Het debat over klimaatverandering speelt zich over het algemeen af ​​binnen de beslotenheid van dure hotels, directiekamers en diplomatieke zalen. Zoals blijkt uit het onvermogen om in Kopenhagen tot bindende overeenkomsten te komen, zijn de gesprekken over het algemeen net zo steriel als de omgeving.

 

Terwijl wereldleiders op verschillende plekken in de wereld de bedreiging voor de planeet bespreken, zijn het de armen die met de verschrikkelijke gevolgen worden geconfronteerd. Gemarginaliseerde en kwetsbare bevolkingsgroepen – van kleine boeren in Afrika tot vissers aan de oevers van Afrika eilandnaties– het meest lijden onder de weigering van ontwikkelde landen en bedrijven om te bezuinigen op de uitstoot die de planeet opwarmt. Maar deze zelfde bevolkingsgroepen bieden belangrijke en duurzame oplossingen voor de opwarming van de aarde.

 

Het probleem is dat de wereldleiders niet luisteren. En dat zal waarschijnlijk niet veranderen tijdens de bijeenkomst over klimaatverandering in Cancun, Mexico, die eind november zal beginnen en zal duren tot en met 10 december.

 

Verspilde tijd

 

Wereldleiders verspilden kostbare jaren met het overwinnen van de valse argumenten van valse wetenschappers en kochten politici die er belang bij hadden te ontkennen dat het klimaat zelfs maar aan het veranderen was. Toen dat door overweldiging onmogelijk werd wetenschappelijk bewijshebben de leiders zich tot een reeks marktgebaseerde mechanismen en technologische oplossingen gewend die echte verplichtingen vermijden en hetzelfde economische model bevorderen dat verantwoordelijk is voor de crisis.

 

Hierdoor zullen in Cancun twee werelden met elkaar botsen. De eerste is een wereld in ontkenning waar winsten voorrang krijgen op mensen en de planeet, en de meest bedreigende milieucrisis in de geschiedenis wordt gezien als een zakelijke kans. Deze wereld zal zwaar vertegenwoordigd worden door de leiders van de meeste ontwikkelde landen en vertegenwoordigers van bedrijven die groene projecten promoten, terwijl ze doorgaan met het verwoesten van het milieu en het nastreven van onbelemmerde toegang tot steeds schaarser wordende natuurlijke hulpbronnen.

 

De tweede is een wereld van kleine boeren, inheemse volkeren, arme stedelijke gemeenschappen en eilandbewoners die te kampen hebben met ongekende droogtes, waterschaarste en stormen. Duizenden mensen van organisaties over de hele wereld zullen naar Cancun afreizen om hun stem te laten horen. Ze zijn verre van alleen maar slachtoffers. De burgers van deze tweede wereld zijn nauw verbonden met lokale ecosystemen, en in veel gevallen heeft hun rentmeesterschap het behoud van de resterende bossen van de planeet (door klimaatveranderingsconservatieven opnieuw gedefinieerd als “koolstofputten”), biodiversiteit en stroomgebieden gegarandeerd.

 

Kleine boeren zorgen voor 70 procent van de voedselvoorziening in de wereld. De opwarming van de aarde vormt een ernstige bedreiging voor hun vermogen om dit voedsel te produceren. Hun landbouwpraktijken kunnen koolstofdioxide opslaan en het energieverbruik in de landbouw verminderen binnen een raamwerk van kleinschalige productie van lokaal voedsel en voedselsoevereiniteit. Helaas hebben veel van deze kleine boeren zich al aangesloten bij de naar schatting 50 miljoen klimaatvluchtelingen.

 

De resultaten van de klimaatonderhandelingen in Cancun zijn een uitgemaakte zaak. In navolging van het niet-akkoord van Kopenhagen hebben deskundigen, activisten en de onderhandelaars zelf aangekondigd dat zij verwachten dat er geen bindende overeenkomsten over emissiecontroles uit de conferentie zullen voortkomen.

 

Wat zal er precies in Cancun worden onderhandeld?

 

Valse oplossingen

 

Alle tekenen wijzen op een intensivering van op de markt gebaseerde voorstellen om de planeet weg te brengen van de rand van een milieuramp. In plaats van het huidige model van productie, handel en consumptie aan te pakken dat de crisis heeft veroorzaakt, zijn deze valse oplossingen erop gericht deze te verdiepen. Een nadere blik op de zogenaamde “Schone ontwikkelingsmechanismen” (CDM) laat zien hoe.

