluar…ajo ishte tashmë aty duke më pritur.
Ajo zbuloi… Unë nuk kisha ndryshuar… por e kisha me para…
më shumë histori tani.. të torturave dhe dhimbjeve.
Ajo kishte llojin fatkeq të mjerimit…
që nuk i pëlqente...aq shumë shoqëri.
Më kujtohet… në mëngjes këtë herë
nuk po kapeshim më për dore
dhe me kafe…nuk po flisnim më
madje edhe monedhat e mia kishin pushuar së impresionuari asaj.
Ajo që nuk mbaj mend ishte arsyeja pse…
ajo nuk debatoi…kur u përshëndeta
dhe i bëri sugjerimin mizor… që ajo të ketë një jetë të mirë.
Ishte shumë kohë më vonë…në një vend takimi të ri
ku zbuloi kurva ime e humbur prej kohësh…
Unë ende e prisja këtë herë dhe kur e dëgjova të thoshte:
"Ti ke ndryshuar." E kuptova… ajo nuk e kishte.
Ajo ishte ende e bukur.
Sa i përket faktit nëse ajo ishte e sëmurë…
ka kura për disa lloje krimesh
por nuk ka kure…
sepse nuk e di… nëse do të isha vetëm… një qëndrim për një natë.
_______________________
Për Barbarën dhe Suzanën
ABORTET
Kishte një fëmijë…dhe pastaj një sezon më vonë…një tjetër
I cili vdiq në një moshë shumë të hershme…viktima të abuzimit të fëmijëve.
As dashuria ime për ty nuk mjaftoi për t'i shpëtuar.
Dhe për shkak të kësaj…
ylberi nuk mbajti më kurrë një premtim
…perëndimi i diellit humbi gjithë bukurinë e tij…
dhe magjia e hënës së plotë…u shkatërrua.
Duhet të kuptoni – për mua nuk ka ngushëllim
…pa pendim – me dhimbje të mjaftueshme
…asnjë ateizëm – me boshllëk të mjaftueshëm
…asnjë katedrale – me një Zot mjaft të fortë
për të djegur nga zemra kujtimin e pafajësisë së tyre.
___________________
E pranoj… Unë jam djali i Joan of Arc
Dhe për provë… ju që keni vetëm besim
janë të humbur…
ndërsa unë kam si trashëgimi…
nderin për të veshur armaturën e saj
dhe të jetë trashëgimtar i guximit të saj
për të dëgjuar një kor engjëjsh
duke kënduar...fundi i shpresës.
Por sepse unë jam fëmija i saj
Unë kam parë
në sytë e vajzës
fundi i dëshpërimit
lindur nga lotët dhe temjani
…të mishit të djegur.
Pra, në zbrazëtinë e kësaj arene ne ndajmë
le të zbulohet tani për ju… pse
Unë kam privilegjin...të mbaj
një mburojë zërash… psherëtimë në flladin e verës.
Kjo është sepse kam për një armë…mallin e shenjtë të një gruaje
për të parë shpatën e saj të kalitur…të mbështjellë në fushën e betejës
në luftën e armiqve...kundër degës së ullirit.
Dhe kjo është arsyeja…nuk mund të më jepet ryshfet
me argumentin e faljes
në halucinacionet e oborrit tuaj
që përpiqet të sjellë mbi realitetin…
një zë në kohë…për tiraninë.
Pra, mos më tregoni për mëkatet e përulësisë
është krenaria që më pengon të tundohem
…me politikën e shpëtimit
dhe ëndrrat e kishës heretike
ende i dehur nga vera e flijimit…dhe duke bekuar fëmijën e uritur
me mallkim…për vjedhjen e bukës
i shenjtëruar për të ushqyer të varfërit.
Për këto dhe të gjitha krimet e mia të tjera
Unë kam zgjedhur ylberin...për të fajësuar
…që më lejove të kujtoj…
përmbytja dhe bubullima…
kjo është vetëm një jehonë e britmave
të nënës së shkishëruar
kush më bëri shenjë t'ju paralajmëroj:
Është djali i saj i preferuar që është i sëmurë në mënyrë të pashërueshme
me një dëshirë të pashuar…
për hakmarrje...për çdo ditë
një ushtri mjekësh… thellon plagën
lënë nga bisturia e kirurgut.
