Chandra Prakash Gajurel, alias CP Gajurel lub Gaurav, wskazuje w artykule importowanym z z poniżej, prawdziwa ostatnia przeszkoda. Nie jest mało prawdopodobne, że uliczne powstanie Trzecich Ludów przywróci rząd kierowany przez maoistów i koalicję klas uciskanych w formie centralizmu demokratycznego, sprawującego coś, co można postrzegać jako dyktaturę nad klasami ciemięzców reprezentowanymi przez takie partie jak Kongres Narodowy i nad tendencjami oportunistycznymi i rewizjonistycznymi, których przykładem jest UML. Znaleziono mój wywiad z Gauravem tutaj (zdjęcie jest jednym z kilku wykonanych wówczas).
Prowadzi do wejścia w Kasama:
Artykuł ten został opublikowany na Witryna internetowa WPRM w Wielkiej Brytanii.
Pytanie: Czy przewiduje Pan rolę Kongresu Nepalu i CPN (Zjednoczonych Marksistów-Leninistów) po Nowej Rewolucji Demokratycznej?
Odpowiedź: Jeśli nie zmienią swojej linii ideologiczno-politycznej, nie przewidujemy, że będą mogli wziąć udział w tych wyborach. System nowodemokratyczny na to nie pozwoli, jeśli nie zmieni swojej linii i postępowania ideologiczno-politycznego.
* * * * * **
Nepal: Towarzysz Gaurav przemawia na temat demokracji i rewolucji kulturalnej
Gaurav został niedawno mianowany jednym z sekretarzy w nowej strukturze przywódczej Zjednoczonej Komunistycznej Partii Nepalu (maoistów) (UCPN[M]). Aktywiści Światowego Ludowego Ruchu Oporu spotkali się z nim w biurze partii w Paryżu Dand w Katmandu, gdzie próbowaliśmy zgłębić kwestię demokracji, w szczególności koncepcję demokracji XXI wieku UCPN(M), dotyczącą przeprowadzania wyborów w ramach Nowej Demokracji, oraz jak to się ma do teorii i praktyki Wielkiej Proletariackiej Rewolucji Kulturalnej w Chinach.
WPRM: W obecnej sytuacji, gdy UCPN(M) skupia się na Nowej Rewolucji Demokratycznej, ważniejsze niż kiedykolwiek wydaje się zrozumienie idei tej partii na temat demokracji XXI wieku, konkurencyjnych wyborów w ramach Nowej Demokracji i socjalizmu. Czy możesz wyjaśnić tę koncepcję? do nas?
Towarzysz Gaurav: Tak, jesteśmy teraz na etapie kończenia Nowej Rewolucji Demokratycznej. System Nowej Demokracji nie jest systemem socjalistycznym. Jest to ustrój burżuazyjno-demokratyczny. Różnica polega na tym, że rewolucja dokonuje się pod przewodnictwem proletariatu.
Rewolucja burżuazyjno-demokratyczna starego typu miała miejsce pod przewodnictwem burżuazji, ale Nowa Rewolucja Demokratyczna odbędzie się pod przewodnictwem proletariatu. Kiedy będzie prowadzony przez proletariat, doprowadzi to do socjalizmu i komunizmu. Z drugiej strony, jeśli rewolucją burżuazyjno-demokratyczną kieruje klasa kapitalistów, albo utrwali ona kapitalizm, albo, jeśli w ogóle się rozwinie, rozwinie się w kierunku imperializmu. Na tym polega różnica. Zatem Nowa Rewolucja Demokratyczna w tym sensie nie jest rewolucją socjalistyczną, jest to rewolucja burżuazyjno-demokratyczna, ale kierowana jest przez proletariat. A kiedy proletariat przewodzi tej rewolucji i rewolucja się zakończy, wówczas natychmiast ruszy w stronę socjalizmu. Nie utrwali demokracji burżuazyjnej, będzie zmierzać w stronę socjalizmu.
Debata ta została poważnie prowadzona w 1956 roku w Komunistycznej Partii Chin (KPCh). Ludzie tacy jak Deng Xiaoping mówili, że skoro jest to rewolucja burżuazyjno-demokratyczna, nadszedł czas na skonsolidowanie kapitalizmu. Ale Mao powiedział, że nie należy go konsolidować, powinien on pójść w stronę socjalizmu. Taki jest podstawowy podział pomiędzy Nową Demokracją a socjalizmem. A pytanie, która klasa przewodzi, jest pytaniem zasadniczym.
Jeśli chodzi o wybory, w systemie nowodemokratycznym będzie istniał szeroki sojusz antyfeudalny i antyimperialistyczny. Taki będzie charakter klasowy Nowej Rewolucji Demokratycznej. Z pewnością prawdą jest, że nie wszystkie siły antyfeudalne i antyimperialistyczne są komunistami.
Powinien jednak istnieć szeroki sojusz UCPN(M) z różnymi siłami politycznymi, które są antyfeudalne i antyimperialistyczne. Musimy uznać istnienie tych innych sił politycznych, ponieważ są one sojusznikiem proletariatu podczas Nowej Rewolucji Demokratycznej. Dlatego musimy zagwarantować im wolność polityczną, a wolność polityczna tych partii została już zrealizowana także w Chinach.
W Chinach, z wyjątkiem KPCh, istniało dziewięć innych partii politycznych, z których wszystkie były antyfeudalne i antyimperialistyczne. Rywalizowali i uczestniczyli w wyborach z KPCh, a część z nich została ministrami w rządzie. W naszym przypadku również musimy rozpoznać te siły. Nie są komunistami, ale sojusznikami sił antyfeudalnych i antyimperialistycznych i należy im zagwarantować wolność polityczną.
Kiedy nasza partia mówi o wielopartyjnej konkurencji lub demokracji, mówimy o naszej koncepcji „demokracji XXI wieku”.
Różnica polega jednak na tym, że w Chinach panował warunek, że wszystkie siły antyfeudalne i antyimperialistyczne musiały współpracować z KPCh. To był warunek wstępny. Ale teraz nasza partia mówi o umożliwieniu tym partiom politycznym konkurowania nawet z UCPN(M).
W Chinach był warunek wstępny: nie pozwolono im konkurować, ale musieli współpracować. W wyborach zawarli jakiś rodzaj kompromisu lub negocjacji i ustalili kandydatów w drodze konsensusu. W niektórych okręgach inne partie wystawiły swojego kandydata, a KPCh nie. A na większości pozostałych mandatów nie mieli kandydata, ale wspierali kandydata KPCh.
Ale dzisiaj, w Nepalu, mówimy o konkurencji. Wszystkie te partie polityczne będą mogły konkurować z UCPN(M). Możemy przeprowadzić bezpośrednie wybory z tymi partiami i maoistami. Na tym polega różnica. Formułujemy coś takiego, ponieważ imperialiści i kapitaliści, którzy są wrogami socjalizmu i komunizmu, zarzucają partiom komunistycznym, że nie pozwalają innym partiom konkurować. Mówią, że nie ma konkurencji, nie ma demokracji. I rzeczywiście, według starych zasad, partie polityczne miały możliwość zmylenia mas. Na przykład odbywają się wybory, ale jest tylko jeden kandydat, a jeśli wszyscy muszą głosować na tego samego kandydata, jakie jest to znaczenie? To coś w rodzaju selekcji. Wyjaśnimy jednak, że ludzie będą mogli głosować na swoich własnych kandydatów i że będzie więcej niż dwóch kandydatów do wyboru.
Ponadto powinniśmy dać ludziom prawo do odwołania. Jeżeli wybrany przez nich kandydat nie będzie kompetentny lub obierze drogę antyludową, obywatele będą mieli zapewnione prawo odwołania.
To jest coś, co musimy wprowadzić w systemie wyborczym. Tylko wtedy możemy zapewnić masy, że mogą głosować na kandydata, który im się podoba i że są to prawdziwe wybory, w których jest wielu kandydatów. Wybory będą miały określone znaczenie. Jeśli jest tylko jeden kandydat, głosowanie nie ma sensu.
To właśnie rozumiemy przez „demokrację XXI wieku”.
WPRM: Jak rozwinie się ta demokracja i wykorzystanie wyborów, gdy Nowa Rewolucja Demokratyczna wkroczy w fazę socjalizmu. Czy w tym czasie będzie więcej niż jedna partia komunistyczna?
Towarzysz Gaurav: Nie przewidujemy więcej niż jednej partii komunistycznej, ponieważ każda partia polityczna ma charakter klasowy. Proletariat powinien mieć własną partię.
Ostatecznie w dłuższej perspektywie nie będzie różnych partii politycznych. Kiedy w takim przypadku osiągniemy socjalizm, uważamy, że inne partie polityczne nie będą potrzebne, ponieważ społeczeństwo przejdzie dużą zmianę. W tym czasie nie będzie innych zajęć.
WPRM: Czy przewidujesz rolę Kongresu Nepalu i CPN (Zjednoczonych Marksistów-Leninistów) po Nowej Rewolucji Demokratycznej?
Towarzysz Gaurav: Jeśli nie zmienią swojej linii ideologiczno-politycznej, nie przewidujemy, że będą mogli wziąć udział w tych wyborach. System nowodemokratyczny na to nie pozwoli, jeśli nie zmieni swojej linii i postępowania ideologiczno-politycznego.
WPRM: Towarzysz Basanta w Worker #12 napisał niedawno, że Wielka Proletariacka Rewolucja Kulturalna w Chinach jest szczytem zastosowania jak dotąd w praktyce materializmu dialektycznego, nauki o rewolucji. Czy może Pan podsumować lekcje Rewolucji Kulturalnej sformułowane przez UCPN(M)?
Towarzysz Gaurav: Uważamy, że rewolucja kulturalna jest szczytem rozwoju marksizmu-leninizmu-maoizmu.
Ponieważ marksizm-leninizm-maoizm jest nauką w procesie rozwoju, nie jest czymś statycznym. Jest w trakcie rozwoju i rozwój ten jest powiązany z rewolucyjną praktyką. Z tej praktyki wywodzi się nasza ideologia. Na podstawie praktyki rewolucyjnej, doświadczeń rewolucji rosyjskiej i chińskiej oraz przykładów kontrrewolucji w tych krajach Mao zsyntetyzował całość i rozwinął teorię rewolucji kulturalnej.
To, co Mao rozwinął w swoim życiu, było czymś więcej niż Lenin w swoich czasach, ponieważ dla Lenina nie było możliwe przeprowadzenie rewolucji kulturalnej ani teoretyzowanie o rewolucji kulturalnej. Przez całe swoje życie, w okresie rewolucji i po niej, starał się rozwijać całą rewolucję. Sformułował tak wiele idei i teorii dotyczących rewolucji. Ale w przypadku Mao Chiny nie były wówczas krajem kapitalistycznym, lecz półfeudalnym krajem półkolonialnym.
Zatem obowiązkiem KPCh było kontynuowanie rewolucji burżuazyjno-demokratycznej, a także kontynuowanie rewolucji socjalistycznej. Spełnienie obu tych zadań było dla KPCh historyczną koniecznością. KPCh pod zdolnym przywództwem towarzysza Mao przewodziła tym dwóm rewolucjom i w procesie rozwoju socjalizmu wyciągnęła wnioski z lekcji, które Mao wyciągnął z restauracji kapitalizmu w ZSRR i wielu prób odwrócenia rewolucji w samych Chinach. To były materiały dla towarzysza Mao Zedonga do opracowania Rewolucji Kulturalnej. Dzięki tym wszystkim materiałom Mao rozwinął naszą ideologię na jakościowo wyższy poziom. Uważamy, że rewolucja kulturalna jest szczytem; rozwiązuje problem rewolucji w ten sposób, że może zapobiec kontrrewolucji. Wiele osób twierdzi, że rewolucja kulturalna była zjawiskiem chińskim,
zrobiono to w Chinach, niezależnie od tego, czy było to słuszne, czy złe, więc jest to kwestia chińska.
Uważamy jednak, że nie jest to kwestia chińska, jest to kwestia teorii i ideologii. Jest to więc teoria uniwersalna. Podtrzymujemy rewolucję kulturalną jako uniwersalną teorię komunizmu. Jest to dobre dla Chin i jest dobre także dla Nepalu.
WPRM: Rzeczywiście, Mao powiedział, że burżuazja jest nie tylko na zewnątrz partii, ale bezpośrednio w niej. W jaki sposób wybory pomogą zdemaskować burżuazję w partii?
Towarzysz Gaurav: Wybory w tym nie pomogą. W drodze wyborów nie można wykorzenić burżuazji w partii.
Aby wykorzenić burżuazję w partii, trzeba przeprowadzić rewolucję kulturalną, aby dowiedzieć się, kim są kapitalistyczni drogowcy w partii. O tym wszystkim nie zadecyduje proces wyborów. Proces wyborów odnosi się do czasu, gdy istnieją inne partie polityczne, które są sojusznikami proletariatu.
Będziemy konkurować tylko z tymi partiami, a nie z marionetkami feudalizmu i imperializmu. Nie ma sensu konkurować z reakcjonistami. Konkurencja oznacza rywalizację z sojusznikami, wyłącznie przyjazną rywalizację. Zatem dyktatura nadal będzie stosowana wobec reakcyjnych partii politycznych, partii profeudalnych i proimperialistycznych.
Jeśli chodzi o kapitalistycznych drogowców w Partii Komunistycznej, kwestia ta nie zostanie rozwiązana w drodze wyborów. To jest inne. Wybory dotyczą utworzenia rządu i niektórych spraw państwowych.
Ale partia proletariatu powinna rozwiązać sprzeczności wewnątrz partii w inny sposób. W takim wypadku musimy zastosować rewolucję kulturalną. Rewolucja kulturalna oznacza, że partia powinna być powiązana z masami. Masy otrzymają pełne prawa do demaskowania przywódców partii komunistycznej. Jeśli naprawdę są kapitalistami, trzeba ich zdemaskować. To jest linia masy sformułowana przez Mao. Wymyślił hasło „bombardować kwaterę główną”. Kwatera główna oznacza twoją własną kwaterę główną, a nie siedzibę innych partii, ale siedzibę Partii Komunistycznej. Ponieważ w kwaterze głównej jest wielu kapitalistycznych drogowców, więc ludzie mają pełne prawo bombardować tę kwaterę. Należy zmobilizować ludzi, aby zdemaskować kapitalistycznych drogowców. Tylko poprzez rewolucję kulturalną możemy wykorzenić kapitalistów-drogowców.
WPRM: Rewolucja kulturalna obejmowała wiele przykładów praktykowania demokracji, takich jak prawo do bombardowania kwater głównych, cztery wielkie wolności, plakaty z dużymi postaciami, tworzenie Czerwonej Gwardii, komitety 3 w 1, a nawet Gmina Szanghaj, nie mówiąc już o reorientacji opieki zdrowotnej, edukacji i rozwoju w kierunku obszarów wiejskich. Jak myślisz, dlaczego wybory w ramach Nowej Demokracji mogą najlepiej zapewnić ludziom demokrację?
Towarzysz Gaurav: Demokracja w rozumieniu kapitalistów i imperialistów jest, według ich własnej definicji, jedynie wolnością polityczną, czyli startowaniem w wyborach.
Ale dla nas nie jest to jedyna cecha demokracji. Demokracja oznacza prawa ludzi do żywności, opieki zdrowotnej, edukacji i wszelkich wymogów ekonomicznych. To są sprawy fundamentalne dla naszej demokracji. Dlatego wolimy inną definicję demokracji.
To, co Mao przedstawił w czasie rewolucji kulturalnej, są to z pewnością kwestie demokracji. Podtrzymujemy wszystkie te rzeczy. Jednak pomimo tych wszystkich wymogów uważamy, że wybory są również konieczne. W charakterze wyboru przedstawicieli preferujemy rywalizację, ale tylko na etapie Nowej Demokracji. Kiedy społeczeństwo całkowicie zmieni się na socjalistyczne, wybory być może nie będą konieczne. Mówimy o Nowej Demokracji. Kiedy społeczeństwo zmieni się na socjalistyczne, sytuacja będzie inna.
Nie możemy teraz twierdzić, że w socjalizmie będzie stosowana ta sama metoda wyborów. Kiedy na etapie Nowej Demokracji istnieją różne partie polityczne, istnieje konkurencja między partiami politycznymi. Ale w socjalizmie klasowy charakter społeczeństwa ulegnie zmianie, ulegnie zasadniczej zmianie. W takim przypadku nie będzie potrzeby tworzenia różnych partii politycznych. I jasne jest, że istnienie partii politycznych w rzeczywistości nie będzie konieczne. Nie będą istnieć. W takim przypadku wybory nie będą potrzebne.
