Ik heb de afgelopen week een groot deel van de week gekeken naar de optredens van liberalen en conservatieven in het Canadese Lagerhuis, terwijl zij debatteerden over wetsvoorstel C-23, waarmee de wetgeving van de vrijhandelsovereenkomst tussen Canada en Colombia (CCFTA) werd geïmplementeerd. Met de naderende verkiezingen had je misschien een poging verwacht om de partijen op zinvolle wijze van elkaar te onderscheiden, zelfs als het om een zo controversiële kwestie gaat als het steunen van een regime dat zich bezighoudt met genocide tegen zijn eigen volk.
Wat ik zag was dat liberalen en conservatieven hun krachten bundelden om het regime te verdedigen
Naarmate het debat voortduurde, verlaagde de regering de prioriteit van het wetsvoorstel, wat resulteerde in een korte maar ongemakkelijke rust voor degenen onder ons die tegen deze wetgeving vechten. Enkele van de meest gepassioneerde toespraken ter ondersteuning van het Uribe-regime kwamen, zoals je zou verwachten, van de conservatieve regering. Het is hun rekening. Maar over het geheel genomen waren de liberale prestaties niet veel anders.
Met name twee liberale parlementsleden, Bob Rae en Scott Brison, toonden zich ware cheerleaders van de Colombiaanse president Álvaro Uribe Vélez en het dogma van de ‘vrijhandel’. Beiden zijn lid van het International Trade Committee en zijn onlangs teruggekeerd van een vierdaagse reis naar
Het belangrijkste is niet zozeer hun bezoek, dat zwaar georkestreerd lijkt te zijn door degenen die dergelijke dingen doorgaans orkestreren, maar hun reactie in het Huis en de onwetendheid over wat er om hen heen gebeurde. Ofwel zijn ze ongelooflijk naïef, ofwel zien ze graag de feiten ter plaatse over het hoofd. Ik denk dat dit laatste veel plausibeler is; hun personeel moet de Colombiaanse kranten lezen, of op zijn minst de talloze brieven die de afgelopen maanden naar de liberale parlementsleden zijn gestuurd.
In ieder geval zijn de onderstaande punten een paar dingen waar liberale en conservatieve parlementsleden mee bezig zijn
Opnieuw een bloedbad tegen de Awá
Mijnheer de Voorzitter, dit debat zou niet over ideologie moeten gaan, het zou over mensen moeten gaan: de mensen van
In de vroege ochtend van 26 augustus braken gewapende mannen in camouflage een huis in El Rosario, Nariño binnen, waarbij elf inheemse Awá werden neergeschoten en gedood, waaronder vier kinderen en drie adolescenten. Een paar dagen eerder werd Gonzalo Rodríguez vermoord; zijn vrouw behoorde tot de doden op de 11e.
Conservatieven en liberalen hebben Human Rights Watch vaak geciteerd, dus hier is wat José Miguel Vivanco: HRW's
De Awá werden afgelopen februari ook aangevallen door de FARC, die later toegaf het bloedbad op elf mensen te hebben uitgevoerd, terwijl de Awa aangifte deed van de moord op 11 mensen. Het antwoord van de Colombiaanse regering sindsdien is niet het bieden van gerechtigheid, maar het voortzetten van de moord. met eigen aanvallen.
Als het communicatienetwerk van de inheemse bevolking van
Het ‘drieletterkartel’: recente onthullingen over de Colombiaanse geheime politie
Colombia heeft de afgelopen jaren reële vooruitgang geboekt op economisch, sociaal en veiligheidsgebied, maar het is een fragiele vooruitgang, onder de voortdurende dreiging van FARC-terroristen, drugsgangsters en vijandige aanvallen van het Chavez-regime in Venezuela. – De toespraak van Scott Brison vanaf de Tweede Kamer
Op 6 september zonden Colombiaanse televisienetwerken een interview uit met Rafael Garcia, een voormalig informatiedirecteur van de Colombiaanse geheime dienst, vooral bekend onder de Spaanse afkorting DAS. Recenter is het bekend geworden door wat zijn eigen insiders het noemden: de ‘drieletterkartel. '
De heer García, momenteel ondergedoken in het buitenland, onthulde dat de DAS rechtstreeks betrokken was bij de handel in verdovende middelen. In zijn eigen woorden (mijn vertaling):
[Voormalig DAS-directeur] Jorge Noguera reisde naar
Jorge Noguera, DAS-directeur vanaf de inauguratie van Uribe in 2002 tot oktober 2005, wordt momenteel onderzocht wegens talloze misdaden, waaronder moord. Hij wordt ervan beschuldigd ‘inlichtingen’ over vakbondsleden en academici door te geven aan paramilitairen, die deze mensen later hebben vermoord. Toen in oktober 2005 het paramilitaire DAS-schandaal uitbrak, stuurde Uribe Noguera als Colombiaans consul in Milaan naar Italië, als een delicaat stuk vuile was.
De DAS heeft ook zware kritiek gekregen vanwege het illegaal bespioneren van leden van het Hooggerechtshof, mensenrechtenactivisten en politieke tegenstanders van Uribe. García’s getuigenis bevestigt ook eerdere berichten dat een DAS-paramilitaire alliantie betrokken was bij een complot tegen de regering van Venezuela.
Zoals een recent bericht in de New York Times merkt op dat de Colombiaanse presidenten de afgelopen vijftig jaar de DAS de bevoegdheid hebben gegeven om onder de uitsluitende leiding van de president te werken, die alle hoge functionarissen bij de dienst benoemt. De heer Uribe is dus niet alleen op de hoogte van, maar ook rechtstreeks verantwoordelijk voor hun daden, aangezien zij alleen aan hem rapporteren.
Dat is deze realiteit waarop de heer Uribe heeft gereageerd aankondigen dat hij dat plotseling zal doen de DAS ontbinden na meer dan 5 decennia bestaan en het vervangen door een nieuw bureau. In overeenstemming met de stijl van Uribe is deze ongekende maatregel bedoeld om de rol van de president in de misdaden waarvoor hij op een dag zal worden berecht, te verdoezelen.
Ik vroeg de Colombiaanse oppositie-senator Jorge Enrique Robledo wat hij vond van het DAS-schandaal. Hij antwoordde met de voor de hand liggende vraag: "nou, wat zou de reactie in Canada zijn geweest als [CSIS] was ontmanteld vanwege een schandaal waarbij Harper bij soortgelijke misdaden betrokken was?"
Bovenstaande openbaringen maken de opmerkingen van Brison des te merkwaardiger. Is hij werkelijk zo onwetend van de gebeurtenissen die rond dezelfde tijd in Colombia plaatsvonden als hij op bezoek was?
Ongefundeerde leugens worden bedreigingen voor de export
Toen ik naar de debatten in het Huis van Afgevaardigden keek, was ik verbaasd omdat zowel liberale als conservatieve leden eisten dat leden die tegen wetsvoorstel C-23 waren, zoals NDP-parlementslid Peter Julian, zich verontschuldigden voor het presenteren van informatie over de banden tussen de heer Uribe en paramilitaire doodseskaders. en drugsbaronnen in Colombia.
Dat klopt, ze eisten een verontschuldiging.
Toen Uribe met ongegronde redenen naar Canada kwam vorderingen dat mensen in Canada die tegen de CCFTA werkten ‘buitenlandse ambassadeurs’ waren van de FARC-guerrilla, door Canada geclassificeerd als een terroristische organisatie, zeiden voorstanders van de CCFTA, waaronder de Canadese premier, niets anders dan dat de deal moest worden aangenomen.
De beschuldigingen van de FARC en Canada kwamen voort uit een ‘nieuwsverhaal’ uitgezonden door het Colombiaanse netwerk RCN. De reguliere pers in Colombia maakt veelvuldig gebruik van deze tactieken om individuen uit te kiezen die tegen het regime zijn, mensen die vervolgens worden vervolgd en in sommige gevallen vermoord door legale of illegale gewapende groepen.
Datzelfde verhaal was onverantwoord opnieuw gepubliceerd in de Canadese pers.
En ja hoor, de beschuldigingen bleken compleet te zijn vals, aangezien degenen die genoemd werden als ‘buitenlandse ambassadeurs’ van de FARC, die zogenaamd samenwerkten met ‘linkse politieke partijen’ en ‘mensenrechtenorganisaties’ in Canada, Colombia nooit hadden verlaten. De leugens van het regime wezen er ook op dat Vancouver, Quebec en Toronto de ‘kantoren’ van de FARC in Canada waren. Op deze plaatsen is ook veel vreedzame mobilisatie en activiteit tegen de FTA geweest.
