Unionisten van alle pluimage, van de Oranjeloges tot de Tories en Labouristen van allerlei pluimage, zullen blij zijn met de Schotse resultaten. Groot-Brittannië is gered. Ze wonnen met 400,000 stemmen. Geen grote triomf, maar toch een overwinning en een nederlaag voor de onafhankelijkheidsbeweging.
Ik wacht op de gedetailleerde uitsplitsing van leeftijd, geslacht en klasse voordat ik commentaar geef op deze aspecten, maar het verhaal is nog niet voorbij. Hun overwinning werd mogelijk gemaakt door Project Fear, dat een mediacampagne van meedogenloze intensiteit vereiste die zelfs Goebbels misschien had bewonderd. Het deed denken aan de recente offensieven in Zuid-Amerika, maar daar won onze kant ondanks tegenstand van 99 procent in de media. Ook hier werden de media gesteund door een gewelddadige bedrijfscampagne – met bankiers voorop – en alle reguliere partijen. Desondanks bedroeg de onafhankelijkheidsstem bijna 45 procent en hadden Glasgow en Dundee een meerderheid voor onafhankelijkheid.
Hoe kort het geheugen in deze tijden is, werd gedemonstreerd door de verheffing van Gordon Brown als de redder van de Unie. Hij presteerde goed en liet krokodillentranen vallen voor de NHS, die hij en Blair al begonnen waren te privatiseren en te verzwakken door dubieuze particuliere financieringsinitiatieven. De minister van Volksgezondheid van New Labour, Alan Milburn, werkt nu voor de particuliere geneeskunde, voor een bedrijf dat hij als minister heeft geholpen!
Wat gaat er nu gebeuren? Cameron zal de overwinning gebruiken om zichzelf af te schilderen als de man die de vakbond heeft gered, en wel met enige rechtvaardiging. Project Fear werd gelanceerd in Downing Street, nadat Nick Clegg en Ed Moribund tenslotte als pagejongens in dienst waren genomen. Tegelijkertijd zal Cameron (met de devo max-maatregelen) een wetsvoorstel doordrukken dat Schotse parlementsleden verbiedt om over Engelse kwesties te stemmen. Dit zal de Tories verenigd houden, de UKIP tevreden houden en Labour in de steek laten. Geen Schots kanonnenvoer meer voor de stemmen van Westminster over de begroting!
In Schotland zelf zal er binnen de Scottish Nationalist Party veel gewetensonderzoek plaatsvinden. Hoe konden ze verliezen in sommige van hun bolwerken? Hebben ze hard genoeg gewerkt? Moet Alex Salmond vertrekken en vervangen worden door Nicola Sturgeon? En wie weet wat nog meer….
Aan de linkerkant heeft de energieke en niet-sektarische Radicale Onafhankelijkheidscampagne goed gevochten. Het zou belangrijk zijn om deze stroming in de Schotse politiek te behouden en te versterken om te pleiten voor een heel ander Schotland en dit betekent dat de beweging bij elkaar moet worden gehouden.
Radicaal Schotland zal niet verdwijnen en het model hier zou geen terugkeer moeten zijn naar de beproefde mislukkingen van socialistisch links, maar iets meer zoals Podemos in Spanje. Er zal verdriet en demoralisatie zijn en dat is volkomen begrijpelijk, maar het zal niet lang duren. De Britse politiek wordt slechter, niet beter.
Angst leidt tot passiviteit en hoewel de Unionisten er in dit geval in slaagden de angstigen te laten stemmen, zouden ze dat misschien nooit meer kunnen doen. Hoop leidt tot activiteit en dat is wat de onafhankelijkheidscampagne vertegenwoordigde. De volgende keer zullen wij winnen.
Tariq Ali is de auteur van Het Obama-syndroom (Verso).
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren