In Afghanistan heeft de tragische moordpartij in Kandahar aanleiding gegeven tot hernieuwde gesprekken over de voorgestelde Amerikaanse Afghaanse Strategische Partnerschapsovereenkomst.
In deze discussies staat de veiligheid van Afghanistan, de VS en de regio op het spel.
Burgers in de VS en Afghanistan zouden dringend hun mening of zorgen over dit partnerschap moeten uitwisselen.
Velen zijn zich er niet eens van bewust.
Momenteel kunnen burgers van Syrië en de wereld op zijn minst de waarschuwing van de heer Kofi Annan bespreken dat de situatie in Syrië moet worden aangepakt “heel, heel voorzichtig” om een escalatie te voorkomen die de regio zou destabiliseren, na een eerder waarschuwing tegen verdere militarisering van de Syrische crisis. De crisis in Afghanistan is net zo ernstig als die in Syrië, maar is chronischer. In de oorlogen van de afgelopen vier decennia zijn twee miljoen Afghanen omgekomen. Maar geen enkele diplomaat waarschuwt voor de verdere militarisering van de Afghaanse crisis.
De vorige VN-gezant voor Afghanistan, Kai Eide, heeft het geprobeerd. "De belangrijkste reden voor mijn bitterheid was mijn steeds groter wordende onenigheid met de strategie van Washington in Afghanistan”, schrijft Kai Eide in zijn boek. Machtsstrijd om Afghanistan. "Het werd steeds meer gedomineerd door militaire strategieën, strijdkrachten en offensieven. Dringende civiele en politieke behoeften werden behandeld als bijlagen bij de militaire taken. De VN waren door Washington nooit echt betrokken of geraadpleegd over cruciale strategiegerelateerde kwesties, en dat hadden zelfs de nauwste NAVO-partners niet gedaan. Belangrijker nog was dat de Afghaanse autoriteiten vooral toeschouwers waren geweest bij de vorming van een strategie gericht op het oplossen van het conflict in hun eigen land.”
Pas na de tragische moordpartij op zestien burgers in Kandahar merkte de wereld de woede op die de oorlog in de harten van zowel Amerikaanse soldaten als Afghaanse moeders heeft aangewakkerd.
Militaire en buitenlandse politieke elites in Washington hebben het conventionele vermoeden aangemoedigd dat de 'oorlog tegen het terrorisme' een langdurige Amerikaanse militaire aanwezigheid in Afghanistan vereist. Aan deze veronderstelling ligt een diepere veronderstelling ten grondslag dat ‘terrorisme’ kan worden opgelost door middel van oorlog, dat wil zeggen een veronderstelling dat de mensheid op de een of andere manier ‘terrorisme’ kan tegengaan door zoveel mogelijk ‘terroristen’ te doden, ongeacht de dodelijke woede die deze moorden veroorzaken. op zichzelf tot terroristische daden, moeten noodzakelijkerwijs de kostbare 'bijkomende schade' aanwakkeren, om nog maar te zwijgen.
Belastingbetalers uit de vijftig coalitielanden die betrokken zijn bij de oorlog in Afghanistan moeten zich zorgen maken over hoe en waar hun geld wordt uitgegeven. Ze zouden zich moeten afvragen hoe ze zich zouden voelen als ze 50 dollar zouden krijgen als compensatie voor de moord op een kind, echtgenoot, vader of moeder, de compensatie die de NAVO ‘ex gratia’ (zonder erkenning van haar eigen wangedrag) uitdeelde aan de families van de 2000 kinderen, vrouwen en mannen die op 16 maart 11 in hun slaap werden afgeslacht.
Zullen het Afghaanse parlement, het Amerikaanse publiek of de VN debatteren over de tienjarige Amerikaanse oorlogsstrategie in Afghanistan?
Zullen het Afghaanse parlement, het Amerikaanse publiek of de VN debatteren over de Amerikaanse Afghaanse strategische partnerschapsovereenkomst?
Het Afghaanse parlement
Enkele wetgevers van het Afghaanse parlement hebben al geprotesteerd na de moorden in Kandahar.
Na het Amerikaanse besluit om de soldaat die het bloedbad zou hebben gepleegd naar Koeweit te verplaatsen, zei Abdul Khaliq Balakarzai, een parlementariër uit Kandahar, dat President Hamid Karzai zou op de VS moeten reageren door te weigeren een strategische partnerschapsovereenkomst te ondertekenen.
Op 14 november 2011, de nationale veiligheidsadviseur van president Karzai, Dr. Rangin Spanta, had aangekondigd dat de strategische partnerschapsovereenkomst door het Afghaanse parlement zal worden afgerond. Zal dat het geval zijn, of heeft Dr. Rangin Spanta gelogen om het publieke sentiment te kalmeren?
