(17 maart 2009) — Afgelopen maart kwam een groep soldaten en veteranen bijeen in Washington DC om hun ervaringen in Irak en Afghanistan te vertellen. Ze brachten drie dagen door met getuigen, bekennen en rouwen. Ze brachten gruweldaden aan het licht waarover nog nooit eerder werd gesproken – de brute moorden op burgers, de vernietiging van huizen en dorpen, de verkrachting en aanranding van zowel burgers als Amerikaanse militaire vrouwen. – en toonde foto’s en videobeelden om hun beweringen te staven. Het evenement kreeg de titel 'Winter Soldier' en grijpt terug op de Winter Soldier Investigation uit 1971, waarbij veteranen in Detroit bijeenkwamen om getuigenissen af te leggen over oorlogsmisdaden die ze in Vietnam hadden begaan of waar ze getuige van waren. Beide Winter Soldiers richtten zich op de verwoestende gevolgen van het Amerikaanse militaire beleid, rechtstreeks uit de mond van degenen die belast waren met de uitvoering van dat beleid.
Op zaterdag 14 maart vond een derde Winter Soldier-conferentie plaats – dit keer in het buitenland. In de aanloop naar de 60e NAVO-top volgende maand in Straatsburg, Duitsland, vond Winter Soldier Europe plaats in het nabijgelegen Freiburg. Veteranen uit Irak en Afghanistan uit Duitsland, Groot-Brittannië en de VS hebben getuigd en de impact van de bezettingen op zowel burgers als militairen onthuld. Het evenement werd georganiseerd door de non-profitorganisatie Iraq Veterans Against the War (IVAW), in een poging om de stemmen van soldaten te versterken – stemmen die vaak worden overstemd door militair leiderschap en politieke commentatoren, aldus Zack Baddorf, een van de organisatoren van Winter Soldier Europe. .
“We hebben allemaal Amerikaanse generaals op tv gehoord”, vertelde Baddorf aan Truthout. ‘We hebben allemaal de pratende hoofden gehoord. We hebben allemaal de politici gehoord. Maar door de stemmen te horen van troepen die op de grond waren en die de realiteit van de strijd ervoeren, heeft de gebeurtenis hopelijk tot verzet en echte verandering geleid. ons land door ons bij het leger aan te sluiten; nu dienen we onze natie door ons tegen deze oorlog te verzetten."
Voor Chris Capps-Schubert, hoofd van de afdeling Europa van IVAW en grondlegger van Winter Soldier Europe, vertegenwoordigde de gebeurtenis een verwevenheid van de persoonlijke en politieke gevolgen van de ‘oorlog tegen het terrorisme’. De woorden van de getuigen waren een levendige waarschuwing aan de leiders die in april in Straatsburg samenkwamen, en spoorden hen aan om rekening te houden met de menselijke tol die onvermijdelijk volgt op gemilitariseerde beleidsbeslissingen. Op bredere schaal riep de gebeurtenis het internationale publiek op en herinnerde hen eraan dat, hoewel de mondiale economische crisis de aandacht heeft afgeleid van de gevolgen van de ‘oorlog tegen het terrorisme’, het bloedvergieten voortduurt. En op persoonlijk vlak liet Winter Soldier Europe militairen getuigen van de schokkende, droevige en soms martelende ervaringen waarmee ze lang na thuiskomst worstelen.
Capps-Schubert diende van november 2005 tot september 2006 in het leger in Irak, ging vervolgens vermist en weigerde naar Afghanistan te gaan. Hij woont nu in Duitsland en begeleidt potentiële deserteurs.
"Het idee om een Wintersoldaat in Europa te hebben ontstond kort nadat ik hoorde dat president Obama het Frans-Duitse grensgebied zou bezoeken en de NAVO-bijeenkomst zou gebruiken als een mogelijke kans om Europese bondgenoten in de NAVO onder druk te zetten om meer troepen naar Afghanistan te sturen. ,"
Capps-Schubert vertelde Truthout. “Ik kon dat niet gemakkelijk accepteren, en ik vond het heel belangrijk dat het publiek en hopelijk de wereldleiders de waarheid zouden horen over wat er gaande is in de ‘Global War on Terror’.
voordat ze besluiten zich er vollediger aan te wijden."
Daarom concentreerden de getuigenissen zich op ooggetuigenverslagen: de intieme details van de oorlog die vaak onopgemerkt blijven door het grote publiek, hoewel ze de verschrikking ervan het best weergeven. De getuigen varieerden van een voormalige gevangenisbewaker in Guantanamo Bay, een actief lid van de Duitse strijdkrachten, tot een klinisch psycholoog die gespecialiseerd is in posttraumatische stressstoornis. De Amerikaanse veteraan Andre Shepherd, die werkte als casco-monteur van een Apache-helikopter in de buurt van Tikrit, sprak over zijn pijnlijke uitzending naar Irak, gevolgd door een besluit om AWOL te gaan.
"Het is geen geheim dat de Apache een verwoestend wapen is", getuigde Shepherd. “Toen ik naar de video’s keek van vermoedelijke opstandelingen die werden verscheurd door machinegeweren of in stukken werden geschoten door de raketten, [zag] ik de resultaten van mijn werk. Nadat ik dat had gecombineerd met de schade aan de infrastructuur, wijdverbreide armoede en ziekte, sterfgevallen door ongelukken en miljoenen vluchtelingen, dacht ik bij mezelf: 'Wat hebben we gedaan?' Ik geloof niet dat er een slechter gevoel in de wereld bestaat dan te geloven dat wat je deed het juiste was, om er vervolgens achter te komen dat je hebt bijgedragen aan de verspreiding van ellende en vernietiging."
Shepherd beschreef zijn verandering van hart en van bewustzijn, zijn besef dat hij niet langer door kon gaan met zijn 'handwerk'. Nu spreekt hij zich uit tegen de oorlog en heeft hij ervoor gekozen om het leger een publiek voorbeeld te laten van de zaak van de deserteur.
“We hebben onze inzet vastgelegd en zijn het land tot op de dag van vandaag blijven besturen alsof het een koloniaal bezit was”, vertelde Shepherd aan Truthout. “We hebben de burgers gedood, gemarteld en gebombardeerd tot onderwerping, zozeer zelfs dat veel mensen hun huizen zijn ontvlucht. Ik heb besloten om nooit meer de kwade mechanismen van onze dwaze leiders daar te steunen, en in april 2007 heb ik dat goedgemaakt. die belofte.”
Shepherd zoekt momenteel asiel in Duitsland en is de eerste veteraan uit de Irak-oorlog die de vluchtelingenstatus in Europa heeft aangevraagd. Zijn aanvraag citeert het Neurenbergprincipe IV, dat stelt dat een persoon niet is vrijgesteld van het internationaal recht louter omdat hij of zij bevelen opvolgde terwijl hij misdaden pleegde.
Christian Neumann, een lid van de Duitse strijdkrachten die in Noord-Afghanistan diende, getuigde over de Duitse rol in de oorlog – een onderwerp, zei hij, waar maar weinig Duitsers veel van weten.
“Ik zal nieuwe informatie van de getuigen krijgen om deze aan onze Duitse soldaten te vertellen”, vertelde hij voorafgaand aan het evenement aan Truthout, waarbij hij erop wees dat er verkiezingen op komst zijn in Duitsland, en dat de onthullingen van Winter Soldier Europe eye-openend zouden kunnen zijn voor Duitse kiezers. “Hoewel een meerderheid van onze inwoners geen gewelddadige militaire operaties steunt, proberen onze regeringen – Europees, federaal en staats – krachtig de buitenlandse militaire missies buiten de verkiezingscampagnes te houden.”
Neumann zei dat de Duitse regering hoopt het gebruik van beveiligingsbedrijven als Pretoria, dat hij vergeleek met Blackwater, te legaliseren.
