Bron: Truthout
De uitbraak van COVID-19 heeft de rol van arbeid onder de aandacht gebracht voor veel mensen die misschien niet eerder hebben nagedacht over welke werknemers zij als ‘essentieel’ beschouwen. Boeren, verpleegkundigen, varkensvleesverwerkers en auto werknemers Het waren luidruchtige delen van de arbeidersklasse die protesteerden tegen onveilige arbeidsomstandigheden en lage lonen tijdens de pandemie.
Naast deze ongekende veranderingen in het arbeidslandschap bracht de moord op George Floyd de rol van politievakbonden op de voorgrond van het publieke bewustzijn, met prominente vakbondsleiders bespreken verwijdering van de politievakbonden uit de AFL-CIO. En de Black Lives Matter (BLM)-beweging heeft haar eigen arbeidsorganisatie op gang gebracht, met zwarte arbeiders en bondgenoten. oproepen tot algemene stakingen in sommige steden. De BLM-sluitingen, soms gebagatelliseerd door ambtenaren in traditionele vakbonden, hebben geresulteerd in honderden stakingen in het hele land.
Payday-rapport is een belangrijke nieuwsbron geweest voor deze verhoogde activiteit. De kaart van de wilde stakingen van de krant is de afgelopen maanden bijzonder nuttig geweest voor vakbondsverslaggevers, en biedt een gecentraliseerde informatiebron voor honderden stakingen, ziekteverzuimen en andere acties. Betaaldagen De berichtgeving over arbeid was echter niet sycofantisch: een van de andere projecten die de publicatie op zich heeft genomen is een onderzoek naar seksueel misbruik in de SEIU.
Truthout geïnterviewd Payday-rapport Oprichter Mike Elk en redacteur Clarissa A. León over het ontstaan van de site, de huidige focus en plannen voor de toekomst. Dit interview is aangepast voor lengte en duidelijkheid.
Patrick Maynard: Mike, droomde je er als kind van om een journalistiek portaal voor arbeidsinformatie te starten? Hoe is dat tot stand gekomen?
Mike Elk: Mijn vader was vakbondsleider [bij de United Electrical Workers]. Dus toen ik een kind was, droomde ik er altijd van om deel uit te maken van de strijd terug om werknemers te dekken, vanwege het soort gesprekken dat we zouden voeren. Ik ben opgegroeid in een zeer geletterd gezin, we lazen veel; We praatten veel over wat ik las toen ik een kind was. Ik denk dat er altijd een droom was om in dat soort pers te willen verschijnen.
[Payday-rapport] ontstond [nadat] ik werd ontslagen tijdens de vakbondsactie Polityczno, en in 2015 ging ik naar Louisville. Ik zag mijn goede oude vriend JP Wright, een volksmuzikant, en hij heeft veel met Wendell Berry samengewerkt, en hij gaf me een exemplaar van het boek van Anne Braden, De muur tussen, over hoe ze op de zwarte lijst terechtkwam Louisville Courier-Journal. En destijds stond ik zelf op een zwarte lijst, en wat Anne Braden deed om te overleven was dat ze haar eigen publicatie creëerde. Ik zei: “Wat een idee – waarom maak ik geen gebruik van de sympathie en steun, evenals van de $70,000 [arbeidsovereenkomst] die ik heb gewonnen van Polityczno een publicatie starten?”
En Clarissa, hoe ben je aan de publicatie gekomen?
Clarissa A. León: Nou, ik kwam in 2016 naar Pittsburgh om mijn master in non-fictie schrijven te halen, en ik had al wat journalistiek werk gedaan voor onderzoeksjournalisten voordat ik naar Pittsburgh kwam, en ik wilde eigenlijk doorgaan in de journalistieke richting van mijn carrière, maar ook soort terug te keren naar het schrijven op een bepaalde manier. Om een lang verhaal kort te maken, ik was op Twitter geweest, en Mike was ook op Twitter geweest, en dus hebben we daar contact gemaakt - ik denk via onze gedeelde contacten.
En zaten je ouders in een vakbond toen je klein was?
Leeuw: Nee, (lacht) Ik denk niet dat mijn ouders bij een vakbond zaten. Maar ik denk dat dat niet noodzakelijkerwijs komt omdat ze zich niet zouden hebben aangesloten; het is gewoon hun werk. Ik kwam uit Reno, Nevada, dus ik denk dat dat niet zo'n grote vakbondsstad is als bijvoorbeeld Pittsburgh.
Elanden: Clarissa is ook een Amerikaan van de eerste generatie…. Mijn grootmoeder was een immigrant uit Italië, en weet je, ik woonde in Brazilië, en ik denk echt dat als we ons niet organiseren om arbeidsmigranten te beschermen, dit overal rimpeleffecten zal hebben – waar arbeidsmigranten degenen zijn die de meest stoutmoedige acties ondernemen. en de grootste risico’s in de gehele arbeidersbeweging. Bijna dagelijks te maken met deportatie en overlijden.
Leeuw: Om daar nog een klein beetje aan toe te voegen: het is triest dat als we het over deze vleesverpakkers hebben, en je ziet en leest zoveel van hun verhalen, er maar heel weinig verhalen zijn waarmee we kunnen praten. mensen die in die fabrieken werken, dus we willen daar eigenlijk iets aan veranderen.
Hoe heeft het feit dat u de dochter van immigranten bent, geholpen bij uw berichtgeving?
Leeuw: Ik zou zeggen dat het feit dat ik een dochter van immigranten ben, mij een ander gezichtspunt heeft gegeven van waaruit ik het nieuws en de wereld kon zien. Als je meer gemeenschappen kunt begrijpen, geloof ik dat je rapportage en verhalen op een bepaald niveau zullen verbeteren. Meer specifiek: het kunnen spreken van Spaans helpt bij het bereiken van Spaanstalige gemeenschappen. Het niet hebben van die taalbarrière helpt bij het krijgen van de verhalen, het goed krijgen ervan en het stellen van meer diepgaande vragen.
Je hebt minimaal a geschreven paar stukken over stakers die de afgelopen maanden in Louisiana zijn vervangen door gevangenisarbeid. Hoe zijn die verhalen tot stand gekomen?
Elanden: [Met] veel van de kaart voor het volgen van stakingen, het enige wat we doen is de zoektermen van Google bijhouden, en wat grappig is, is dat, aangezien veel van deze dingen geïmproviseerde dingen zijn, ze niet noodzakelijkerwijs officieel 'strikes' worden genoemd, maar 'wilde stakingen', dus we moeten zoeken naar alle soort termen, zoals ‘werknemers protesteerden’, ‘werknemers melden zich ziek’, ‘werknemers vertragen de productie’, weet je, dit soort dingen.… We ontdekten het via dat netwerk, maar het werk dat we deden – de mensen die erbij betrokken waren tijdens die staking – we kwamen er voor het eerst achter toen we verslag deden van zeearbeiders in … Lafayette, Louisiana. payday heeft nu vier jaar besteed aan het opbouwen van de geloofwaardigheid, zodat we, wanneer het een crisismoment is, naar een vuilniswagenmedewerker kunnen luisteren. En een vuilniswagenmedewerker weet: “Hé, we zijn misschien een kleinere publicatie, maar deze jongens communiceren met de beweging, communiceren met de persleiders.”
Zou je zeggen dat de meeste van die lezers lid zijn van een vakbond, of is het echt een behoorlijk grote mix?
Elanden: Het is een behoorlijk grote mix van mensen, maar onze grootste donorbasis buiten Brooklyn bevindt zich hier in Pittsburgh [waar we zijn gevestigd]. Er zijn dus veel mensen in de arbeidersbeweging hier in Pittsburgh. Dit is een stad waar de AFL-CIO werd opgericht. In veel opzichten is Pittsburgh dus de geboorteplaats geweest van de Amerikaanse arbeidersbeweging, die teruggaat tot de algemene staking van 1877. Ik denk dat met zoveel publicaties die op deze andere plaatsen zijn gevestigd, het feit dat we op een plek als de Rust Belt zijn [ons helpt].
Wat betreft raciale gelijkheid: denkt u dat de arbeidersbeweging er goed aandacht aan heeft besteed, of zijn zij in zekere zin een deel van het probleem?
Elanden: Ik denk dat arbeid in veel opzichten een deel van het probleem is. Kijk naar de leiderschap van de AFL-CIO: We hebben het over een leiderschap dat – ik weet het niet, voor 75 procent uit blanke mannen bestaat? Terwijl statistiek tonen dat de meerderheid van de arbeidersbeweging – samen met de snelst groeiende delen van de arbeidersbeweging – vrouw is. Veel van de zorgsectoren en de publieke sector, evenals gekleurde gemeenschappen, zijn het meest actief. We hebben dus een arbeidersbeweging die wordt geleid door blanke mannen, en we raken verwikkeld in een enorme strijd om de politievakbonden, waarbij veel mensen zeggen: “Hé, de politie zou geen collectieve onderhandelingsrechten moeten hebben.” En dat is een complexe kwestie, want als je collectieve onderhandelingsrechten van één groep werknemers afpakt, waar stop je dan als je ze van verschillende werknemers in de publieke sector afpakt? Kijk naar TSA-agenten, toch? TSA-agenten hadden jarenlang geen collectieve onderhandelingsrechten, en weet je, ze verdienen 15, 16 dollar per uur. ik denk Veena Dubal, de briljante professor [University of California, Hastings College of the Law], zei dat het probleem eigenlijk niet zozeer de politievakbonden zijn als wel de politie, en hoe de taak van de politie wordt gedefinieerd, en dat we de boel moeten verscheuren deze cao’s en begin met een geheel nieuwe indeling van de functie. Dit gaat een heel gespannen debat worden, waarbij veel mensen aan de linkerkant zeggen dat de politie geen collectieve onderhandelingsrechten mag hebben, terwijl sommige mensen in de arbeidersbeweging zeggen: “Hé, als we de collectieve onderhandelingsrechten van de politie gaan afpakken Betekent dit dat de secretarissen op het politiebureau hun collectieve onderhandelingsrechten verliezen? Betekent dit dat de mensen van de EMS [Emergency Medical Services] hun onderhandelingsrechten verliezen?”