 

De CDM’s gedefinieerd in artikel 12 van het Kyoto-protocol zijn in wezen een ontwijking die ontwikkelde vervuilende landen in staat stelt onmiddellijke en aanzienlijke bezuinigingen op de uitstoot te voorkomen door deze te “compenseren” met projecten in ontwikkelingslanden om koolstofputten te behouden (gebieden waar koolstof wordt opgeslagen, zoals bossen en oerwouden) en andere plannen. De mondiale koolstofhandelsmarkt ter waarde van 127 miljard dollar is een lucratieve markt geworden voor het omzetten van planetaire redding in zakelijke deals. Het gevolg is dat de vervuiler mag blijven vervuilen. Ondertussen worden gebieden die voorheen door lokale gemeenschappen werden verzorgd, opgenomen in beheersystemen die onder toezicht staan ​​van de vervuilers en internationale organisaties die hun ‘milieudiensten’ hebben gekocht.

 

Internationale financiële instellingen zoals de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank en de Wereldbank hanteren dit tweesnijdende zwaard nu enthousiast. De Mexicaanse regering, die gastheer zal zijn van de conferentie in Cancun, vermeldt haar CDM’s op haar webpagina. De lijst van deze mechanismen onthult hun contraproductieve karakter.

 

Eén reeks projecten heeft bijvoorbeeld tot doel het enorme afvalmateriaal van industriële boerderijen te beheren. Geconcentreerde veehouderijbedrijven genereren enorme hoeveelheden methaan, het op een na belangrijkste broeikasgas. De concentratie van de veehouderij brengt ernstige gevaren voor de gezondheid en het milieu met zich mee. Maar in plaats van deze operaties nauwer te reguleren of op te splitsen, probeert het CDM het model in stand te houden dat zich heeft verspreid via transnationale investeringen in het kader van vrijhandelsovereenkomsten zoals de NAFTA. Bedenk dat de varkensboerderij Smithfield-Carroll in Perote, Veracruz de punt van oorsprong van de varkensgrieppandemie van vorig jaar.

 

Een ander genoemd voorbeeld is de bouw van waterkrachtcentrales. In de staat Guerrero staat de bouw van een waterkrachtcentrale gepland La Parota zou 17,000 hectare onder water zetten, die een buitengewone biodiversiteit en talloze inheemse en kleine boerengemeenschappen ondersteunt. Het project werd opgeschort na een juridische uitspraak dat de federale energiecommissie van de overheid lokale vergaderingen had gemanipuleerd om de bouw van de dam goed te keuren. De damconstructie die naar schatting 25,000 mensen zou moeten verdrijven, is nu opnieuw geactiveerd, deels dankzij een lening van 400 miljoen dollar van de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank ter ondersteuning van de Mexicaanse klimaatveranderingsagenda. Naast de sociale kosten van ontheemding en het verlies aan koolstofafvang als gevolg van de overstromingen, tonen onderzoeken van International Rivers en anderen aan dat grote dammen belangrijke bronnen van broeikasgassen zijn.

 

Andere valse oplossingen die tijdens de gesprekken in Cancun zullen worden gepromoot en waar veel basisorganisaties sterk tegen zijn, zijn onder meer de UN REDD-programma (Vermindering van de uitstoot als gevolg van ontbossing en bosdegradatie). De internationale kleine boerenorganisatie Via Campesina, die het REDD-programma afwijst, stelt: “Het beschermen van bossen en het herbebossen van aangetaste bossen is een verplichting van alle regeringen die ten uitvoer moet worden gelegd zonder de autonomie, de rechten of de controle van inheemse en boerenvolken over de natuur te beperken. land en hun territoria, en zonder als excuus te dienen zodat andere landen en bedrijven doorgaan met het besmetten en planten van boommonoculturen.”

