Në një intervistë të fundit me gazetën pakistaneze Dawn, Osama bin Laden e justifikoi vrasjen e amerikanëve të pafajshëm në këtë mënyrë:
“Nëse një armik pushton një territor mysliman dhe përdor njerëzit e thjeshtë si mburojë njerëzore, atëherë lejohet të sulmohet ai armik. Për shembull, nëse banditët hyjnë në një shtëpi dhe mbajnë peng një fëmijë, atëherë babai i fëmijës mund të sulmojë banditët dhe në atë sulm edhe fëmija mund të lëndohet. Amerika dhe aleatët e saj po na masakrojnë në Palestinë, Çeçeni, Kashmir dhe Irak. Myslimanët kanë të drejtë të sulmojnë Amerikën në shenjë hakmarrjeje.”
Ky është justifikimi tradicional për vrasjen, apo jo?
Ata na vrasin, ne i vrasim ata, ata na vrasin, ne i vrasim ata.
Çfarë ka ndodhur ndonjëherë me "nuk do të vrasësh"?
Njëlloj jo mbresëlënës është justifikimi i Presidentit Bush për vrasjen: ne jemi në një luftë me terrorin.
Mirë, atëherë ç'të themi për terrorin e kryer nga ne?
Ne vrasim të pafajshëm, ata vrasin të pafajshëm. Është e gjitha terror.
Javën e kaluar, Bush tha se ne nuk synojmë civilët e pafajshëm.
Oh po? Po sulmi bërthamor në Hiroshima dhe Nagasaki, apo bombardimi me zjarr i Dresdenit? Po në lidhje me mbështetjen e SHBA në vitet 1980 për kundërluftën në Nikaragua dhe minierat e CIA-s të porteve të Nikaraguas – veprime që vranë mijëra dhe çuan në një gjykim kundër Shteteve të Bashkuara në Gjykatën Botërore?
Synimi civil dhe terrori, i pastër dhe i thjeshtë.
Më të neveritshmit janë ata në mediat tona, të cilët ulen rehat në zyrat e tyre moderne, duke parë kompjuterat e tyre dhe godasin çelësat duke mbrojtur më shumë vrasje të të pafajshmëve mijëra milje larg.
Këtu është lista jonë e shkurtër e dhjetë më të këqijave, sipas rendit të neverisë:
Michael Kelly (Washington Post): “Pacifistët amerikanë – janë në anën e vrasjeve masive të amerikanëve në të ardhmen”, ata janë “objektivisht pro-terroristë”, “të këqij” dhe “gënjeshtarë”.
Jonathan Alter (Newsweek): Pyesin veten nëse tortura do të "fillonte hetimin e ngecur në krimin më të madh në historinë amerikane". I nxit pacifistët të mbyllin gojën sepse "vritet ose vritet".
Bill O’Reilly (Fox TV): “SHBA-ja duhet të bombardojë deri në rrënoja infrastrukturën afgane – aeroportin, termocentralet, objektet e tyre ujore, rrugët. … Afganët janë përgjegjës për talebanët. Ne nuk duhet të synojmë civilët, por nëse ata nuk ngrihen kundër kësaj qeverie kriminale, ata vdesin nga uria.
JAM. Rosenthal (Washington Times): Përveç Afganistanit, dëshiron të bombardojë Irakun, Libinë, Sudanin, Iranin dhe Sirinë.
Ann Coulter (ish-National Review): Përgjigja e saj ndaj terrorizmit është "pushtimi i vendeve të tyre, vrasja e udhëheqësve të tyre dhe konvertimi i tyre në krishterim".
Steve Dunleavy (New York Post) ” “Përgjigja ndaj këtij Pearl Harbor të paimagjinueshëm të shekullit të 21-të duhet të jetë sa e thjeshtë aq edhe e shpejtë – vritni bastardët. … Një e shtënë me armë mes syve, fryni ato në gropa, helmojini nëse keni. Sa për qytetet ose vendet që strehojnë këta krimba, bombardoni ato në fusha basketbolli.”
Rich Lowry (National Review): "Nëse rrafshojmë një pjesë të Damaskut ose Teheranit ose çfarëdo që të duhet, kjo është pjesë e zgjidhjes."
Charles Krauthammer (Washington Post): "Ne po luftojmë sepse bastardët vranë 5,000 njerëz tanë dhe nëse nuk i vrasim ata, ata do të na vrasin përsëri."
Thomas Friedman (New York Times): "Ne duhet të luftojmë terroristët sikur të mos kishte rregulla." Dhe të çoroditurit "i japin luftës një shans".
George Will (Washington Post): “Administrata e Bushit po i thotë vendit se ka shumë për të bërë. … Qëllimi nuk është të “sjellim terroristët para drejtësisë”, gjë që sugjeron sjelljen e tyre në mjedise të qetë gjyqësore – avokatë, salla gjyqi, proces i rregullt, të gjitha të paraprira nga lexime të përpikta të të drejtave të Mirandës. Përkundrazi, qëllimi është shkatërrimi i armiqve.”
Sigurisht, zërat e paqes janë shmangur nga korporatat e mëdha mediatike.
Pas 11 shtatorit, Clear Channel, pronari më i madh i stacioneve radiofonike në vend, dërgoi një memorandum të brendshëm me një listë të këngëve që stacionet nuk duhej të luanin, duke përfshirë "Imagine" të John Lennon.
Si përgjigje, e veja e Lennon, Yoko Ono, nxori një reklamë me faqe të plotë në New York Times me tetë fjalë nga kënga: "Imagjinoni të gjithë njerëzit që jetojnë në paqe".
Më pas ajo nxori një billbord në Time Square ku shkruhej: "Jepini një shans paqes".
"Ajo që shkroi John është një mesazh shumë i fortë dhe i bukur," tha Ono. "Unë mendoj se ata (Clear Channel) donin që të gjithë të ishin në një lloj regjimi sulmi."
John Lennon: "Jepni një shans paqes".
Thomas Friedman: "Jepini një shans luftës".
Ti vendos.
Russell Mokhiber është redaktor i Gazetarit të Krimit të Korporatës me bazë në Uashington, DC. Robert Weissman është redaktor i Monitor Multinacional me bazë në Uashington, DC. Ata janë bashkautorë të Corporate Predators: The Hunt for MegaProfits and the Attack on Democracy (Monroe, Maine: Common Courage Press, 1999).
(c) Russell Mokhiber dhe Robert Weissman