Vladimir Putin është ndoshta lideri rus më popullor që ka pasur ndonjëherë, duke u anketuar rreth 80% fenomenal deri në nëntor 2015 në një studim të kryer nga një ekip studiuesish amerikanë. Kjo e bën atë pa dyshim liderin më të popullarizuar botëror sot, megjithëse ju do të mendonit të kundërtën duke pasur parasysh mënyrën se si ai përshkruhet dhe demonizohet në mënyrë rutinore në Perëndim.
Në mënyrë paradoksale, arsyeja kryesore për popullaritetin e Putinit në Rusi është e njëjta arsye që ai është aq i sharë në SHBA dhe Evropën Perëndimore. Bëhet fjalë për faktin e thjeshtë, por të spikatur se kur bëhet fjalë për lidershipin dhe nervozizmin politik, Vladimir Putin është duke luajtur shah, ndërsa homologët e tij në Londër, Uashington dhe Paris janë duke luajtur çeqe.
Kjo nuk është për t'i atribuar liderit rus virtytet morale të Nelson Mandelës apo instinktet humanitare të Mahatma Gandit. Por as ai karikatura nuk përshkruhet rregullisht dhe me forcë në mediat në Mbretërinë e Bashkuar dhe SHBA. Putini nuk është një zuzar direkt nga një film i Bond-it, i ulur në një kështjellë drithëruese diku në Rusinë më të thellë duke planifikuar dhe komplotuar dominimin e botës. Për atë lloj sëmundjeje "Mjeshtrat e Universit" ju duhet të shkoni në Shtëpinë e Bardhë në Uashington, ose ndoshta në selinë e CIA-s në Langley, Virxhinia. Jo, presidenti rus është një njeri që e njeh armikun e tij më mirë se sa ata e njohin veten e tyre dhe që e kupton dhe e ka zhytur të vërtetën e deklaratës së ish-udhëheqësit sovjetik Nikita Hrushovi se: "Nëse jeton mes ujqërve, duhet të sillesh si ujk".
Atë që ata ideologë perëndimorë dhe anëtarë të komentarit liberal që janë rreshtuar për ta sulmuar në rubrikat e tyre të gazetave nuk arrijnë ta vlerësojnë, për të mos përmendur ushtrinë e autorëve që kanë nxjerrë libra duke e pikturuar Putinin si Genghis Khan të ditëve të fundit. , janë plagët e thella të lëna në psikikën ruse nga ekspozimi i vendit ndaj lirisë dhe demokracisë të stilit perëndimor pas rënies së Bashkimit Sovjetik në vitet 1990.
Gazetarja dhe autorja kanadeze Naomi Klein e paraqet atë në detaje mjekoligjore në veprën e saj të pashoqe, Doktrina e Shock (Penguin, 2007). Ndikimi i terapisë së shokut të tregut të lirë në Rusi nën presidencën e Boris Yeltsin, Klein e përshkruan kështu: “Në mungesë të urisë, murtajës apo betejës së madhe, kurrë nuk kanë humbur kaq shumë në një kohë kaq të shkurtër. Deri në vitin 1998, më shumë se 80 për qind e fermave ruse kishin falimentuar dhe rreth shtatëdhjetë mijë fabrika shtetërore ishin mbyllur, duke krijuar një epidemi papunësie. Në vitin 1989, para terapisë së shokut, 2 milionë njerëz në Federatën Ruse jetonin në varfëri, me më pak se 4 dollarë në ditë. Në kohën kur terapistët e shokut kishin administruar ‘ilaçin e tyre të hidhur’ në mesin e viteve nëntëdhjetë, 74 milionë rusë jetonin nën kufirin e varfërisë, sipas Bankës Botërore.
Klein zbulon gjithashtu se deri në vitin 1994 shkalla e vetëvrasjeve ruse ishte dyfishuar dhe krimi i dhunshëm u katërfishua.
Duke pasur parasysh shkatërrimin e shkaktuar në ekonominë dhe shoqërinë ruse nga gurutë perëndimorë të tregut të lirë dhe dishepujt e tyre rusë gjatë asaj periudhe të tmerrshme, rimëkëmbja e vendit deri në pikën ku tani është në gjendje të kundërshtojë dhe t'i rezistojë unipolaritetit të udhëhequr nga Uashingtoni aty ku më parë ekzistonte i pakontrolluar, ka të llogaritet si një arritje marramendëse.
Putin u ngrit në pushtet në Rusi pas rolit të tij në shtypjen e dhunshme të kryengritjes çeçene, e cila filloi në mes të kaosit të shpërbërjes së Bashkimit Sovjetik. Ishte një konflikt brutal dhe i përgjakshëm në të cilin padyshim u kryen mizori, siç ndodh në çdo konflikt, derisa kryengritja u shtyp më në fund dhe u rivendos autoriteti i Moskës. Ish-oficeri i KGB-së u vu në qendër të vëmendjes si një anëtar kyç i ekipit të Boris Yeltsin, i parë si një palë duar të sigurta, të cilat e shtynë atë në skenën politike dhe qëndrimin e tij të parë si president në vitin 2000 pas vdekjes së Jelcinit.
Që atëherë, Putini ka punuar për të rivendosur ekonominë ruse së bashku me ndjenjën e krenarisë dhe prestigjit kombëtar në skenën botërore. Humbja e atij prestigji si rezultat i rënies së epokës sovjetike pati një efekt kataklizmik në kohezionin social në një vend që prej kohësh krenohej me arritjet e tij, veçanërisht me rolin e tij në mposhtjen e nazistëve në Luftën e Dytë Botërore.
Presidenti i ri rus vlerësohet me kthimin e vendit në statusin e tij të mëparshëm si një fuqi e respektuar që nuk mund dhe nuk do të ngacmohet nga Perëndimi. Përpjekja për të përdorur Gjeorgjinë si putra e maces në vitin 2008 u trajtua me shpejtësi, dhe po ashtu përpjekja për të bërë të njëjtën gjë me Ukrainën kohët e fundit. E gjithë kjo balonë rreth Putinit që ka synime ekspansioniste është një përpjekje për të hedhur një perde tymi mbi axhendën ekspansioniste të vetë Perëndimit në Evropën Lindore me qëllimin për të hedhur një sanitare e kordonit rreth Rusisë në ndjekje të një axhende të luftës së ftohtë.
Roli aktual i ndryshimit të lojës së Rusisë në Lindjen e Mesme, së bashku me rritjen e egër ekonomike të Kinës dhe ndikimin në rritje, është dëshmi se ditët e unipolaritetit dhe hegjemonisë së pakontestueshme perëndimore po i afrohen fundit. Ky më shumë se çdo faktor tjetër qëndron në rrënjën e rusofobisë irracionale që shpërndahet me kaq pasion në Perëndim.
Vendi më i populluar në Evropë nuk është dhe nuk do të jetë kurrë një koloni apo gjysmë koloni perëndimore. Për njerëzit që aktualisht nuk mund të konceptojnë ndonjë marrëdhënie tjetër me Rusinë përveçse si një armik vdekjeprurës ose i mundur, sa më shpejt ta pranojnë këtë realitet aq më shpejt do të rivendoset stabiliteti në vende si Evropa Lindore dhe Lindja e Mesme.
Ndërsa Vladimir Putin dhe qeveria e tij nuk janë përtej kritikës – në fakt, larg saj – keqbërjet e tyre zbehen në krahasim me rekordin e qeverive perëndimore në shkatërrimin e një vendi pas tjetrit në Lindja e Mesme, duke kryesuar mbi një ekonomi globale që nuk ka mbjellë gjë tjetër veç mjerim dhe dëshpërim për miliona, brenda dhe jashtë vendit, duke çuar në proces drejt normalizimit të krizës dhe kaosit.
Veprat e tyre, siç tha njeriu, do të turpëronin të gjithë djajtë në ferr.
ZNetwork financohet vetëm nga bujaria e lexuesve të tij.
dhuroj
1 Koment
Kjo duhej thënë.