ਲੇਖਕ, ਕਵੀ ਅਤੇ ਕਲਾਕਾਰ ਜਾਰਜ ਦੀ ਕਲਮ ਤੋਂ Capaccio ਇੱਥੇ ਮਾਮੂਲੀ ਹੈ ਪਹਿਲਾ ਪੱਥਰ:
ਜੇ ਮੈਂ ਫਲਸਤੀਨ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ
ਅਤੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਟ੍ਰੈਚਰ 'ਤੇ ਪਾਇਆ
ਇੱਕ ਸ਼ੈੱਲ-ਸਵਾਰ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ,
ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਗੋਡੇ ਟੇਕਾਂਗਾ
ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਲੈ,
ਆਪਣੇ ਚਿਹਰੇ ਤੋਂ ਖੂਨ ਪੂੰਝੋ
ਅਤੇ ਖੂਨ ਵਹਿਣ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ਪਰਮਾਤਮਾ ਲਈ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰੋ
ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਹੋਰ ਜ਼ਖਮੀਆਂ ਨੂੰ ਜਲਦੀ ਅੰਦਰ ਲਿਜਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ।
ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਫੜ ਲਵਾਂਗਾ
ਅਤੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੱਸਾਂਗੇ ਕਿ ਅਸੀਂ ਵਾਪਸ ਜਾਵਾਂਗੇ
ਉੱਤਰ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਜਨਮ ਸਥਾਨ ਨੂੰ
ਅਤੇ ਉਹ ਘਰ ਜੋ ਅਜੇ ਵੀ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ,
ਪੱਥਰਾਂ ਦਾ ਘਰ ਅਤੇ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਪਰਖੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ
ਸਾਡੀਆਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀਆਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵਿਲੱਖਣ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨਾ.
ਇਕ ਦਿਨ ਉਹ ਘਰ ਸਾਡਾ ਹੋਵੇਗਾ, ਮੈਂ ਵਾਅਦਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ,
ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇਹ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਦਾ ਵੀ।
ਸਮੁੰਦਰ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰੋ, ਹਾਂ ਹਬੀਬਤੀ,
ਅਤੇ ਇਹ ਸਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕਿਵੇਂ ਫੈਲਿਆ
ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਨੀਲੇ ਵਾਅਦੇ ਵਾਂਗ,
ਅਤੇ ਉਹ ਸਖ਼ਤ ਪੁਰਾਣੇ ਜ਼ੈਤੂਨ ਦੇ ਰੁੱਖ
ਸਾਡੇ ਮਾਪੇ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਟੱਲ ਵਿਰੋਧ ਲਈ
ਸਭ ਤੋਂ ਠੰਡੀਆਂ ਸਰਦੀਆਂ ਤੱਕ
ਅਤੇ ਵਸਨੀਕਾਂ ਦੇ ਬੇਰਹਿਮ ਸਮੂਹ।
ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨੇੜੇ ਰੱਖਦਾ ਹਾਂ
ਅਤੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋ ਕਿ ਤੁਹਾਡਾ ਸਾਹ ਫਿੱਕਾ ਹੈ,
ਮੈਂ ਬਾਗ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਾਂਗਾ
ਤੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕੀਤਾ,
ਜਿਸ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਨੇ ਪਾਲਿਆ ਸੀ
ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਧੀਰਜ ਨਾਲ
ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਖ਼ਤ-ਲੜੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ.
ਅਸੀਂ ਖੂਹ ਤੋਂ ਪਾਣੀ ਕੱਢਾਂਗੇ,
ਸਭ ਤੋਂ ਮਿੱਠਾ ਠੰਡਾ ਪਾਣੀ
ਸਾਡੇ ਪੁਰਖਿਆਂ ਨੇ ਪੁੱਟੇ ਗਏ ਖੂਹ ਤੋਂ।
ਇਹ ਉੱਥੇ ਹੈ, ਸਾਡੇ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ
ਖਿੜੇ ਹੋਏ ਬਦਾਮ ਦੇ ਰੁੱਖਾਂ ਨੂੰ,
ਅਤੇ ਚਮੇਲੀ ਦੀਆਂ ਝਾੜੀਆਂ
ਜਿਸ ਦੇ ਫੁੱਲ, ਤੁਸੀਂ ਕਿਹਾ,
ਫਿਰਦੌਸ ਦਾ ਅਤਰ ਪਹਿਨਿਆ.
ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ, ਸਮੁੰਦਰ ਤੋਂ ਹਵਾਵਾਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ
ਦੂਰੋਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣਗੇ।
ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਬਾਹਰ ਇਕੱਠੇ ਹੋਵਾਂਗੇ
ਮੋਮਬੱਤੀ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦੁਆਰਾ ਖੰਡ ਵਾਲੀ ਚਾਹ ਪੀਣ ਲਈ
ਬਾਗ ਵਿੱਚੋਂ ਪੁਦੀਨੇ ਦੇ ਪੱਤਿਆਂ ਨਾਲ,
ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪੱਕੇ ਹੋਏ ਅੰਜੀਰਾਂ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਹਾਂ
ਅਤੇ ਸੰਤਰੇ ਦੇ ਰੁੱਖ ਤੋਂ ਸੰਤਰੇ ਦੇ ਟੁਕੜੇ
ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਹਾਜੀ ਸਲੀਮ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ।
ਇੱਕ ਵਾਰ ਤੰਬਾਕੂ ਨੂੰ ਥੱਪੜ ਮਾਰਿਆ ਜਾਵੇ
ਅਤੇ ਕੋਲੇ ਚਮਕਣ ਲੱਗੇ ਹਨ
ਉਹ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਉੱਤੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਰੱਖੇਗਾ,
ਉਹ ਥਾਂ ਜਿੱਥੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਰੱਖੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ,
ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗ ਦੀਆਂ ਮੱਖੀਆਂ ਵਾਂਗ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰ ਦਿਓ
ਚੰਨੀ ਰਾਤ ਦੀ ਸੁਗੰਧੀ ਹਵਾ ਵਿੱਚ,
ਉਸ ਦੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਪਾਈਪ 'ਤੇ ਖਿੱਚਣ ਦੌਰਾਨ
ਅਤੇ ਸੁਗੰਧਿਤ ਭਾਫ਼ ਦੇ ਬੱਦਲਾਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਬੀਤੇ ਸਮੇਂ ਬਾਰੇ ਦੱਸੇਗਾ
ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਸਾਡੀ ਜ਼ਮੀਨ ਲੈਣ ਨਹੀਂ ਆਇਆ
ਜਾਂ ਸਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਨੂੰ ਬੰਧਕ ਬਣਾਉ
ਕਿੱਤੇ ਦੇ ਕਫ਼ ਅਤੇ ਜ਼ੰਜੀਰਾਂ ਵਿੱਚ.
ER ਦੀ ਗੜਬੜ ਅਤੇ ਦਹਿਸ਼ਤ ਵਿੱਚ,
ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਹੱਥ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਤੇ ਦਬਾਵਾਂਗਾ
ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਨਬਜ਼ ਦੀ ਛੋਟੀ ਘੰਟੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋ
ਬੇਹੋਸ਼ੀ ਨਾਲ ਘੰਟੀ ਵੱਜ ਰਹੀ ਹੈ, ਕਦੇ ਹੋਰ ਬੇਹੋਸ਼ ਹੋ ਕੇ,
ਫਿਰ ਸੁਣਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਘੱਟ.
ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਕੀ ਕਰਨਾ ਹੈ
ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਵੇਖਦਾ ਹਾਂ, ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ,
ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲੋਂ ਮੇਰੇ ਨੇੜੇ
ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਕੀ ਕਰਨਾ ਹੈ
ਪਰ ਮਦਦ ਲਈ ਦੁਹਾਈ ਦਿਓ ਜਿਵੇਂ ਦੂਸਰੇ ਰੋਦੇ ਹਨ
ਇਜ਼ਰਾਈਲੀ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਮਾਰੇ ਗਏ ਅਜ਼ੀਜ਼ਾਂ ਲਈ
ਜਾਂ ਉੱਡ ਗਏ ਆਸਰਾ-ਘਰਾਂ ਦੇ ਮਲਬੇ ਤੋਂ ਖਿੱਚਿਆ ਗਿਆ।
ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਜ਼ਰੂਰ ਆਵੇਗਾ,
ਅਤੇ ਉਹ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਦੇਣਗੇ
ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਦੀ ਕੋਮਲ ਝਾੜੂ ਨਾਲ,
ਅਤੇ ਇਹ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ।
ਮੈਂ ਅਡੋਲਤਾ ਨਾਲ ਰੋਵਾਂਗਾ
ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਸਾਹ ਤੱਕ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦਾ ਨਾਮ ਬੋਲੋ
ਸੜ ਗਿਆ ਹੈ
ਅਤੇ ਮੈਂ ਵੀ ਚਲਾ ਜਾਵਾਂਗਾ
ਇਸ ਜੀਵਨ ਤੋਂ ਦੂਜੇ ਵਿੱਚ
ਜਿੱਥੇ ਮੈਂ ਹਸਪਤਾਲ ਦੇ ਗੇਟ ਨੂੰ ਧੱਕਾ ਦੇਵਾਂਗਾ।
ਸਨਾਈਪਰ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ,
ਪਰ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਗੱਲ 'ਤੇ ਕਾਇਮ ਰਹਾਂਗਾ।
ਜੇ ਕੋਈ ਬਿਆਨ ਦੇਣਾ ਹੈ,
ਮੈਂ ਫਿਰ ਬਣਾਵਾਂਗਾ
ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਫਿੱਟ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਪਹਿਲੇ ਪੱਥਰ ਨਾਲ
ਮੇਰੀ ਜੱਦੀ ਧਰਤੀ ਦੀ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਆਤਮਾ ਵਾਂਗ।
ਜਾਰਜ ਕੈਪਸੀਓ ਬੋਸਟਨ ਖੇਤਰ ਤੋਂ ਪਰਵਾਸ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੁਣ ਉੱਤਰੀ ਕੈਰੋਲੀਨਾ ਦੇ ਡਰਹਮ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਿਹਾ ਇੱਕ ਲੇਖਕ, ਕਵੀ ਅਤੇ ਕਲਾਕਾਰ ਹੈ। 90 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਤੋਂ, ਅਮਰੀਕਾ ਦੁਆਰਾ ਲਗਾਈਆਂ ਗਈਆਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਦੇ ਅਧੀਨ ਇਰਾਕ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਉਸਦੀ ਚਿੰਤਾ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਦੇ ਗਵਾਹ ਵਜੋਂ ਇਰਾਕ ਦੀਆਂ ਕਈ ਯਾਤਰਾਵਾਂ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ। ਘਰ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਬਗਦਾਦ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਲਈ ਫੰਡ ਇਕੱਠਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਲਿਖਤੀ ਅਤੇ ਜਨਤਕ ਭਾਸ਼ਣ ਦੁਆਰਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਚੁੱਕਣ ਦੀ ਵਕਾਲਤ ਕੀਤੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਉਹ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਜੇ ਤੁਸੀਂ Z 'ਤੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ ਜਾਂ ਦੂਜੇ Z ਪਾਠਕਾਂ ਨਾਲ ਵਿਚਾਰ ਵਟਾਂਦਰੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਕਿਉਂ ਨਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਵੋ Z ਨੈੱਟਵਰਕ ਕਮਿਊਨਿਟੀ ਵਿਵਾਦ ਸਰਵਰ?