Het bezoek van de Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad aan de Verenigde Staten heeft tot veel verontwaardiging geleid, waaronder protesten en krantenkoppen die hem “slecht” en een “gek” noemden. Zoals Juan Cole zegt: “De echte reden dat zijn bezoek controversieel is, is dat Amerikaans rechts heeft besloten dat de Verenigde Staten oorlog moeten voeren tegen Iran. Ahmadinejad wordt daarom afgeschilderd als een vijandig staatshoofd.” De regering-Bush, die volhoudt dat “alle opties” bij Iran op tafel blijven liggen, zou krachtig de diplomatieke optie moeten nastreven, in plaats van onverbiddelijk in de richting van de militaire optie te gaan.

Ahmadinejad zei in een “60 Minutes”-interview: “Het is verkeerd om te denken dat Iran en de VS op weg zijn naar oorlog. Wie zegt dat? Waarom zouden we oorlog moeten voeren? Er is geen oorlog in het verschiet.” Iran heeft niet gedreigd de Verenigde Staten aan te vallen, of Israël trouwens, behalve als het eerst wordt aangevallen. De Iraanse autoriteiten stuurden in mei 2003 een voorstel naar de Verenigde Staten waarin ze onderhandelingen aanboden over een deal waarbij Iran zijn nucleaire programma zou bevriezen als de Verenigde Staten een einde zouden maken aan hun vijandigheid tegen Iran. De regering-Bush haalde haar neus op voor het Iraanse voorstel en probeerde vervolgens het verhaal te verdoezelen, aldus Trita Parsi, in zijn nieuwe boek, Treacherous Alliance: The Secret Dealings of Israel, Iran, and the United States.

 

Bush heeft een strijdlustig beleid jegens Iran gevoerd sinds hij het land in januari 2002 in zijn ‘as van het kwaad’ plaatste. Generaal David Petraeus en Bush noemden Iran beiden vijf keer dreigend in hun respectieve toespraken in augustus, waarin ze prezen hoe goed het in Irak gaat. Petraeus verwees naar “kwaadaardige acties” van Iran; Bush besprak Iran en Al-Qaeda in één adem, ook al heeft Iran ons nooit aangevallen.

 

Amerikaanse plannen voor een oorlog met Iran blijven escaleren. Centcom (het Amerikaanse Centrale Commando) is al meer dan twee jaar bezig met gedetailleerde noodplannen voor een aanval op Iran. In juni richtte de Amerikaanse luchtmacht Project Checkmate op, met de taak ‘de volgende oorlog te bestrijden’. Het Pentagon bouwt een militaire basis nabij de grens tussen Iran en Irak. Eerder deze maand werden Britse troepen op verzoek van de Amerikanen vanuit Basra naar de Iraanse grens gestuurd. Twee groepen vliegdekschepen (USS Nimitz en USS Truman) zijn naar verluidt onderweg naar de Perzische Golf om zich bij de USS Enterprise aan te sluiten.

 

Philip Giraldi schreef vorige maand in The American Conservative dat Dick Cheney het Amerikaanse Strategisch Commando de opdracht gaf een “noodplan” op te stellen voor een grootschalige luchtaanval op Iran, waarbij zowel conventionele als tactische kernwapens zouden worden gebruikt. “Net als in het geval van Irak,” aldus Giraldi, “is de reactie niet afhankelijk van de voorwaarde dat Iran daadwerkelijk betrokken is bij de terreurdaad gericht tegen de Verenigde Staten. Verschillende hoge luchtmachtofficieren die betrokken zijn bij de planning zijn naar verluidt geschokt door de implicaties van wat ze doen – dat Iran wordt voorbereid op een niet-uitgelokte nucleaire aanval – maar niemand is bereid zijn carrière te schaden door bezwaar te maken.”

 

Bush zal waarschijnlijk een confrontatie met Iran uitlokken en vervolgens terugslaan uit ‘zelfverdediging’.

 

De Sunday Telegraph meldde: “Een staking zal waarschijnlijk volgen op een geleidelijke escalatie. De komende weken en maanden zullen de VS spanningen en bewijsmateriaal opbouwen rond de Iraanse activiteiten in Irak. . . Volgens de theorie – die steeds meer geloofwaardigheid wint in veiligheidskringen in Washington – zou een optreden van de VS een grote Iraanse reactie uitlokken, misschien in de vorm van stappen om de olievoorraden aan de Golf af te sluiten, wat een aanzet zou zijn voor luchtaanvallen op de Iraanse nucleaire installaties en zelfs op de strijdkrachten. .”

 

Steve Clemons schreef eveneens op Salon dat David Wurmser, een lid van de nationale veiligheidsstaf van Cheney, naar verluidt had gesproken over het overtuigen van Israël om een ​​kruisraketaanval met lage opbrengst te lanceren tegen de kernreactor van Natanz in Iran, om “hopelijk” een militaire reactie van Iran op te wekken. Amerikaanse troepen in Irak en de Golf.

 

Voormalig CIA-hoofd terrorismebestrijding Vincent Cannistrano, nu veiligheidsanalist, verklaarde: “De beslissing om aan te vallen is enige tijd geleden genomen. Het zal in twee fasen gebeuren. Als er een rokend wapen wordt gevonden in termen van Iraanse inmenging in Irak, zullen de VS op tactisch niveau wraak nemen en militaire doelen aanvallen. Het tweede deel hiervan is: Bush heeft het besluit genomen om een ​​strategische aanval op Iraanse nucleaire installaties te lanceren, maar niet vóór volgend jaar. Hij heeft een aantal soennitische landen op een rij gezet voor stilzwijgende steun voor zijn daden.”

 

Patrick Cronin, studiedirecteur bij het International Institute for Strategic Studies, is het daarmee eens. “Washington herziet serieus de plannen om niet alleen nucleaire locaties te bombarderen, maar ook olie- en militaire locaties en zelfs leiderschapsdoelen. Er wordt gesproken over meerdere doelen”, zei hij. “In Washington is er een zeer serieuze discussie dat dit een venster is waar serieus naar gekeken moet worden, omdat er slechts zes maanden zijn om ‘iets aan Iran te doen’ voordat het als een puur politieke kwestie zal worden beschouwd.”

 

De belangrijkste kernwapeninspecteur van de Verenigde Naties, Mohamed ElBaradei, waarschuwde voor een “uit de hand gelopen” oorlog met Iran. “Ik zou niet praten over het gebruik van geweld”, zei hij. “Er zijn regels over het gebruik van geweld, en ik hoop dat iedereen de les zou hebben geleerd na de situatie in Irak, waar 700,000 onschuldige burgers het leven hebben verloren door het vermoeden dat een land kernwapens heeft.” Het VN-Handvest staat alleen het gebruik van geweld toe uit zelfverdediging of met de zegen van de Veiligheidsraad. “Veel van de potentiële doelwitten bevinden zich op bevolkte plaatsen, waardoor burgers gevaar lopen door dwalende bommen en de mogelijke verspreiding van radioactief materiaal”, waarschuwde Peter Galbraith in de New York Review of Books. Het onvermogen om burgers te beschermen is in strijd met de Conventies van Genève.

 

Toch zet Bush zijn mars naar oorlog voort. In een eindronde rond de VN-Veiligheidsraad “ontwikkelen Washington en zijn bondgenoten een spoor dat parallel loopt aan de VN-inspanningen in het geval dat een derde resolutie uiteindelijk slechts een bescheiden verhoging van de druk op Iran oplevert”, aldus de Washington Post. “We zullen doorgaan op het spoor van de VN, maar we volgen ook het spoor van de VS en de EU”, zei een functionaris van het ministerie van Buitenlandse Zaken.

 

Voormalig generaal Wesley Clark is waarschijnlijk een presidentiële running mate voor Hillary Clinton, die ook van plan is de militaire optie tegen Iran op tafel te houden. In de Washington Post van zondag heeft Clark een gedetailleerd militair plan uiteengezet om ervoor te zorgen dat we de volgende oorlog ‘winnen’. “Vandaag zal het meest waarschijnlijke volgende conflict met Iran zijn”, schreef hij, terwijl hij waarschuwde dat oorlog het laatste redmiddel is.

 

Senatoren Joe Lieberman en Jon Kyl hebben zojuist een amendement op de defensiewet geïntroduceerd dat Bush zou machtigen Iran aan te vallen. Hier is de taal uit het amendement:

 

(3) dat het het beleid van de Verenigde Staten zou moeten zijn om
de gewelddadige en destabiliserende activiteiten in bedwang te houden en terug te draaien
invloed binnen Irak van de regering van de Islamitische Republiek
Iran, zijn buitenlandse facilitatoren zoals de Libanese Hezbollah, en zijn
inheemse Iraakse volmachten;

 

(4) het ondersteunen van het verstandige en gekalibreerde gebruik van alle instrumenten van
De nationale macht van de Verenigde Staten in Irak, inclusief diplomatieke, economische,
inlichtingen en militaire instrumenten, ter ondersteuning van het beleid
beschreven in paragraaf (3) met betrekking tot de Regering van de
Islamitische Republiek Iran en zijn bondgenoten.

 

Als het Congres dit amendement aanneemt, zou het beleid van de VS zijn om Iran te ‘bevechten’ met ‘allemaal. . . militaire instrumenten.” Het is absoluut noodzakelijk dat dit amendement wordt verworpen.

 

Terwijl Bush en Cheney opnieuw de diplomatieke bewegingen doorlopen, zoals ze deden tijdens de aanloop naar de oorlog met Irak, bewegen ze zich gestaag richting oorlog. Ze zouden er goed aan doen gehoor te geven aan de gevoelens van de Bipartisan Security Group, die voorstander is van het Middle Powers Initiative. Die verklaring luidt: “Het oplossen van de meningsverschillen tussen de Verenigde Staten en Iran via diplomatieke middelen is absoluut noodzakelijk geworden. De catastrofe van Irak zou ons moeten laten weten dat het gebruik van geweld onder de huidige omstandigheden een nog grotere tragedie zal brengen in het door oorlog verscheurde Midden-Oosten. Elke dreiging om eenzijdig overweldigend geweld te gebruiken is onverantwoord gevaarlijk. Er is geen onmiddellijke dreiging van Iran. Er bestaat een praktische, wettelijke en morele verplichting om veiligheid te verkrijgen via vreedzame en gezagsgetrouwe middelen.”

 

Het initiatief wijst op de hypocrisie van de Verenigde Staten bij het veroordelen van Iran voor het zoeken naar kernwapens, terwijl het recht behouden blijft om kernwapens tegen Iran te gebruiken. “De Verenigde Staten en andere kernwapenstaten kunnen er op geloofwaardiger wijze op aandringen dat Iran zijn internationale verplichtingen nakomt als zij hun eigen verplichtingen nakomen. Het is inconsistent om het Iraanse potentieel van de ontwikkeling van kernwapens af te keuren en tegelijkertijd te zwaaien met arsenalen met een onvoorstelbaar destructief vermogen op het vlak van de lanceringswaarschuwingsstatus. . . Dienovereenkomstig zijn de Verenigde Staten verplicht afstand te doen van het gebruik van kernwapens tegen Iran, in plaats van vol te houden dat ‘alle opties op tafel liggen.’”

Marjorie Cohn is professor aan de Thomas Jefferson School of Law en voorzitter van de National Lawyers Guild. Haar nieuwe boek, Cowboy Republic: zes manieren waarop de Bush-bende de wet heeft getrotseerd, is zojuist gepubliceerd. Haar artikelen zijn gearchiveerd op http://www.marjoriecohn.com.

 

 

 

 

---