In tegenstelling tot de wensen van het Duitse volk hopen prominente krachten in de regering “de Duitsers steeds meer te betrekken bij de strijd tegen een vijand die we niet kunnen zien”, zei hij.
De getuigenis van de voormalige gevangenisbewaker Chris Arendt van Guantanamo Bay, een Amerikaan, raakte een soortgelijk thema van onderinformatie aan. Arendt getuigde dat hij en zijn collega-bewakers – veelal jonge, laaggeplaatste officieren, die heel weinig training hadden gekregen – te werk gingen volgens het principe om de ‘vijand’ zoveel mogelijk te ontmenselijken. Hij beschreef het proces dat werd gebruikt om gevangenen uit hun cel te halen voor ondervraging.
'Eerst worden ze besproeid met... een irriterend middel op oliebasis, zoals Mace, maar dan van militaire kwaliteit', getuigde Arendt. ‘Dan stormen vijf mannen in oproeruitrusting de cel binnen en zijn vrij om deze gevangene te slaan, hoe lang ze maar willen, hoe ze maar willen. Dit gebeurt meerdere keren per dag, dit is iets waar de soldaten in Guantanamo Bay vaak trots op zijn. Dit is iets dat we op onze helmen markeren. Dit is iets waar we over praten als we thuiskomen. Dit is iets waar mensen naar uitkijken: het is een sport; het is een score; het is een getal; het is iets dat je hebt opgeschreven terwijl jij bent daar beneden. We hebben nooit gedacht dat deze mensen menselijke wezens waren. Er werd ons verteld dat moslims hun kont afvegen met hun linkerhand, dus we mochten hun linkerhand niet aanraken, en dat was onze culturele training voor het omgaan met met gedetineerden.”
De Amerikaan Eddie Falcon, die bij de luchtmacht in Irak en Afghanistan heeft gediend, beschreef het ontmenselijkingsproces verder in zijn getuigenis, waarbij hij opmerkte dat de afnemende menselijkheid van Irakezen en Afghanen niet alleen individuele gewelddaden verteerbaarder maakt; het maakt de oorlog als geheel ook gemakkelijker te verteren voor soldaten – en voor het publiek.
“Als je je niet als mens met je vijand identificeert, wordt het gemakkelijker om hem te doden; het maakt het gemakkelijker om hem te martelen; het maakt het gemakkelijker om hun huizen te plunderen en hun gemeenschappen op te blazen”, getuigde Falcon.
"Mensen zouden dingen zeggen als: 'Deze mensen zijn hier gek; het zijn moslims; ze hebben niet eens Jezus, weet je.' Ze zouden zeggen: 'We moeten gewoon de hele boel opblazen.'"
Door de vervormde denkprocessen en desinformatie bloot te leggen waar zowel regeringen als soldaten naar leven in de ‘oorlog tegen het terrorisme’, stelden de getuigen van Winter Soldier Europe het officiële beeld van een moreel verantwoorde en strategisch noodzakelijke missie ter discussie. Hun verhalen schetsten een tafereel van verwarring en onzekerheid, waarin vernietiging plaatsvond als reactie op ontmenselijking en gezichtsloze bevelen, en niet uit patriottisme of een overkoepelend gevoel van doelgerichtheid.
Terwijl hij zijn ervaringen in het Amerikaanse leger herbeleeft en wacht op de uitspraak over zijn asielverzoek in Duitsland, hoopt Andre Shepherd dat de boodschap van Winter Soldier Europe beide bevolkingsgroepen zal bereiken waarmee hij verbonden is.
“Te veel mensen hebben de misvatting dat deze conflicten iets nobels en rechtvaardigs zijn, terwijl precies het tegenovergestelde zich vlak onder hun neus afspeelt”, aldus Shepherd. "Ons doel is om die mythen te doorbreken, de mensen te vertellen wat daar werkelijk aan de hand is en hen te vragen deze waanzin te helpen stoppen. Ik bid dat onze inspanningen niet tevergeefs zullen zijn."
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren