ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਕ ਪਿਆਰੇ ਦੋਸਤ ਨੇ ਕਈ ਹੋਰ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਰਾਤ ਦੇ ਖਾਣੇ ਦੌਰਾਨ ਮੇਰੇ 'ਤੇ ਟਿੱਪਣੀ ਕੀਤੀ: “ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਗਰਦਨ ਨੂੰ ਚਿਪਕਾਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ। ਮੈਂ ਅਜਿਹਾ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਮੈਂ ਹੁਣ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ।'' ਉਸ ਸਮੇਂ, ਮੈਂ ਸੁਣਿਆ, ਨਿਸ਼ਚਤ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਕੀ ਇਹ ਇੱਕ ਝਿੜਕ ਸੀ-'ਕੀ ਇਹ ਵੱਡਾ ਹੋਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਖੌਲ ਕਰਨ ਅਤੇ ਪਿੱਛੇ ਛੱਡਣ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬੇਨਕਾਬ ਕਰਨਾ ਬੰਦ ਕਰਨਾ ਹੈ' - ਜਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਨਿਰੀਖਣ. ਬੁੱਢੇ ਹੋਣ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤਰੀਕਿਆਂ 'ਤੇ. ਮੈਂ ਅਜੇ ਵੀ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤ ਹਾਂ, ਪਰ ਇਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸੋਚਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ.

ਮੈਨੂੰ ਪਟੀਸ਼ਨਾਂ 'ਤੇ ਹਸਤਾਖਰ ਕਰਨ ਜਾਂ ਬਲੌਗ ਲਿਖਣਾ ਬੰਦ ਕਰਨਾ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਸੀ ਜੋ ਵਿਵਾਦਪੂਰਨ ਸਥਿਤੀਆਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਕਈ ਵਾਰ ਭੜਕਾਊ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਨਾਲ. ਇਹ ਇੱਕ ਜਮਹੂਰੀ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਨਾਗਰਿਕ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਬਾਰੇ ਮੇਰੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੇ ਵਿਸਤਾਰ ਵਾਂਗ ਜਾਪਦਾ ਸੀ, ਜ਼ਮੀਰ ਦੇ ਹੁਕਮਾਂ ਅਤੇ ਏਕਤਾ ਦੇ ਪਿਆਰ 'ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦਾ ਮਾਮਲਾ। ਮੈਂ 30 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਵਿਅਤਨਾਮ ਯੁੱਧ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ 1960 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਅੱਧ ਤੱਕ ਜਨਤਕ ਥਾਵਾਂ 'ਤੇ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣੂ ਕਰਵਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਹਾਲ ਹੀ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ, ਮੇਰੇ ਬਲੌਗ 'ਤੇ ਸਮੇਂ-ਸਮੇਂ 'ਤੇ ਲਿਖਣ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਮੈਂ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਜਾਂ ਹਮਦਰਦ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕਾਰਕੁੰਨ ਅਤੇ ਅਕਾਦਮਿਕ ਪਹਿਲਕਦਮੀਆਂ ਦੇ ਸਮਰਥਨ ਲਈ ਬੇਨਤੀਆਂ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।

ਮੇਰਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ 2008 ਅਤੇ 2014 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਦੀ ਮਿਆਦ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਕਬਜ਼ੇ ਵਾਲੇ ਫਲਸਤੀਨ 'ਤੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਰਿਪੋਰਟਰ ਵਜੋਂ ਮੇਰੀ ਮਿਆਦ ਦੇ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਖਾਸ ਪੱਧਰ ਦੀ ਜਨਤਕ ਬਦਨਾਮੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਲਾਂ ਦੌਰਾਨ ਮੇਰੇ 'ਤੇ ਜ਼ੀਓਨਿਸਟ ਜਨੂੰਨੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਅਕਸਰ ਹਮਲੇ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ, ਅਕਸਰ ਗੈਰ ਸਰਕਾਰੀ ਸੰਗਠਨਾਂ ਦੇ ਗੁੰਮਰਾਹਕੁੰਨ ਛਲਾਵੇ ਹੇਠ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਯੂਐਨ ਵਾਚ ਜਾਂ ਐਨਜੀਓ ਮਾਨੀਟਰ ਵਰਗੇ ਐਨੋਡਾਈਨ ਨਾਮ। ਇਹ ਅਪਮਾਨਜਨਕ ਅਤੇ ਖਤਰਨਾਕ ਸੀ, ਪਰ ਇਸਨੇ ਚਿੱਕੜ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਛਾਪ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ। ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣਦੇ ਹਨ, ਮੁੱਖ ਦੋਸ਼ਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਮਤਲਬ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੈਂ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਾ ਤਾਂ 'ਸਾਮੀ ਵਿਰੋਧੀ' ਸੀ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ 'ਸਵੈ-ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਯਹੂਦੀ' ਸੀ। ਮੈਂ ਮੰਨਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਮੈਨੂੰ 'ਇਜ਼ਰਾਈਲ-ਵਿਰੋਧੀ ਅਤੇ ਜ਼ਾਇਓਨਿਸਟ-ਵਿਰੋਧੀ ਕੱਟੜਪੰਥੀ' ਵਜੋਂ ਵਿਚਾਰਨਾ ਅਨੁਭਵੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਹੀ ਸੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਮੈਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਨਹੀਂ ਸੋਚਦਾ। ਇਹ ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਇਜ਼ਰਾਈਲ/ਫਲਸਤੀਨ ਅਤੇ ਜ਼ਾਇਓਨਿਸਟ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਬਾਰੇ ਮੇਰੇ ਵਿਚਾਰ ਮੂਲ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਲਈ ਫਲਸਤੀਨੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੇ ਸਮਰਥਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਵੈ-ਨਿਰਣੇ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਪਰ ਇਹ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਾਨੂੰਨ ਅਤੇ ਨੈਤਿਕਤਾ ਦੇ ਸੰਬੰਧਿਤ ਨਿਯਮਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਬਾਰੇ ਮੇਰੀ ਸਮਝ ਨੂੰ ਵੀ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। . ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ 'ਯਹੂਦੀ ਰਾਜ' 'ਤੇ ਜ਼ਿਆਨਵਾਦੀ ਜ਼ੋਰ ਜਾਇਜ਼ ਫਲਸਤੀਨੀ ਵਿਰੋਧ ਦਾ ਸਰੋਤ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸ ਵਿਰੋਧ ਨੂੰ ਦਬਾਉਣ ਲਈ ਇਜ਼ਰਾਈਲ ਨੇ ਵਿਤਕਰੇ ਭਰੇ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਅਤੇ ਦਬਦਬੇ ਦੇ ਨਸਲੀ ਢਾਂਚੇ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਲਿਆ, ਇੱਕ ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ ਨਸਲੀ ਵਿਤਕਰੇ ਦੇ ਤੱਤ। ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਅਪਰਾਧ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਅਪਰਾਧਿਕ ਅਦਾਲਤ ਦੇ ਕਾਰਜਾਂ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਰੋਮ ਕਾਨੂੰਨ ਦੇ ਆਰਟੀਕਲ 7 ਵਿੱਚ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ)। ਮੈਂ ਕਦੇ ਵੀ ਅਜਿਹੇ ਸਿੱਟੇ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚਣ ਬਾਰੇ ਨਹੀਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੇਰੀ ਗਰਦਨ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣਾ. ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਅਹੁਦੇ 'ਤੇ ਰਹਿੰਦਿਆਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨਾ ਮੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ਤਨਖਾਹ ਵਾਲੀ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨ ਦਾ ਇੱਕ ਪਹਿਲੂ ਸੀ। ਇਹ ਮੇਰੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਕਰਤੱਵ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਨਿਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਸਮਰਪਿਤ ਨਾਗਰਿਕ ਸਮਾਜ ਦੀ ਸਰਗਰਮੀ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਦੀ ਮਾਨਤਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।

ਪ੍ਰਿੰਸਟਨ ਵਾਪਸ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਦੇ ਆਖਰੀ ਪੜਾਅ ਦੌਰਾਨ 1979 ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਇਰਾਨ ਦੀ ਮੇਰੀ ਫੇਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਅਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰਾਏ ਲੇਖ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਨੂੰ ਜੋ ਧੱਕਾ ਮਿਲਿਆ। NY ਟਾਈਮਜ਼ ਇਸਲਾਮੀ ਗਣਰਾਜ ਦੇ ਭਵਿੱਖ ਬਾਰੇ ਆਪਣੀਆਂ ਉਮੀਦਾਂ ਅਤੇ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਾਹਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅੰਸ਼ਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਵੈ-ਵਿਅੰਗ ਦੇ ਇਸ਼ਾਰੇ ਵਜੋਂ, ਆਪਣੀ ਗਰਦਨ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਦੇ ਅਲੰਕਾਰ ਨੂੰ ਅਪਣਾਇਆ, ਇਸ ਕਦਮ ਨੂੰ ਜਿਰਾਫਾਂ ਲਈ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ, ਆਵਾਜ਼ ਦੀ ਅਣਹੋਂਦ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਠਹਿਰਾਇਆ। chords, ਅਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਕਿੱਕ. ਜਿਰਾਫ਼ ਮੇਰਾ ਟੋਟੇਮ ਬਣ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਮੇਰਾ ਘਰ ਜਲਦੀ ਹੀ ਅਫ਼ਰੀਕਾ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਦੌਰਾਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੇ ਉੱਕਰੇ ਅਤੇ ਸਿਰੇਮਿਕ ਜਿਰਾਫ਼ਾਂ ਨਾਲ ਭਰ ਗਿਆ। ਜੰਗਲ ਦੇ ਕਾਰੀਗਰ ਵਜੋਂ ਤੋਹਫ਼ੇ ਵਾਲੇ ਇੱਕ ਦੋਸਤ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਬੇਬੀ ਜਿਰਾਫ਼ ਦੀ ਇੱਕ ਜੀਵਨ-ਆਕਾਰ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਰਿਤੀ ਵੀ ਬਣਾ ਦਿੱਤੀ, ਜੋ ਕਿ ਮੇਰੇ ਨਾਲੋਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਉੱਚਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸ ਪਛਾਣ ਦੀ ਇੱਕ ਸਪਸ਼ਟ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਿੰਸਟਨ ਲਿਵਿੰਗ ਰੂਮ ਵਿੱਚ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਹਾਵੀ ਰਿਹਾ। ਫਿਰ ਵੀ, ਅਜੀਬ ਗੱਲ ਹੈ, ਕੈਲੀਫੋਰਨੀਆ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਕਦੇ ਵੀ ਆਪਣੀ ਗਰਦਨ ਨੂੰ ਚਿਪਕਣ ਬਾਰੇ ਨਹੀਂ ਸੋਚਿਆ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਕਰਾਇਆ, ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਸੋਚਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕੀ ਮੈਂ ਸਿਰਫ ਜਵਾਨ ਜਾਂ ਮੱਧ-ਉਮਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਢੁਕਵੇਂ ਵਿਵਹਾਰ ਦੇ ਨਮੂਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਜੰਮਿਆ ਹੋਇਆ ਹਾਂ। ਮੇਰੇ ਲਈ ਸਵਾਲ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਸਾਨੂੰ 80 ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਸਿਰਫ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਲਈ ਅਭਿਨੈ ਕਰਨਾ ਗਲਤ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ। ਜਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਪ੍ਰਿੰਸਟਨ ਤੋਂ 'ਰਿਟਾਇਰਮੈਂਟ' ਚੁਣਨ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਰੁਕ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਦਾਕਾਰੀਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੈਂ ਪਰਵਾਹ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਭਵਿੱਖ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਛੱਡ ਦਿੰਦਾ ਹਾਂ ਜੋ ਕਿ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਕਿੱਥੇ ਅਗਵਾਈ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਵਿੱਚ ਵਧੇਰੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹਿੱਸੇਦਾਰੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ।

ਕਿਸੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਵਿਅਕਤੀ ਤੋਂ ਸੰਬੰਧਿਤ ਕਿਸਮ ਦਾ ਫੀਡਬੈਕ ਵੀ ਉਸੇ ਤਰਜ਼ 'ਤੇ ਸੀ, ਪਰ 'ਇੱਕ ਪਿਆਰ ਭਰੀ ਝਿੜਕ' ਵਜੋਂ ਸ਼੍ਰੇਣੀਬੱਧ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਜ਼ਿੱਦ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਇਜ਼ਰਾਈਲ/ਫਲਸਤੀਨ ਨਾਲ 'ਪਾਗਲ' ਸੀ, ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਫਲਸਤੀਨੀ ਅਜ਼ਮਾਇਸ਼ ਨਾਲੋਂ ਭੈੜੇ ਜਾਂ ਭੈੜੇ ਵਜੋਂ ਹੋਰ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਵੱਲ ਵਧਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਅੱਤਿਆਚਾਰਾਂ ਨਾਲ ਯਮਨ ਯੁੱਧ ਦੀ ਭਿਆਨਕ ਨਿਰੰਤਰਤਾ ਦੀ ਉਦਾਹਰਣ ਦੇ ਨਾਲ, ਲਗਭਗ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਘਟਨਾ . ਇੱਥੇ, ਮੈਂ ਪ੍ਰਤੀਬਿੰਬਤ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦਾ ਹਾਂ. ਫਿਰ ਵੀ ਇਹ ਦਿਲ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਸਿਰ ਦਾ ਮਾਮਲਾ ਹੈ। ਦੋਵਾਂ ਪਾਸਿਆਂ ਤੋਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ ਦੋਸਤ ਨੇ ਵੀ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਮੇਰੀ ਸਾਖ ਨੂੰ ਸਥਾਈ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚਿੱਕੜ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬਣ ਤੋਂ ਬਚਾ ਰਹੀ ਹੈ, ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਇਜ਼ਰਾਈਲ ਅਤੇ ਜ਼ੀਓਨਿਜ਼ਮ ਦੀ ਆਲੋਚਨਾਤਮਕ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖ ਕੇ ਆਪਣੀ ਵਿਰਾਸਤ ਨੂੰ ਬਦਨਾਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।

ਮੈਂ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਇਹ ਮੰਨਦਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਕਿ 1917 ਵਿੱਚ ਬਾਲਫੋਰ ਘੋਸ਼ਣਾ ਦੇ ਜਾਰੀ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤੋਂ ਹੀ ਫਲਸਤੀਨ ਅਤੇ ਇਜ਼ਰਾਈਲ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਬਾਹਰੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਖੂਨ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਕੋਲ ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੱਕ ਲਾਭ, ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਅਤੇ ਮੌਕਾ ਸੀ ਸਿਆਸੀ ਸਮਝੌਤਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਅਜਿਹੇ ਵਿਕਲਪ ਦੀ ਖੋਜ ਕਰਨ ਤੋਂ ਵੀ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਇਸਦੀ ਬਜਾਏ, ਯੂਐਸ ਸਰਕਾਰ ਨੇ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ 1967 ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਇਜ਼ਰਾਈਲ ਦੇ ਫੌਜੀਕਰਨ ਨੂੰ ਉਸ ਬਿੰਦੂ ਤੱਕ ਸਬਸਿਡੀ ਦਿੱਤੀ ਜਿੱਥੇ ਇਹ ਕਾਫ਼ੀ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰੀ ਅਤੇ ਅਮੀਰ ਖੇਤਰੀ ਸ਼ਕਤੀ ਬਣ ਗਈ ਹੈ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਵੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਹੋਰ ਦੇਸ਼ ਨਾਲੋਂ ਆਬਾਦੀ ਦੇ ਅਨੁਪਾਤ ਵਿੱਚ, ਪ੍ਰਤੀ ਸਾਲ $3.8 ਬਿਲੀਅਨ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਸਮਝੌਤਾ ਇੱਕ ਸਥਾਈ ਸ਼ਾਂਤੀ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ ਫਲਸਤੀਨ ਦੀਆਂ ਬੁਨਿਆਦੀ ਸ਼ਿਕਾਇਤਾਂ ਨੂੰ ਕਾਫ਼ੀ ਅਨੁਕੂਲਿਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਸ ਨੂੰ ਅਜੇ ਵੀ ਫਲਸਤੀਨੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ ਦੀ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਖੁਰਾਕ ਨੂੰ ਨਿਗਲਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੋਏਗੀ ਜੋ ਬਾਹਰੀ ਤਾਕਤਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਭਵਿੱਖ 'ਤੇ ਇੱਕ ਪਰਦੇਸੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਟੈਪਲੇਟ ਥੋਪ ਰਹੀ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਸਾਰ ਹੈ। ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਵਿਸਥਾਰ ਦਾ.

ਨੇਤਨਯਾਹੂ ਦੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਆਪਣੀ ਬੇਮਿਸਾਲ ਜਵਾਬਦੇਹੀ ਦੇ ਨਾਲ ਟਰੰਪ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਫਲਸਤੀਨੀ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਸਥਿਤੀ ਨਾਟਕੀ ਢੰਗਾਂ ਨਾਲ ਹੋਰ ਵਿਗੜ ਗਈ ਹੈ: ਅਮਰੀਕੀ ਦੂਤਾਵਾਸ ਨੂੰ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ ਤੋਂ ਹਰੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਗੋਲਾਨ ਹਾਈਟਸ ਨੂੰ ਰਸਮੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਗੈਰਕਾਨੂੰਨੀ। ਸੈਟਲਮੈਂਟ ਬਿਲਡਿੰਗ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ੀ ਆਈ ਹੈ, ਜ਼ਰੂਰੀ UNRWA ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਸਿਹਤ ਸੇਵਾਵਾਂ ਲਈ ਫੰਡਿੰਗ ਨੂੰ ਜ਼ੀਰੋ ਤੱਕ ਘਟਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਦੋ-ਰਾਜਾਂ ਦੇ ਹੱਲ ਲਈ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਵਚਨਬੱਧਤਾ ਦਾ ਦਿਖਾਵਾ ਵੀ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। 'ਸਦੀ ਦੇ ਸੌਦੇ' ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਜਾਂ ਤਾਂ ਗੋਡੋਟ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਨ ਦਾ ਮਾਮਲਾ ਜਾਂ ਇਜ਼ਰਾਈਲੀ ਇਕ-ਸਟੇਟਿਜ਼ਮ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਫਲਸਤੀਨ ਦੇ ਸਮਰਪਣ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਯੋਜਨਾ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਅਲਟੀਮੇਟਮ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਜਾਪਦੀ ਹੈ।

ਅਤੇ ਬੀਡੀਐਸ ਦੇ ਸਮਰਥਕਾਂ ਅਤੇ ਫਿਲਸਤੀਨੀਆਂ ਨੂੰ ਯਹੂਦੀ ਵਿਰੋਧੀ ਵਜੋਂ ਨਿਆਂ ਦੇਣ ਲਈ ਇੱਕ ਚੰਗੀ ਫੰਡ ਪ੍ਰਾਪਤ ਮੁਹਿੰਮ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਕਦੇ ਵੀ ਵਿਸ਼ਵ-ਵਿਰੋਧੀ-ਵਿਰੋਧੀ ਅੰਦੋਲਨ ਦੌਰਾਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਜਦੋਂ ਇਸਨੇ ਦੱਖਣੀ ਅਫ਼ਰੀਕੀ ਰੰਗਭੇਦ ਪ੍ਰਤੀ BDS ਪਹੁੰਚ ਅਪਣਾਈ। ਇਜ਼ਰਾਈਲੀ ਰੰਗਭੇਦ ਨਾਲ ਇੰਨਾ ਵੱਖਰਾ ਸਲੂਕ ਕਿਉਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ? ਅਨੈਤਿਕ ਮੌਕਾਪ੍ਰਸਤੀ ਦੇ ਨਾਲ, ਸਰਬਨਾਸ਼ ਦੀਆਂ ਯਹੂਦੀਆਂ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਨੂੰ ਬਦਨਾਮ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਤੇਲ ਅਵੀਵ ਅਤੇ ਅਮੀਰ ਡਾਇਸਪੋਰਾ ਦਾਨੀਆਂ ਦੇ ਪੈਸੇ ਅਤੇ ਉਤਸ਼ਾਹ ਨਾਲ, ਜ਼ਾਇਓਨਿਸਟ ਜੋਸ਼ੀਲਾ, ਦੋਵਾਂ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਨਿਆਂ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਡਰਾਉਣ ਲਈ ਯਹੂਦੀਆਂ ਵਿਰੁੱਧ ਨਾਜ਼ੀ ਨਸਲਕੁਸ਼ੀ ਦੀਆਂ ਚਾਲਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ ਹਕੀਕਤ ਨੂੰ ਵਿਗਾੜ ਰਹੇ ਹਨ। ਸਭ ਤੋਂ ਮਾੜੀ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਪੱਛਮ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਇਸ ਕਲੰਕ ਮੁਹਿੰਮ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੁਖਦਾਈ ਚਾਲਾਂ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਹੋਣ ਲਈ ਯਹੂਦੀ ਵਿਰੋਧੀ ਦੀ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਵੀ ਬਦਲਦੀਆਂ ਹਨ। ਪੂਰੀ ਤਸਵੀਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਯਹੂਦੀ-ਵਿਰੋਧੀ ਦੀ ਇਹ ਵਰਤੋਂ ਇੱਕ ਸਮੀਅਰ ਰਣਨੀਤੀ ਵਜੋਂ ਯਹੂਦੀਆਂ ਦੀ ਅਸਲ ਨਫ਼ਰਤ ਦੀ ਵਾਪਸੀ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਖਤਰਿਆਂ ਨੂੰ ਉਲਝਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਡਾਇਸਪੋਰਾ ਯਹੂਦੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਫਾਸ਼ੀਵਾਦ ਦੇ ਡਰਾਉਣੇ ਦੂਜੇ ਆਉਣ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ, ਇੱਕ ਅਤਿ-ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦ ਦੀ ਗਲੋਬਲ ਲਹਿਰ ਦਾ ਪਤਿਤ ਦੁਸ਼ਮਣ।

ਇਸ ਸਮਝ ਦੇ ਨਾਲ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਸਭ ਤੋਂ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲੋਂ ਫਲਸਤੀਨੀਆਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ. ਇਹ ਉਸ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਪਿਆਰ ਦੇ ਤਾਣੇ-ਬਾਣੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅੱਥਰੂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਮੈਂ ਜੀਇਆ ਹੈ ਅਤੇ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਇਹ ਹੈ, ਬਿਹਤਰ ਜਾਂ ਮਾੜੇ ਲਈ ਮੈਂ ਕੌਣ ਹਾਂ ਅਤੇ ਜੋ ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਰਹਾਂਗਾ। ਇਹ ਉਦਾਰਵਾਦੀ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਚੰਗੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਛਵੀ ਨੂੰ ਮੱਧਮ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਮੈਂ ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਸ਼ਰਤੀਆ ਪਿਆਰ ਨਾਲੋਂ ਸਵੈ-ਮਾਣ ਅਤੇ ਨਿੱਜੀ ਪ੍ਰਭੂਸੱਤਾ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਇਸ ਨਾੜੀ ਵਿੱਚ ਲਿਖਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੈਂ ਇੱਕ ਯਹੂਦੀ ਵਜੋਂ ਆਪਣੀ ਪਛਾਣ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਨਾਜ਼ੀ ਤਜ਼ਰਬੇ ਦੁਆਰਾ ਭੜਕੀ ਹੋਈ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਦਾ ਮੇਰਾ ਅਹਿਸਾਸ. ਫਿਰ ਵੀ ਅਜਿਹੇ ਤਜ਼ਰਬੇ ਨੂੰ ਫਲਸਤੀਨ ਦੇ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਿਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਉਜਾੜਨ, ਹਾਵੀ ਕਰਨ ਅਤੇ ਪੀੜਤ ਕਰਨ ਦੇ ਇਰਾਦੇ ਦੇ ਮੂਲ ਤੋਂ ਨਸਲਵਾਦੀ ਇੱਛਾ ਦੀ ਬਜਾਏ ਹਮਦਰਦੀ ਨਾਲ ਰੰਗਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਯਹੂਦੀ ਬਾਈਬਲ ਸੰਬੰਧੀ ਜਾਂ ਇਤਿਹਾਸਕ ਅਧਿਕਾਰ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਨਾਲ ਇਸ ਇਰਾਦੇ ਨੂੰ ਆਫਸੈੱਟ ਕਰਨਾ ਮੇਰੀ ਰਾਏ ਵਿੱਚ ਨਾ ਤਾਂ ਕਾਨੂੰਨੀ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਨੈਤਿਕ ਭਾਰ ਹੈ।

ਹੁਣ ਤੱਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਅਭਿਆਸ ਦੀ ਨਿਰੰਤਰਤਾ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਇੱਕ ਅਫਰੀਕੀ ਸਵਾਨਾਹ ਦੇ ਪਾਰ ਚੱਲ ਰਹੇ ਜਿਰਾਫਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਆਦਤਾਂ ਨੂੰ ਤੋੜਨ ਜਾਂ ਨੈਤਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਅਤੇ ਬੌਧਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਾਇਜ਼ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਜਨੂੰਨ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਨਿਰੰਤਰਤਾ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖਣ ਨਾਲ ਕੁਝ ਲੈਣਾ-ਦੇਣਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਉਮਰ ਵਧਣੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਅੰਦਰੂਨੀ ਸਵੈ ਹੁਕਮ ਲੈ ਸਕੇ। ਹਿੰਦੂ ਪਰੰਪਰਾ ਜੀਵਨ ਦੇ ਪੜਾਵਾਂ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, 60 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਤੱਕ ਗ੍ਰਹਿਸਥੀ ਜਾਂ ਪਰਿਵਾਰਕ ਵਿਅਕਤੀ ਬਣਨ ਲਈ, ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਜੇ ਸੁਸਤ ਨਾ ਹੋਵੇ, ਤਾਂ ਆਮ ਜੀਵਨ ਦੇ ਦਬਾਅ ਦੁਆਰਾ ਹਾਸ਼ੀਏ 'ਤੇ ਰਹਿ ਕੇ ਅਧਿਆਤਮਿਕਤਾ ਦਾ ਪਾਲਣ ਪੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਲਈ ਇਕੱਲੇ ਨਿਕਲਦੇ ਹਨ। ਅਜਿਹੀਆਂ ਲੀਹਾਂ 'ਤੇ ਸੋਚਣ ਨਾਲ, ਰੁਝੇਵਿਆਂ ਦੀ ਨਿਰੰਤਰਤਾ ਦਾ ਮੇਰਾ ਬਚਾਅ ਘੱਟ ਜਾਪਦਾ ਹੈ, ਜੇ ਗਲਤ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜਾਂ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਇੱਕ ਜ਼ਿੱਦੀ ਸਟ੍ਰੀਕ ਦਾ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ.

ਇੰਨਾ ਸੋਚਣ ਅਤੇ ਸੋਚਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੈਂ ਬੰਦ ਹੋਣ ਦੇ ਨੇੜੇ ਨਹੀਂ ਹਾਂ. ਅਧੂਰੀਆਂ ਵਚਨਬੱਧਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡਣਾ ਅਪ੍ਰਮਾਣਿਕ ​​ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅਤੀਤ ਦੇ ਫਿੱਕੇ ਅੰਦਾਜ਼ੇ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸਮਝਣਾ ਇੱਕ ਹਾਰ ਜਾਪਦਾ ਹੈ। ਘੱਟੋ-ਘੱਟ, ਇਸ ਅਰਧ-ਧਿਆਨ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਉਲਝਣ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਇਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬਲੌਗ 'ਤੇ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਬੁਢਾਪੇ ਦੀਆਂ ਦੁਬਿਧਾਵਾਂ ਕਿਸੇ ਸਮੇਂ ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਪੱਛਮੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ ਘੱਟ ਹੀ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਾਹਮਣਾ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਅਕਸਰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਡਿਗਰੀਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਨਕਾਰ, ਉਦਾਸੀ, ਅਤੇ ਗੁੰਮ ਹੋਈ ਸਾਰਥਕਤਾ ਅਤੇ ਵਿਛੋੜੇ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ। ਮੈਂ ਅੰਤ ਤੱਕ ਸਰਗਰਮੀ ਨੂੰ ਚੁਣਿਆ ਹੈ, ਦੋਵੇਂ ਆਪਣੀ ਯੋਗਤਾ ਦੀ ਸੀਮਾ ਤੱਕ ਖੇਡਾਂ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਾਗਰਿਕ ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਦੀਆਂ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਵਚਨਬੱਧਤਾਵਾਂ ਦਾ ਸਨਮਾਨ ਕਰਨ ਲਈ (ਇੱਕ ਇੱਛਤ ਅਤੇ ਲੋੜੀਂਦੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਜੋ ਹੁਣ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਕਾਲਪਨਿਕ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਅਜੇ ਤੱਕ ਇੱਕ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਬਣਨ ਦੀ ਅਭਿਲਾਸ਼ਾ) ਮੇਰੀ ਪੂਰੀ ਸਮਰੱਥਾ ਅਨੁਸਾਰ।

---