Ky nuk është një ogur… ky nuk është as një betim…
është vetëm një lutje që iu përgjigj… në fillim
kur u përqafova nga një grua e veshur me flakë.
Dhe ajo e di të vërtetën e këtij dënimi.
Nuk ka asgjë të keqe me fëmijët e saj.
Ata janë gjallë dhe mirë
…në një botë
… kjo është e çmendur!
__________________
Ky shënim vetëvrasës filloi më parë…apo ishte pas…
Mbaj mend që luaja atje…
nën qafën tuaj
mbi kërthizën tuaj
nën gjethet e tua
mes zhurmës së gjirit…
Aty ku jetonim...në një shtrat...paranojë
dhe varfëria
dhe para nga muzika e vjedhur
dhe duke shijuar sakramente…nga çdo prift…që ka ndodhur gjatë rrugës.
Netët zgjasin përgjithmonë atëherë… dhe ndonjëherë puna në fusha…
dhe fabrikat zgjatën… edhe më gjatë.
Ky shënim vetëvrasës filloi pasi…ose ishte më parë…
Mbaj mend që luaja atje
nën kërthizën tuaj
mbi kofshët e tua
nën gjethet e tua
vetëm për të ngritur kokën nga aroma e detit tënd
për t'iu përgjigjur kërkesës nga dhoma tjetër…
për sheqer, për kafe, për çaj…
ose një shishe tjetër e vjedhur…me verë të shtrenjtë.
Ishte e lehtë të pretendosh atëherë…deri në fjalët tona të fundit
përderisa harronim çdo mëngjes…
kishim ndaluar së foluri… një natë më parë.
Në fund të fundit… ndoshta nuk ka rëndësi… nëse kemi gënjyer njëri-tjetrin
sepse e di...edhe guximtarët...kanë momentin e tyre të terrorit
…përballë së vërtetës.
Me kalimin e kohës, zbulova se telefonatat janë më të mprehta se zërat…
duke çuar në brisqe...
e cila është prova e vetme…më duhet të di…vragat e mungesës sate
ende më përndjek.
Kjo është arsyeja pse unë gënjeva
kështu që ju do të besoni ... këtë të vërtetë të turpshme:
rruga më e sigurt...për në parajsën e vetme me ty që njihja
ishte nëpër trotuarin e ferrit
i krijuar nga urrejtja e burgjeve nga kam ardhur.
Por tani… butësia ime do të donte shoqërinë…
edhe në krahët e një gruaje qiradhënëse…
i cili gjithashtu nuk kujdeset për sharje të tilla.
Ndoshta jam i kapur vetëm…në mos më ka mbetur mjaft egërsi
për të blerë më shumë pafajësi...me kockat...e më shumë fëmijëve
…kush do të varrosej këtu.
Sepse tani është koha për vigjiljen deri në fund të historisë sonë së bashku…
Unë isha atje një natë ... agonia dhe pasioni erdhi ... dhe vdiq në krahët e tu.
Kështu që më fal… kjo është dhurata dhe bekimi i vetëm i dasmës
Unë kam lënë për ju të dy:
Nga të gjithë engjëjt e bukur dhe të shëmtuar…
Unë kam njohur dhe dashur dhe urryer…
ti ishe çdo Zot që kam ëndërruar ndonjëherë…dhe më shumë.
________________________
Çfarë thonë kritikat për...çdo gjë.
"Epo, unë jam ende një embrion ... me një rrugë të gjatë për të bërë ... derisa të bëj që vëllai im të kuptojë." Helen Gati
"Tre muaj në mitër, unë tashmë po filloja të regjistroja kujtimet." Salvador dali
"I vetmi burrë me energji, po krenaria e revolucionit ... ai mësoi njëqind gra vetëm për të vrarë një fëmijë të palindur." Leonard Cohen