Një profil i fushatës sistematike të dezinformimit të opozitës venezueliane dhe kontributit të mediave sociale në të.
Opozita venezueliane ka përdorur me mjeshtëri Twitter dhe Facebook për të shpërndarë fotografi të tmerrshme dhe dëshmi të dhunës dhe abuzimit të supozuar të qeverisë kundër protestuesve gjatë javëve të fundit. Problemi me këto pretendime dhe imazhe që janë bërë virale në mbarë botën, madje janë përdorur nga mediat, është se ato janë trillime; shumë nga fotot më virale që supozohet se janë nga Venezuela kanë përshkruar në fakt imazhe nga vende të tilla si Siria, Kili, Brazili – madje edhe një faqe porno me bazë në SHBA.
"Informacioni fillestar, i pasaktë do të ri-tweetohet më shumë se çdo korrigjim i mëvonshëm," shkroi Craig Silverman, gazetar dhe themelues i blogut Regret the Error, për Institutin Poynter në. nje postim në vitin 2010. Vështrimi i Silverman zbulon rreziqet, të injoruara shpesh, në lidhje me përdorimin e Twitter dhe mediave sociale si burim lajmesh, gjithashtu si mjet për çlirim dhe kryengritje.
Megjithatë, mënyra se si mediat sociale po përdoren, ose disa mund të thonë se po abuzohen, në Venezuelë nuk është rezultat i disa “mollëve të këqija” apo disa studentëve të djallëzuar që marrin pjesë në protestat e opozitës. Në fakt, kjo teknikë propagandistike po përdoret nga figura të larta opozitare, ndërkohë që trajnimi i venezuelianëve anti-chavista për përdorimin e mediave sociale është një projekt i Uashingtonit prej disa kohësh.
Sipas gazetares dhe avokates me bazë në Karakas, Eva Golinger, SHBA shpenzuar “Afërsisht 15 milionë dollarë në vit deri në vitin 2007… drejtuar grupeve të të rinjve dhe studentëve [në Venezuelë], duke përfshirë trajnimin në përdorimin e rrjeteve sociale për të mobilizuar aktivizmin politik. Udhëheqësit studentorë u dërguan në SHBA për seminare dhe konferenca mbi aktivizmin e internetit dhe rrjetëzimin mediatik. Ata u formuan në taktika për të promovuar ndryshimin e regjimit nëpërmjet trazirave në rrugë dhe përdorimit strategjik të mediave për të portretizuar qeverinë si represive.
Miratimi i mediat sociale si një mjet avancimi i objektivave të politikës së jashtme të SHBA-së, përfshirë ndryshimin e regjimit, nuk përfundoi me administratën e Presidentit Xhorxh W. Bush. Në fakt, ish-sekretarja e shtetit Hillary Clinton e zhvilloi më tej atë si një mjet politik koherent të etiketuar "Shteti i shekullit të 21-të.” I shkroi për këtë dhe se si Venezuela dhe vendet e tjera të ALBA ishin objektiva të këtij imperializmi të ri teknologjik në vitin 2012.
Në artikull vura re se si Judith McHale, ish-nënsekretare për Diplomacinë Publike dhe Çështjet Publike në Departamentin e Shtetit, dha qartësi se si saktësisht Uashingtoni planifikoi t'i përdorte këto teknologji të reja në një forum të organizuar nga Universiteti John Hopkins në mars 2011.
“Mediet e reja dhe teknologjitë lidhëse përmirësojnë aftësinë tonë për të dëgjuar… Mediat sociale na ofrojnë mënyra të reja për të mbajtur veshin në tokë.” tha McHale. “Sigurisht, ne nuk jemi të interesuar të zhvillojmë platforma të mediave sociale për hir të posedimit të tyre. Ne jemi të interesuar të aplikojmë mediat sociale për të promovuar objektivat tona strategjike në Amerikë. Disa muaj më vonë në një Qershor 2011 Seanca e Senatit Ndihmës Sekretarja e Shtetit për Çështjet e Hemisferës Perëndimore Roberta Jacobson tha se Departamenti i Shtetit “ka programe që mbështesin trajnimin e medias në Bolivi, Nikaragua, Venezuelë dhe Ekuador; këto programe trajtojnë përdorimin dhe ndikimin e mediave sociale…”
Vërejtjet e McHale dhe pranimi i Jacobson duken të spikatura tani në dritën e përdorimit të mënyrës sesi media sociale në Venezuelë është përdorur për të përhapur dezinformata në përpjekjet për të destabilizuar vendin dhe delegjitimuar qeverinë e zgjedhur në mënyrë demokratike të atij vendi.
publikoi CNN nje artikull duke ekspozuar shembuj të shumtë të dezinformatave të shpërndara nga opozitarët përmes Twitter. Një shembull i propagandës u postua nga "konsulenti politik" venezuelian Esteban Gerbasi, duke përdorur një foto nga Brazili si një mjet për të sugjeruar se Venezuela është një diktaturë. Gerbasi u citua nga Associated Press në nje artikull Nëntorin e kaluar në lidhje me protestat e planifikuara antiqeveritare ku ai shprehu pakënaqësinë e tij ndaj lidershipit të opozitës për mosmbajtjen e një qëndrimi më konfrontues dhe disa mund të thonë më jodemokratik ndaj qeverisë.
" Marcha Autoconvocada's Qëllimi është pikërisht t'i demonstrojnë Maduros dhe udhëheqjes së opozitës se koha e tyre ka mbaruar dhe se tani rruga po del në rrugë”, tha Gerbasi, duke ofruar një paralajmërim dhe paralajmërim të trazirave të fundit.
Një shembull tjetër i jashtëzakonshëm i theksuar nga raporti i CNN ishte një foto e postuar në Twitter nga aktorja venezueliane Amanda Gutierrez e cila dyshohet se ishte hequr nga një faqe pornografike me bazë në SHBA. Fotoja u përdor nga ajo për të "provuar" abuzimin seksual nga policia ndaj protestuesve antiqeveritar.
Pastaj është Francisco Toro, një bloger venezuelian, "mendimet" e të cilit në Caracas Chronicles (një faqe interneti që ai themeloi) janë "Një lexim i domosdoshëm për gazetarët e huaj", sipas Associated Press. Në një artikull që u bë viral në Twitter dhe Facebook me titull "Loja Ndryshoi në Venezuelë natën e kaluar - dhe mediat ndërkombëtare janë në gjumë në "Switch"”, shkroi Toro për një “pogrom tropikal” që dyshohet se ndodhi një natë në Venezuelë – përveçse nuk ndodhi. Nuk ka pasur masakër nga "paraushtarakët". Një person vdiq nga plagët e marra atë natë, por katër ditë më vonë. Kjo vdekje është një tragjedi, por është shumë larg nga një “pogrom” apo masakër. Pas këtij dezinformimi dhe ekzagjerimi i madh ishte ekspozuar dhe kritikuar Toro shkoi në Twitter dhe pranoi se "mbivlerësim në vapën e momentit.” Ai gjithashtu e trajtoi atë në një blog post i cili mblodhi 14 pëlqime të jashtëzakonshme në Facebook dhe 12 Tweet – në kontrast me qindra mijëra pëlqime në Facebook dhe mbi 10,000 Tweet-e që grumbulloi postimi i tij origjinal, faktikisht i sfiduar në blog. Kjo mbështet tezën e sipërpërmendur të Silverman-it se si korrigjimet e gabimeve nuk ri-tweetohen dhe shikohen po aq sa gabimet fillestare.
Për më tepër, Toro mori për të Twitter përsëri për të mbrojtur veten, këtë herë duke sugjeruar se Kronikat e Karakasit nuk duhet të konsiderohet gazetari – diçka me të cilën pajtohem me gjithë zemër – megjithëse duhet të jetë një mohim në krye të çdo faqeje, në mënyrë që të mos ngatërrohen gazetarët ndërkombëtarë si ai i Associated Press, i cili e konsideron Toron një “duhet lexuar”. Toro është gjithashtu një kontribues i hapur për New York Times.
Julia Buxton, duke shkruar për Byroja e Amerikës Latine, vendosni në perspektivë rreziqet e efekteve të mediave sociale në mediat tradicionale:
“Pavarësisht pretendimeve se mediat sociale ‘demokratizojnë’ mediat, është e qartë se në Venezuelë ka pasur efektin e kundërt, duke përkeqësuar prirjen drejt dezinformimit dhe keqinterpretimit, me grupet e mediave jashtë shtetit dhe blogerët që riprodhojnë – pa verifikim – pretendime opozitare dhe imazhe të studentëve. lëndime të shkaktuara nga brutaliteti i policisë dhe sulmet nga mbështetësit e qeverisë.”
Cyril Mychalejko është redaktor në www.UpsideDownWorld.org.
ZNetwork financohet vetëm nga bujaria e lexuesve të tij.
dhuroj