hieronder Australië Venezuela Solidariteitsnetwerk activist Federico Fuentes, geeft antwoorden op veelgestelde vragen over de recente gebeurtenissen in Venezuela. Er wordt verwezen naar belangrijke feiten, grotendeels afkomstig van mediakanalen die niet als pro-regeringsgezind konden worden aangemerkt.
***
Is de recente onrust in Venezuela te wijten aan repressie door de overheid tegen vreedzame protesten?
Nee. Deze versie van de gebeurtenissen, die op grote schaal door de media wordt verspreid, negeert het feit dat veiligheidstroepen pas in actie kwamen nadat groepen binnen de protesten gewelddadige acties begonnen. In het geval van de eerste van de huidige protestronde die media-aandacht kreeg, kwam de politie op 6 februari in Tachira pas in actie nadat kleine groepen demonstranten lokale gouverneurskantoren en de woning van de lokale gouverneur hadden aangevallen. http://www.eluniversal.com/nacional-y-politica/140206/maduro-quieren-apl…
Toen er de volgende dag protesten plaatsvonden in Merida, kwamen veiligheidstroepen pas tussenbeide nadat gewapende demonstranten acties hadden uitgevoerd, zoals het kapen van vrachtwagens met voedsel en medicijnen. http://www.eluniversal.com/nacional-y-politica/140207/herido-estudiante-…
Tijdens protesten in Caracas op 12 februari, die internationale media-aandacht kregen vanwege de doden op die dag, is er duidelijk bewijs dat veiligheidstroepen pas in actie kwamen nadat een kleine groep demonstranten hen te pakken had gekregen, het kantoor van de procureur-generaal had vernield en vijf politiewagens in brand had gestoken. .http://www.elsoldemargarita.com.ve/posts/post/id:128117
Dit alles betekent niet dat er sprake is geweest van hardhandig optreden van veiligheidstroepen, of dat er sprake is van een excuus voor de dood van demonstranten. Eén feit dat de media nauwgezet hebben genegeerd, is dat elf leden van de Venezolaanse veiligheidstroepen en drie soldaten van de Bolivariaanse Nationale Garde zijn gearresteerd en aangeklaagd na bewijs van wangedrag.
Met betrekking tot de twee sterfgevallen op 12 februari (een student van de oppositie en aanhanger van de regering) werden acht SEBIN-agenten (inlichtingendiensten) gearresteerd die strikte bevelen schonden om demonstranten niet te confronteren. Het hoofd van SEBIN is vervangen. http://www.ultimasnoticias.com.ve/noticias/actualidad/sucesos/ocho-funci…
Het patroon is duidelijk: kleine groepen demonstranten hebben bewust geprobeerd aan te zetten tot geweld en veiligheidstroepen te provoceren.
Het patroon wordt des te duidelijker als we naar het dodental kijken.
Op 5 maart waren er 19 doden gevallen die rechtstreeks aan de protesten konden worden toegeschreven. Hiervan zijn er drie toegeschreven aan staatsveiligheidstroepen (waaronder die van een aanhanger van de regering).http://www.cepr.net/index.php/blogs/the-americas-blog/venezuela-who-are-…
Ter vergelijking: demonstranten van de oppositie hebben twee soldaten van de Nationale Garde en een broer van een afgevaardigde van de Nationale Vergadering doodgeschoten.
Nog eens zes zijn gedood als gevolg van de wegblokkades van de oppositie (waaronder twee motorrijders die bijna zijn onthoofd door prikkeldraad dat door demonstranten over de wegen is gespannen).
Minstens dertig mensen zijn indirect om het leven gekomen als gevolg van wegversperringen die de toegang tot medische noodhulp of andere vitale diensten blokkeren.
Het is belangrijk om in herinnering te brengen dat extreemrechtse oppositiekrachten voortdurend geweld hebben gebruikt tegen regeringsgezinde aanhangers. In de nasleep van de presidentsverkiezingen in april vorig jaar werden elf mensen – allen aanhangers van de regering – gedood tijdens dagen van gewelddadig protest. Niemand kreeg de media-aandacht die we vandaag de dag zien.
Zijn deze protesten een reactie op legitieme grieven?
Zelfs de regering van president Nicolas Maduro ontkent niet dat Venezuela voor cruciale uitdagingen staat op het gebied van misdaad en economie. Maar het is duidelijk dat deze protesten zijn georganiseerd door rechtse krachten die, niet in staat socialistische kandidaten bij verkiezingen te verslaan, proberen de regering met gewelddadige middelen af te zetten.
Slechts twee maanden voordat de recente onrust begon, wonnen pro-regeringskandidaten 54% van de stemmen bij landelijke gemeenteraadsverkiezingen die door de oppositie als legitiem werden erkend. http://www.americaeconomia.com/analisis-opinion/elecciones-municipales-e…
Dat is de reden waarom belangrijke oppositieleiders, zoals Leopoldo Lopez van de Popular Will-partij, herhaaldelijk hebben gezegd dat de enige manier om van de regering van Maduro af te komen via de straat is. http://www.eluniversal.com/nacional-y-politica/140124/dirigentes-invitan…
Op 2 februari, vier dagen voordat de studentenprotesten in Tachira begonnen, hielden Lopez en de voorzitter van de oppositiegerichte studentenfederatie van de Centrale Universiteit van Venezuela een openbare bijeenkomst.
Lopez riep aanhangers van de oppositie op om op 12 februari, de Nationale Jeugddag, de straat op te gaan in Caracas door te zeggen: “Het probleem is niet alleen Maduro, het zijn de hoofden van alle publieke machten … ze moeten allemaal weg”.http://www.laverdad.com/politica/45606-la-oposicion-retoma-las-calles-co…
Met dit in gedachten organiseerden studentenleiders die zich achter de Volkswil schaarden, op 4 februari protesten in Tachira. Ze veroorzaakten confrontaties met de politie en gebruikten beelden van ‘repressie’ om momentum op te bouwen voor de bijeenkomst van 12 februari.
Deze protesten waren verre van spontane protesten over sociale of economische kwesties, maar vertegenwoordigden een poging van oppositiekrachten om het democratische proces te omzeilen en de gekozen regering ten val te brengen.
Wie is Leopoldo López?
Lopez is een voormalig burgemeester van Chacao, een gemeente die enkele van de rijkste buitenwijken van Caracas beslaat en waar de meeste recente protesten hebben plaatsgevonden. Als burgemeester steunde hij actief de militaire staatsgreep van 2002 die president Hugo Chavez kortstondig afzette en leidde hij de arrestatie van de toenmalige minister van Binnenlandse Zaken Ramon Rodriguez Chacin.http://www.npr.org/blogs/thetwo-way/2014/02/20/280207441/5-things-to-kno…
Lopez werd schuldig bevonden aan beschuldigingen van corruptie die teruggingen tot zijn tijd als werknemer van de staatsoliemaatschappij PDVSA, toen hij geld overhevelde om een nieuwe politieke partij op te richten.
Desondanks is het duidelijk dat Lopez en andere oppositiefiguren financiële steun van de VS hebben gekregen om hun campagne te helpen om eerst Chavez en nu Maduro kwijt te raken.
Kabels van de Amerikaanse ambassade, openbaar gemaakt door WikiLeaks, beschrijven Lopez als “een figuur die verdeeldheid zaait binnen de oppositie … Hij wordt vaak omschreven als arrogant, wraakzuchtig en machtsbelust ….” http://www.cablegatesearch.net/cable.php?id=09CARACAS1408&q=leopoldo-lopez
Niettemin onthullen de telegrammen een gezamenlijke campagne van Washington om de eenheid onder woordvoerders van de oppositie, waaronder Lopez, te bevorderen en te behouden. http://venezuelanalysis.com/analysis/10388
Ambassadekabels onthullen ook Amerikaanse overheidsfinanciering van oppositiepartijen, waaronder die van Lopez. Dit jaar nog heeft de Amerikaanse regering nog eens 5 miljoen dollar gereserveerd voor oppositiegroepen.http://www.wikileaks.org/plusd/cables/04CARACAS2224_a.html
Heeft de Venezolaanse regering controle over alle media?
Nee. Meer dan 70% van de media in Venezuela is particulier bezit, waarbij 25% in handen van de gemeenschap is en slechts ongeveer 5% door de staat wordt gecontroleerd. http://www.bbc.co.uk/news/world-latin-america-19368807
Bovendien beschikt 40% van de huishoudens over kabeltelevisie, die toegang geeft tot Fox en CNN en Espanol.
Bijna alle particuliere media hebben blijk gegeven van vooroordelen jegens de oppositie. Uit een onderzoek van de drie belangrijkste particuliere tv-stations, uitgevoerd door het Carter Center tijdens de presidentsverkiezingen van 2013, bleek dat zij 79% van hun verkiezingsverslaggeving aan oppositiekandidaat Capriles wijdden. https://www.cartercenter.org/news/pr/venezuela-070313.html
Deze zelfde mediakanalen hebben voortdurend verslag gedaan van de recente protesten en verklaringen van oppositieleiders. http://www.cepr.net/index.php/blogs/the-americas-blog/does-venezuelan-te…
Er zijn veel gevallen geweest waarin mediakanalen opzettelijk verkeerd rapporteerden over wat er in Venezuela gebeurt. Een voorbeeld is de voortdurende verkeerde voorstelling van zaken over media-eigendom in Venezuela.http://www.fair.org/blog/2014/02/27/nyt-corrects-venezuela-tv-falsehood/
Het brutaler voorbeeld is de aanhoudende bewering van media in Venezuela en internationaal (zoals De Universele en New York Times , om twee voorbeelden te geven) dat een jonge man werd gedood als gevolg van politie-acties in Tachira.
http://www.eluniversal.com/nacional-y-politica/140228/fallecidos-durante…
http://www.nytimes.com/2014/02/25/world/americas/in-venezuela-middle-cla…
Dit ondanks videobewijs waaruit blijkt dat hij van een gebouw was gevallen. Geen van deze verkooppunten heeft een correctie uitgevaardigd. http://venezuelanalysis.com/news/10410
Maar is de Maduro-regering een dictatuur? Hoe is het mogelijk om hem neer te halen als het niet via straatprotesten is?
Maduro is democratisch gekozen. De politieke beweging die hij vertegenwoordigt heeft 17 van de 18 nationale verkiezingen gewonnen sinds Chavez in 1998 voor het eerst werd verkozen.
Ondanks enkele beweringen van de oppositie wordt het Venezolaanse kiesstelsel door de voormalige Amerikaanse president Jimmy Carter, wiens Cater Center de verkiezingen in veel landen waarneemt, omschreven als “het beste ter wereld”.http://www.youtube.com/watch?v=fBwQ40TtCFA
Alleen al sinds oktober 2012 zijn Venezolanen vier keer naar de stembus gegaan. Elke keer zijn de verkiezingsresultaten geverifieerd door talrijke internationale teams van verkiezingswaarnemers.
Oppositiekrachten claimden fraude nadat Maduro afgelopen april ternauwernood de verkiezingen had gewonnen, maar er is nooit daadwerkelijk bewijs van fraude geleverd. Een hertelling toonde aan dat de resultaten accuraat waren. Bovendien dienden oppositiekandidaten geen klachten in toen bij de gemeenteraadsverkiezingen van december hetzelfde stemsysteem werd gebruikt.
Wat verkiezingen herhaaldelijk hebben aangetoond, is dat de “Chavista”-beweging nog steeds de grootste politieke kracht in het land is.
Juist omdat de rechtse oppositie er niet in is geslaagd de verkiezingen te winnen, zijn ze overgegaan tot geweld, net zoals ze in 2002 deden met de mislukte staatsgreep tegen Chavez.
Protesten om een onwettige regering ten val te brengen is één ding. Gewelddadige protesten gericht op het opleggen van een regering tegen de wil van de meerderheid zijn een andere.
Hoe ernstig is de economische crisis waarmee het land wordt geconfronteerd?
Weinigen, en zeker niet de Maduro-regering, ontkennen dat Venezuela met ernstige economische problemen kampt. Ze lijken echter in niets op wat de particuliere media portretteren.
Ondanks problemen met inflatie en tekorten registreerde Venezuela bijvoorbeeld een daling van het armoedecijfer (van 21.6% in 2012 naar 19.6% vorig jaar) en het werkloosheidscijfer (van 5.9% naar 5.6%). http://www.ciudadccs.info/?p=521684
Afgelopen juni prees de Voedsel- en Landbouworganisatie van de VN Venezuela voor het maken van grote vooruitgang bij het terugdringen van de ondervoeding. Het dagelijkse calorieverbruik per persoon in Venezuela ligt bijna 60% boven de door de FAO voorgestelde minimuminname (3182 calorieën per dag in Venezuela, vergeleken met 1800 calorieën).http://www.rlc.fao.org/es/paises/venezuela/noticias/venezuela-sera-recon…
Vorig jaar was de inflatie zeer hoog, vergeleken met een gemiddelde van 56% tijdens de periode van Chavez' presidentschap (23.4-1999). Maar inflatie is geen nieuw probleem in Venezuela.
De media hebben niet opgemerkt dat in de tien jaar voorafgaand aan de verkiezingen van Chavez het gemiddelde inflatiepercentage 52% bedroeg, met pieken van 81% (1989) en 103% (1996). http://www.elmundo.com.ve/firmas/blagdimir-labrador/la-inflacion-en-vene…
Deze en vele andere cijfers geven aan dat het beeld veel complexer is dan wat de media suggereren.
In plaats van licht te werpen op de situatie, geven de media er de voorkeur aan selectieve feiten onder de aandacht te brengen en de regering de schuld te geven van de problemen. Hierdoor kunnen de media twee dingen bereiken.
Ten eerste verbergt het de werkelijke rol die de rijke elites van Venezuela spelen bij het uitlokken van economische problemen. In november vorig jaar voerde de Venezolaanse regering een audit uit bij duizenden particuliere winkels en ontdekte dat ze bijna allemaal betrokken waren bij het verhogen van de prijzen met 500% tot 10,000%.
Sindsdien heeft de regering een nieuwe wet aangenomen die een limiet van 15% tot 30% op de winstmarges zou stellen. Deze wet werd van kracht rond dezelfde tijd dat de recente onrust begon.
Ten tweede is het de rol van de media om het idee te versterken dat elke poging om de status quo te veranderen tot een ramp zal leiden.
Vanaf zijn eerste dagen als president werd Chavez belasterd door de media en tegengewerkt door de elite. Ze verwierpen zijn voorstel dat de Venezolaanse staat de olierijkdom van het land zou moeten controleren en zijn rijkdom zou moeten herverdelen om eerlijker te zijn.
Dergelijk beleid leidde tot een dramatische daling van de armoede en droeg bij aan recordeconomische groeicijfers. Het financierde een enorme uitbreiding van gratis, toegankelijke openbare diensten (gezondheidszorg, onderwijs, enz.) en empowerment van de gemeenschap via financiering voor buurtcomités aan de basis.
Dit is de reden waarom de Maduro-regering nog steeds steun van de bevolking geniet – zoals blijkt uit verkiezingen en grote pro-regeringsdemonstraties.
Dit is ook de reden waarom de rijke elites, en de mediakanalen die zij bezitten, voortdurend werken aan het ten val brengen van de regering. Een deel van deze campagne houdt in dat het idee in diskrediet wordt gebracht dat de behoeften van mensen voorrang zouden kunnen krijgen op de markt.
Dat is ook de reden waarom het geen kwestie is van het verdedigen van een regering tegenover demonstranten. Het gaat over het verdedigen van een politieke beweging van de armen tegen de gewelddadige reactie van de oude elites.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren