Burimi: Open Democracy
Një deklaratë nga sekretariati rajonal i Rrjetit të Sovranitetit të Ushqimit të Afrikës së Veriut
Pandemia e Coronavirus po kërcënon të bëhet vërtet një fatkeqësi humanitare në shkallë globale. Ajo përkon dhe përkeqëson një krizë të shumëanshme globale: politike, ekonomike, sociale, mjedisore dhe klimatike. Me fjalë të tjera, aktualisht po përjetojmë një krizë të një sistemi kapitalist patriarkal, racist, i cili do të ketë ndikime të rënda dhe joproporcionale në grupet e cenueshme dhe të margjinalizuara, veçanërisht shoqëritë në vendet e Jugut Global, përfshirë Afrikën e Veriut.
Kjo krizë shëndetësore ekspozon krimet e një sistemi ekonomik kapitalist, të manifestuara në shkatërrimin e mjediseve tona, bujqësisë së qëndrueshme dhe sistemeve kulturore dhe sociale të lidhura me to, për të imponuar struktura shkatërruese të globalizuara që janë të papërshtatshme për mbrojtjen e shëndetit tonë si individë dhe si shoqëri.
Dhe nëse nuk mobilizojmë dhe nuk kërkojmë një përgjigje të drejtë për të adresuar këtë pandemi, ky sistem ekonomik do të ketë pasoja të rënda për më të varfërit dhe më të cenuarit. Ne duhet të nxjerrim mësime nga përvojat e kaluara për të mposhtur këtë virus dhe për të gjetur zgjidhje reale për krizat e shumta që po kalojmë, duke përfshirë krizën klimatike, si dhe për t'i dhënë fund pabarazisë dhe padrejtësisë në mënyrë që të ndërtojmë një rend të ri, të drejtë dhe të qëndrueshëm botëror.
Kapitalizmi në krizë
Kriza e shumëanshme që ka kapluar botën gjatë viteve të fundit po përkeqësohet, pasi tregjet financiare kanë arritur të dobësojnë edhe ekonomitë më të forta në vendet e industrializuara.
Ne jemi gjithashtu dëshmitarë të një përshkallëzimi të politikave ekonomike kapitaliste katastrofike, të jetuara paralelisht me armiqësinë dhe racizmin në rritje ndaj refugjatëve dhe emigrantëve, për të mos përmendur rritjen shqetësuese të forcave të djathta ekstreme në botë. Kjo krizë ekspozoi shtrirjen katastrofike të politikave të centralizuara urbane, të cilat i japin përparësi investimeve industriale, të pasurive të paluajtshme dhe mallrave mbi proceset e prodhimit bujqësor, si dhe shërbimet publike si shëndetësia dhe arsimi që janë të destinuara për shumicën dërrmuese të njerëzve ruralë, të cilët janë kryesorët. prodhuesit e ushqimit tonë, nevoja më thelbësore për mbijetesën e njerëzimit.
Sekuestrimi/rrëmbimi i tokës bujqësore për spekulime financiare dhe prodhimi i agrokarburanteve për të garantuar sigurinë ushqimore për disa vende të zgjedhura, përkeqësojnë rritjen e çmimeve të ushqimeve, gjë që do të na çojë në një krizë të re ushqimore. Ekstraktivizmi dhe grabitja e burimeve natyrore janë intensifikuar duke përdorur teknologji gjithnjë e më të kushtueshme, të rrezikshme dhe shkatërruese për mjedisin. Megjithatë, këto praktika janë të nevojshme për të ruajtur një stil jetese të caktuar hegjemonist në vendet perëndimore, një mënyrë jetese e bazuar në rritjen e përhershme dhe konsumizmin e imponuar aktualisht mbi të gjithë njerëzimin.
Pasojat e këtij sulmi kapitalist-imperialist po ndihen mbi të gjitha në rajonet periferike të botës: Jugun global. Aty fshatarëve të vegjël u hiqen tokat e tyre, duke i zhytur drejtpërdrejt në varfëri ekstreme. Dhe pikërisht aty rritja e çmimeve të ushqimeve bazë përkthehet automatikisht në uri dhe zi buke. Për më tepër, ne kemi miliona punëtorë të pushuar nga puna si rezultat i dekadave të politikave neoliberale që mbrojnë varfërimin dhe përjashtimin. Shtojini kësaj edhe efektet e ngrohjes globale, të cilat rezultojnë në mijëra vdekje për shkak të thatësirës, shkretëtirëzimit, përmbytjeve dhe uraganeve.
Paralelisht me shpërthimin e krizës së borxhit në fillim të viteve tetëdhjetë të shekullit të kaluar, vendet e rajonit tonë (dhe jugu global në përgjithësi), iu nënshtruan ndërhyrjeve të dhunshme të institucioneve financiare ndërkombëtare; Fondi Monetar Ndërkombëtar dhe Banka Botërore, për të drejtuar dhe formësuar politikat e tyre publike si dhe për të balancuar buxhetin duke reduktuar shpenzimet publike. Qëllimi i këtyre ndërhyrjeve ishte sigurimi i likuiditetit të mjaftueshëm për të shlyer borxhet dhe për të blerë mallra perëndimore.
Miliona fermerë të vegjël, punëtorë bujqësorë, peshkatarë dhe prodhues të tjerë ushqimorë në shkallë të vogël janë të detyruar të punojnë gjatë kësaj pandemie
Që atëherë, borxhi ka mbetur një sistem për të nënshtruar popujt e rajonit tonë dhe për t'i penguar ata të ndërtojnë ekonomitë e tyre përtej nënshtrimit absolut ndaj shteteve imperialiste. Pavarësisht ndërprerjes formale të politikave të rregullimit strukturor, këto institucione kanë vazhduar të ndërhyjnë nëpërmjet raporteve të tyre udhëzuese për qeveritë tona të nënshtruara.
Dekada të politikave neoliberale dhe nxitimi i çmendur për përfitime private çuan në privatizimin e spitaleve publike dhe vendosjen e masave shtrënguese të mëdha në buxhetet për shërbimet publike, përfshirë shëndetin. Ky përbën një krim dhe miliona njerëz të pafajshëm do ta paguajnë shtrenjtë, veçanërisht në vendet tona të nënshtruara. E gjithë kjo e kombinuar me përhapjen e pandemisë së koronavirusit mund të rezultojë në një katastrofë të rëndë humanitare. Shpresa jonë është që rritja e temperaturave të pranverës dhe verës mund të dobësojë egërsinë e saj dhe një zbulim i shpejtë i një ilaçi/vaksine do të shmangte ose të paktën ta zbuste këtë fat të tmerrshëm.
Kriza globale shëndetësore – pandemia e Coronavirus
Kriza aktuale shëndetësore duhet analizuar dhe kuptuar në këtë kontekst global. Kjo krizë, e cila do të ketë pasoja të rënda sociale dhe ekonomike dhe që do të përkeqësojë krizat e tjera, nuk është një katastrofë natyrore, siç promovohet nga disa. COVID-19 nuk është një virus kinez, siç thonë disa (presidenti amerikan Donald Trump, për shembull), duke shprehur qëndrime raciste; por është një virus që rezulton nga intensifikimi i një sistemi bujqësor/bujqësor kapitalist shkatërrues që krijon një çekuilibër në mjedisin tonë përmes rrëmbimit të tokës dhe kulturave monokulturore që shterrojnë ujin, rritjes së blegtorisë industriale për prodhimin komercial të mishit dhe produkteve të qumështit, si dhe shpyllëzimi i gjerë dhe humbja e habitatit.
Mënyra kapitaliste e prodhimit depërton brutalisht në qoshet më të largëta të tokës sonë dhe pushton kufijtë ekstremë të planetit, duke minuar ekuilibrin metabolik që i mundëson shoqërisë të jetojë në mënyrë të qëndrueshme dhe në harmoni me rrethinat e saj. Kjo përçarje në rritje midis akumulimit të kapitalit dhe natyrës po kërcënon madje planetin tonë si një vend banimi për njerëzimin dhe speciet e tjera. Po bëhet e qartë se kriza dhe katastrofa të ndryshme po kryqëzohen në një mënyrë dëshpëruese, vrastare dhe të dhunshme brenda sistemit kapitalist. Dhe nuk dyshojmë se trajtimi i mundshëm i kësaj pandemie do t'i nënshtrohet logjikës së tregtarëve të luftës dhe vdekjes, domethënë sa fitime mund të bëjnë korporatat!
Kjo krizë globale shëndetësore dhe pasojat e saj janë vetëm një aspekt i shfrytëzimit kapitalist dhe i dominimit imperialist mbi popujt dhe natyrën. Në rajonin tonë të Afrikës Veriore, virusi ka filluar të depërtojë dhe tashmë po merr jetë, ndonëse ngadalë për momentin dhe nuk ka dyshim se do të rritet dhe masat e shpallura janë vetëm një paralajmërim që i paraprin fatkeqësisë.
Miliona fermerë të vegjël, punëtorë bujqësorë, peshkatarë dhe prodhues të tjerë ushqimorë në shkallë të vogël (shumica e të cilëve janë gra) që mbajnë barrën e sigurimit të ushqimit të përditshëm për të gjithë të tjerët janë të detyruar të punojnë gjatë kësaj pandemie. Për të siguruar që prodhimi i ushqimit të vazhdojë, miliona prej tyre do të jenë në rrezik të kontraktimit të virusit. Vetëkuptohet se mbyllja e kufijve me Evropën dhe reduktimi i aksesit në tregje do të ketë pasoja të mëdha sociale (tepricë, papunësi, falimentim, borxhe, etj).
Është evidente se rreziku i infektimit fshihet mbi punëtorët dhe fshatarët e varfër të bujqësisë, veçanërisht pa marrë masat e duhura për t'i mbrojtur ata dhe punëtorët e tjerë që janë shtyrë në mundim në kushte të patolerueshme. Për më tepër, shumica e këtyre të varfërve që punojnë nuk kanë fuqinë blerëse për të shmangur rrezikun e virusit duke blerë ilaçet dhe ushqimet e nevojshme që u nevojiten.
Ne kemi nevojë urgjente për të kërkuar alternativa të qëndrueshme dhe të barabarta për rendin aktual botëror
Ajo që po ndodh në botë dhe në rajonin tonë po na shtyn më urgjentisht të luftojmë për sovranitet popullor mbi pasurinë, burimet dhe ushqimin, sepse kompleksi agroindustrial (agrobiznesi) do t'i detyrojë njerëzit të punojnë, pa kompensim dhe pa masa të rrepta mbrojtjeje. , pasi kjo do të ndikojë në bilancet e tyre dhe do të ulë fitimet e tyre. Realiteti i ashpër që shoqëritë tona po përjetojnë aktualisht ka treguar, sërish, rëndësinë e mbrojtjes së shërbimeve publike, sepse ato përbëjnë një rrjet sigurie shoqërore që nuk mund të komprometohet ose të nënshtrohet nga direktivat e institucioneve financiare ndërkombëtare që kërkojnë të na kontrollojnë dhe të shpronësojnë ne.
Mbi këtë bazë, ne në sekretariatin rajonal të Rrjetit të Sovranitetit të Ushqimit të Afrikës së Veriut kërkojmë/thirojmë:
– Fermerët e vegjël, punëtorët e bujqësisë dhe peshkatarët të vazhdojnë të organizohen dhe të luftojnë për të fituar të gjitha të drejtat e tyre në rrethanat aktuale të jashtëzakonshme, duke shqyrtuar metodat e luftës kolektive që sigurojnë mbrojtjen e tyre nga infeksionet dhe sëmundjet.
– Rishikimi i politikave të zhvillimit në Afrikën e Jugut dhe Afrikës Veriore globale dhe mësimi nga kjo krizë duke ri- prioritizuar aktivitetet produktive si bujqësia dhe peshkimi i qëndrueshëm me pamje nga brenda dhe ofrimi i shërbimeve shëndetësore dhe arsimore për qytetarët si proceset bazë për zhvillim të shëndoshë dhe të qëndrueshëm që i shërben popujt tanë.
– Qeveritë tona në Afrikën e Veriut të marrin përgjegjësitë e tyre të plota në ruajtjen dhe garantimin e sigurisë së të gjithë punëtorëve, duke përfshirë punëtorët e bujqësisë, fshatarët e vegjël dhe peshkatarët, duke zbatuar masa sigurie në zonat bujqësore dhe zonat e peshkimit.
– Pagimi i kompensimit për të gjithë punëtorët (formalë apo informalë) të prekur nga kriza aktuale dhe ndarja e fondeve specifike për ta.
– Pajisja e të gjitha spitaleve me pajisjet e nevojshme për të shmangur përshkallëzimin e krizës shëndetësore, që do të paguhet nga taksimi progresiv. Dhe nëse është e nevojshme, vihen në shërbim të pacientëve pa pagesë spitalet dhe klinikat private për të përballuar këtë krizë.
– Sigurimi i furnizimit të nevojshëm ushqimor dhe ballafaqimi me të gjitha korporatat/kompanitë që do të kërkojnë të rrisin çmimet e disa produkteve dhe materialeve, duke pasur parasysh kërkesën e lartë për to.
– T’i jepet fund të gjitha politikave neoliberale si dhe fshirjes së borxheve publike dhe marrëveshjeve të tregtisë “lirë” që nuk u shërbejnë interesave të të varfërve dhe të margjinalizuarve në vendet tona.
Ne gjithashtu shprehim solidaritetin tonë me të gjithë popujt e botës, veçanërisht me ata që po vuajnë nën peshën dërrmuese të sanksioneve ekonomike si populli iranian, kuban dhe venezuelian ose që po jetojnë nëpër luftëra dhe pushtime vdekjeprurëse në vende si Libia, Siria, Jemeni. dhe Palestinës. Nuk mund të harrojmë as fatin e emigrantëve dhe refugjatëve që po i kthen larg nga fortesa e Evropës. Në të njëjtën kohë, ne kërkojmë nga qeveritë tona të mbështesin dhe të tregojnë solidaritet me vendet e tjera afrikane në përpjekjet e tyre për të përballuar këtë epidemi globale.
Ne, në sekretariatin rajonal të Rrjetit të Afrikës së Veriut për Sovranitetin Ushqimor, refuzojmë që njerëzit tanë (veçanërisht klasat e margjinalizuara) të paguajnë çmimin e politikave neoliberale të sundimtarëve tanë, duke i premtuar burimet dhe pasurinë tonë kapitalit të jashtëm dhe të brendshëm, gjë që do të bëjë që ne jemi shumë më të cenueshëm në përballimin e kësaj krize nëse situata aktuale vazhdon për një kohë të gjatë.
Së fundi, ne nuk duhet të lejojmë që kjo krizë të normalizojë përdorimin në rritje të mbikëqyrjes, militarizmit dhe masave të tjera autoritare që minojnë liritë dhe demokracinë tonë. Disa nga këto masa mund të jenë të përshtatshme si një përgjigje afatshkurtër ndaj urgjencave të shëndetit publik, por ato nuk duhet të lejohen të bëhen standardi i ri për botën pas Koronavirusit.
Çdo krizë është një mundësi dhe sistemi kapitalist-imperialist – së bashku me elitat tona despotike dhe kompradoriste – do të përpiqet të ripërtërihet me mjete të tjera duke zhveshur njerëzit nga pasuria e tyre. Ne nuk duhet ta lejojmë këtë. Ne kemi nevojë urgjente për të kërkuar alternativa të qëndrueshme dhe të barabarta për rendin aktual botëror. Zgjidhja e vetme para nesh është uniteti dhe solidariteti për të ndërtuar një botë të re në të cilën mbizotërojnë sovraniteti i njerëzve, demokracia dhe drejtësia sociale.
Sovraniteti mbi tokën tonë dhe ushqimi… sovraniteti mbi fatin tonë!
ZNetwork financohet vetëm nga bujaria e lexuesve të tij.
dhuroj