Selaniku është një metropol i gjallë dhe i përhapur i vendosur në veri të Greqisë. Ashtu si pjesa tjetër e vendit, ai ndikohet nga rritja e papunësisë dhe varfërisë, rezultat i politikave të qeverisë të diktuara nga Trojka, të cilat e kanë çuar ekonominë në një recesion të thellë.
Në Greqi, si në shumë vende të tjera në të kaluarën, kapitalizmi i katastrofës ka përdorur krizën e borxhit sovran - të cilën ai e ndihmoi gjithashtu në prodhimin - si një justifikim për të shtyrë përpara një fushatë agresive të plaçkitjes neoliberale: Sulm ndaj popullsisë sociale, politike dhe punëtore. të drejtat, shpërbërja e sistemit shëndetësor dhe arsimor, shpronësimi masiv me projekte mega-minerare dhe privatizimi i gjithçkaje që përbën pasurinë publike. Përsëri, si në shumë raste të tjera, qeveria dhe media po përsërisin pa mend mantrën e preferuar të neoliberalizmit: “nuk ka alternativë”.
Në këtë kontekst, si pjesë e kushteve të “memorandumit” të urryer të vendosur nga FMN-ja, në vitin 2011 qeveria shpalli planet e saj për të privatizuar EYATH, kompaninë e administruar nga shteti që ofron shërbime të ujit dhe kanalizimeve për 1.5 milionë banorët e qytetit.Suez, gjiganti i sektorit të ujit, shprehu shpejt interesin për EYATH fitimprurës. Nga maji 2014, procesi i privatizimit është duke u zhvilluar dhe dy ofertues, Suez francez dhe izraelit Mekorot, kanë kaluar në fazën e dytë të tenderit publik.
Pavarësisht shantazheve dhe propagandës, qytetarët e Selanikut dhe organizatat e tyre prej tre vitesh kundërshtojnë planin e qeverisë për të shitur kompaninë. Ata kanë arritur ta vendosin këtë çështje në axhendën publike dhe të ofrojnë dëshmi konkrete sesi privatizimi i shërbimeve të ujit në mbarë botën ka çuar pa ndryshim në rritje të tarifave, përkeqësim të infrastrukturës, ulje të cilësisë së ujit dhe përjashtimin e një pjese të madhe të popullsisë nga qasje në këtë të mirë të përbashkët jetike.
Përmes pjesëmarrjes së tyre në globale dhe Lëvizja evropiane për mbrojtjen e ujit, organizatat greke të shoqërisë civile kanë zbuluar sesi modeli i privatizimit që qeveria tani përpiqet të imponojë me forcë ka dështuar në dhjetëra qytete në mbarë botën, duke bërë që autoritetet bashkiake të një liste të gjatë qytetesh të rimarrin menaxhimin e ujit, në një zhvendosja mbarëbotërore drejt rikomunalizimit.
Në të vërtetë, qytetarët e BE-së po zgjohen nga fakti se menaxhimi i ujit duhet të jetë publik, demokratik dhe transparent. Gati 2 milionë njerëz në 28 vende e kanë mbështetur Iniciativa Qytetare Evropiane kundër privatizimit të ujit, E drejta 2 Uji. Rezultatet e ECI u paraqitën në Parlamentin Evropian më 17 shkurt 2014, duke i detyruar PMM-të e të gjitha bindjeve politike të pranojnë se privatizimi i ujit është jashtëzakonisht i papëlqyeshëm në BE dhe detyron Komisioni Evropian për ta përjashtuar atë nga direktiva e koncesioneve.
Me largimin e valës nga privatizimi në mbarë botën, qeveria greke mbetet e izoluar dhe e ka shumë të vështirë të bindë qytetarët se “nuk ka alternativë”. Në të vërtetë ka mjaft alternativa të propozuara në lidhje me menaxhimin e ujit në Selanik, të gjitha me synimin për të mbrojtur këtë të mirë jetike dhe për të garantuar drejtësi sociale dhe akses të barabartë.