Het in diskrediet brengen van de oppositie met ongefundeerde leugens is dat wel Het visitekaartje van Uribe, en de Lib-servatieve alliantie die erop uit was de vrijhandelsovereenkomst goed te keuren, deed niets om op te komen voor de Canadezen die verwikkeld waren in een eerlijk debat over een kwestie die voor hen belangrijk is. Er waren daar geen eisen voor verontschuldigingen.
Is het acceptabel dat een buitenlandse president die tot over zijn oren zit in schandalen vanwege directe banden tussen zijn geheime dienst en narco-paramilitairen en de moord op onschuldige mensen, naar Canada kan komen en burgers ‘terroristen’ kan noemen zonder ook maar een greintje bewijs?
Canada knijpt een oogje dicht
Oh, en er is ook nog de zogenaamde ‘valse positieven' kwestie, de Uribe's omkoperij van de congresleden om de grondwet te laten wijzigen, zodat hij zich opnieuw kandidaat kon stellen (de eerste keer, dat is van hem). actueel mandaat!) en het schandaal rond de gebruik van het embleem van het Rode Kruis bij de ‘redding’ van voormalig FARC-gijzelaar Ingrid Betancourt, een schending van de Geneefse Conventies.
Maar de onwetendheid over bovenstaande punten in het Huis van het Parlement wordt gedreven door een ideologische ijver voor de vooruitgang van het neoliberalisme in Colombia, Canada en de rest van de wereld. Bloedbaden, corruptie, drugshandel en het tot zwijgen brengen van tegenstanders is wat de Canadese regering (en de Liberale Partij die haar steunt) steunt, zolang zij de realiteit negeert waarmee mensen in zowel Canada als Colombia leven.
Laten we ophouden met te doen alsof Colombia een vrijhandelsovereenkomst nodig heeft om zijn problemen op te lossen. Hiervan bestaat geen enkel bewijs. Laten we ophouden met te doen alsof Canadese multinationals op de een of andere manier niet ook profiteren van de gedwongen ontheemding van miljoenen Colombianen door geweld en terreur. Laten we ook ophouden met te doen alsof de problemen van Colombia alleen die van Colombia zijn. Laten we ophouden met de veronderstelling dat dit alleen maar over mensenrechtenschendingen in Colombia gaat. Er is iets kapot in Canada!
Met de naderende verkiezingen is het nu tijd voor de Liberale Partij om haar eigen retoriek over te nemen. Ik hoop dat vooral de Liberale Caucus in staat is voorbij te kijken aan de leugens en desinformatie van de Colombiaanse regering en aan de belangen die alleen op de hulpbronnen letten en niet op de welzijnsmensen. Tot nu toe is dat niet het geval.
Ik hoop dat ze de onwetendheid van hun handelscriticus gaan beseffen en zich tegen zijn zweep zullen verzetten de volgende keer dat Bill C-23 het huis binnenkomt voor debat. Als mensen als Brison en Rae niet eens in staat zijn het nieuws in Colombia te lezen, welke autoriteit hebben ze dan om het regime te verdedigen zoals ze dat doen, om de beslissingen te nemen die ze nemen?
Ik vertrouw erop dat er verschillende liberale parlementsleden zijn die erg zenuwachtig zijn over de koers van de partij op dit gebied en over vele andere kwesties, nu hun partij verder naar rechts is opgeschoven. Ik hoop dat ze zich zullen uitspreken.
De mensen hebben eigenaren, en een vrijhandelsovereenkomst betekent dat we het moeilijk zullen hebben om daar iets aan te doen als we ooit besluiten dat we collectief willen optreden. De druk moet op peil worden gehouden. Door ons te verzetten tegen de CCFTA hebben wij als Canadezen niets anders te winnen dan een stukje van onze eigen waardigheid en de wetenschap dat we niet in stilte hebben toegekeken terwijl de Canadese regering zich opnieuw aan de kant van de moordenaars schaarde en ons aan dieven uitleverde.
Waar ga je staan?
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren