DISA
“Disa u ngritën një herë dhe u ulën.
Disa ecën një milje dhe u larguan.
Disa u ngritën dy herë më pas u ulën.
E kam pasur, thanë.
Disa ecën dy milje pastaj u larguan.
Është shumë, ata qanë.
Disa qëndruan në këmbë dhe qëndruan në këmbë.
Ata u morën për budallenj
Ata u morën për pranim.
Disa ecnin, ecnin dhe ecnin
Ata ecën në tokë
Ecnin nëpër ujëra
Ata ecnin në ajër.
Pse qëndroni ata u pyetën, dhe
Pse ecni?
Për shkak të fëmijëve, thanë ata, dhe
Për shkak të zemrës, dhe
Për shkak të bukës.
sepse
Shkaku
Është rrahja e zemrës
Dhe fëmijët e lindur
Dhe buka e ngritur.
-Daniel Berrigan
Po shkruaj dy ditë pas hapit të parë të madh të revolucionit demokratik egjiptian, dëbimit të Hosni Mubarakut, njeriu për të cilin Zëvendëspresidenti Joe Biden tha, dy javë para largimit të tij, “Unë nuk do ta quaj atë si një diktator. "
Për fat të mirë, masat e popullit egjiptian nuk po vepronin në emër të qeverisë amerikane dhe gjetën guximin dhe taktikat për të bërë histori. 11 shkurtth, 2011 mund të përfundojë të jetë më i rëndësishëm për historinë botërore sesa 11 shtatorith, 2001.
Unë di shumë pak për gjërat e brendshme dhe të jashtme të grupeve që janë organizuar për demokraci dhe drejtësi për dekada në Egjipt. Por unë di mjaftueshëm për revolucionet sa të di se pa punën e atyre individëve dhe organizatave të guximshme, atyre që "merren si budallenj, që merren për pranim", atyre të burgosur, torturuar, vrarë ose rrezikuar ato gjëra, kryengritja e suksesshme e miliona njerëzve. gjatë tre javëve të fundit nuk do të kishte ndodhur kurrë.
Është e qartë se në situatën e re politike me ushtrinë nën kontrollin formal të qeverisë dhe me një proces të stërzgjatur që po zhvillohet për shumë muaj në përpjekje për të thelluar revolucionin dhe për të parandaluar kooptimin apo edhe një kundërrevolucion nga elementë pro-Mubarak, si udhëheqësit ashtu edhe masat do të testohen vazhdimisht.
Shpresoj me zjarr që ky "laborator i revolucionit" të fundit të japë rezultate më pozitive sesa ato që kemi parë shpesh në vitet 20.th shekull pas marrjes së pushtetit – gjë që nuk ka ndodhur ende në Egjipt – nga forcat revolucionare. Duke pasur parasysh ndërveprimin pozitiv të deritanishëm midis grupeve të organizuara dhe masave, ka arsye për të pasur shpresë.
Kjo çështje, marrëdhënia midis forcave politike të organizuara, të përkushtuara që punojnë për ndryshime thelbësore dhe masave të gjera të të shtypurve dhe të të padrejtëve, është çështja më vendimtare për sa i përket suksesit afatgjatë të përpjekjeve për transformimin shoqëror.
Ka të paktën dy elementë të përfshirë, njëri programor dhe tjetri proces.
Elementi programatik ka të bëjë me politikat e mbrojtura nga forcat e organizuara politike. Një revolucion me të vërtetë demokratik, për shembull, do të mbështeste një sistem zgjedhor që kishte të bënte me përfaqësimin proporcional në qeveri dhe që kufizonte aftësinë e të pasurve për ta dominuar atë (asnjëra prej tyre nuk është rasti në SHBA-të e supozuara demokratike). Do të kishte të bënte me një rishpërndarje të burimeve ekonomike nga të pasurit e turpshëm tek njerëzit me të ardhura të ulëta dhe të klasës punëtore. Ai do të mbështeste reformën e tokës, përmirësimin e kujdesit shëndetësor dhe arsimit për të gjithë dhe zëvendësimin e elementëve pro Mubarakut në gjyqësor, qeveri, forcat e policisë dhe gjetkë. Ajo do të refuzonte me vetëdije një qasje të ndryshimit të fytyrave në vende të larta me pak substancë që ndodh në bazën e shoqërisë.
Elementi i procesit ka të bëjë me SI bëhet avokimi për ndryshim dhe zbatimi eventual i tij. Duhet të vendosen struktura dhe mekanizma që ofrojnë llogaridhënie dhe kontribut domethënës nga njerëzit si në proceset e përcaktimit të strategjisë dhe taktikave të revolucionit përpara krijimit të një demokracie të mirëfilltë popullore ashtu edhe në veprimet e një qeverie të re.
Kjo nuk është një ide e re. Si në Rusinë post-revolucionare ashtu edhe në Kubë, për shembull, u ndërmorën një konsideratë e ndërgjegjshme dhe hapa të vërtetë drejt këtij objektivi. Në Rusi, pasi Lenini vdiq dhe Stalini erdhi në pushtet, këto përpjekje fillestare u shkatërruan. Kuba ka pasur më shumë sukses dhe vazhdon të luftojë me këtë çështje.
Çfarë do të thotë e gjithë kjo për ata prej nesh që nuk janë në situata para-revolucionare ose revolucionare, të cilët duhet të lëvizim sa më mirë që të mundemi për të mbajtur gjallë dhe në rritje shpresën e ndryshimit pozitiv shoqëror?
Së pari, ndërkohë që ne marrim frymëzim nga heroizmi dhe sukseset e deritanishme në Egjipt, duhet të kërkojmë artikuj, intervista dhe informacione që mund të na ndihmojnë të kuptojmë më objektivisht gjithçka që ndodhi që çoi në 11 shkurt.th fitoren. Ne duhet të vazhdojmë të ndjekim dhe të mësojmë nga gjithçka që do të ndodhë në javët dhe muajt e ardhshëm dhe të ofrojmë mbështetje për përpjekjet e vazhdueshme progresive dhe demokratike.
Së dyti, aksionet masive të mahnitshme, ditë pas dite, në Kajro, Aleksandri dhe gjetkë duhet të forcojnë përkushtimin tonë ndaj llojit të shtrirjes dhe edukimit mes njerëzve bazë, që bën që më shumë prej tyre të dalin përpara për t'u bërë vetë aktivistë dhe organizatorë, në një rrethi në rritje dhe zgjerim të vazhdueshëm.
Së fundi, ne duhet të marrim parasysh përzierjen e taktikave në Kajro që funksionuan për të neutralizuar forcat e armatosura dhe përfundimisht i detyruan ato të lëviznin për të larguar Mubarakun. Ishte më shumë se aksion masiv në rrugë. Ishte një aksion masiv që u përpoq të ishte jo i dhunshëm, por njerëzit ishin të përgatitur të mbroheshin, të mbronin të drejtën e tyre për të demonstruar dhe kërkuar ndryshim, për të luftuar me gurë kundër banditëve pro-Mubarak kur ata sulmuan. Kjo lëvizje masive nuk mund të quhej pacifiste, por as aventuriste apo e dhunshme. Nga sa pashë, lëvizja në tërësi ishte e hapur ndaj mundësisë dhe bëri përpjekje për të bërë një revolucion përgjithësisht jo të dhunshëm, pa u mbyllur fort në këtë qasje.
Pushteti te populli.
Ted Glick ka qenë një aktivist dhe organizator progresiv që nga viti 1968. Puna e tij kryesore që nga viti 2005 është fokusuar në krizën klimatike. Shkrimi i kaluar dhe informacione të tjera mund të gjenden në http://www.tedglick.com.