Shumë qytetarë dhe organizata duan të mbështesin menaxhimin shtetëror, i cili ka siguruar tarifa të arsyeshme edhe sot e kësaj dite. Disa të tjerë mendojnë se menaxhimi i ujit është detyrë më e përshtatshme e autoriteteve komunale. Bashkimi Rajonal i Bashkive ka shprehur tashmë interesin e tij për krijimin e një autoriteti ndërkomunal për menaxhimin e ujërave. Një propozim i tretë dhe inovativ vjen nga Iniciativa 136, një lëvizje bazë që organizon qytetarët e Selanikut në kooperativat lokale jofitimprurëse të ujit, të cilat do të bashkohen për të menaxhuar shoqërinë e ujit nën parimet e demokracisë së drejtpërdrejtë, drejtësisë sociale, pjesëmarrjes dhe llogaridhënies.
Por, për të hapur dialogun demokratik mbi të cilin është modeli më i përgjegjshëm social dhe mjedisor i menaxhimit të ujit, qytetarët e Selanikut duhet të përballen me kërcënimin e përbashkët të privatizimit. Ka një presion social, politik dhe ligjor në rritje kundër shitjes së kompanisë dhe sondazhet lokale dhe kombëtare tregojnë se rreth 75% e popullsisë e kundërshton masën. Dhe me një vendim të Këshillit të Shtetit (Gjykata e Lartë Administrative e Greqisë) në pritje në lidhje me kushtetutshmërinë e privatizimit, procesi tashmë është ngecur, pavarësisht përpjekjeve më të mira të qeverisë neoliberale.
Në këtë kontekst politik, kolektivët dhe institucionet e shumta që mbrojnë ujin si një e mirë e përbashkët dhe si e drejtë e njeriut (SOSte Te Neron, Nisma 136, Sindikata e Punëtorëve të EYATH, Luftëtarët e Ujit, Asambleja e Hapur e Qytetarëve për Ujën dhe Sindikata Rajonale e Komunave për të përmendur vetëm disa) vendosën të rrisin presionin politik duke organizuar një referendum në mbarë qytetin në lidhje me privatizimin e EYATH. Referendumi nuk është i detyrueshëm, pasi kuadri ligjor grek nuk lejon konsultimin me popullatën mbi politikën e qeverisë, nëse nuk ratifikohet me dekret presidencial ose një shumicë të shtuar në parlament. Megjithatë, organizatorët janë të sigurt se do të evidentojë kundërshtimin dërrmues të popullatës ndaj privatizimit dhe do të shërbejë si një manifestim i vullnetit popullor.
Data ishte caktuar për 18 maj 2014, në të njëjtën kohë me raundin e parë të zgjedhjeve komunale dhe rajonale, dhe një javë para zgjedhjeve evropiane. Është një përpjekje e vërtetë bazë e cila po mobilizon mijëra vullnetarë të cilët do të vendosin kuti votimi jashtë qendrave zgjedhore të zonës metropolitane të Selanikut. Megjithë fondet e tyre të kufizuara dhe qëndrimin armiqësor të masmedias së korporatave, aktivistët kanë arritur të kapërcejnë dëshpërimin, dorëheqjen dhe apatinë e shkaktuar nga sulmi frontal 4-vjeçar mbi jetët e njerëzve. Duke ndjerë ngrohtësinë e solidaritetit ndërkombëtar, aktivistët kanë informuar dhe angazhuar popullatën e Selanikut dhe ata tani janë në një furi krijuese për të siguruar që organizimi i referendumit të jetë efikas dhe transparent.
Ndërsa qeverisja ekonomike largohet gjithnjë e më shumë nga interesat e popullatës që pretendon se përfaqëson, tashmë detyra i takon qytetarëve të kërkojnë të drejtat e tyre themelore, të rishpikin demokracinë dhe të mbrojnë të mirat e përbashkëta përmes nismave popullore. Greqia, eksperimenti më i fundit i kapitalizmit global në akumulimin me shpronësim, parashikon të ardhmen e zymtë që elitat e korporatave kanë rezervuar për popullsinë e Evropës. Por lëvizjet dhe organizatat shoqërore greke nuk synojnë të jenë vëzhgues pasivë të grabitjes së korporatave. Përsëritjes troç se “nuk ka alternativë” ata thërrasin se “ka plot alternativa” përderisa shoqëria e organizuar shpalos krijimtarinë e saj dhe ngrihet për të drejtat e saj dhe për të mirat e saj të përbashkëta.
ZNetwork financohet vetëm nga bujaria e lexuesve të tij.
dhuroj