Leeuw: Ik denk dat Mike absoluut gelijk heeft. Ik weet niet hoeveel ik nog meer kan toevoegen, maar om te zeggen dat ik denk dat wat er met Black Lives Matter gebeurt zich zeker in zoveel verschillende industrieën zal manifesteren, zoals het de afgelopen jaren langzaam heeft gedaan, en Ik denk niet dat arbeid daarop een uitzondering zal zijn. Het is van cruciaal belang dat de Verenigde Staten zichzelf gaan zien in termen van raciale ongelijkheid.
Elanden: Ik denk dat als je het wilt hebben over interessante nieuwe relaties die worden gevormd met de georganiseerde arbeid … Michael Santiago en Alexis Johnson door de regering zijn ontslagen van het verslag doen van de Black Lives Matter-protesten Pittsburgh Post-Gazette, omdat ze erover schreven op een manier die de blanke eigenaren van streek maakte, die al deze racistische opiniestukken publiceerden – pro-Trump-opinies in de Pittsburgh Post-Gazette. En we hebben de gemeenschap zich hier zien verzamelen. En de mensen die de gemeenschap leiden en organiseren zijn eigenlijk de buschauffeurs, wat hier een behoorlijk progressieve vakbond is.
Kunnen werknemers het zich werkelijk veroorloven om waar dan ook te staken, nu de arbeid gelokaliseerd is en het kapitaal geglobaliseerd? En zijn er bepaalde industrieën die minder draagbaar zijn dan andere?
Elanden: Ik bedoel, sla overal toe, toch? Het inspireert andere stakingen. Weet je, mensen praten over strategisch organiseren, wat volgens mij gewoon een onzinidee is. Je organiseert waar mensen willen organiseren. Je weet wel; zij doen de organisatie. Ik denk dat een groot deel van intellectueel links zich bezighoudt met dit soort top-down gesprekken over “We moeten ons organiseren in deze of die industrie.” Nee. We moeten hoe dan ook solidariteit tonen met wat de arbeiders doen. En ik denk dat dat de aanpak is die we moeten volgen. En ik zou zeggen dat de strijd zich afspeelt in gekleurde gemeenschappen – vooral, naar mijn mening, in immigrantengemeenschappen. We hebben geprobeerd ons sterk te concentreren op immigrantenvleesverpakkers. Meer dan 20,000 vleesverpakkers – grotendeels immigranten – zijn besmet geraakt met COVID. Tientallen van hen zijn gestorven.
Wat was het moeilijkste deel van het rapporteren van de Onderzoek naar seksueel wangedrag van SEIU?
Elanden: Het moeilijkste deel van het verhullen van [de] SEIU-doofpot over seksueel wangedrag was het zien hoe het verhaal werd genegeerd door zoveel linkse ‘arbeidsjournalisten’, die zich anders zouden uitspreken tegen deze misstanden op de werkvloer.
Zeker, het was stressvol om met [een] rechtszaak te worden bedreigd, maar het was hartverscheurend om te zien dat zoveel linkse verslaggevers dit verhaal negeerden. Dit is de reden waarom het verdoezelen van seksueel wangedrag binnen de arbeidersbeweging blijft voorkomen [omdat] zoveel vakbondsjournalisten, vooral degenen die boeken proberen te verkopen met de hulp van vakbonden, deze bruggen niet willen verbranden.
Als er één ding is dat lezers van uw nieuwskanaal meenemen, wat zou dat dan zijn?
Elanden: Dat het mogelijk is om nieuwe soorten mediakanalen te bouwen. Dat we niet alleen dit soort fatalisme hoeven te hebben over de vraag of we de pers kunnen veranderen. We kunnen de pers veranderen, één lezer tegelijk. Het is de vraag of wij als beweging serieus aan de slag gaan met het organiseren daaromheen. Op dit moment de Nieuwsgilde heeft een zeer gebrekkig plan om op te roepen tot een reddingsoperatie voor het nieuws, terwijl we ons in werkelijkheid zouden moeten concentreren op de groeiende trend van nieuwsbrieven en het helpen coördineren van stichtingen en het helpen geven van arbeidersmacht aan nieuwsuitzendingen – om modelnieuwsuitzendingen te bouwen die goed beleid kunnen implementeren.
Leeuw: Ik ben het volledig eens met wat Mike heeft gezegd, en wat het bouwen van nieuwe, alternatieve mediakanalen betreft, denk ik dat dit van cruciaal belang is. Ze proberen duurzame journalistiek op te bouwen. Wat ik graag zou willen is dat er nieuwe stemmen – en vooral stemmen die rechteloos en gemarginaliseerd zijn – naar voren worden gebracht en verheven.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren