Kohët e fundit kam lexuar "102 Minutes: The Untold Story of the Fight to Survive Inside the Twin Towers", nga Jim Dwyer dhe Kevin Flynn (libër #1)…një përshkrim i detajuar i ngjarjeve brenda Qendrës Botërore të Tregtisë në mëngjesin e 9 shtatorit.
Titulli i referohet kohës që kaloi midis goditjes së aeroplanit të parë në kullën veriore dhe rrënojave të të dyja kullave.
Lexim tërheqës…siç mund ta imagjinoni. Historitë janë gjëra të skajshme dhe më bënë të dëshiroja të kishim libra të ngjashëm për sulmet në vende të tjera. Në fund të fundit, ka shumë më shumë viktima të Amerikës sesa viktima në Amerikë.
Mund të jetë një urë lidhëse për lexuesit amerikanë që të kenë një ritregim të tillë grafik të, të themi, sulmit në Falluxha (ose edhe sulmit izraelit në Jenin, për këtë çështje). Nëse do të mund të njihnim, si të thuash, ato viktima dhe të mësonim për sjelljen e tyre shpeshherë heroike nën zjarr (a la '102 Minutes'), si mund të mos i humanizonte pak këto çështje? Ju e dini...përfytyroni ata që jetojnë nën bombat që Amerika hedh vazhdimisht. Meqenëse mendova se ekzistojnë libra të tillë, pyeta në faqen time të internetit nëse mund të gjendej ndonjë gjë në anglisht. Sipas parashikimit, një vizitor i rregullt sapo kishte përkthyer "Netët e Hënës së Plotë", nga Gojko Beara (libër #2).
Libri i Bearës u shkrua gjatë bombardimeve brutale të NATO-s mbi Jugosllavinë në vitin 1999. Çdo natë, ai shkruante një ese të shkurtër mbi përvojën. Nuk ishte posaçërisht ajo që kërkoja… jo aq grafike sa '102 Minutes' dhe pothuajse ekskluzivisht reagimi i një njeriu. Megjithatë, pasazhe si kjo nga Nata #27 ofrojnë një pamje të jetës si armik zyrtar i SHBA-së: 'Sonte, bomba goditën kompleksin e industrisë kimike në Bariç, një fshat 1.5 kilometra larg qendrës së Beogradit. Prej disa ditësh, rafineritë e naftës në Pançevë, Novi Sad dhe Smedervo janë në flakë. Të mbartura nga erërat, re të zeza të mëdha fluturojnë rreth qyteteve tona plot me squfur, klor, oksid klori, amoniak, oksid azoti dhe klorur finil monomerik. …
Pasojat e këtyre kontaminimeve do të jenë afatgjata pasi ato përmbajnë agjentë kancerogjenë, mutagjenë dhe teratogjenë.'
Beara shkruan me përbuzje të justifikueshme për evropianët që e injoruan sulmin. "Evropë, a mund të flesh gjatë këtyre netëve tona pa gjumë?" pyet ai natën # 47. A i shihni shtëpitë në flakë, rrënojat dhe trupat e dërrmuar e të grisur? A po shkoni në kinema, në shkollë, në punë?
A jeni duke luajtur golf apo futboll? A jeni ende duke shijuar çajin tuaj të orës pesë?'
Kjo mungesë solidariteti dhe ndërlidhjeje u duk e madhe në mendjen time ndërsa lexova librin që do të publikohej së shpejti, "Chomsky mbi anarkizmin", nga AK Press (libër #3). Ky koleksion artikujsh, leksionesh dhe intervistash daton qysh në vitin 1969 dhe ofron një nga ekzaminimet më të lexueshme të anarkizmit që do të gjeni.
Siç thotë Chomsky, "çfarëdo strukturash dhe rregullimesh shoqërore të zhvillohen" në një shoqëri anarkiste, "ato duhet të maksimizojnë mundësitë që njerëzit të ndjekin potencialin e tyre krijues". Fjalët e tij na kujtojnë se të jesh anarkist do të thotë të jesh, në njëfarë kuptimi, optimist. Kush tjetër veç një optimist mund të jetë plotësisht i vetëdijshëm për litaninë e tmerrshme të sjelljes njerëzore, por të mbetet i palëkundur në besimin se ne jemi më të përshtatshmet për një jetë me autoritet minimal ose pa autoritet?
Ishte në vitin 1961 që James Baldwin identifikoi 'dy lëvizjet më të fuqishme' në Amerikë. Ai tha se studentët integrues po kërkonin "asgjë më pak se çlirimin e një vendi të tërë nga qëndrimet dhe zakonet e tij gjymtuese". Sporteli i vrapimit ishte Kombi i Islamit, ose 'myslimanët e zinj'. Anëtarët e kësaj lëvizjeje, shpjegoi Baldwin, "nuk presin asgjë nga njerëzit e bardhë të këtij vendi". Baldwin mbajti anën integruese...por pranoi se 'lëvizja muslimane i ka të gjitha provat në anën e saj'.
Sot, shumica e provave mbështesin një padi të plotë të Amerikës dhe amerikanëve...por Ekspozita A mbetet 'strukturat dhe rregullimet shoqërore' që krijojnë një terren të tillë. Kjo ekspozitë A ishte prova që e bëri Malcolm X të kalonte nga përbuzja në solidaritet, p.sh. 'Unë jam për të vërtetën, pavarësisht se kush e thotë atë. Unë jam për drejtësinë, pavarësisht se kush është pro apo kundër. Unë jam për këdo dhe çfarëdo që i sjell dobi njerëzimit në tërësi.'
Gojko Beara fshin një thënie të mashtruar nga John Donne në "Netët e Hënës së Plotë". Sigurisht, është klishe, por - me pjesën e parë të asaj citate në vend - është thjesht shumë e përsosur për të mos përmendur si më afër këtu:
'Vdekja e çdo njeriu më pakëson mua, sepse jam i përfshirë në njerëzimin; Dhe prandaj mos dërgo kurrë që të dish se për kë bie zilja; ajo të paguan ty.'
Mickey Z. është autor i disa librave dhe mund të gjendet në Web në http://www.mickeyz.net .
ZNetwork financohet vetëm nga bujaria e lexuesve të tij.
dhuroj