WPRM: W jaki sposób praktyka Rewolucji Kulturalnej i przeprowadzanie wyborów przeszkodzi restauracji kapitalizmu? Które będą decydujące?
Towarzysz Gaurav: Jak już powiedziałem, w socjalizmie nie możemy przewidzieć formy wyborów. Ale metoda wyborów z pewnością nie będzie decydująca, aby zapobiec restauracji kapitalizmu. Tylko rewolucja kulturalna może tego dokonać.
WPRM: Według Mao, na etapie socjalizmu, który będzie trwał wiele pokoleń, potrzebna będzie nie jedna, ale wiele rewolucji kulturalnych.
Towarzysz Gaurav: Tak, w dużej mierze zgadzamy się z tą zasadą, że rewolucja kulturalna powinna być kontynuowana.
Kiedy rewolucja kulturalna dobiegła końca w Chinach, rezultatem była restauracja kapitalizmu.
Tę historię każdy może zobaczyć. Po śmierci Mao rewizjoniści uznali, że rewolucja kulturalna nie jest konieczna. Nazwali te dziesięć lat dekadą katastrofy, rewizjoniści, takie było ich podsumowanie. Jednak za czasów Mao rewolucja kulturalna nie zawsze była przeprowadzana bezpośrednio. Mao był prawie przykuty do łóżka, a zaraz po jego śmierci sytuacja się odwróciła. Gdyby rewolucja kulturalna była prowadzona dalej, z pewnością uniemożliwiłaby przywrócenie kapitalizmu. Zatem z praktyki Chin możemy zdać sobie sprawę, że aby zapobiec restauracji kapitalizmu, musimy kontynuować rewolucję kulturalną. W Chinach rewolucja kulturalna trwała dziesięć lat, ale to nie wystarczyło. To wystarczyło tylko na ten okres. Musimy bezpośrednio przeprowadzić ciągły proces rewolucji kulturalnej.
WPRM: Wybory w krajach imperialistycznych są obecnie procedurą biurokratyczną, która ukrywa dyktatorską naturę społeczeństwa kapitalistycznego. W jaki sposób wybory w ramach Nowej Demokracji zapewnią mechanizm ciągłej rewolucjonizacji mas, a także mobilizacji przeciwko niebezpieczeństwu restauracji kapitalizmu?
Towarzysz Gaurav: Uważamy, że w kwestii rodzaju wyborów i sposobu ich przeprowadzenia pojawia się jedno zasadnicze pytanie: kto stoi na czele państwa? Która klasa stoi na czele państwa?
Teraz wybory do Zgromadzenia Ustawodawczego były możliwe tylko dlatego, że państwo znajdowało się w jakiejś fazie przejściowej. Jednak nie zawsze jesteśmy w okresie przejściowym. Jest to okres tymczasowy.
W tym okresie państwo nie jest tak potężne. Nasza partia mogła to wykorzystać dzięki rewolucyjnej interwencji mas podczas wojny ludowej i Ruchu Ludowego 2006 roku. Nasza partia mogła wygrać, odnieść zwycięstwo w wyborach. Ale taka sama sytuacja nie będzie trwała długo. Państwo utrwali siebie i swój charakter klasowy. W takim przypadku nie może być w fazie przejściowej. Wszystko więc zależy od tego, która klasa sprawuje władzę. To jest zasadnicze pytanie.
Będzie to określone w konstytucji, więc teraz nasza walka koncentruje się na kwestii konstytucji. Jaki rodzaj konstytucji będzie? Zasadniczo są dwa stanowiska: czy będzie to Federalna Republika Ludowa, w skrócie Republika Ludowa taka jak w Chinach, ale uwzględniająca pewne cechy charakterystyczne Nepalu, czy też republika burżuazyjna, republika kapitalistyczna.
Nasza walka koncentruje się na tym punkcie, głównym punkcie walki w naszym kraju w tym czasie. Nasza partia jest za Republiką Ludową, pozostałe partie za republiką burżuazyjną. Jeśli wygra Republika Ludowa, oznacza to, że proletariat zwycięży, będzie u władzy i na takich warunkach przeprowadzi wybory. A ponieważ będą już u władzy, ludzie będą mieli swobodę głosowania zgodnie ze swoim wyborem. Jeśli jednak proletariat zostanie pokonany, jeśli u władzy będzie republika burżuazyjna, wówczas zwycięży klasa kapitalistów i na pewno zastosuje tę samą metodę, jakiej kapitaliści świata używają podczas wyborów. Jesteśmy w okresie przejściowym i konstytucja określi, jaki rodzaj ustroju będzie w Nepalu i jaka klasa będzie rządzić. Od wyniku tej walki, czy walki o nową konstytucję, zależeć będzie także rodzaj systemu wyborczego.
WPRM: Teraz, gdy coraz częściej mówi się o Trzecim Ruchu Ludowym i nadchodzącym powstaniu, czy może Pan wyjaśnić, w jaki sposób UCPN(M) przewiduje przebieg Nowej Rewolucji Demokratycznej? Czy da się to zrobić w drodze wyborów?
Towarzysz Gaurav: Kiedy mówimy o Jana Andolan (Ruch Ludowy) 3, mówimy o mobilizacji mas. Przy mobilizacji mas musimy wziąć pod uwagę kilka rzeczy.
W chwili obecnej podczas rewolucji w Nepalu mówienie o Republice Ludowej nie jest sprawą nielegalną, nielegalną kwestią polityczną mającą na celu doprowadzenie do rewolucji. To uzasadnione pytanie. Inne partie polityczne mogą walczyć o swoją republikę, dlaczego partia maoistyczna nie może walczyć o Republikę Ludową?
Mamy pełne prawo walczyć o osiągnięcie rewolucji ludowej.
Republika Ludowa oznacza Nową Demokrację, ponieważ kiedy w Chinach dokonała się Nowa Rewolucja Demokratyczna, państwo nazwano Nową Republiką Demokratyczną. Nowa Rewolucja Demokratyczna i Republika Ludowa to to samo. Jest szansa, że w procesie stanowienia konstytucji uda nam się napisać nową konstytucję PRL. Nie da się tego jednak osiągnąć bez masowego wzrostu.
Dzieje się tak dlatego, że w danej sytuacji partia maoistyczna opowiada się za Republiką Ludową, ale nie mamy wystarczającego poparcia w Zgromadzeniu Konstytucyjnym, aby napisać nową konstytucję naszego typu. Z drugiej strony wszystkie pozostałe partie polityczne z wyjątkiem maoistów również nie mają wystarczającego poparcia, aby wpisać swój typ republiki do konstytucji.
W tej specyficznej sytuacji w Nepalu jedynie Jana Andolan 3 może rozwiązać problem napisania konstytucji. Nowa konstytucja nie może zostać napisana jedynie w Zgromadzeniu Konstytucyjnym. Nie jest to możliwe ani dla nas, ani dla nich.
Kiedy będziemy musieli napisać nową konstytucję, tylko Jana Andolan, zryw ludowy, będzie w stanie wywrzeć presję i stworzyć sytuację, w której wszystkie inne siły, z wyjątkiem sił reakcyjnych, poprą propozycję maoistów. Istnieje zatem pewna możliwość powstania Republiki Ludowej. Ale we wszystkich przypadkach jedynie powstanie ludowe lub ruch ludowy zakończy rewolucję. A nasza partia opowiada się za Jana Andolan 3.
Teraz nazywamy to powstaniem ludowym lub buntem ludowym. Ale tylko rewolucja ludowa może odegrać decydującą rolę w dokonaniu Nowej Rewolucji Demokratycznej.
WPRM: Jaką rolę, twoim zdaniem, maoiści i antyimperialiści na całym świecie mogą odegrać w kwestiach demokracji i budowy socjalizmu oraz pomyślnego zakończenia Nowej Rewolucji Demokratycznej w Nepalu? Jak możemy podnieść debatę na ten temat na arenie międzynarodowej na wyższy poziom?
Towarzysz Gaurav: Na obecnym etapie nie będziemy prowadzić budownictwa socjalistycznego. Obecnym zadaniem rewolucji jest dokonanie Nowej Rewolucji Demokratycznej. Tylko wtedy będziemy mogli przeprowadzić transformację socjalistyczną. Teraz jesteśmy na etapie Nowej Rewolucji Demokratycznej.
A międzynarodowy proletariat powinien wspierać ruch maoistyczny w Nepalu, aby doprowadzić do Nowej Rewolucji Demokratycznej. Uważamy, że rewolucji nie da się powielić, a jedynie rozwinąć. Nie może to być kserokopia innych rewolucji. Nie będzie to stereotyp rewolucji. Rewolucja nepalska opiera się na pewnych fundamentalnych zasadach marksizmu-leninizmu-maoizmu, ale będzie miała swój specyficzny charakter.
W przypadku Chin Mao nazwał to „sinifikacją marksizmu”. Musimy dokonać rewolucji, nie opierając się dokładnie na tym, co stało się z jakąkolwiek inną rewolucją na świecie, która miała miejsce w historii pod przywództwem partii komunistycznej. Chociaż podstawowe i fundamentalne zasady przewodnie pozostają takie same, istnieje wiele różnych aspektów, w tym bezpieczeństwo tego kraju, sytuacja międzynarodowa i inne wydarzenia, które miały miejsce w ostatnich dziesięcioleciach.
Partia nasza uważa, że w danej sytuacji obecna linia partii może doprowadzić do zakończenia Nowej Rewolucji Demokratycznej. Zatem nasza klasa na arenie międzynarodowej powinna wspierać formy zaproponowane przez naszą partię w celu przeprowadzenia rewolucji. Mogą zgłaszać sugestie. Ale my formułujemy taktykę, jak przeprowadzić rewolucję, a to nie odpowiada dokładnie innym rewolucjom. Nasi towarzysze są w różnych krajach. Czytają gazety, dokumenty i inne rzeczy, znajdują słabe strony i zaczynają mówić, że nie jesteśmy już komunistami, że jesteśmy rewizjonistami.
Na podstawie analizy zewnętrznej znajdą różnice. Ale jaka jest rzeczywistość? Rzeczywistość sytuacji jest zupełnie inna. A w obecnej rzeczywistości trzeba dokonać rewolucji. To jest główne zadanie UCPN(M).
Sformułowaliśmy nasze stanowisko w oparciu o konkretną rzeczywistość Nepalu, obecną sytuację krajową i międzynarodową. Uważamy, że inni towarzysze mogą coś zasugerować, ponieważ istnieje niebezpieczeństwo. Kiedy znajdujemy się w nowym doświadczeniu, istnieje również ryzyko, istnieje również niebezpieczeństwo zboczenia w prawo.
Nasi towarzysze powinni przedstawiać swoje szczere sugestie, które przyjmiemy. Ale nie powinni potępiać rewolucji. Jeśli ta rewolucja zostanie potępiona lub nasza klasa nie będzie współpracować na arenie międzynarodowej, trudno nam będzie odnieść sukces. I czujemy, że w ten sposób komuniści nie pomogą w tych kwestiach.
W istocie oczekujemy od naszych towarzyszy na arenie międzynarodowej, że powinni dawać sugestie, wyrażać swoje polityczne obawy co do tego, czy partia lub linia uległy zmianie. Ale ich obowiązkiem jest zawsze nas wspierać. Potępianie rewolucji jako całości lub brak pozytywnego wkładu w rewolucję nie jest dobrą rzeczą. To nie jest proletariacki internacjonalizm.
A jeśli nam się to uda, komuniści na całym świecie powinni powitać naszą rewolucję, a nasi towarzysze powinni świętować. Ale ważniejsze jest, aby pomyśleć o tym, jaki jest twój własny wkład? Dokonywanie rewolucji, to jest Twój wkład. Komuniści muszą kontynuować swoją własną rewolucję. I bardzo pokornie o to prosimy towarzyszy na świecie.
Wykonujemy swój obowiązek, aby dokonać rewolucji w Nepalu. Nie mamy innych celów niż dokonanie rewolucji. Walczymy o to i wierzymy, że uda nam się dokonać rewolucji w Nepalu. Jesteśmy przekonani.
ZNetwork jest finansowany wyłącznie dzięki hojności swoich czytelników.
Darowizna