 

Een andere is bizar en beangstigend geo-engineering “oplossing”, door de ETC Group beschreven als “de opzettelijke, grootschalige manipulatie van de systemen van de aarde door kunstmatig de oceanen, de bodem en de atmosfeer te veranderen.” Afgezien van de onbekende en potentieel catastrofale gevolgen van het knoeien met de natuur op deze schaal, merkt ETC op dat de maatregel “de regeringen die verantwoordelijk zijn voor bijna alle historische broeikasgasemissies in staat stelt om de compensatie van het mondiale Zuiden te omzeilen, dat zich niet schuldig maakt aan de klimaatverandering, maar wel lijdt onder de gevolgen daarvan. Effecten."

 

Caravans naar Cancun

 

In Mexico zijn leden van Via Campesina, samen met de Vergadering van door het milieu getroffen groepen en andere basisorganisaties mobiliseren karavanen naar Cancun met een boodschap voor klimaatrechtvaardigheid die valse oplossingen verwerpt en oproept tot “oplossingen van duizenden mensen voor de klimaatverandering.”

 

De eerste drie caravansDe conferentie, die vertrekt vanuit Acapulco, Guadalajara en San Luis Potosi, zal bestaan ​​uit leden van regionale en lokale organisaties, internationale afgevaardigden en de media. De reis zal langs gemeenschappen gaan die zwaar getroffen zijn door klimaatverandering en klimaatveranderingsprojecten, evenals door andere aspecten van de mondialisering, zoals vervuiling door industriële complexen en de landbouwindustrie. De karavanen zullen op 30 november samenkomen in Mexico-Stad voor een megamars.

 

Een vierde karavaan zal doorgaan naar Cancun, waar zich groepen uit andere delen van Mexico en Latijns-Amerika zullen aansluiten. In Cancun zullen ze samenkomen met leden van regionale organisaties en vertegenwoordigers van over de hele wereld in een Mondiaal Forum voor Leven en Milieu- en Sociale Rechtvaardigheid terwijl de gesprekken plaatsvinden. Door hun aanwezigheid, hun getuigenissen en media- en lobbywerk zullen ze regeringen onder druk zetten om kleinschalige duurzame oplossingen te adopteren, gebaseerd op voedselsoevereiniteit en het recht van mensen om hun landbouwsystemen te definiëren en hun milieu te verdedigen. Het Forum zal ook de voorstellen die uit de Cochabamba kwamen bespreken en promoten Wereld Volksconferentie.

 

Via panels van experts en organisatoren zal het Forum ook de rol van vrouwen en de genderaspecten van klimaatverandering onderzoeken, en de noodzaak om “de territoriale en culturele rechten van inheemse en boerenvolken expliciet te erkennen in elk klimaatakkoord.”

 

Het kampement van duizenden boeren in het Forum zal actie op het gebied van de klimaatverandering eisen, naast tientallen nationale en internationale organisaties, waaronder de brede coalitie van niet-gouvernementele organisaties, de Wereldwijde campagne voor klimaatactie, Klimaatdialoog, en een breed scala aan Mexicaanse en internationale organisaties.

 

Buiten de officiële gesprekken biedt Cancun een open forum om actie van regeringen te eisen en het bewustzijn en de betrokkenheid van burgers te vergroten. Sprekers, campagnes, marsen, persconferenties en waarnemers uit het maatschappelijk middenveld bij de gesprekken zullen de druk op de onderhandelaars uitoefenen, aangezien onafhankelijke media via radiostreams, blogs en dagelijkse rapporten een link leggen tussen de gebeurtenissen en activiteiten ter plaatse over de hele wereld.

 

In Cancun zullen twee werelden met elkaar botsen, maar ze delen één enkele planeet. Als de wereld die ons huidige productie- en consumptiemodel verdedigt de overhand krijgt, zal de planeet steeds dichter bij een catastrofe komen.

 

De tweede wereld biedt hoop op een nieuw pad. De oplossingen zijn veelvoudig en kleinschalig, en vereisen meer politieke wil dan enorme middelen of nieuwe technologieën. Deze tweede wereld zoekt een nieuw evenwicht in ons leven tussen ons milieu, onze voedselsystemen en onze banen.

 

Laura Carlsen (lecarlsen@gmail.com) is a FPIF Columnist and director of the CIP Americas Program. She is currently helping to coordinate independent media for the Global Forum on Social and Environmental Justice in Cancun.

 

Voor meer informatie:

 

La Via Campesina
Toetreden tot de Caravans-Global Exchange, Wereldwijde campagne voor klimaatactie

---