Merk op dat vorig jaar de parallelle Iraakse Status of Forces Agreement ter goedkeuring aan het Iraakse parlement werd voorgelegd en werd verworpen, waardoor de geüniformeerde militaire aanwezigheid van de VS op lange termijn in Irak werd ontkend. Noch het Iraakse parlement, noch het Iraakse publiek wilden dat de Iraakse Status of Forces Agreement werd ondertekend. Zij vonden dat dit niet in hun belang was. Dit zou ook het geval kunnen zijn in Afghanistan, als de regeringen Obama/Karzai democratische parlementaire processen zouden toestaan.
Het Amerikaanse publiek
60% van het Amerikaanse publiek is van mening dat de oorlog zijn kosten qua leven en kosten niet waard isDat blijkt uit de laatste Washington Post-ABC News Poll.
Hillary Clinton en Robert Gates hebben daar echter al op aangedrongen De lage publieke goedkeuring van de oorlog in Afghanistan zal het (Amerikaanse) beleid niet veranderen. “Ik denk dat als je naar de peilingen in bijna alle landen van onze 49 coalitiepartners kijkt, de publieke opinie twijfelachtig is”, zei minister van Defensie Robert Gates. “De publieke opinie zou in termen van meerderheid een meerderheid zijn die tegen hun deelname is. Ik zou alleen willen zeggen dat het uiteraard de verantwoordelijkheid van de leiders is om aandacht te besteden aan de publieke opinie, maar uiteindelijk is het hun verantwoordelijkheid om het publieke belang te behartigen en naar de lange termijn te kijken."
Dus of de regering nu onder leiding staat van de vorige Republikein George Bush of van de Democraat Barack Obama die een tweede ambtstermijn wil, het is niet erg waarschijnlijk dat de Amerikaanse regering een opiniepeiling zal waarderen waaruit blijkt dat 60% van de Amerikaanse bevolking wil dat de oorlog eindigt.
De VN
Een interessant artikel gedateerd 11 juli 2011 had dit te zeggen mogelijke stilte van de VN over het Afghaanse publieke sentiment over de Amerikaanse Afghaanse Strategische Partnerschapsovereenkomst: “Het Afghaanse publiek heeft de Amerikaanse plannen ronduit verworpen, zoals de resultaten van een onderzoek uitgevoerd door de VN-hulpmissie in Afghanistan (UNAMA) suggereren. UNAMA met zijn 23 kantoren in Afghanistan voerde het onderzoek zo’n twee maanden geleden door het hele land uit en heeft het niet gepubliceerd. Hoewel de bevindingen van het onderzoek algemeen bekend zijn, zullen de grimmige onderzoeksresultaten, als ze worden gepubliceerd, de toekomstige strategische plannen van de VS ondermijnen.'
Als dit waar blijft, moeten wereldburgers de VN verzoeken de wensen van het Afghaanse publiek, zoals weergegeven in het onderzoek, openbaar te maken en aan te tonen dat zij zich nog steeds inzet voor diplomatieke oplossingen en de belangen van de bevolking van Afghanistan.
VN-secretaris-generaal Ban Ki-moon zei donderdag in een rapport dat de VN-missie in Afghanistan een grotere prioriteit moet geven aan de bescherming van de mensenrechten, en uiting geeft aan de bezorgdheid over wijdverbreide mensenrechtenschendingen door de Afghaanse lokale politie, een door de VS gefinancierd paramilitair programma dat ook ondervraagd door Human Rights Watch. Hij legde zijn verklaring af voorafgaand aan de stemming van de VN-Veiligheidsraad volgende week over de verlenging van het mandaat van de politieke en ontwikkelingsmissie. Zullen de leden van de Veiligheidsraad hem horen? Zullen de binnenlandse kiesdistricten van de Veiligheidsraad landen?
Misschien moet Kai Eide worden uitgenodigd om dezelfde VN-rol te spelen die de heer Kofi Annan vandaag in Syrië speelt. Misschien kunnen via Kai Eide eindelijk de standpunten van Afghaanse en mondiale burgers worden gehoord.
Net als de Global Commission on Drug Policy (bestaande uit vier ex-presidenten en prominente diplomaten, waaronder de heer Kofi Annan), concludeerde dat de oorlog tegen drugs was mislukt en adviseerde het taboe te doorbreken voor een mondiaal debatEr moet een Mondiale Commissie voor Terrorismebeleid worden opgericht, en de taboes op een gezond debat over de rommelige oorlog in Afghanistan en de verschrikkelijke humanitaire situatie moeten worden doorbroken.
In mei 2011 deed Oxfam een dringende oproep om de verantwoordingsplicht van de Afghaanse Nationale Veiligheidstroepen te bevorderen, onder de titel 'No Time to Lose'. Er is inderdaad geen tijd die Amerikaanse en Afghaanse burgers kunnen verliezen bij het in twijfel trekken van de Amerikaanse militaire strategie van de afgelopen tien jaar. Het uitblijven van een debat over de Amerikaanse Afghaanse Strategische Partnerschapsovereenkomst kan de moordpartijen in stand houden. Er is te veel te verliezen, te veel soldaten om tot monsters te worden gedegradeerd, te veel onschuldige levens om verloren te gaan.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren