W marcu 2012 r. powołano Tymczasową Międzynarodową Organizację Społeczeństwa Partycypacyjnego (IOPS), której celem jest pobudzanie aktywizmu na rzecz zdobycia nowego świata. IOPS ma strukturę oddolnej, międzynarodowej organizacji opartej na samodzielnie zarządzających, połączonych ze sobą oddziałach krajowych i oddziałach lokalnych.
Obecnie IOPS znajduje się w fazie przejściowej, a dołączając do IOPS, stajesz się członkiem tymczasowym. Miejmy nadzieję, że w przyszłym roku zostanie zaplanowana konwencja lub seria konwencji, podczas których członkowie będą mogli bardziej szczegółowo określić definicję organizacji. W skład Tymczasowego Komitetu Konsultacyjnego IOPS, powołanego w celu kierowania wyborami w fazie przejściowej, wchodzą między innymi Noam Chomsky, John Pilger i Michael Albert.
Kiedy opowiadam moim przyjaciołom, rodzinie lub współpracownikom o IOPS, pytają o moją motywację dołączenia do organizacji i wyrażają kilka obaw. Pomyślałem, że przydatne może być podzielenie się moimi doświadczeniami, aby zachęcić inne osoby do przyłączenia się, a także zachęcić innych członków do publicznego wypowiadania się na temat IOPS! Poniższe pytania i odpowiedzi odzwierciedlają niektóre dyskusje, które przeprowadziłem.
Dlaczego zostałeś członkiem IOPS?
Wierzę, że ludzie mogą wygrać lepszy świat. Oznacza to, że wierzę w możliwość, że razem możemy pozbyć się biedy, wojen imperialnych, katastrof gospodarczych, seksizmu, klasizmu czy opresyjnych stosunków w miejscu pracy.
Wiele różnych działań i strategii może prowadzić do sukcesu. To zależy od okoliczności. Nie wierzę jednak, że dominujące w polityce elity zmienią społeczeństwo na lepsze. Jeśli spojrzeć na historię, zmiany społeczne zawsze wymagały zorganizowanych działań publicznych. Zorganizowani niewolnicy domagali się wolności, walczyli o nią i ją zdobywali. Zorganizowane kobiety domagały się równych praw, walczyły o nie i zdobywały je. Zorganizowani ludzie domagali się, walczyli i zdobywali prawa do swobodnego wypowiadania się, głosowania i tworzenia związków zawodowych. Inspirujących przykładów jest mnóstwo. Jednak elity sprawujące władzę nigdy dobrowolnie nie zrezygnowały ze swoich przywilejów.
Co więcej, elity same są wysoce zorganizowane i dysponują ogromnymi zasobami. Pomyśl o elitach korporacyjnych i ich pracownikach zajmujących się planowaniem polityki oraz działaczach prawnych, którzy nieustannie kształtują społeczeństwo. Pomyśl o zasobach, jakie korporacje wkładają w propagandę i lobbing. Zdobycie zwycięstwa nad elitami wymaga przemyślanej organizacji.
Chcemy wygrać reformistyczne i rewolucyjne środki, takie jak równy podział dochodów, niższe godziny pracy, bezklasowe miejsca pracy, pokojowe stosunki międzynarodowe, zarządzanie środowiskiem, niezależne media i wiele więcej. Aby uzyskać takie korzyści potrzebna jest organizacja. Oznacza to, że potrzebujemy szeroko podzielanej wizji i strategii. Musimy dzielić się zasobami i doświadczeniami. Musimy ustanowić przykłady instytucjonalnych, które są samozarządzane i bezklasowe. Musimy umieć sobie pomagać i inspirować się nawzajem. IOPS jest organizacyjną próbą podjęcia takich działań i to jest moją motywacją do przyłączenia się.
IOPS posiada opis organizacyjny, do którego członkowie muszą się przypisać. Czy to oznacza, że należysz do jakiejś sekty lub sekty?
Jeśli dołączysz do IOPS, musisz zgodzić się z misją i opisem organizacji. Długoterminowym celem IOPS jest przezwyciężenie istniejących opresyjnych instytucji. Jest to możliwe tylko wtedy, gdy mamy w głowie wspólną wizję i strategie ich osiągnięcia. Dlatego IOPS przewiduje nowatorskie instytucje, które wspierają wyniki zgodne z określonymi wartościami, takimi jak samorządność, solidarność, równość i różnorodność. Deklaracja misji i opis organizacji, kierując się tymi wartościami, wyznaczają szerokie wizjonerskie cele, a także zasady dotyczące tego, w jaki sposób członkowie IOPS powinni angażować się, aby osiągnąć te wyznaczone cele.
Co istotne, IOPS nie zapewnia szczegółowych planów, ale pozostawia miejsce na eksperymenty, rozwój, dyskusję i sprzeciw – zupełnie inaczej niż sekta. Co więcej, ważne wartości, które kierują naszą wizją, nie zostały wymyślone przez IOPS. Samorządność, solidarność, równość i różnorodność to wartości, które zostały rozwinięte i udoskonalone podczas przeszłych zmagań przez ruchy sprawiedliwości społecznej. Stąd, jeśli rozumieć IOPS jako sektę lub sektę, co oznacza, że stanowi ona grupę reprezentującą odrębne przekonania polityczne, przekonania, które byś przypisał, są przekonaniami podzielanymi przez szerokie spektrum postępowców i szeroki margines naszego społeczeństwa. Rzeczywiście, uważam te wartości za zdroworozsądkowe, a nie sekciarskie.
W praktyce zawarcie opisu IOPS oznacza, że powinieneś pracować w ramach IOPS w zgodzie z naszymi wartościami i celami: na przykład członkowie muszą angażować się w sposób sprzyjający demokratycznemu podejmowaniu decyzji, przejrzystej wymianie informacji i równym udziałom we wzmacnianiu zadań zawodowych w w celu zagwarantowania równości i samorządności. Dlatego IOPS wyklucza ustanawianie hierarchii poprzez nierówny podział pracy – opresyjną cechę instytucjonalną, którą zwykle można spotkać we współczesnych organizacjach politycznych i miejscach pracy, nawet na lewicy. To kolejne motywacje, dla których dołączyłem do IOPS.
A co z istniejącymi partiami lewicowymi/socjalistycznymi, Attac czy Zielony Pokój. Dlaczego nie dołączyłeś do jednej z już istniejących postępowych organizacji?
IOPS poszukuje nowych instytucji politycznych, gospodarczych, związanych z płcią i kulturą. Takie uzasadnienie wykracza poza cele wymienionych powyżej organizacji.
Na przykład wiele partii lewicowych ma ważne, choć reformistyczne cele, takie jak rozbrojenie wojskowe lub wezwania do pełnego zatrudnienia i progresywnego opodatkowania itp. Tradycyjne partie socjalistyczne dążą do zastąpienia kapitalizmu gospodarką centralnie planowaną. Celem Attac jest wycofywanie się z polityki neoliberalnej poprzez regulację międzynarodowego systemu finansowego. Kampanie Greenpeace dotyczące szeregu kwestii środowiskowych. W przypadku wygranej część zmian przewidzianych przez te organizacje zmieniłaby nasze społeczeństwo na lepsze i zbliżyła nas do systemu, w którym możliwe jest życie w zgodzie z wartościami przedstawionymi powyżej – dlatego IOPS mogłaby prowadzić kampanię solidarnościową z jednym lub więcej takich organizacji, jeśli takie działania mają dla członków IOPS strategiczny sens.
Jednak istniejące organizacje postępowe, takie jak ta, nie idą wystarczająco daleko (lub, jak ma to miejsce w przypadku zwolenników centralnego planowania przez tradycyjne partie socjalistyczne, promują słabo pomyślane alternatywy, które systematycznie naruszają wyznawane przez nie wartości). Na przykład Attac i Greenpeace nie proponują żadnej alternatywy dla kapitalizmu. Wydaje się, że nie zdają sobie sprawy, że dopóki istnieje kapitalizm, właściciele i menedżerowie mogą wykorzystać swoją przewagę przetargową, aby wycofać reformy i ponownie wprowadzić neoliberalne lub inne reakcyjne środki, które mają negatywny wpływ na życie ludzi i środowisko. Dlatego potrzebujemy wizji, która wykracza poza kapitalizm. W końcu nawet zreformowany system kapitalistyczny pozostawi w miejscu pracy stosunki oparte na wyzysku, takie jak nierówny podział pracy i autorytarny proces decyzyjny.
Wiele wad kapitalizmu pozostałoby również w systemie socjalistycznym opartym na gospodarce centralnie planowanej, zgodnie z wizją partii socjalistycznych. Taka gospodarka umożliwia mniejszości populacji określenie produkcji ekonomicznej i produkcji. Uformuje to nową klasę w społeczeństwie dzięki monopolizacji zadań wzmacniających pozycję w miejscu pracy i szerszej gospodarce. Dlatego potrzebujemy wizji wykraczającej poza centralne planowanie.
Odrzucenie centralnego planowania przez niektóre partie lewicowe/socjalistyczne i organizacje takie jak Attac i Green Peace prowadzą kampanię na rzecz społeczeństwa utrzymującego gospodarkę opartą na systemie rynkowym. Znowu wydaje się, że nie rozumieją, że dopóki funkcjonują rynki, czy to w kapitalizmie, czy w socjalizmie, będą straszliwe koszty dla środowiska, których nie da się uniknąć samymi reformami. Rynki wymagają od przedsiębiorstw produkcji „opłacalnej”. Wywiera to presję na zakłady pracy, aby obniżały koszty pracy poprzez wprowadzenie hierarchicznego podziału pracy i innych środków obniżających koszty kosztem siły roboczej. Rynki systematycznie eksternalizują koszty, które utrudniają maksymalizację zysków, co ma naprawdę straszliwe konsekwencje społeczne i środowiskowe. Dlatego potrzebujemy wizji wykraczającej poza rynki.
Jak widać, pomimo wielu pozytywnych celów, partie lewicowe/socjalistyczne, Attac i Greenpeace mają wady w wizjonerskich poglądach, które kierują ich aktywizmem. Społeczeństwo oparte na centralnym planowaniu lub kapitalizmie nie będzie bezklasowe. Społeczeństwo oparte na alokacji rynkowej spotka się z katastrofami ekologicznymi i hierarchicznymi stosunkami w miejscu pracy. Jak dotąd IOPS jest jedyną organizacją, która wiarygodnie sugeruje alternatywne przykłady wadliwych instytucji kapitalistycznych i realnie istniejących instytucji socjalistycznych. Jest to główna zachęta do przyłączenia się do IOPS.
Florian Zollmann jest pisarzem i badaczem mediów mieszkającym w Niemczech i Wielkiej Brytanii oraz członkiem Międzynarodowej Organizacji Towarzystwa Partycypacyjnego (IOPS).
ZNetwork jest finansowany wyłącznie dzięki hojności swoich czytelników.
Darowizna